'မမ'မရွိရင္ ဘ၀ပ်က္သြားနိုင္တယ္ ( အပိုင္း ၂ )

သူမကို ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ၾကည့္ရင္းေမးေသာ သူရစကားကိုၾကားမွ ေရႊစင္ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ျပန္ကပ္သြားသည္။

''အုိ'' သူငါ့ကိုၾကည့္ေနတာပဲ။ ေရႊဇင္ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ အ၀တ္အစားမရွိ....။ ရွက္လိုက္တာ။

'တစ္သက္လံုးဖံုးလာသမွ် ကုန္းကာမွေပၚ'ဆုိသလိုျဖစ္ေနျပီ။ တစ္သက္လံုး အပ်ဳိၾကီးအျဖစ္ေနခဲ့ျပီးမွဒီေကာင္ေလးနဲ႔ေတြ႕ျပီး

အရွက္ေတြလဲမရွိေတာ့သလိုခံစားရသည္။ ေရႊစင္ရွက္ရွက္နဲ႔ တံခါးကိုျပန္ဆြဲပိတ္လိုက္သည္။

''ဒုန္း.. '' သူရရဲ႕ အေမးစကားဆံုးျပီးျပီးခ်င္း မမေရႊစင္ေရခ်ဳိးခန္းတံခါးကိုျပန္ပိတ္သြားသည္။

''အာကြာ... '' ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္အာေခ်ာင္မိျခင္းေၾကာင့္ တံခါးျပန္ပိတ္ရသြားျခင္းအတြက္ သူရ အားမလိုအားမရျဖစ္မိသည္။

အေတြ႕အၾကံဳမရွိေသာသူရတစ္ေယာက္ မမေရႊစင္ရဲ႕ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေရေဆးငါးကိုယ္လံုးၾကီးကိုေတြ႕လိုက္မိလို႕

အနည္းငယ္မွ်ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိစဥ္ အပ်ဳိၾကီးမမေရႊစင္ တံခါးကိုျပန္ပိတ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။

''ဟူး... အပ်ဳိၾကီးေတြမ်ား ေတာ္ေတာ္ရွက္တတ္တာပဲ။''

သူရတစ္ေယာက္ထဲတုိးတုိးေလးညည္းလုိက္ရင္း ေစာင့္လက္စနဲ႔ ေရခ်ဳိးခန္းေရွ႕မွာပဲ မတ္တပ္ရပ္ျပီးေစာင့္ေနလိုက္သည္။

ခဏၾကာေတာ့ ေရခ်ဳိးခန္းတံခါးျပန္ဖြင့္လာသည္။

မမေရႊစင္တစ္ေယာက္အ၀တ္အစားမ်ားကိုအျပည့္အစံုျပန္၀တ္ျပီးသြားျပီ။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲကတဘက္ကိုလက္တစ္ဖက္ကကိုင္ကာ ေခါင္းက

ဆံပင္ေတြကိုေရသုတ္ရင္းေရခ်ဳိးခန္းအျပင္သို႕ထြက္လာသည္။

''အာ... မမကလဲ ဘာလို႕ အ၀တ္ေတြျပန္၀တ္လိုက္တာလဲ။''

''သြားပါေမာင္ရယ္။ ေရသာျမန္ျမန္သြားခ်ဳိးပါ။ ျပီးမွျပန္ခြ်တ္လဲရတာပဲဟာကို။''

ပါးစပ္ကေျပာရင္း လက္တစ္ဖက္ကလဲ  သူရေက်ာျပင္ကို ေရခ်ဳိးခန္းထဲကိုတြန္းလႊတ္လိုက္သည္။

သူရ မမေရႊစင္တြန္းလႊတ္တဲ့အရွိန္နဲ႔ ေရခ်ဳိးခန္းထဲေရာက္သြားသည္။ ေရခ်ဳိးခန္းအခန္း၀ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့

မမေရႊစင္ေရခ်ဳိးခန္းအ၀မွာ မရွိေတာ့ေပ။ သူရ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုခ်လိုက္ျပီး

ေရပန္းကိုဖြင့္ကာ ေရခ်ဳိးလိုက္သည္။ ေရပန္းေအာက္မွာေရခ်ဳိးရင္း ေစာေစာကေတြ႕လိုက္ရေသာမမေရႊစင္ရဲ႕

အ၀တ္မဲ့ကိုယ္ခႏၵာကိုျပန္ေတြးမိကာ ရင္ေတြခုန္လာသည္။ မမေရႊစင္ရဲ႕ ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးက အက်ီေပၚက ေတြ႕ရတာထက္ေတာင္

ဖြံ႕ထြားေနသည္။ ႏုိ႕သီးေခါင္းေလးေတြက နီနီေလးေတြ ျဖစ္ျပီး ႏုိ႕သီးေခါင္း ကိုပတ္ထားသည့္ ႏုိ႕ကြင္း ကေလးကလဲ

ပန္းႏုေရာင္သန္းေနသည္။ ႏုိ႕ႏွစ္လံုးက ၾကီးမားေသာ္လည္းတြဲက်မေနပဲ တင္းေနသည္။

သူရေတြ႕လိုက္မိတုန္းက ႏုိ႕သီးေခါင္းေလးႏွစ္ခုက ေကာ့ခၽြန္ေနသည္။ သူရၾကားဖူးသေလာက္ေျပာရမည္ဆုိလွ်င္ မမေရႊစင္လဲ

စိတ္ေတြထေနျပီထင္သည္။ သူရ မမေရႊစင္အေၾကာင္းေတြးရင္း ေအာက္က ညီေတာ္ေမာင္က ေခါင္းေထာင္လာသည္။

''စိတ္ခ်ပါကြာ။ မၾကာခင္မမရဲ႕ ညီမေလးနဲ႔ မင္းနဲ႔ ခ်စ္ရေတာ့မွာပါ။ '' ညီေတာ္ေမာင္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း သူရတိုးတုိးေလးေရရြတ္မိသည္။

သူရ ေရကိုခပ္သြက္သြက္ခ်ဳိးျပီး အျပင္ထြက္ခဲ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မမေရႊစင္တစ္ေယာက္ သူ႕ကုတင္ေျခရင္းတြင္ေျခဆင္းထုိင္ျပီး နံရံတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ မွန္ကို ၾကည့္ကာ ေရသုတ္ေနသည္။

''ေမာင့္ဆီမွာ Hair Dryer ရွိလား။'' ေရႊစင္လွည့္မၾကည့္ပဲ သူရကိုေျပာသည္။မမ သူ႕အသံၾကားသြားတာျဖစ္မည္။

''ရွိတယ္မမ။ အ၀တ္ဘီဒိုထဲမွာ ။''

ေရႊစင္ ေရသုတ္ရာမွထျပီးအ၀တ္ဘီဒိုထဲမွာရွာေနသည္။

''ဘယ္အထပ္မွာထားတာလဲ။ ''

''အလယ္ထပ္မွာ။'' နားရြက္ေနာက္နားက အသံၾကားလို႕ လန္႕ျပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ သူရမ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါၾကီးကိုခါးမွာပတ္ျပီး

သူ႕ေနာက္ကိုေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

''ေမာင္ေရာက္ျပီဆုိလဲ ေမာင္ပဲရွာေပးေတာ့ကြာ။'' ေရႊစင္ စိတ္မရွည္သလိုတစ္ခ်က္ေျပာျပီး ဘီဒိုနားက ေနရာဖယ္ေပးသည္။

သူရ ဘီဒိုထဲက Hair Dryer ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ''မမ ..ဟိုနားကကုလားထုိင္မွာသြားထုိင္လုိက္ ကၽြန္ေတာ္ မႈတ္ေပးမယ္။'' မမေရႊစင္ရဲ႕

ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးေတြကို တယုတယကိုင္ရင္း Dryer ျဖင့္ မႈတ္ေပးမိသည္။

သူရသံုးတဲ့ Kanebo ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ကိုယူျပီးေလွ်ာ္ထားေသာ မမေရႊစင္ရဲ႕ ဆံပင္ေတြကေမႊးပ်ံ႕ေနသည္။

ဒီအနံ႕ကို သူရအရမ္းၾကိဳက္သည္။ ဆံႏြယ္ေလးေတြကို ေမႊးေမႊးေပးရင္း မမေရႊစင္ရဲ႕

ဂုတ္သားေဖြးေဖြးေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းေလးနမ္းစုပ္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ဂုတ္သားတစ္ေလ်ာက္

တစ္ျဖည္းျဖည္းလိုက္နမ္းရင္းနားရြက္ေနာက္သားေလးေတြကို နမ္းသည္။ နားရြက္ေနာက္ ေနရာေလးကို

လွ်ာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းကလိေတာ့ မမေရႊစင္ေခါင္းေလးကိုေစာင္းကာရုန္းသည္။ သူရ Dryer ကိုလႊတ္ခ်လိုက္ျပီး မမေရႊစင္ရဲ႕

ကိုယ္လုံးကိုသိမ္းၾကံဳးဖက္သည္။ ဖက္ရင္းနဲ႔ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ၾကယ္သီးေတြကို မမေရြႊစင္မသိေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျဖဳတ္သည္။

အလွၾကယ္သီးေတြကို အျပင္က တပ္ထားျပီး အထဲက ႏွိပ္ၾကယ္သီးတပ္ထားေသာ အက်ီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူရတစ္ေယာက္

အလုပ္ရႈပ္သက္သာျပီး ခရီးေရာက္သြားသည္။ ေရႊစင္ သူရ ရဲ႕ အနမ္းေတြေအာက္မွာ မ်က္လံုးေတြေမွးစင္းကာ ေနမိသည္။ ေခါင္းကို

ဟိုရမ္းဒီရမ္းလုပ္ကာ ရုန္းသလို လုပ္ေနေသာ္လည္း သူရရဲ႕ အနမ္းေတြကို ႏွစ္သက္တယ္ဆုိတာေတာ့ ေရႊစင္၀န္ခံပါသည္။ သူရ

လက္ေတြက ေရႊစင့္ကိုေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားသည္။ ေရႊစင့္ ဗုိက္နားေလးမွာ သူရလက္ေတြ

တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ေရႊစင္မ်က္လံုးဖြင့္ ျပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ျပန္ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ဘတ္ကေဟာင္းေလာင္းပြင့္ေနသည္။

''အာဆုိးတယ္ကြာ... ။''

''အု... ။'

'ေရႊစင္စကားပင္မဆံုးလုိက္ပါ ။ သူရ တစ္ေယာက္မမေရႊစင္ ကိုသူ႕ဘက္ဆြဲလွည့္ျပီးႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစုပ္နမ္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

မမေရႊစင္ႏႈတ္ခမ္းေတြက ခ်ဳိျမိန္လွသည္။ မမရဲ႕ ပါးလ်ေသသပ္ျပီး ပန္းႏုေရာင္သန္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲစုပ္လိုက္ေတာ့ မမက

အလိုက္သင့္ပင္ ပါးစပ္ကိုဟေပးသည္။ မမရဲ႕ ဟသြားေသာ ပါးစပ္ထဲကို သူရလွ်ာက တုိး၀င္လိုက္သည္။ မမေရႊစင္ရဲ႕ လွ်ာကို

သူရလွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ဆြဲယူကာ ရစ္ပတ္သည္။ ထို႕ေနာက္ သူရ လွ်ာကို မမေရႊစင္ပါးစပ္ထဲ အဆံုးထိေရာက္ေအာင္ထည့္ျပီး

ထုိးေမႊ႕လိုက္သည္။ ေႏြးေထြးေသာ အေငြ႕အသက္ႏွင့္အတူ သူရဘ၀မွာ အႏူးညံ့ဆံုးေသာခံစားမႈတစ္ခုကိုခံစားလိုက္ရသည္။

နမ္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ႏွစ္ဦးသားမ်က္လံုးမဖြင့္ပဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အနမ္းေတြဂေဟဆက္ထားမိသည္။

သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးကို ေစြ႕ကနဲခ်ီျပီးကုတင္ေပၚမွာ အသာအယာခ်ထားလိုက္သည္။

''မမ အက်ီခၽြတ္လိုက္မယ္ေနာ္။ တြန္႕ေၾကသြားမွာစိုးလို႕။''

မမ ေက်ာကုန္းေလးကို အသာအယာၾကြေပးေသာေၾကာင့္ သူရ အက်ီကို ဆြဲယူကာ ခၽြတ္လိုက္သည္။ ကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚမွာ

အသာေလးတင္ထားလိုက္ျပီး မမေရႊစင္ရဲ႕ ေအာက္ဘက္ကိုအသာအယာလွိမ့္ဆင္းလိုက္သည္။ ထဘီစကပ္ကို

အသာအယာခ်ိတ္ျဖဳတ္လိုက္ျပီးေနာက္...

''မမ ... နည္းနည္းၾကြေပးဦး။'' မမေရႊစင္ခါးေလး နည္းနည္းေကာ့သြားျပီး တင္ပါးလွလွတစ္စံုက ေမြ႕ယာေပၚကေနၾကြတက္သြားသည္။

သူရ ထဘီစကတ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ဆြဲခြ်တ္လိုက္ေတာ့သည္။ ကုတင္ေပၚက မမေရႊစင္ကိုယ္ေပၚမွာ အနက္ေရာင္ဘရာစီယာႏွင့္

အနက္ေရာင္ ပင္တီေလးသာက်န္ေတာ့သည္။ အသားျဖဴေသာ မမေရႊစင္သည္ အနက္ေရာင္ ဆင္တူအတြင္းခံေလးေတြေၾကာင့္ ထင္းကနဲျဖစ္ျပီးပိုမိုလွေနသည္။

ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ မမေရႊစင္ရဲ႕ အလွေတြကို သူရတစ္ေယာက္ေငးရျပန္ျပီ။ ဘယာစီယာအနက္ေရာင္ေလးက

မမရဲ႕ ႏုိ႕ၾကီး ႏွစ္လံုးကို လံုေအာင္မဖံုးႏုိင္ေပ။ ႏုိ႕အေပၚပိုင္းတစ္၀က္ေလာက္သာ ဖံုးထားႏုိင္ျပီး တစ္၀က္တစ္ပ်က္သာျမင္ရေသာေၾကာင့္

သူရတစ္ေယာက္ ႏုိ႕တစ္လံုး လုံးကို ျမင္ခ်င္လာျပန္သည္။ ဘရာစီယာခ်ိတ္ျဖဳတ္ဖုိ႕ လက္လွမ္းလိုက္သည္။

ဘရာစီယာခ်ိတ္ကေရွ႕မွာျဖစ္သည္။ သူရတစ္ေယာက္ မမေရႊစင္ရဲ႕ ဘရာစီယာခ်ိတ္ကို တုန္ရင္ေသာလက္အစံုနဲ႔ ျဖဳတ္သည္။

ခ်ိတ္က ေလးခုသာပါလို႕ေတာ္ေသးသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ယူျပီးျဖဳတ္မွ ခ်ိတ္ကျပဳတ္သြားသည္။

ခ်ိတ္ျပဳတ္သြားတာနဲ႔ ျဖဴေဖြးေသာ ရင္သားအစံုက ေပၚလာသည္။ ေစာေစာကျမင္ျပီး အသည္းယားခဲ့ရေသာ ရင္သားအစံုကို

လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ကာကိုင္ျပီး စို႕သည္။ က်န္တဲ့ ႏုိ႕တစ္လံုးကို ေနာက္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္နယ္သည္။

 ေရခ်ဳိးထားတာမၾကာေသးေသာေၾကာင့္ ထင္သည္။ ရင္သားတစ္စံုက ေအးေအးေလးႏွင့္ ႏူးညံ့ျပီးကိုင္လို႕ေကာင္းလွသည္။

သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ ရင္သားတစ္စံုကို အငမ္းမရငံုစုပ္မိသည္။ ႏုိ႕သီးေခါင္းေလးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး စို႕ျပီး ႏုိ႕သီးေခါင္းတစ္၀ိုက္ကို

လွ်ာထိပ္ျဖင့္ ကၾကီး ၊ ခေခြး ေရးေပးလိုက္သည္။ ထုိအခါမမေရႊစင္ထံမွ အဖ်ားတက္သလို ညည္းတြားသံေလးမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။

သူရပါးစပ္ကို က်ယ္ႏုိင္သမွ်က်ယ္ေအာင္ဟျပီး မမေရႊစင္ရဲ႕ ရင္သားတစ္အံုလံုးကို ၀င္ႏုိင္သမွ်၀င္ေအာင္စုပ္ျပီး သြားျဖင့္

ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးကိုက္ေပးသည္။ ထိုအခါမမေရႊစင္ထံမွ ခပ္တုိးတုိးညည္းသံေလးၾကားရသည္။

''ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ရယ္။''

သူရ လွ်ာကို ေကာ့ေကာ့ေလးခၽြန္ေအာင္လုပ္ျပီး ဗိုက္သားတစ္ေလ်ာက္ေလွ်ာတုိက္ကာလွ်က္ရင္း မမေရႊစင္ရဲ႕ ညီမေလးရွိရာသို႕

ဆင္းလာသည္။ ပင္တီအနက္ေလးေပၚကေန တစ္ခ်က္နမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိုစြတ္ေသာအထိအေတြ႕နဲ႔အတူ

 ေမႊးေတးေတးအနံ႕ေလးတစ္မ်ဳိးကိုရသည္။ သူမ်ားေတြအတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုေနမလဲမသိ။ သူရကေတာ့ ဒီအနံ႕ကိုၾကိဳက္ပါသည္။

ပင္တီေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အသာဆြဲကိုင္၍ေအာက္သို႕ဆြဲခြ်တ္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ မမေရႊစင္ကိုဘာမွေျပာစရာမလိုပါ။

သူ႕ဘာသာသူ အလိုက္တသိျဖင့္ တင္သားအိအိႏွစ္လံုးကိုအသာၾကြေပးသည္။ ပင္တီေလးကိုဆြဲခြ်တ္ျပီးေတာ့ မမေရႊစင္ရဲ႕ညီမေလးကို

မက္မက္ေမာေမာၾကည့္မိသည္။ မမေရႊစင္ညီမေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားက ေစ့ကပ္ေနေသာေၾကာင့္ သူရတစ္ေယာက္

အထဲကိုပင္ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရေပ။  အဖုတ္ေလးက ေဖာင္းကာ အရည္ေလးမ်ားစိုေနသည္။

အေမႊးအျမင္မရွိပဲေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေနေသာ မမေရႊစင္ရဲ႕ညီမေလးကို သူရငံု႕ကာဆြဲစုပ္လိုက္သည္။

''ရႈး.... အား ..... ေမာင္ ဘုန္းနိမ့္မယ္ကြာ....''အိပ္ယာေပၚမွာေခါင္းကိုၾကြကာေျပာေသာမမေရႊစင္တစ္ေယာက္ စကားမဆံုးခင္ပဲ

ဘုန္းကနဲ ေခါင္းအုံးေပၚသို႕ ျပန္က်သြားသည္။ သူရ ညီမေလးရဲ႕ ထိပ္နားေလးက အေစ့ေလးကို ခ်ဳိခ်ဥ္စုတ္သလို ဆြဲဆြဲစုပ္ေပးေတာ့

မမေရႊစင္ သူရရဲ႕ေခါင္းကဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြေနသည္။ သူရလဲ မမေရႊစင္ၾကိဳက္မွန္းသိလို႕ အဖုတ္ကို လွ်ာျပားနဲ႔

သံုးခ်က္ေလာက္လွ်က္လိုက္ အေစ့ကိုဆြဲစုပ္လိုက္ႏွင့္ အခ်က္က်က်လုပ္သည္။ ခဏေနေတာ့ မမေရႊစင္

သိသိသာသာလူးလြန္႕လာသည္။ မမေရႊစင္ျပီးခါနီးျပီလို႕ ထင္တာနဲ႔ သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ အေစ့ေလးကို လွ်ာနဲ႔

၀လံုးေလးမ်ားခပ္သြက္သြက္၀ိုင္းေပးလိုက္သည္။

''အား..... အူး....  ရႈး ....''  အသံရွည္ညည္းသံႏွင့္အတူ မမေရႊစင္တစ္ေယာက္တင္ပါးၾကီးကို ကုတင္ေပၚမွ

ၾကြကာေျမာက္ကာျဖင့္ေကာ့ပ်ံရင္း ခဏၾကာေတာ့ ကုတင္ေပၚဗုန္းခနဲ ျပန္က်ျပီး ျငိမ္သက္သြားေတာ့သည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕ ရင္ႏွစ္မႊာကေတာ့ ဘတ္စကတ္ေဘာကစားသမားတစ္ေယာက္လို
ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လိႈက္ျဖစ္ေနဆဲပင္။

အပ်ဳိၾကီးမမတစ္ေယာက္ အေတာ္ပင္ေမာပန္းသြားဟန္တူသည္။

မမေရႊစင္တစ္ခ်ီျပီးသြားျပီထင္ပါသည္။ သူရမ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးလဲ မမေရႊစင္ရဲ႕ အရည္မ်ားျဖင့္ေပပြေနသည္။ သူရ

မမေရႊစင္ရဲ႕ေပါင္ျခံၾကားမွာေမွာက္ေနရမွ ထလိုက္ျပီး ခါးတြင္ပတ္ထားေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါကိုဆြဲခ်ြတ္လိုက္သည္။

မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါခ်ြတ္လိုက္ေတာ့မွ ေတာခိုေနေသာသူရရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္တစ္ေယာက္ အလင္း၀င္ရရွာသည္။

အခုမွလြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးဟန္ျဖင့္ တရမ္းရမ္းခုန္ေပါက္ေနသည္။ ခုန္ေပါက္ေနေသာ

ညီေတာ္ေမာင္ကို ဂုတ္မွ တစ္ခ်က္ကိုင္လိုက္ျပီး မမေရႊစင္ရဲ႕ အဖုတ္တစ္ေလ်ာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ အဖုတ္ေလးမွ စီးက်ေနေသာ

အျဖဴေရာင္အႏွစ္ေလးေတြက သူရရဲ႕ညီေတာ္ေမာင္မွာ တြဲလြဲခိုျပီးပါလာသည္။ အျဖဴႏွစ္ေလးေတြနဲ႔ သူရတစ္ေယာက္

ညီေတာ္ေမာင္ကို ေခ်ာေမြ႕သြားေအာင္ လက္ျဖင့္ ပြတ္သတ္လိုက္သည္။ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေသာ ညီေတာ္ေမာင္ကို

လက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္ျပီး မမေရႊစင္ရဲ႕ အဖုတ္ေလးမွာေတ့ျပီး အသာအယာထိုးသြင္းလိုက္သည္။

''အာ့... '' မမေရႊစင္ဆီမွ ညည္းသံေလးတစ္ခ်က္ထြက္လာသည္။ သူရခါးကိုကုန္းျပီး မမေရႊစင္ရဲ႕ နုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးကို

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္စို႕လိုက္သည္။ အေပၚမွာ အာရုံေျပာင္းထားရင္း တင္ပါးအားကို ယူကာ ေအာက္ကေန၍

တျဖည္းျဖည္းမသိမသာ ေခ်ာ့သြင္းသည္။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ သူရလိင္တန္တစ္၀က္နီးပါး၀င္သြားျပီ။

ထိုအခါမွ ျပႆနာတစ္ခုကေပၚေပါက္လာသည္။ သူရရဲ႕ညီေတာ္ေမာင္ကို ဆက္သြင္းလို႕မရေတာ့ပဲ နံရံတစ္ခုက

ကာဆီးထားျခင္းျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးေတြ ကစားခုန္စားလုပ္ရင္းအပ်ဳိေမွးကေပါက္သြားတတ္သည္ဟု

သူရ ေက်ာင္းကဆရာတစ္ေယာက္ လက္ခ်ာသင္ရင္းေျပာသည္ကိုၾကားဘူးသည္။ မမေရႊစင္လဲ ဒီအရြယ္ေရာက္မွေတာ့

အပ်ဳိေမွးေပါက္သြားေလာက္ျပီဟု ထင္ထားခဲ့သည္။ မမေရႊစင္ေျခေမႊးမီးမေလာင္လက္ေမႊးမီးမေလာင္ေနခဲ့ရလို႕ထင္သည္။ အခုထိ

အပ်ဳိေမွးကအေကာင္းအတုိင္းရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ နားရြက္ေလးေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနမ္းရင္း လက္ကလဲ ႏုိ႕ကို

ခပ္ဖြဖြနယ္ေပးလိုက္သည္။ မမေရႊစင္တစ္ေယာက္ တဟင္းဟင္းညည္းရင္း တင္ပါးအစံုက ၾကြကာၾကြကာျဖစ္လာသည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕တင္ပါးအၾကြမွာ သူရညီေတာ္ေမာင္ကို အသာဆဲြထုတ္ျပီး အရွိန္နဲ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးထုိးခ်လိုက္သည္။

''ေဖာက္.... ''

''အား....... နာတယ္နာတယ္... ေမာင္ရဲ႕။'' ေရႊစင္ သူရရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို လက္ျဖင့္တြန္းရင္း နာက်င္စြာညည္းမိသည္။

သူရ သူ႕ရဲ႕ဆီးစပ္နဲ႔ မမေရႊစင္ရဲ႕ဆီးခံုမုိ႕မုိ႕ကို ဖိကပ္ထားရင္း မမေရႊစင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို ငံုစုပ္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနမ္းလိုက္ျပီး

တစ္မိနစ္ခန္႕ျငိမ္ေနလိုက္သည္။ သူရရဲ႕ အနမ္းခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တန္ခိုးေၾကာင့္ မမေရႊစင္ အနာသက္သာသြားပံုရသည္။ ေအာက္က

တင္ပါးကို အနည္းငယ္ေကာ့ေကာ့ေပးလာေသာေၾကာင့္ သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။

''မမ... နာေသးလားဟင္။ ''

''သိပ္မနာေတာ့ဘူးေမာင္။ သက္သာသြားျပီ။''

''အဲဒါဆုိ နည္းနည္းေဆာင့္မယ္ေနာ္။ နာရင္ေမာင့္ကိုေျပာ ဟုတ္ျပီလား။''

မမေရႊစင္ အသာအယာေခါင္းညိမ့္ျပေသာေၾကာင့္ သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကို တစ္၀က္ေလာက္ထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္ျဖင့္

ခပ္ျမန္ျမန္ေလးေဆာင့္မိသည္။ မမေရႊစင္ရဲ႕ အဖုတ္က တင္းၾကပ္လွသည္။ အသြင္းအထုတ္ကို အေတာ္ပင္အားယူကာ လုပ္ရသည္။

အခ်က္ သံုးဆယ္ခန္႕ေဆာင့္ျပီးေတာ့ သူရအားမရေတာ့ပါ။ ညီေတာ္ေမာင္ကို ထိပ္နားထိေရာက္ေအာင္ဆြဲထုတ္ျပီး

အရွိန္နဲ႔ ျပန္ျပန္ေဆာင့္ခ်သည္။ မမေရႊစင္ေအာက္က တစ္ေပေလာက္ထူတဲ့ စပရိန္ေမြ႕ယာ ရဲ႕ကန္အားေၾကာင့္

အရွိန္နဲ႔ ေဆာင့္ခ်ျပီးေသာအခါ မမရဲ႕ ကိုယ္လံုးက ျပန္ျပန္ၾကြတက္လာသည္။ သူရေဆာင့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဆာင့္ရင္း

''မင္းေမြ႕ယာၾကီးကမိုက္တယ္ကြာ ေစာ္ဖိရင္ရွယ္ပဲ'' ဟု သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္

သူ႕အေဆာင္လာလည္ရင္းေျပာတာေတာင္ ျပန္သတိရမိသည္။ သူရ အေတြးေတြအျပင္ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ ညီေတာ္ေမာင္ကို

ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေနေသာ္လည္း ပန္းတုိင္သို႕မေရာက္ေသးပါ။

''အား...     အား... '' မမေရႊစင္တစ္ေယာက္ လက္ေခ်ာင္းေတြက အိပ္ရာခင္းကို

ဆုတ္ကိုင္ကာညည္းရင္း ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျပီးသြားျပန္သည္။

ထိုအခါမွ သူရ ညီေတာ္ေမာင္ဆီ စိတ္ကိုပို႕ျပီး ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန္႕ေဆာင့္ျပီးေသာအခါ

ပန္းတုိင္ကို ျမင္ရသည္။ ထိုအခါ ေဆာင့္တဲ့အရိွန္ကို သူရပိုျပီးျမွင့္လိုက္သည္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္တြင္

ညီေတာ္ေမာင္ကိုအဆံုးထိသြင္းလိုက္ျပီး မမေရႊစင္ရဲ႕ ဆီးခံုမို႕မုိ႕တြင္ ထိကပ္လိုက္ကာ

မမေရႊစင္ရဲ႕ သားအိမ္ေခါင္းရွိရာ မွန္းျပီး သုက္မ်ားကို ျပြတ္ခနဲ ျပြတ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ပင္ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။

 ''အား... ျပီးျပီ... မမေရ.... ။''


ျပီးပါျပီဆုိတာ သူရျပီးသြားတာကိုေျပာတာ.  .ခြိ ... ။ ခ်ဳိတ္ခ်ဳိးရဘူးေနာ္ကိုကိုနတ္... ။

ပိတ္သတ္ၾကီးလဲ ယံုၾကည္ေအာင္ ေရးလက္စအဆက္ေလးကိုအျမန္တင္ေပးလိုက္ပါသွ္။ အားေပးေတာ္မူၾကပါကုန္...

မမေရႊစင္ရဲ႕ အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက တရြရြညွစ္ကာ သူရရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္ဆီက သုက္ရည္မ်ားကို

တစ္စက္မွမက်န္ေအာင္ဆြဲဆြဲစုပ္ေနၾကသည္။ သူရ မမေရႊစင္ကိုယ္ေပၚမွာေမွာက္ရင္း မမရဲ႕ အဖုတ္ေလးထံမွ ညွစ္ေပးေသာ

အရသာကိုဇိမ္ခံေနမိသည္။

''ေမာင္... ဆင္းေတာ့ကြာ။ ေမာင့္ကိုယ္လံုးၾကီးကေလးတယ္။''

သူရ မဆင္းခ်င္ဆင္းခ်င္နဲ႔ မမေရႊစင္ရဲ႕ကိုယ္လံုးေပၚမွ ေမြ႕ယာေပၚသို႕လိမ့္ဆင္းလုိက္သည္။ သူရရဲ႕ညီေတာ္ေမာင္က ျပြတ္ခနဲ

အသံျမည္ကာ မမေရႊစင္ရဲ႕အဖုတ္ထဲမွ ထြက္လာသည္။ သူရ သူ႕ရဲ႕ညီေတာ္ေမာင္ကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္မိေတာ့ ေသြးစေလးေတြက

အရင္းဘက္မွာစြန္းေပေနသည္။ ေစာေစာက ေမွာက္ျပီးလုပ္ေနတာနဲ႔ ေအာက္ဖက္ကိုငံု႕မၾကည့္မိေတာ့ ေသြးထြက္တာမသိလိုက္ေပ။

သူရ သူ႕ရဲ႕လူပ်ဳိဘ၀ကို အပ်ဳိစင္စစ္စစ္တစ္ေယာက္ဆီမွာသာကုန္ဆံုးလိုက္ရျခင္းအတြက္ နည္းနည္းေတာ့

ဂုဏ္ယူခ်င္သလိုျဖစ္သြားသည္။ ေစတနာအက်ဳိးေပးသည္ဟုပဲေျပာရမည္ျဖစ္သည္။ သူရဘ၀တစ္ေလ်ာက္ သူတစ္ပါးသားသမီးကို

ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ဖို႕ မရည္ရြယ္ခဲ့ဘူးေပ။ လူငယ္သဘာ၀အေလ်ာက္ ေခ်ာတာေတြ႕ရင္ ၾကည့္ခဲ့သည္သာရွိသည္။ မမေရႊစင္က

ရည္းစားမထားခဲ့ဖူးပါဟုေျပာေသာ္လည္း သူမယံုရဲပါ။ ဒီေခတ္ဒီအခါတြင္ ယရစ္ႏွင့္ ျပိဳေသာ အျပဳိၾကီးမ်ားလည္း

တစ္ပံုတစ္ပင္ရွိေနသည္။ သူရမမေရႊစင္ကို အဆံုးထိယံုၾကည္သြားသည္။ အသက္သံုးဆယ္စြန္းစြန္း (သံုးဆယ့္တစ္) ေရာက္သည္အထိ

အပ်ဳိေမွးပါးေလးကိုထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ေသာ မမေရႊစင္ကိုလဲ သူေလးစားပါသည္။  

အေတြးေတြနယ္ခ်ဲ႕ျပီးေတာ့ ေဘးနားက ပက္လက္ေလးလဲေလ်ာင္းေနတဲ့မမေရႊစင္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္မိသည္။

အုိ... လွလိုက္တာ  မမရယ္။ တင္းျပီးျပည့္ျဖိဳးေနတဲ့ ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးကို အားရပါးရပြတ္သတ္ျပီး

အငမ္းမရစို႕မိသည္။ ေအာက္ကညီေတာ္ေမာင္က ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေခါင္းေထာင္လာျပန္ျပီ။

မမေရႊစင္ရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲကားလိုက္ျပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာဒူးေထာက္ျပီးေနရာယူလိုက္သည္။
 ေသြးစေလးမ်ားနဲ႔အတူသူ႕ညီေတာ္ေမာင္ကထြက္တဲ့ အျဖဴေရာင္ သုတ္မ်ားက အဖုတ္အ၀တြင္ေပက်ံေနသည္။ သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကို

တံေတြးအနည္းငယ္ဆြတ္လိုက္ျပီး မမေရႊစင္ရဲ႕ အဖုတ္ထဲကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့

ပထမတစ္ခါကက်န္တဲ့ အရည္ေတြေၾကာင့္ အခက္အခဲမရွိပဲ ညီေတာ္ေမာင္က တုိး၀င္သြားသည္။ မမေရႊစင္ရဲ႕

အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက တရြရြညွစ္ေပးေနသည္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဇိမ္ယူရင္း အသြင္းအထုတ္လုပ္သည္။ ျပီးေတာ့

တစ္ေခ်ာင္းလံုးအျပင္ေရာက္ေအာင္ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္ေလးငါးခ်က္ေလာက္လုပ္ျပီးေတာ့ မမေရႊစင္ထံမွ

'သြက္သြက္ေလးလုပ္ေတာ့ေလ' ဆုိတဲ့ ေတာင္းဆုိသံကိုၾကားရသည္။

''အိုေက... ဒီကလဲ သြက္သြက္လက္လက္ပါမရယ္။ စိတ္ခ်ပါ။'' သူရစိတ္ထဲကျပန္ေျပာရင္း အလုပ္နဲ႔ပဲသက္ေသျပလိုက္သည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆြဲကိုင္ကာ ခပ္သြက္သြက္ေလးလုပ္သည္။ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္လုပ္ျပီးေတာ့

အေနအထားေျပာင္းဖို႕သတိရလာတာနဲ႔ ညီေတာ္ေမာင္ကို အဖုတ္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ''မမ... ေမွာက္ေပးပါလား။''

လုပ္ေနတုန္း တ၀က္တပ်က္ႏွင့္မို႕ထင္သည္။ မမေရႊစင္ဘာမွမေျပာပဲ ခ်က္ခ်င္းေမွာက္ေပးသည္။ တကယ္ေတာ့

သူရမမေရႊစင္ကိုေလးဘက္ေထာက္ျပီးလုပ္ခ်င္တာျဖစ္သည္။ မမေရႊစင္ရဲ႕ ၾကီးမားတဲ့ တင္သားတစ္စံုကို

အရသာခံၾကည့္ရင္းအားရပါးရလုပ္ခ်င္တာျဖစ္သည္။ခ်က္ခ်င္းေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းရင္မရမွာစိုးလို႕ ေမွာက္ခိုင္းလိုက္တာျဖစ္သည္။

 ေဒါ့ဂီအေနအထားေရာက္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရြ႕ခိုင္းရမည္။

''မမဒူးေလးေထာက္လိုက္ပါလား။ ''

ဒူးေထာက္အေနအထားရေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေရွ႕မွာ ေထာက္ခိုင္းျပီး ခါးကိုခြက္ခိုင္းလိုက္သည္။

အေနအထားကေတာ့အုိေကသြားျပီ။ စြင့္ကားကာ ေကာက္ေနေသာ တင္သားေျပာင္ေျပာင္ႏွစ္လံုးကိုၾကည့္ရင္း အသည္းယားလာတာနဲ႔

ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးတစ္ခ်က္ရိုက္လိုက္သည္။

''ျဖန္း''

''အ... နာတယ္ေမာင္ရာ... ဘာလို႕ရိုက္တာလဲ။''

''ခ်စ္လို႕ပါမရယ္။'' သူရေျပာေျပာဆုိဆုိ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွာ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ၾကီးကိုေတ့တာ တစ္ခ်က္ထဲေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။

''အာ့... အထဲကေအာင့္တယ္ေမာင္ေရ။ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါေနာ္။'' ေရႊစင္ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ရင္း ခပ္တုိးတုိးပင္ေတာင္းဆုိမိသည္။

''ဒါဆုိျဖည္းျဖည္းပဲလုပ္မယ္ေနာ္မ။'' သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကို အဆံုးထိမသြင္းပဲ အျပင္မွာတစ္လက္မေလာက္ခ်န္ျပီး

အသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္သည္။ မမေရႊစင္လည္း စိတ္ေတာ္ေတာ္ပါလာျပီထင္သည္။ ဖင္ၾကီးႏွစ္လံုးကို ေနာက္သို႕

အခ်က္တုိင္းလိုလိုေကာ့ကာေပးသည္။ မမေရႊစင္ခံႏုိင္ေလာက္ျပီဆုိတာ သိလို႕ သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကို အဆံုးထိထည့္ျပီး

ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ေဆာင့္သည္။ အဆံုးထိေဆာင့္လိုက္တုိင္း ညီေတာ္ေမာင္ရဲ႕ ထိပ္နဲ႔ မမေရႊစင္ရဲ႕သားအိမ္ေခါင္းေဆာင့္တာကို

တထုတ္ထုတ္နဲ႔ ခံစားမိသည္။ သူရအားနဲ႔ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း တင္သားၾကီးႏွစ္လံုးက တုန္တုန္သြားသည္။ သူရဆီးခံုနဲ႔

မမေရႊစင္ရဲ႕ဖင္ရိုက္မိသည့္အသံကလည္း တဖတ္ဖတ္နဲ႔ အခန္းထဲမွာဆူညံေနသည္။ သူရေဆာင့္လိုက္တုိင္းမမေရႊစင္ထံမွာ တအိအိ နဲ႔

ခပ္တုိးတုိးညည္းသံကိုသာၾကားရသည္။ ဧကႏၱအပ်ဳိၾကီး ရွက္လုိ႕အားရပါးရမေအာ္ရဲတာပဲျဖစ္မည္။ သူရလည္းမမေရႊစင္ကို စခ်င္တာနဲ႔

''ေကာင္းလိုက္တာမမရာ.. ေကာင္းတယ္... အား... ဟုတ္တယ္ .... ေကာ့ေပး... ေဆာင့္ေနျပီ ''စသည္ျဖင့္

ခပ္က်ယ္က်ယ္ပင္ ေအာ္ေျပာသည္။ သူရ ပထမတစ္ခါျပီးထားလို႕ ေနာက္ၾကိမ္မွာ ခပ္ၾကာၾကာလုပ္နုိင္သည္။

ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္မီးကုန္ယမ္းကုန္ၾကဲျပီးေတာ့ မမေရႊစင္တင္သားၾကီးမ်ားတုန္တက္ျပီး ေရွ႕သို႕ ေမွာက္က်သြားသည္။ သူရလဲ

စိတ္ကိုထည့္ျပီး ေဆာင့္လိုက္တာ သိပ္မၾကာခင္ပဲ ျပီးဆံုးျခင္းသို႕ေရာက္ရွိသြားသည္။ သူရသုက္မ်ားကို

မမေရႊစင္အဖုတ္ထဲသို႕ပန္းထုတ္လိုက္ျပီး မမေရႊစင္ကိုယ္လံုးေပၚသို႕ေမွာက္ခ်လိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္လံုး

ကုတင္ေပၚသို႕ထပ္ရက္သားက်သြားသည္။ သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးေပၚမွာေမွာက္ျပီး ဇိမ္ယူေနတုန္း...

''ေဒါက္ .. ေဒါက္ ... ေဒါက္ ... အကိုေရ။ ကိုသူရေရ။ တံခါးဖြင့္ပါဦး။''

''ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္... '' အခန္း၀မွ အဆက္မျပတ္တံခါးေခါက္သံကိုၾကားသည္။ သူ႕နာမည္ပါေခၚတယ္ဆုိေတာ့

တျခားအခန္းကမဟုတ္တာေသခ်ာသည္။ တံခါးေခါက္သံၾကားေတာ့ မမေရႊစင္ ဆတ္ခနဲ ေကာက္ထသည္။

ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ဆုိတဲ့ အမူအယာျဖင့္ သူရကိုမ်က္လံုးျပဴးျပသည္။ သူရလဲ ရုတ္တရက္မုိ႕ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပါ။

စကၠန္႕ပိုင္းေလာက္စဥ္းစားျပီး  ''မမ ခုတင္ေအာက္ကို ၀င္ေနလိုက္။ ကၽြန္ေတာ္တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္မယ္။''

မမေရႊစင္ ေခါင္းကို ခပ္ျမန္ျမန္ ညိမ့္ျပီး ကုတင္ေအာက္ကို ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းနဲ႔၀င္သြားသည္။ သူရ တဘက္ကုိခါးတြင္ပတ္လိုက္ျပီး

တံခါးသြားဖြင့္သည္။ တံခါးနားေရာက္မွ 'ဟိုက္... အ၀တ္အစားေတြက်န္ေသးတာပဲ' ဆုိျပီး ကုတင္ေပၚက မမေရႊစင္ရဲ႕  ေဘာ္လီနဲ႔

ပင္တီကိုယူျပီး ကုတင္ေအာက္ကို ေပးမလို႕ငံု႕ၾကည့္လိုက္သည္။ ကုတင္ေအာက္မွာ ကုန္းကုန္းေလး ပုန္းေနေသာ မမေရႊစင္က

ငိုမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ သူရကိုၾကည့္ေနသည္။

''ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးမမရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အခန္းထဲမ၀င္ခိုင္းပဲ အျပင္ကေနပဲရွင္းလိုက္ပါ့မယ္။'' သူရေျပာျပီး ေဘာ္လီနဲ႔ ပင္တီကိုေပးေတာ့

တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ႔ လွမ္းယူသည္။ မမေရႊစင္ေၾကာက္ေနပံုကိုၾကည့္ျပီး သူရ အေတာ္ပင္ရယ္ခ်င္သြားသည္။ မမေရႊစင္ ရွက္သြားမွာစိုးတာနဲ႔

မ်က္ႏွာပိုးသတ္ျပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ လွည့္ထြက္ျပီး တံခါးသြားဖြင့္လိုက္သည္။

အခန္း၀မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့သူက သူရမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္အခန္းက ညီေလးျဖစ္သည္။

''ေျပာ ညီ...။ အကို ေရခ်ဳိးေနတာနဲ႔ နည္းနည္းၾကာသြားတယ္။''

''အကို ဒီေန႕ေဆးရုံမသြားျဖစ္ဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဂ်ဴတီကုတ္ေလးငွားလို႕ရမလားမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ဂ်ဴတီကုတ္က

ဒိုဘီေပးထားတာျပန္လာမပို႕ေသးလို႕။''

''ေအာ္.. ဒါလား။ ရွိတယ္ညီေလး။ ခဏေစာင့္ ။''

သူရ တံခါးကိုျပန္ေစ့လိုက္ျပီး အခန္းေထာင့္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ထဲက ဂ်ဴတီကုတ္ကို ထုတ္ျပီးယူေပးလိုက္သည္။

သူရစိတ္ထဲမွာေတာ့ ... ''ေသာက္ကြိ.. ဒီေကာင္ေလးကလဲ အခ်ိန္ေကာင္းက်မွလာျပီးေတာ့။

မနက္ေစာေစာထဲကလာေတာင္းပါေတာ့လား။'' လို႕မေက်မခ်မ္းေတြးမိသည္။

သူရ ဂ်ဴတီကုတ္ေပးျပီးေတာ့ တံခါးပိတ္ျပီး ကုတင္နားသို႕ျပန္လာခဲ့သည္။

''မမ.. ရျပီ။ ထြက္ခဲ့ေတာ့။''

မမေရႊစင္ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ကုတင္ေအာက္ကထြက္လာသည္။ အေတာ္ေအးတဲ့ အဲကြန္းခန္းထဲမွာေတာင္ မမေရႊစင္ရဲ႕

နဖူးမွာ ေခြ်းသီးေခြ်းေပါက္ေတြထြက္ေနသည္။ အပ်ဳိၾကီးမမ အေတာ္ေလးလန္႕သြားပံုေပၚသည္။


''ေတာ္ေတာ္လန္႕သြားလားမမ။'' သူရ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ေမးသည္။

''လန္႕တာေပါ့ေမာင္ရယ္။ မ ျဖင့္ရင္ေတြတုန္တာ အခုထိေတာင္ ရင္ထဲမွာတလွပ္လွပ္ျဖစ္တုံးရွိေသးတယ္။''

''ေတာ္ျပီကြာ။ ေမာင္ကအရမ္းဆုိးတယ္။ မကိုျပန္လုိက္ပို႕ေတာ့။ မမရုံးသြားေတာ့မယ္။'' ေရႊဇင္ေရခ်ဳိးခန္းထဲကမန္းကတန္းေျပး၀င္ရင္းေျပာသည္။

သူရပန္းထုတ္ထားေသာအရည္ေတြကတစိမ့္စိမ့္ထြက္ျပီး ေရႊဇင့္ဟာေလးထဲကထြက္တဲ့့အေရေတြနဲ႔ေပါင္းကာ ေပါင္ၾကားထဲမွာလူးေနသည္။

 ေရႊစင္ေရခ်ဳိးရင္း ကုတင္ေအာက္ထဲကို ကိုယ္တုံးလံုးခြ်တ္နဲ႔ေလးဘက္ေထာက္ျပီး ကုန္းကုန္းၾကီး၀င္ခဲ့ရတာကို ျပန္ေတြးရင္းရွက္လာသည္။

ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လဲ ေဒါသေတြထြက္လာသလိုလိုျဖစ္မိသည္။

အေတြးစေတြက ေရခ်ဳိးခန္းအျပင္ဘက္ကေအာ္ေျပာတဲ့ သူရအသံၾကားမွ ျပတ္ေတာက္သြားရသည္။

''မမ ရုံးကိုမလာေတာ့ဘူးလို႔ဖုန္းဆက္ျပီးသားမဟုတ္လား။ အခုမွေတာ့သြားမေနပါနဲ႔ေတာ့မရယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အခ်ိန္ရွိတုန္း ဟဲဟဲ ....''

သူရ ေရခ်ဳိးခန္းအျပင္ဘက္ကေနျပီးလွမ္းေအာ္ျပီးေျပာသည္။

ေရႊစင္ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ေရကိုသာခပ္သြက္သြက္ေလးခ်ဳိးလိုက္ေတာ့သည္။ ဒီေကာင္ေလး အျပင္ေရာက္မွသိမယ္။ ဟြန္း....။

''ဘာမွ လာျပီး ဟဲ မေနနဲ႕ကိုယ္ေတာ္။ ဖုန္းဆက္ျပီးသားလဲ အခုမွသက္သာလို႕ဆုိျပီး ရုံးကိုျပန္သြားလို႔ရတယ္။ ကၽြန္မကသူေဌး။

ကၽြန္မကိုဘယ္သူမွေမးလို႕မရဘူး။ သိျပီလား ကိုယ္ေတာ္ေလး။''

 အျပင္ကိုေရာက္ေတာ့  ေရႊစင္ဆူဆူေအာင့္ေအာင့္နဲ႔ အ၀တ္ေတြကို ယူ၀တ္ရင္း

တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာမိသည္။ ေရႊစင္တစ္ေယာက္ပထမဆံုးအေတြ႔အၾကံဳမွာပင္

ကုတင္ေအာက္ထဲကုိယ္တုံးလံုးနဲ႔၀င္ပုန္းေနလိုက္ရသည္။ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ရွက္လည္းရွက္မိသည္။

တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ ဣေျႏၵ သိကၡာရွိရွိနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနလာတာ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔မွရွက္စရာေတြျဖစ္ကုန္ရသည္။

''ဟုတ္ပါျပီမမရယ္။သြားပါသြားပါ။ ကၽြန္ေတာ္လိုက္ပို႕ပါ့မယ္။'' သူရတဘက္ကိုခြ်တ္ရင္း ျပန္ေျပာသည္။

သူရ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္ျပီး ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီးေတာ့ မမကိုလိုက္ပို႕ရန္ျပင္သည္။ အခန္း၀ကအထြက္မွာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္စံုက ပူးကပ္သြားျပီး

မြတ္သိပ္ေသာအနမ္းတစ္စံုကိုေမြးဖြားျဖစ္ခဲ့သည္။

ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္တည္တံ့ခဲ့တဲ့ လူပ်ဳိ ၊ အပ်ဳိဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခ်ဳိးေဖာက္ျပီး

အဆံုးစြန္အထိရင္းႏွီးခဲ့ၾကျပီမဟုတ္ပါလား။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပိုခ်စ္လာသလို ပိုျပီးရင္းႏွီးသြားသလိုလဲစိတ္ထဲမွာခံစားမိၾကသည္။

သူရအေဆာင္ကေန ဘယ္သူမွမသိေအာင္ျပန္ထြက္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူရက

''မမ...  မမက ေမာင္နဲ႔ ျဖစ္ျပီးသြားျပီဆုိေတာ့ ေမာင့္ကို လက္ထပ္ရမယ္ေနာ္။ လက္မထပ္ပဲနဲ႔ထြက္မေျပးရဘူး။ သိလား။''

သူရမ်က္ႏွာေလးငယ္ျပီးေျပာတာကိုေတြ႕ေတာ့ေရႊစင္တစ္ေယာက္ အခ်စ္ေတြပိုမိသလို ခပ္တုိးတုိးလဲရယ္မိသည္။

မိန္းကေလးကမေျပာရပဲေယာက္်ားေလးက ေတာင္းပန္သလိုလာေျပာေနသည္။

''ေအာ္... ေမာင္ရယ္။ ဒီစကားက ငါ့ေမာင္ေျပာရမဲ့စကားမွမဟုတ္တာကြယ္။ မမေျပာရမဲ့စကားပါ။''

''ေမာင္သာ မမအသက္ၾကီးသြားရင္ အဘြားၾကီးဆုိျပီးအနားမကပ္ပဲနဲ႕ေကာင္မေလးငယ္ငယ္ေလးေတြနဲ႔ ရႈပ္ခ်င္ရႈပ္မွာ။''

''ဒီမွာမမ...  ေမာင္က အခုလည္း မ တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲခ်စ္တာ။ ေနာက္လည္း မ တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲခ်စ္မွာ။''

သူရ မမေရႊစင္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္းခပ္တည္တည္နဲ႔ေျပာမိသည္။

''အေျပာကေတာ့ေကာင္းသလားမေမးနဲ႔ေနာ္... မမရဲ႕ေမာင္ကေတာ့။ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး။ ဟြန္း...''

သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ စကားအဆံုးမွာက်ေရာက္လာတဲ့ မ်က္ေစာင္းလွလွတစ္ခ်က္ကိုေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ခံယူလိုက္သည္။

ဒီေလာက္လွတဲ့ မမၾကီးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ခြင့္ရတာနဲ႔ပဲ သူရဘ၀မွာျပည့္စံုသြားျပီလို႕ထင္ပါသည္။

အခ်စ္ရွိရင္အရာရာျပည့္စံုသြားတယ္ဆုိတဲ့စကားရွိတယ္မဟုတ္လား။

မမေရႊစင္ကို ရုံးလိုက္ပို႕ျပီးေတာ့ သူရ အေဆာင္ျပန္ျပီးတစ္ေရးအိပ္လိုက္သည္္။ ဒီေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းမသြားျဖစ္ေတာ့။

ေန႕လည္ေလာက္မွထျပီးမမေရႊစင္ကိုေန႔လည္စာလိုက္ေကၽြးရမည္။

ထမင္းစားခ်ိန္ရံုးဆင္းမွဖုန္းဆက္ႏိုးဖို႕မွာထားေသာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုေခါင္းရင္းမွာထားလိုက္ျပီး

စိတ္ခ်လက္ခ်ပင္အိပ္လိုက္သည္။

မမေရႊစင္ဆီမွ ဖုန္း၀င္လာသည္။ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့...  ''ေမာင္.. ျမန္ျမန္လာခဲ့ေတာ့ကြာ။ မမဗုိက္အရမ္းဆာေနျပီ''

''ဟုတ္ကဲ့... သံုးမိနစ္ပဲေစာင့္ပါခင္ဗ်ာ။''

''ျမန္ျမန္လာခဲ့ေနာ္။ ဒါပဲ..။''

မမေရႊစင္ဆီမွ ဖုန္းခ်သြားျပီးေတာ့ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္သည္။

အိပ္ေရး၀သြားေသာ္လည္း ဗုိက္ထဲကဆာလာသလိုရွိသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ ကမန္းကတန္းမ်က္ႏွာသစ္ႏႈတ္က်င္းျပီးမမေရႊစင္ရုံးသုိ႕ထြက္လာခဲ့သည္။ မမေရႊစင္ရဲ႕ ရုံးကိုေရာက္ေတာ့ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနတဲ့

မမကိုေတြ႕ရသည္။ သူရကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းကားဆီကိုခပ္သြက္သြက္ေလ်ာက္လာျပီး

'' ေမာင္ ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာေနျပီလား။ မမကအလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ဆုိေတာ့ ေမာင္ပါၾကားထဲက အစာအိမ္ျဖစ္ေတာ့မယ္။

မ အလုပ္သာလုပ္ေနရတာ ေမာင္မ်ားဗိုက္ဆာေနမလားဆုိျပီး စိတ္ထဲမွာတစ္ထင့္ထင့္နဲ႔။''

''ေမာင္အိပ္လိုက္လို႕ မမေျပာသေလာက္မဆာပါဘူးမရဲ႕။ ေမာင့္ကိုအဲဒီေလာက္ေတာင္ခ်စ္လား။  ကဲ ဘယ္ဆုိင္သြားစားခ်င္လဲ။''

''ေမာင္စားေနက်ဆုိင္ပဲသြားေလ။ ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာေနေတာ့ ျမန္ျမန္ရတဲ့ဆုိင္မွာပဲစားရေအာင္။''

ျမန္ျမန္ရတဲ့ အစားအစာဆုိေတာ့ ... ''  ''  ။ သူရတစ္ခ်က္ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ဦးေႏွာက္ကႏွစ္ခါမေတြးလိုက္ရ။ လက္ခနဲျဖစ္ျပီးေပၚလာသည္။

''ဘဲကင္''

''အိုေက...'' တစ္ေယာက္ထဲတုိးတုိးေလးေရရြတ္လိုက္ျပီးမမကို ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ လမ္း၈၀နဲ႔ ၁၅လမ္းေထာင့္ကိုသာဦးတည္လိုက္သည္။

ကားဦးတည့္ရာက ေရႊဘဲစားေတာ္ဆက္။

ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ဘဲကင္တစ္ျခမ္း၊ တံုယမ္းဟင္းခ်ဳိတစ္ပြဲနဲ႔ ကိုက္လန္ခရုဆီတစ္ပြဲမွာလိုက္သည္။ စားပြဲထုိးေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက

မမေရႊစင္ကိုတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ခိုးၾကည့္ေနသည္။

မမကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မမရဲ႕ေကာ့စင္းေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ေအာက္ကမ်က္၀န္းတစ္စံုကစြဲေဆာင္မႈရွိလွသည္။

သူရ မမကိုေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာပဲစိုက္ၾကည့္ေနမိလိုက္သည္။ မမကေတာ့ဗုိက္ဆာေနလို႕လားမသိပါ။ မႏိုင္ဘူးဆုိတဲ့သေဘာနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထုိးျပီး

စားပြဲေပၚကပန္းအိုးကိုသာအေၾကာင္းမဲ့ၾကည့္ေနေတာ့သည္။

ခဏေနေတာ့ ဘဲကင္ကအရင္ေရာက္လာသည္။ သူရဘဲကင္တစ္တံုးကိုယူျပီး အသားႏႊင္ပဲငပိအရည္ေလးနဲ႔တုိ႕

 ေဆာ့စ္နည္းနည္းထပ္တုိ႕ျပီးမမေရႊစင္ကို ခြံ႕သည္။

''မမ ဗိုက္ဆာေနတာမလား။ ေရာ့ ... ဘဲကင္ေလးစားထားႏွင့္။''

''အာ..။ လူေတြၾကည့္ေနလိမ့္မယ္။ မမဘာသာစားပါ့မယ္ကြာ။''

''ဘယ္သူမွမရွိဘူး။ ေန႕ခင္းဘက္ၾကီး။ ပါးစပ္ဟ .. ။ က်ယ္က်ယ္ေလး ဟ..။''

မမေရႊစင္ကို ဘဲကင္တစ္ဖတ္ခ်င္းစီခြံ႕ေကၽြးေနမိသည္။ ဘီယာဆုိင္တို႕ရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္းေန႕လည္ခင္းဘက္ဆုိ လူရွင္းျပီး

ညဘက္က်မွသာလူက်တတ္တာသဘာ၀ျဖစ္သည္။ ပါဆယ္ေတြဆြဲရင္း စားပြဲထုိးကေတာ့ တစ္ခ်က္ခ်က္လွမ္းလွမ္းျပီးခိုးၾကည့္တာကိုေတြ႕သည္။

ကိုက္လန္ခရုဆီနဲ႔ တံုယမ္းဟင္းခ်ဳိေရာက္လာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားေခါင္းမေဖာ္ပဲ စားျဖစ္ၾကသည္။

စားလို႕ျပီးေတာ့ မမေရႊစင္ပိုက္ဆံရွင္းတာကိုလက္မခံပဲ သူရရွင္းလိုက္သည္။

''ေနာက္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္ပဲအျမဲရွင္းမယ္ေနာ္မမ။''

''ဘာျဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ ေယာက်္ားကမိန္းမကိုလုပ္ေကၽြးရမွာ ၀တၱရားပဲမဟုတ္လား။ ဟီးဟီး.. ။''

''ဘာမိန္းမလဲ။ အခုမွရည္းစားပဲရွိေသးတာ။ လူကိုမိန္းမေလးဘာေလးနဲ႔ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း...။''

''ဟုတ္တယ္ေလ။ မမက မိန္းမမဟုတ္လို႕ ေယာက်္ားလား။ ကဲေျပာ.. ဒါဆုိ။''

''အဲဒါကေတာ့ေမာင္ကကပ္ေျပာတာကိုး။ ေတာ္ျပီကြာ။ သြားမယ္။''

သူရမမေရႊစင္ကို ရုံးျပန္ပို႕ျပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေဆာင္ကို ၀င္ေခၚကာ

အကၤ်ီကိုဇာပန္းထုိးဆုိင္မွာစာလံုးထုိးဖို႕ကိစၥလိုက္လုပ္ရသည္။ ေဆးတကၠသိုလ္တံဆိပ္ကို အကၤ်ီမွာထုိးဖို႕ျဖစ္သည္။

စတုတၳႏွစ္ေရာက္တုိင္းေဆးေက်ာင္းမွာ နယ္ဆင္းရေလ့ရွိသည္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကိုယ့္အေပါင္းအသင္းနဲ႔ကိုယ္

၁၂ေယာက္နဲ႔ ၁၅ေယာက္ၾကားအဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕ျပီး မဲႏိႈက္ျပီးက်တဲ့ ျမိဳ႕ကို ကြင္းဆင္းေလ့လာရသည္။

အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔မွာ ေယာက်ာ္းေလးသံုးေယာက္ကေတာ့မပါမေနရျဖစ္ျပီး မိန္းကေလးကေတာ့မပါလည္းရသည္။

သူရလည္းအာရုံေနာက္တာနဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မွမပါပဲ အဖြဲ႔ဖြဲ႔ဖို႕လုပ္သည္။ သူရရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္စိုးကေတာ့ မိန္းကေလးမပါရင္

အရမ္းပ်င္းဖုိ႕ေကာင္းမည္ျဖစ္ျပီး ေက်ာင္းစာေတြကူးေရးဖုိ႕အတြက္ မိန္းကေလး ေလးငါးေယာက္ေတာ့လိုတယ္လို႕ေျပာသည္။ မိန္းကေလးေခၚခ်င္ရင္

မင္းတုိ႕ဘာသာရွာျပီးေခၚလို႕ ေျပာလိုက္သည္။ေက်ာ္စိုးဘယ္လိုေျပာျပီး သြားေခၚလိုက္သည္မသိ။

နန္းကလ်ာခမ္းတုိ႕ မူဆယ္ကရွမ္းမေခ်ာေခ်ာေလး ေျခာက္ေယာက္သူရတုိ႕အဖြဲ႔ထဲပါလာသည္။

 ေက်ာ္စိုးကိုျပန္ေမးၾကည့္ေတာ့မွ သူရနာမည္ေျပာျပီးေခၚလိုက္တာနဲ႔ သူရကိုေၾကြေနတဲ့ နန္းကလ်ာခမ္းကေခါင္းေဆာင္ျပီးပါလာတာျဖစ္သည္။

ခရီးသြားဖုိ႕တျဖည္းျဖည္းနီးလာေတာ့ မသိမသာကေန သိသိသာသာလိုလို အဖြဲ႕ကိစၥမ်ားကသူရေခါင္းေပၚက်လာသည္။

ဒါေတာင္အခုတေလာ မမကိုဓာတ္က်ေနတာနဲ႔ နယ္ဆင္းဖုိ႕ကိစၥကို မလုပ္ျဖစ္တာ သံုးေလးရက္ေလာက္ရွိျပီ။

ဒီေန႕မွပဲ ေက်ာင္းမသြားျဖစ္တာနဲ႔ မမကိုရုံးလိုက္ပို႕ျပီး လိုအပ္တာေတြလုပ္ရသည္။

အက်ီ ၁၅ထည္ထုတ္ဖို႔ရယ္ ၊ အက်ီမွာတံဆိပ္ရိုက္ဖုိ႕ကိစၥ ၊ ျပီးေတာ့ ဟိုေရာက္ရင္သံုးဖုိ႕ တုိလီမုတ္စ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္၊ ဆပ္ျပာ ၊ဖိနပ္

အားလံုးကိုဒိုင္ခံ၀ယ္ရသည္။ ျပီးရင္ ေရာက္တဲ့ျမိဳ႕ကိုသြားဖို႕ ကားစင္းလုံးငွားဖုိ႕ စကားေျပာရမည္။ အိမ္ကကားကိုယူခ်င္ေပမယ့္

၀င္ထားတဲ့လိုင္းကခရီးစဥ္ပ်က္မွာရယ္၊ အိမ္ကစိတ္မခ်လို႕ ယာဥ္ေနာက္လိုက္တစ္ေယာက္ကိုဘက္စ္မင္းန္ခန္႕ျပီး

လိုက္ၾကည့္ခိုင္းရင္မလြတ္လပ္ေတာ့မွာစိုးလို႕ မယူေတာ့။ အိမ္ကေမးရင္ ေက်ာင္းကစီစဥ္ေပးတယ္လို႕ပဲေျပာလိုက္ေတာ့မည္။

မႏၱေလးေနက ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေသာ္လည္း ကားနဲ႔သြားရတာျဖစ္လို႕ အဆင္ေျပလွသည္။

သူ႕ဆုိင္ကယ္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္မရေသးတာပဲကံေကာင္းတယ္လို႕ေျပာရမလိုျဖစ္ေနသည္။

ကားေမာင္းရင္းနဲ႔ အိမ္ကုိကားတစ္စီးေလာက္၀ယ္ေပးဖုိ႕ပူဆာရမယ္ လို႕ေတြးမိသည္။

အရင္တုန္းက ဆုိင္ကယ္နဲ႔ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသြားေနက်ျဖစ္ေသာ္လည္း အခုတေလာကားနဲ႔သြားရတာ ပိုၾကိဳက္သလိုျဖစ္ေနသည္။

ကားနဲ႔သြားတာကေနပူသက္သာတဲ့အျပင္ အဲကြန္းေလးနဲ႔ဆုိေတာ့ပိုျပီးဇိမ္က်သည္။ ပစၥည္းေတြ၀ယ္လို႕ ျပီးေတာ့ ေလးနာရီထုိးခါနီးျပီ။

သူငယ္ခ်င္းကို ျပန္ပို႕ျပီး မမကုမၸဏီကိုတစ္ခါထဲေမာင္းလာခဲ့သည္။

မမအလုပ္ေတြရႈပ္ေနမွာစိုးလို႕ ဖုန္းမဆက္ေတာ့ပဲ ကုမၸဏီအေရွ႕မွာပဲကားရပ္ျပီး ထုိင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

 တေအာင့္ေလာက္ေနေတာ့ လိုက္ထရပ္ကားတစ္စီးထိုးရပ္လာသည္။ ကားေပၚကဆင္းလာတာကမမေရႊစင္။

သူရ ကားေပၚကဆင္းျပီးမမေရႊစင္ရွိရာသြားလိုက္သည္။ ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့ မမေရႊစင္ ပင္ပန္းသလိုျဖစ္ေနျပီး

နဖူးျပင္နဲ႔ ႏွာေခါင္းတစ္၀ိုက္မွာေခြ်းေလးေတြစို႕ေနတာကိုေတြ႕ရသည္။

''မမရယ္ ဘယ္သြားတာလဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖုန္းဆက္ေခၚတာမဟုတ္ဘူး။''

''ေအာ္... ။ ေမာင့္ကိုေခၚရင္တကူးတကလာေနရမွာစိုးလို႕ ရုံးကကားနဲ႔ပဲသြားလိုက္တာ။ မပင္ပန္းပါဘူးေမာင္ရယ္။ ဒရိုင္ဘာေမာင္းတာပဲဟာကို။''

''ဘယ္သြားတာလဲလို႕ ေမးေနတယ္ေလမမေရ။ ဒရိုင္ဘာလူၾကီးနဲ႔စိတ္မခ်လို႕ေမးေနတာ ''

''ေယာမင္းၾကီးလမ္းထဲက ကန္ထရိုက္တာတစ္ေယာက္ဆီကို ပိုက္ဆံသြားေပးတာေလ။ ေငြ amount က မ်ားေတာ့ ရုံးကလူေတြလည္းစိတ္မခ်တာနဲ႔ ကိုယ္တုိင္သြားလိုက္တာ။''

''ေနာက္တစ္ခါ အျပင္သြားခ်င္ရင္ ေမာင့္ကိုလိုက္ပို႕ခိုင္း ။ ဟုတ္ျပီလား။ ''

''ဟုတ္ပါျပီေမာင္ရယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဘာေၾကာင့္ပဲအျပင္ထြက္ထြက္ ေမာင့္ကိုလိုက္ပို႕ခိုင္းပါ့မယ္။ ေက်နပ္ျပီလား။''

''ေက်နပ္ပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ေမာင္ကမမကို အရမ္းခ်စ္တာ..။'' စိတ္ပူေသာေၾကာင့္အနည္းငယ္တင္းမာေနေသာ သူရမ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးပန္းေတြေ၀ဆာသြားသည္။

သူရဂ်ီတုိက္မွန္းသိေသာ္လည္း စိတ္မဆုိးပဲ သူ႕စကားကိုနားေထာင္တဲ့ မမေရႊစင္ကိုသူရ ပိုပိုျပီးခ်စ္လာမိသည္။

ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္မွာနားလည္မႈ ၊ ယံုၾကည္မႈေတြရွိဖို႕လိုတယ္ဆုိတာကို သူရသိပါသည္။

အတြဲတစ္ခုတည္ျမဲဖုိ႕ဆုိတာ တစ္ဖက္ကတင္းရင္ တစ္ဖက္ကအေလ်ာ့ေပး မွ တည္ျမဲတတ္သည္။

ႏွစ္ဖက္လံုးက ေခါင္းမာျပီးမာနထားေသာ အတြဲသည္ျမန္ျမန္ျပတ္သြားေလ့ရွိသည္။

မမေရႊစင္ကေတာ့ သူရဂ်ီက်သမွ် မညီးမညဴ အေလ်ာ့ေပးျပီး အလိုလိုက္တတ္သည္။

သူရေတြ႕ဖူးတဲ့ အပ်ဳိၾကီးေတြလိုမဟုတ္ပဲ သေဘာေကာင္းျပီး စိတ္ထားျဖဴစင္ေသာ မမေရႊစင္နဲ႔ ေတြ႕ရတာ သူရ အလြန္ကံေကာင္းပါသည္။

သူရ ... မမေရႊစင္ကို အိမ္ျပန္ပို႕ျပီး အေဆာင္ျပန္ေရခ်ဳိးလိုက္သည္။ ည ၇နာရီထိုးေလာက္မွ မမေရႊစင္အိမ္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။

ဧည့္ခန္းထဲမွာ အ၀တ္ေတြမီးပူတုိက္ျပီးေခါက္ေနတဲ့ မမေရႊစင္ရဲ႕အေဒၚကိုေတြ႕သည္။

"ေဒၚေလး ဘယ္သြားမလို႕လဲခင္ဗ်။" ေနာက္လည္းအမ်ဳိးေတာ္ရမဲ့အတူတူအခုထဲကၾကိဳျပီးေပါင္းထားတာေကာင္းမည္ဆုိျပီး
စကားစလိုက္သည္။

''ေအာ္... ဒီလိုပါပဲ။ ေဒၚေလးအမ်ဳိးတစ္ေယာက္ေနမေကာင္းလို႕ အမရပူရဘက္ခဏျပန္မလို႕။''

''ေအာ္....။ ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ ေဒၚေလးရဲ႕။''

''တစ္ပတ္ေလာက္ပါပဲ။ ဘာလို႕လဲ။''

''အထုတ္ေတြကအမ်ားၾကီးပဲ တစ္ပတ္ပဲသြားမဲ့ဟာကို။''

''မဟုတ္ဘူးေလ။အဲဒီမွာ စီးပြားေရးသိပ္အဆင္မေျပတဲ့ အသိေတြကို အ၀တ္ေဟာင္းေလးေတြေပးခ်င္လို႕ပါ။''

''ကၽြန္ေတာ္ေဒၚေလးနာမည္ကိုခုထိမသိေသးဘူးခင္ဗ်။ မမေရႊစင္ကေဒၚေလး၊ ေဒၚေလးပဲေခၚေတာ့နာမည္ကိုမသိရဘူးျဖစ္ေနတာ။''

''ေအာ္...။ ေဒၚေလးနာမည္က ျမႏွင္းဆီပါ။ ငါ့တူနာမည္ကေတာ့ ေရႊစင္ေျပာေျပာေနတာ သူရဆုိဟုတ္လား။''

''ဟုတ္ကဲ့။ေဒၚေလး။''

ေဒၚေလးနာမည္ကိုၾကားရေတာ့ ေရွးေခတ္ကဇာတ္မင္းသမီးနာမည္ၾကီးလို႕ေတာင္စိတ္ထဲမွာေတြးမိသည္။

ေဒၚေလးျမႏွင္းဆီက မမေရႊစင္တုိ႕ နဲ႔ အမ်ဳိးနီးစပ္ေတာ္လို႕ပဲျဖစ္မည္။အရပ္အေမာင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အသားျဖဴျပီး က်က္သေရရွိသည္။

ရုပ္ရည္ကသိပ္မဆုိးလွ။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိအေတာ္ေလးၾကည့္ေကာင္းေလာက္သည္ဟုေတြးမိသည္။

ခဏေနေတာ့ ေရခ်ဳိးအ၀တ္အစားလဲျပီး ဧည့္ခန္းထဲထြက္လာတဲ့မမေရႊစင္ကေျပာသည္။

''ေမာင္ေရ..။ ေဒၚေလးကေတာ့ အမ်ဳိးေတြဆီခဏျပန္တာ အိမ္ေျပာင္းတဲ့အတုိင္းပဲ အထုတ္ေတြသိမ္းေနလိုက္တာမ်ားး။''

''ဟုတ္ပမမရယ္။ သူ႕ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ေတြ႕ရင္တစ္ခါထဲလိုက္သြားမလို႕ထင္တယ္။ ဟီးဟီး။''

''ဟဲ့ ဟဲ့.. ေကာင္ေလး။ လူၾကီးကိုေနာက္စရာလား။ ငရဲၾကီးေအာင္။'' ေဒၚေလးျမႏွင္းဆီက မီးပူတုိက္ရင္းကေန ကမန္းကတန္းလွမ္းေအာ္သည္။

''ကဲ... ငါ့ေမာင္လဲ ဗိုက္ဆာေနေလာက္ျပီ။ ေဒၚေလးကမအားဘူးဆုိေတာ့ ထမင္းပြဲကို မမပဲျပင္လိုက္ေတာ့မယ္။ ခဏေစာင့္ေနာ္။''

''ကၽြန္ေတာ္ပါကူျပင္ေပးမယ္ေလ။ မမရဲ႕။''မမေရႊစင္ထမင္းစားခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့သူရပါတစ္ခါထဲလိုက္၀င္သြားလိုက္သည္။

ထမင္းခန္းကိုသြားတဲ့လမ္းတစ္ေလ်ာက္ မမေရႊစင္ေနာက္ကေနလိုက္ရင္း အိမ္ေနရင္းထမိန္အေပ်ာ့သားေအာက္က

စြင့္ကားေနတဲ့တင္ပါးေတြကိုေတြ႕ရသည္။ တင္ပါးႏွစ္လံုးက နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႔ ပရမ္းပတာရမ္းခါျခင္းမရွိပဲ

စည္းခ်က္က်က်လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ တင္ပါးတစ္စံုရဲ႕အေပၚဘက္က စြင့္ကားတဲ့တင္ပါးနဲ႔မလိုက္ေအာင္ ေသးက်င္ေသာခါး။

 ျပီးေတာ့ အိမ္ေနရင္းဘေလာက္အကၤ် ီေၾကာင့္ ျမင္ရတဲ့ လက္ေမာင္းသား၀င္းမြတ္မြတ္ေလးေတြက သူရကိုဆြဲေဆာင္ေနၾကသည္။

ပန္းကန္စင္ကေန ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ယူျပီး ထမင္းအုိးထဲက ထမင္းထည့္ေနတုန္း သူရ မမေရႊစင္ကိုေနာက္ကေနသိုင္းဖက္လိုက္သည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕ ဂုတ္သား၀င္းမြတ္မြတ္ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ ဆံပင္ကိုအသာေလးသိပ္တင္လိုက္ျပီး ေပၚလာတဲ့

နားရြက္ေလးေတြကို တစ္လွည့္စီပါးစပ္နဲ႔ နမ္းစုပ္လိုက္ေတာ့ မမေရႊစင္သူရဘက္ကိုလွည့္လာသည္။ မမေရႊစင္ကို

ကိုယ္လံုးခ်င္းပူးကပ္သြားေအာင္တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္လိုက္ျပီး နမ္းလို႕မ၀တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကို နမ္းလိုက္မိျပန္ျပီ။ မမေရႊစင္ရဲ႕

ရင္သားအိအိတစ္စံုရဲ႕ အိစက္ညက္ေညာတဲ့အထိအေတြကို ရင္ဘတ္ျခင္းအပ္ထားရင္းခံစားမိသည္။

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နည္းနည္းကြာသြားေတာ့မမေရႊစင္ဆီက တိုးလ်တဲ့ေတာင္းဆုိသံတစ္ခုကိုၾကားရသည္။

''ေမာင္...။ အေရွ႕မွာေဒၚေလးရွိတယ္ကြာ။ ေနာက္မွေပါ့။ ေနာ္...''

''အာ.. ။ မ ကလဲ။ ေဒၚေလးက သူ႕ရဲ႕ ဧရာမအ၀တ္ပံုၾကီးကိုမီးပူတုိက္ျပီး ေခါက္ေနတာနဲ႔ဒီကိုေတာ္ေတာ္နဲ႕ေရာက္လာမွမဟုတ္ပါဘူး။''

''ခဏေလးပဲေနာ္။ မမ''

သူရ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းသလိုေျပာျပီး မမေရႊစင္ဆီကျပန္ေျပာတဲ့စကားကိုမေစာင့္ေတာ့ပဲ

မမေရႊစင္ရဲ႕ဘေလာက္အက်ီအေနာက္ဘက္ကေနလက္ကိုလ်ဳိသြင္းျပီး ေဘာ္လီခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္လိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္း၀တ္တာမို႕လို႕

ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ေဘာ္လီကို၀တ္ထားတာေၾကာင့္ ထင္သည္။ ခ်ိတ္ေတြမ်ားေသာ္လည္းသိပ္ျပီးအခက္အခဲမရွိပဲ ေဘာ္လီက

လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ကြ်တ္သြားသည္။ မမေရႊစင္ရဲ႕

ဘေလာက္အက်ီေရာ ေဘာ္လီပါတစ္ခါထဲဆြဲလွန္တင္ျပီး ေပၚလာတဲ့ ျဖဴျဖဴ၀င္း၀င္းႏုိ႕ႏွစ္လံုးကိုဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႕မိသည္။

လက္နဲ႔အသာအယာဖြဖြနယ္ျပီးဆုတ္ေခ်သည္။ မမေရႊစင္ဆီက ညည္းသံေလးထြက္လာေတာ့ အဓိကေနရာကို

အဓိကရန္သာျပင္ဆင္လိုက္သည္။ သူရအတြက္အခ်ိန္ကသိပ္မရဘူးမဟုတ္ပါလား။

မမေရႊစင္ရဲ႕ အိမ္ေနရင္းထမိန္ကို ေအာက္ကေနပင့္တင္လိုက္ေတာ့ အတြင္းခံမ၀တ္ထားပဲ ျဖဴေဖြးျပီးေဖာင္းမုိ႕ေနတဲ့

အဖုတ္ေလးကိုေတြ႕ရသည္။ လက္နဲ႔အသာစမ္းၾကည့္ေတာ့ အရည္ေလးေတြစို႕ေနသည္။ သူရ

မမေရႊစင္ေရွ႕မွာ ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး အဖုတ္ကိုနမ္းၾကည့္ေတာ့ ဆပ္ျပာနံ႔ေလးသင္းေနသည္။

''အို... ေမာင္ရယ္။ လွ်ာနဲ႔မလ်က္နဲ႔ေနာ္။ ထမင္းစားခါနီးကို။''

''မလ်က္ပါဘူးမမရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ကမမရဲ႕ညီမေလးကို ညီေလးနဲ႔မေတြ႕ခင္ ႏႈတ္ဆက္တဲ့အေနနဲ႔ ေမႊးေမႊးေပးလိုက္တာ။''

''လုပ္မွာျဖင့္လဲ ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ကြာ။ အခ်ိန္မရွိဘူး။ ေဒၚေလး၀င္လာရင္ခက္မယ္။''

မမေရႊစင္ရဲ႕ ေလာေဆာ္မႈေၾကာင့္ သူရလည္းအခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ ခါးပတ္ျဖဳတ္၊ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကယ္သီးျဖဳတ္ျပီး

 ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုဆြဲခ်လိုက္သည္။ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုအတြင္းခံေဘာင္းဘီနဲ႔ပါတစ္ခါထဲေရာကိုင္ျပီးေအာက္ကိုဆြဲခ်လိုက္ေတာ့

 ေခါင္းေထာင္ေနတဲ့ညီေတာ္ေမာင္က ေျဖာင္းကနဲထြက္လာသည္။ ေခါင္းေထာင္ေနတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္ကိုေခ်ာ့သိပ္ဖုိ႕အတြက္

မမေရႊစင္ရဲ႕ အရည္ေတြစိမ့္ထြက္ေနတဲ့အဖုတ္ကေလးကို ဆယ္ခ်က္ေလာက္အစုန္အဆန္ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။

ညီေတာ္ေမာင္ ရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းက မမေရႊစင္ရဲ႕ အရည္ၾကည္ေလးေတြနဲ႔ ေခ်ာေမြ႕သြားေတာ့မွ

မမေရႊစင္ရဲ႕ေပါင္ကိုေဘးဘက္ကိုအသာအယာျဖဲကားလိုက္ျပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာေနရာယူလိုက္သည္။

 မမေရႊစင္ရဲ႕ ထမိန္ေလးကေတာ့ သူရလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္မွာပံုရက္သားေလးက်ေနျပီ။

သူရ မမေရႊစင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ျပီး မတ္တပ္ရပ္လ်က္အေနအထားနဲ႔ ညီေတာ္ေမာင္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းထုိးသြင္းလိုက္သည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕ ပိပိေလးကတင္းၾကပ္လြန္းလွသည္။ အရည္ၾကည္ေလးေတြစိမ့္ထြက္ေနတာေတာင္အထဲကိုေရာက္ဖုိ႕

ညီေတာ္ေမာင္ခမ်ာအေတာ္ေလးတုိး၀င္လုိက္ရသည္။ သူရညီေတာ္ေမာင္ကို အရသာခံရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္မိသည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕ အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက ႏူးညံ့ကာတရစ္ရစ္ဆြဲဆြဲညွစ္ေနၾကသည္။ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တုိင္းတစ္ခါညွစ္ေပးေနသည္။

"ေကာင္းလိုက္တာ မ ရယ္။" သူရတစ္ခ်က္ျငီးရင္း အခ်ိန္သိပ္မရေတာ့တာမို႕ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္သည္။

မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေဆာင့္တာျဖစ္လို႕ မမေရႊစင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းစုပ္ရင္းညီေတာ္ေမာင္ကိုအသြင္းအထုတ္လုပ္သည္။

လက္ႏွစ္ဖက္က မမေရႊစင္ရဲ႕တင္သားၾကီးႏွစ္လံုးကိုကို ကိုင္ျပီး သူ႕ဘက္ကို ဆြဲဆြဲေဆာင့္ရတာျဖစ္လို႕ အားရလွသည္။

ေဆာင့္တာအခ်က္ငါးဆယ္ေက်ာ္ျပီ။ မမေရႊစင္ကေတာ့ တအင္းအင္းျငီးရင္း ျငိမ္သြားသည္။ သူရကေတာ့ မျပီးေသး။

မမေရႊစင္ခမ်ာတစ္ကိုယ္လံုးေခြျပီးယိုင္သလိုျဖစ္သြားကာ သူရလည္ပင္းကိုအားျပဳကာဆြဲေခၚထားသည္။

သူရလည္းမမေရႊစင္ကိုသနားသလိုျဖစ္သြားသည္။ မမေရႊစင္တစ္ေယာက္ သူရလုပ္သမွ်မျငီးမျငဴလက္ခံေပးသည္။

မတ္တပ္ရက္လ်က္သူရကိုခိုထားေသာမမေရႊစင္ကို ေပြ႕ခ်ီျပီးထမင္းစားစားပြဲ၀ိုင္းေပၚပက္လက္လွန္ရက္ေလး

အသာအယာတင္ေပးလိုက္သည္။ ေအာက္ကိုက်ေနေသာေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခံုးေပၚ အသာဆြဲတင္လိုက္ေတာ့မမေရႊစင္ရဲ႕

ဖုတ္ဖုတ္ေလးကသူရရဲ႕ညီေတာ္ေမာင္နဲ႔ တစ္တန္းတည္းျဖစ္သြားသည္။ အခ်ိန္မရသည့္အျပင္မမေရႊစင္လည္းပင္ပန္းေနျပီ။

 မမေရႊစင္ တစ္ေနကုန္ရုံးအလုပ္ေတြနဲ႔ ပင္ပန္းတာေတာင္ သူရ ေတာင္းဆုိေတာ့ ျငင္းဆန္ျခင္းမရွိပဲသူရ ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာသည္။

သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကိုခပ္ျမန္ျမန္သြင္းျပီး လုပ္သည္။ သူရလည္း ပိပိေလးထဲ ညီေတာ္ေမာင္တစ္ေယာက္၀င္လိုက္ထြက္လိုက္

ထုပ္စည္းထိုးတန္းကစားတာကိုၾကည့္ရင္း ျပီးခ်င္လာတာနဲ႔ ညီေတာ္ေမာင္ကို ပိပိေလးထဲ အဆံုးထိထုိးသြင္းကာ

သုက္မ်ားကို ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။

သူရျပီးသြားေတာ့ မမေရႊစင္တစ္ေယာက္ စားပြဲေပၚကမထေသးပဲ မ်က္လံုးေလးမွိတ္ကာအနားယူေနသည္။

သူရ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္ျပီးသန္႕ရွင္းေရးလုပ္သည္။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲကျပန္ထြက္လာတဲ့အထိ မမေရႊစင္စားပြဲေပၚကမထေသးပဲ မွိန္းေနသည္။

သူရ သနားတာနဲ႔ မမေရႊစင္ကိုမေခၚေတာ့ပဲ ထမင္းခူးသည္။ ထမင္းခူးျပီးေတာ့ မမေရႊစင္ကို စားပြဲေပၚကေနေပြ႕ခ်ီျပီး

ကုလားထုိင္ေပၚအသာအယာခ်ေပးလိုက္သည္။ မမေရႊစင္ အားတင္းျပီးထသည္။

"ေမာင္ထားထားလိုက္ မမ လုပ္မယ္။ ရတယ္။"

"ရပါတယ္မမရယ္။ မမ ပင္ပန္းေနတာပဲကို။ ေမာင္ပဲ လုပ္ပါ့မယ္။ လက္သာေဆးထားလိုက္။ လက္နဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာ နယ္ဖတ္ျပီးစားရေအာင္။ "

ဟင္းခြက္ေတြကို ေၾကာင္အိမ္ထဲကေနထုတ္ျပီး သူရကိုယ္တုိင္ပဲထမင္းပြဲျပင္လိုက္သည္။

သူရဟင္းပြဲေတြခ်ျပီးေတာ့ မမေရႊစင္လည္း လက္ေဆးျပီးထမင္းစားဖုိ႕အဆင္သင့္ျဖစ္ပါျပီ။

ထမင္းပြဲျပင္ေပးေသာသူရကို ေက်းဇူးတင္ေသာအၾကည့္ျဖင့္တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး လႈိက္လိႈက္လွဲလွဲျပံဳးျပသည္။

သူရကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း စပ္ျဖဲျဖဲႏွင့္ ပါးကိုထုိးေပးျပီး "One Kiss ..." ဟုဆုိကာေျပာေတာ့ မမေရႊစင္က သူရပါးကိုေမႊးေမႊးေပးပါသည္။

waa  ...  ဟင္းေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူရအၾကိဳက္ပုဇြန္ထုပ္ဟင္း။ ပုဇြန္ထုပ္ၾကီးေတြကို အႏွစ္နဲ႔ ဆီျပန္ခ်က္ထားတာ။

ျပီးေတာ့ ငပိရည္တုိ႕စရာနဲ႔ ဒညင္းသီးဆားေရစိမ္။ သူရ တံေတြးကိုျမိဳခ်လိုက္ျပီး ထမင္းစားဖုိ႕ျပင္သည္။

"ေမာင္ ... မီးဖိုေပၚမွာ ခ်ဥ္ေရဟင္းအိုးတင္ထားေသးတယ္။ ပူေအာင္လို႕ တည္ထားတာ။"

သူရ မီးဖိုေပၚက ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္ကို ပုဒတ္စာခတ္ထားတဲ့ ခ်ဥ္ေရဟင္းပူပူေႏြးေႏြးကို

ဟင္းေသာက္ေၾကြပန္းကန္လံုးၾကီးနဲ႔ ထည့္ျပီး ဇြန္းၾကီးၾကီးတပ္ကာ စားပြဲအလည္ေခါင္မွာခ်ထားလုိက္သည္။

ျပီးေတာ့ သူရ တစ္ခ်ီဆြဲထားလို႕ ပင္ပန္းျပီးဗိုက္ဆာေနတာနဲ႕ မမေရႊစင္ သူ႕ပန္းကန္ထဲခပ္ထည့္ေပးတဲ့ ပုဇြန္ထုပ္ဟင္းအႏွစ္ကို

 ထမင္းနဲ႔ ႏွံ႕ေအာင္နယ္ ၊ ဒညင္းသီးေသးေသးၾကြတ္ၾကြတ္ေလးေတြကို ကိုက္ျပီး ထမင္းနဲ႔ ျမဳပ္ ၊

ပုဇြန္ေျခာက္မႈန္႕ခပ္ထားတဲ့ ငပိရည္က်ဳိပ်စ္ပ်စ္ကိုဆမ္းျပီး အားရပါးရစားသည္။

 ထမင္းတစ္လုတ္စားျပီးတုိင္း ပုဇြန္ေျခာက္ႏုိင္ႏုိ္င္ခတ္ထားတဲ့ ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္နဲ႔ ပဒတ္စာခ်ဥ္ေရဟင္း ပူပူေႏြးေႏြးကို ဟင္းေရေသာက္ဇြန္းၾကီးနဲ႕ခပ္ျပီး

အားရပါးရနဲ႔ တရႈးရႈးမႈတ္ေသာက္ရတာ ေကာင္းလွသည္။

"ေမာင္... ပုဇြန္အသားထည့္မစားဘူးလား။" သူရစားတာကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ မမေရႊစင္ကေမးသည္။

"ေအာ္.. ဟုတ္သားပဲ။ ေမာင္က တျခားဟင္းေတြေကာင္းေနတာနဲ႔ ပုဇြန္အသားထည့္စားဖုိ႕ေတာင္ေမ့သြားတယ္။"

"မမခ်က္တာလား။"

"မဟုတ္ပါဘူးေမာင္ရယ္။ ေဒၚေလးခ်က္တာပါ။"

"မမေရာခ်က္တတ္လား။"

"အင္း .. ခ်က္တတ္ပါတယ္ ေမာင္ရဲ႕၊ ဘာလို႕လဲ။"

"ေအာ္... ပုဇြန္ထုပ္ဟင္းက ဘယ္လိုခ်က္တာလဲသိခ်င္လို႕။ ဟင္းအႏွစ္က အရမ္းစားလို႕ေကာင္းလို႕ ခ်က္နည္းသိခ်င္လို႕ပါ။"

"ဒါဆိုလဲ ထမင္းအရင္စား။ မ ေနာက္မွေျပာျပမယ္။ ထမင္းစားပ်က္မယ္။ "

ဒီတစ္ခါေတာ့ မမေရႊစင္စကားကို သူရ ဘာမွမေျပာပဲ နားေထာင္လိုက္ပါသည္။ ဟင္းေတြက ေကာင္းလြန္းတဲ့အျပင္

 ဗိုက္ကလဲ အလြန္ဆာေနသည္မဟုတ္ပါလား။ စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စားလိုက္တာ ထမင္းကိုေနာက္ထပ္ႏွစ္ခါထပ္ယူရသည္။

ထမင္းစားလို႕ ျပီးေတာ့ မမေရႊစင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္သည္။

"မမ...  ဗိုက္ကိုတင္းသြားတာပဲ။ ပုဇြန္ထုပ္ဟင္းအႏွစ္က ခ်ဳိျပီးစားလို႕အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဘာလို႕လဲ။"

"ေအာ္.... ဒါေလးမ်ား ပုဇြန္ထုပ္ကို အခြံခြာျပီးေတာ့ အသားကိုဟင္းထဲထည့္ခ်က္တယ္ေလ။

 ခြာထားတဲ့အခြံေတြနဲ႔ လက္တံ အတက္ၾကီးေတြကို လႊင့္မပစ္ဘဲနဲ႔ ညက္ေနေအာင္ေထာင္း၊
 အရည္ငင့္ ျပီး ရတဲ့အရည္ကိုထည့္ခ်က္တာေလ။"

"ပုဇြန္အခြံနဲ႔ လက္တက္(ပုဇြန္လက္ေခ်ာင္း)ၾကီးေတြထဲက အခ်ဳိရည္ေတြစိမ့္ထြက္ေတာ့ ဟင္းကခ်ဳိျပီးပိုစားလို႕ေကာင္းတာေပါ့။

 ျပီးေတာ့ ဟင္းအႏွစ္ပိုရေအာင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊နီကိုလိပ္ေနေအာင္ဆီသတ္ျပီးခ်က္တာေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ေကာင္းတာပါ။"


ရုပ္ေခ်ာ သေဘာေကာင္းျပီး သူရကို အလိုလိုက္သလို ဟင္းခ်က္ေကာင္းေသာ

မမေရႊစင္သည္သူရအတြက္ေတာ့အိပ္မက္ထဲမွနတ္သမီးတစ္ပါးလိုပင္ျဖစ္ေနသည္။

သူရ ထမင္းစားျပီး ျပီးေတာ့ ထမင္းစားခန္းထဲက လူကြယ္တဲ့ အခန္းေထာင့္မွာ ထိုင္ျပီး

မမေရႊစင္ကိုရင္ခြင္ထဲမွာထားကာ ဖက္ထားရင္းခ်စ္စကားၾကိဳက္စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္သည္။

ရွစ္နာရီခြဲေလာက္မွာ မမေရႊစင္က သူရကိုအေဆာင္ျပန္ဖုိ႕ေျပာသည္။

"ေမာင္ ... ျပန္ေတာ့ေလ။ စာေလးဘာေလးလဲက်က္ဦး။"

"က်က္ပါတယ္မရဲ႕ ။ ဒီကျပန္တာနဲ႕က်က္မွာ။"

"ဟုတ္ပါျပီ ျပန္ေတာ့။"

"ခဏေလး မမ ။ ေမာင္... ေဒၚေလးကိုသြားႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးမယ္။"

ေဒၚေလးျမႏွင္းဆီကို ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္ဖို႕ ၾကည့္ေတာ့ မီးပူတိုက္ေနတုန္းပဲရွိေသးသည္။

 ဒီေလာက္မ်ားတဲ့အ၀တ္ေတြ ယူျပီးဘာမ်ားလုပ္မလို႕ပါလိမ့္။

ေရႊစင္ ၊  သူရ ကို တံခါး၀ထိလိုက္ပို႕ေတာ့ ေဒၚေလးျမႏွင္းဆီအေၾကာင္းေျပာျဖစ္သည္။

"ေဒၚေလးနာမည္က ျမႏွင္းဆီတဲ့ေနာ္ ။ ဥစၥာေစာင့္လိုလို ဇာတ္မင္းသမီးလိုလိုနဲ႔ နာမည္ၾကီးကလဲ။ ခြိ..."

"ေအာ္... ေမာင္ရယ္။ ေရွးေခတ္ကနာမည္မွည့္တဲ့သူေတြက အန္းဒိတ္ေတြဆုိေတာ့

 မွည့္ထားတဲ့နာမည္ေတြကလည္းအန္းဒိတ္ေတြပဲေပါ့ ။ မမတို႕ အဘိုးေတြအဘြားေတြနာမည္ဆုိ

 ဦးေမာင္လွတုိ႕ သန္းျမတုိ႕ မေအးတုိ႕...  အန္းဒိတ္ၾကီးေတြ ..။ ခစ္ခစ္...။"

သူရ မမေရႊစင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္စကားေျပာျပီး အေဆာင္ျပန္ခဲ့သည္။

မနက္အိပ္ယာႏုိးျပီးျပီးခ်င္း သူရ မ်က္ႏွာသစ္သြားတုိက္ျပီး ၊ မမေရႊစင္ထံထြက္လာခဲ့သည္။

မနက္တုိင္းမမေရႊစင္က ဖုန္းဆက္ျပီးႏုိးေသာေၾကာင့္ သူရအရင္လိုအိပ္ပုတ္ၾကီးျပီး ေက်ာင္းမသြားတာမ်ဳိးမျဖစ္ေတာ့ေပ။

မနက္နုိးႏုိးခ်င္းမမေရႊစင္နဲ႔ တစ္ခုခုသြားစားျပီးမွေက်ာင္းသြားတာ အက်င့္လိုျဖစ္ေနျပီ။ အစားအေသာက္ေပါေသာ မႏၱေလးျမိဳ႕အႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားျပီးေလွ်ာက္စားျဖစ္သည္။

 ဒီေန႕မနက္မမေရႊစင္ကို အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း အလွျပင္ျပီးလွလြန္းေနတဲ့ မမေရႊစင္တစ္ေယာက္သူရကိုအဆင္သင့္ေစာင့္ေနတာေတြ႕ရသည္။

''မမဘယ္သြားမလဲ။''

''သြားေလ။ ေမာင္သြားခ်င္တဲ့ေနရာသြားပါ။ မကေဘးကေနလိုက္ျပီးစားရုံပဲ ဟီးဟီး။''

''အယ္..။ ငါ့မမ ဒီေန႔အူျမဴးေနပါလား။ ဧကႏ ၱေတာ့ ေဒၚေလးျပန္မယ္ဆုိလို႕ လြတ္လပ္ေရးရျပီဆုိျပီးေပ်ာ္ေနတာျဖစ္မယ္။ ရည္းစားငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ အားရပါးရခ်စ္ရမယ္ဆိုျပီးေတာ့။ ဟုတ္လား။''

''ဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူကေပ်ာ္လို႕လဲ။ ဒီေန႕ကစျပီးဒီေကာင္ေလးလက္သရမ္းတာခံရေတာ့မယ္ဆုိျပီး စိတ္ညစ္လုိ႕ စိတ္ကိုေလ်ာ့ထားတာ ..။ ခစ္ခစ္...။''

''ေတြ႕မယ္။ အမွန္အတုိင္း၀န္မခံတဲ့ ငါ့မမကို ညက်မွ၀န္ခံေအာင္ေသခ်ာစစ္ေမးရမယ္။ ဟြင္းဟြင္း။''

''ေအာင္မေလး။ ေၾကာက္ေတာင္ေၾကာက္လာျပီကြာ။ ဒီညအိမ္ထဲအ၀င္မခံေတာ့ပဲ ျခံတံခါးပိတ္ထားမွနဲ႔တူတယ္။''

''မမ...။ ဘယ္ဆုိင္သြားစားမလဲဆုိေန..။ ေဒၚေရႊမွာ ၀က္နံရိုးေပါင္းသြားစားရေအာင္။''

''စားေလ။ မမကေတာ့ ၀မွာစိုးလို႕ ၀က္သားမစားဘူး။ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲပဲစားေတာ့မယ္။''

''ဟုတ္ပါျပီမလွခ်င္ရယ္။ အမ်ားၾကီးမစားခ်င္လည္းနည္းနည္းပါးပါးေတာ့ႏိႈက္စားေပါ့။''

တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ လမ္း၈၀ ၊ ၂၈လမ္းနဲ႔ ၂၉လမ္းၾကားက ေဒၚေရႊဆုိင္ကိုေရာက္သည္။

 သူရအေဆာင္မႈးေျပာတာကေတာ့ ေဒၚေရႊဆိုင္ဖြင့္တာ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေလာက္ရွိျပီလို႕ ေျပာသည္။

သူရ ကေတာ့ ၀က္နံရိုးေပါင္း နဲ႔ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲစားသည္။ မမေရႊစင္ကေတာ့ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲပဲစားသည္။

၀က္နံရိုုးေပါင္းပူပူေႏြးေႏြးေရာက္လာေတာ့ သူရ မမေရႊစင္ပန္းကန္ထဲကို ၀က္သားဖတ္ေလးမ်ားကိုထည့္ေပးသည္။

မမေရႊစင္လဲ ၀က္နံရိုးေပါင္းၾကိဳက္ပံုရသည္။ ၀ိတ္တက္မွာစိုးတာနဲ႔ စားခ်င္ရဲ႕သားနဲ႔ နည္းနည္းသာစားသည္။

သူရ အားမလိုအားမရျဖစ္မိေသာ္လည္း မစားခ်င္ေသာသူကိုဇြတ္မေကြ်းေတာ့ပါ။ ေတာ္ၾကာ ကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ေမြးျပီး

၀တုတ္မၾကီးျဖစ္သြားပါက သူရပဲဒုကၡေရာက္မွာျဖစ္သည္။

ေဒၚေရႊဆိုင္မွာစားျပီးေတာ့ ေက်ာင္းသြားဖုိ႕ အခ်ိန္နည္းနည္းေစာေနတာနဲ႔ က်ဳံးေဘးမွာကားရပ္ျပီး စကားေျပာျဖစ္သည္။

''မမ... ဒီက်ဳံးၾကီးဘာလို႔ျဖစ္လာတာလဲသိလား။''

''မသိဘူးေလ။ သူ႕ဘာသာသူ ေျမၾကီးကခ်ဳိင့္ေနလို႕ ေရေတြ၀င္ျပီးေရကန္ၾကီးျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။''

''ဟားဟား။ မမေျပာမွပဲ က်ဳံးကလဲသူ႔ဘာသာသူေရ၀င္တဲ့ေရကန္ျဖစ္ေတာ့မယ္။

 တကယ္ေတာ့ က်ဳံးထဲကေရေတြက ေရနီေျမာင္းထဲကေရေတြမမရ။ ေရနီေျမာင္းနဲ႔ဆက္ျပီးေတာ့က်ဳံးထဲကိုေရ၀င္ေအာင္လုပ္ထားတာ။

 ျပီးေတာ့ မမေျပာသလို အလိုလိုျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး။ဟိုးေရွးေရွးျမန္မာဘုရင္ေတြလက္ထက္က

 ျမိဳ႕ထဲကိုရန္သူေတြမ၀င္ေအာင္ဆုိျပီးနန္းေတာ္ပတ္ပတ္လည္ကိုတူးျပီး လုပ္ထားတဲ့အတားအဆီးေျမာင္းၾကီးမမရ။

 ျပီးေတာ့ နန္းေတာ္ထဲလာခ်င္ရင္ တံတားေသးေသးေလးေတြကို ျမိဳ႕တံခါးေတြမွာေဆာက္ထားတယ္။

ရန္သူေတြလာရင္ အမ်ားၾကီးတစ္ခါထဲ၀င္မရေအာင္လုပ္ထားတာေလ။''

''ေအာ္.... ။ မသိပါဘူး။ မမက သူ႕ဘာသူျဖစ္ေနတဲ့ေျမာင္းပဲထင္တာ။''

''က်ဳံးဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးရွိလဲသိလားမမ။'' သူရ မမေရႊစင္ကိုပညာစမ္းလိုက္သည္။

''မသိဘူးေလ။ မမကတုိက္ဘယ္လိုေဆာက္ရမလဲပဲသိတယ္။ ခစ္ခစ္...''

''က်ဳံးသံုးမ်ဳိးရွိတယ္မမရဲ႕ ။ ေရက်ဳံး ၊ ညြန္က်ဳံး ၊ အေျခာက္က်ဳံးတဲ့။''

ေမာင္..။ ေရက်ဳံးနဲ႔ ညႊန္က်ဳံးေတာ့ မမသိတယ္။ အေျခာက္က်ဳံးဆုိတာဘာလဲ။

''အေျခာက္က်ဳံးဆုိတာ အေျခာက္ေတြကို က်ဳံး .. က်ဳံး .. (အဲေလ) အဲဒါေတာ့ေမာင္လဲမသိဘူး။ ဟီးဟီး....။''

''ကဲ.. စကားေကာင္းေနတာ။ ေမာင္ေက်ာင္းေနာက္က်ေတာ့မယ္။ မကို ရုံးလိုက္ပို႔ေတာ့ေလ။''

သူရနာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၈နာရီခြဲေတာ့မည္။ သူရမမေရႊစင္ကိုရုံးလိုက္ပို႕ျပီး ေက်ာင္းကိုထြက္လာခဲ့သည္။

 ေက်ာင္းမွာ လက္ခ်ာတက္ျပီးေတာ့ ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္မမေရႊစင္ကိုသြားေခၚျပီးထမင္းသြားစားသည္။

 မမေရႊစင္အလုပ္မ်ားေနတာနဲ႔ ထမင္းစားျပီးျပီးခ်င္းပဲ ကုမၸဏီကိုျပန္လိုက္ပို႕လိုက္ရသည္။

ညေန ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ မမေရႊစင္ ကုမၸဏီကိုတန္းသြားလိုက္သည္။

 အလုပ္မ်ားေနမွာစိုးလို႕ ဖုန္းမဆက္ေတာ့ပဲ ေအာက္မွာပဲ ကားထဲမွာထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

စာေမးပြဲေျဖဖို႕ကလည္းသိပ္မလိုေတာ့တာနဲ႔ မမေရႊစင္ကိုေစာင့္ရင္း ေက်ာင္းစာအုပ္ကိုထုတ္ျပီး

ကားေပၚမွာပဲတစ္ခါထဲထိုင္ျပီးစာက်က္ေနလိုက္သည္။ စာက်က္လို႕ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ က်က္လိုက္တာ

အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားသည္ထင္သည္။ မမေရႊစင္ကားမွန္တံခါးကိုလာေခါက္မွပဲစာက်က္တာရပ္ျပီး ကားတံခါးကိုဖြင့္ေပးမိသည္။

''ေမာင္စာေတြၾကိဳးစားေနပါလား။ ထူးထူးျခားျခား။''

''အာ ... ။ က်က္ပါတယ္မမရယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းမွာသင္ကတည္းကတစ္ခါထဲလုိက္က်က္ထားလိုက္ေတာ့။

 အေဆာင္ျပန္ေရာက္ရင္ အမ်ားၾကီးျပန္က်က္စရာမလိုေတာ့ဘူးေလ။''

သူရ မမေရႊစင္အိမ္ကို မသြားခင္ အေဆာင္ခဏျပန္ျပီး အ၀တ္အစားႏွစ္စံုသံုးေလာက္ေလာက္ထည့္ျပီးယူလာခဲ့သည္။

 ဒီည မမေရႊစင္အိမ္မွာပဲ တစ္ခါထဲအိပ္လုိက္ေတာ့မည္။ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းေခ်ာေခ်ာလွလွ မမကို ဖက္ျပီးအိပ္ခ်င္ေနတာၾကာျပီ။

မမေရႊစင္အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ျခံ၀င္းသံပန္းတံခါးၾကီးကပိတ္ထားသည္။

အျပင္ဘက္က ေသာ့ခေလာက္ၾကီးပါခတ္ထားသည္။မမေရႊစင္ကားေအာက္ကိုဆင္းျပီး

 ျခံေစာင့္ဦးသာဒင္နာမည္ကိုေအာ္ေခၚေသာ္လည္း အထဲက ျပန္ထူးသံမၾကားရ။

ခဏေနေတာ့ မမေရႊစင္ကားထဲျပန္လာျပီး ကားဒက္ရွ္ဘုတ္ထဲက ေသာ့တြဲတစ္ခုကိုယူျပီး ျခံတံခါးကိုဖြင့္သည္။

သူရကားကိုျခံထဲေမာင္း၀င္ျပီး အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့သည္။ မမေရႊစင္ကေတာ့ အိမ္ထဲမ၀င္ေသးဘဲ ျခံထဲမွာ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနသည္။

ေရႊစင္ျခံထဲကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း ဦးသာဒင္ေနတဲ့ ျခံေထာင့္ကတုိက္အိမ္ေလးေရွ႕ေရာက္ေတာ့အိမ္တံခါးကပြင့္ေနသည္။

အိမ္ထဲအသာ၀င္ၾကည့္ေတာ့ ဦးသာဒင္ရဲ႕ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြမရွိေတာ့။ ေရႊစင္တုိ႕ ေပးထားတဲ့ပစၥည္းေတြကိုေတာ့

 တစ္ခုမက်န္သပ္သပ္ရပ္ရပ္စီျပီးထားတာေတြ႕သည္။ အိမ္ေလးထဲမွာဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ရင္းစားပြဲေပၚကို

တစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ ေဆးလိပ္ခြက္ေအာက္မွာဖိထားတဲ့စာတစ္ေစာင္ကိုေတြ႕သည္။

 ေရႊစင္ စာရြက္ေလးကိုေကာက္ယူျပီး ဖတ္ၾကည့္မိသည္။

တူမၾကီးေရႊစင္။
 ငါ့တူမကို တူမၾကီးလို႕ ေခၚေနတာ ပညတ္သြားရာဓာတ္သက္ပါတယ္လို႕ေျပာရမလား ဘာလားေတာ့မသိပါဘူးကြယ္။ အခုေတာ့ ငါ့တူမရဲ႕ ေဒၚေလးျမႏွင္းဆီနဲ႔ ဦးေလးနဲ႔ရည္ငံျပီး ဦးေလးဇာတိျမိဳ႕ကိုေခၚသြားပါျပီ။ ဦးေလးက ငါ့တူမကိုေျပာခ်င္ေပမဲ့ ျမႏွင္းဆီကမေျပာရဲလို႕ဆုိျပီး မေျပာခဲ့ရဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဦးေလးမေနႏိုင္တာနဲ႔ ျမႏွင္းဆီမသိေအာင္ စာတစ္ေစာင္ေရးျပီးထားခဲ့တာပါ။
ျခံတံခါးကိုေတာ့စိတ္မခ်လို႕ ေသာ့ခတ္ခဲ့တယ္။ ငါ့တူမကားထဲမွာေသာ့အပိုတစ္စံုရွိေတာ့ အဲဒါနဲ႔ ဖြင့္လို႕ရတယ္ေလ။
ဦးေလးအဆင္ေျပတဲ့အခါ ငါ့တူမၾကီးကိုဆက္သြယ္ပါ့မယ္။
ဦးတုိ႕ကိုခြင့္လႊတ္ပါကြယ္။
တာ၀န္မသိတဲ့ ဦးေလး
  သာဒင္

ေရႊစင္ ဦးသာဒင္ထားခဲ့တဲ့စာေလးကိုယူျပီး အိမ္ထဲျပန္၀င္လာခဲ့သည္။

သူရကေတာ့ အေအးတစ္ဗူးေဖာက္ေသာက္ျပီး ဆုိဖာေပၚမွာေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ေနသည္။

''ဘာတဲ့လဲ မမ။''

''သိခ်င္ရင္ ဒီစာကိုပဲဖတ္ၾကည့္ေတာ့ေမာင္ေရ။ မလဲ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ ေဒၚေလးကလဲ
ဒီအသက္ဒီအရြယ္ေရာက္မွ ခက္ပါတယ္။ တကယ္ပါပဲ....။''

 ေရႊစင္ျမည္တြန္ေတာက္တီးရင္း သူရေဘးနားကခံုမွာ၀င္ထုိင္လိုက္သည္။

သူရစာကိုဖတ္ျပီးေတာ့ ျပံဳးစိစိနဲ႔ခပ္တုိးတုိးရယ္သည္။

''ေမာင္...။ ဘာရယ္တာလဲ။''

''မ က အခုမွသိတာကိုး။ ေမာင္က မေန႕ညထဲက ထင္တယ္။ ေဒၚေလးရြာခဏျပန္တယ္ဆုိျပီး အ၀တ္ေတြအမ်ားၾကီး

သိမ္းေနကတည္းက ခိုးရာလိုက္မလို႔ပဲျဖစ္မယ္လို႕ထင္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ မေသခ်ာပဲေျပာရင္ စိတ္ဆုိးမွာစိုးလို႕မေျပာတာ။''

ေရႊစင္သူရကိုဘာမွျပန္မေျပာမိပဲသက္ျပင္းေမာကိုသာခပ္တုိးတုိးခ်မိသည္။

 ေဒၚေလးခိုးရာမလိုက္ပဲ ေရႊစင္ကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရင္ ေရႊစင့္မိဘေတြကိုဖြင့္ေျပာျပီး သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ေပးမွာပဲျဖစ္သည္။

ေဒၚေလးျမႏွင္းဆီက ေရႊစင္နဲ႔ ငယ္ငယ္ေလးထဲက တူတူေနလာခဲ့တာျဖစ္လို႕ ေရႊစင္စိတ္မေကာင္း။

 ဦးသာဒင္နဲ႔လိုက္သြားတာ အဆင္မွေျပပါ့မလားမသိဘူး။

ေရႊစင္တစ္ေယာက္ငိုင္ျပီး အေတြးေတြလြန္ေနတာ သူရ ေနာက္ကေနလာျပီးသိုင္းဖက္ေတာ့မွပဲ သတိျပန္၀င္ေတာ့သည္။

သူရ မမေရႊစင္ကို ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ျပီး လည္ဂုတ္သား၀င္း၀င္းကိုေမႊးေမႊးေပးလိုက္သည္။

''ေမာင္ ...။ မနမ္းနဲ႔ကြာ။ မမကတစ္ေနကုန္အလုပ္လုပ္ရတာ ေခြ်းေတြနဲ႔နံေနျပီ။ ေရသြားခ်ဳိးဦးမယ္။''

''မနံပါဘူးမမရာ။ အဲကြန္းခန္းထဲမွာထိုင္ျပီးလက္မွတ္ထိုးရတာဘာမ်ားေခြ်းထြက္မွာမို႕လဲ။ ငါ့မမကေတာ့ ေလွ်ာက္ေျပာေနျပန္ျပီ။''

ေရႊစင္ ဖက္ထားတဲ့သူရလက္ကို တြန္းဖယ္ျပီး ေရခ်ဳိးခန္းရွိရာကိုေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ သူရေနာက္ကေနလိုက္ရင္း မေျပာမဆုိနဲ႔

 ထဘီကိုဆြဲခြ်တ္သည္။ ဒီေန႕ ခ်ည္ထည္၀တ္စံု ၀မ္းဆက္၀တ္ထားမိသည္။ ထဘီက အရင္ေန႕ေတြလို ခ်ိတ္နဲ႔၀တ္ရတဲ့

ထဘီစကတ္မဟုတ္ပဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္၀တ္ရတဲ့ ထဘီရိုးရိုးျဖစ္သည္။ ေရႊစင္ထအေျပး ထဘီက သူရလက္ခ်က္နဲ႔

 လမ္းမွာကၽြတ္က်န္ခဲ့သည္။ ေရႊစင္ထဘီကိုျပန္ေကာက္မ၀တ္ေတာ့ပဲ ေရခ်ဳိးခန္းဆီသာအျပန္ေျပးမိသည္။

ေတာ္ၾကာ ထဘီေကာက္၀တ္ေနရင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ သူရလက္ခ်က္မိမွာေသခ်ာသည္။
................................................. ...


သူရ မမေရႊစင္ေနာက္ကိုဆက္မလိုက္ေတာ့ပဲ ထမိန္ကၽြတ္ရက္သား အတြင္းခံေဘာင္းဘီေသးေသးေလးနဲ႔ ေျပးထြက္သြားေသာ

မမေရႊစင္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအလွကိုပဲ အရသာခံျပီးၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။

မမေရႊစင္၀တ္ထားတဲ့အတြင္းခံက သိပ္မၾကီးပဲ ေသးေသးေလးျဖစ္သည္။ အေရာင္က မရမ္းေစ့ေရာင္ေတာက္ေတာက္ေလးျဖစ္ျပီး

အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွာ ၀က္၀ံရုပ္လိုအရုပ္ေလးေတြလဲပါသည္။ မမေရႊစင္တစ္ေယာက္ငယ္မူငယ္ေသြးေတြျပန္ရျပီး

ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ေကာင္မေလးေတြ၀တ္သည့္ အတြင္းခံမ်ဳိး၀တ္ထားတာျဖစ္ႏုိင္သည္။

သူရလဲ အခ်ိန္အပိုကုန္မွာစိုးတာနဲ႔ မီးဖုိခန္းထဲမွာရွိတဲ့ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္ျပီးေရခ်ဳိးလိုက္သည္။

မမေရႊစင္ကေတာ့ သူ႕အခန္းထဲကေရခ်ဳိးခန္းမွာပဲေရခ်ဳိးတာျဖစ္မည္။

သူရေရခ်ဳိးျပီး အ၀တ္မ၀တ္ေတာ့ပဲ တဘက္ကိုခါးမွာပတ္လိုက္ျပီး မမေရႊစင္အခန္းေရွ႕ကိုသြားလိုက္သည္။

''မမ... တံခါးဖြင့္ပါဦး။'' တံခါးကိုေခါက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။

''ခဏေလးေမာင္။ ဒီမွာအက်ီ၀တ္လို႕မျပီးေသးဘူး။ခဏေလး။''

''အာ.. ဘာလို႔အက်ီ၀တ္တာလဲမမရဲ႕။ ေနာက္က်ရင္ျပန္ခြ်တ္ရမွာပဲဟာကို။ တံခါးဖြင့္ပါ။ ျမန္ျမန္ေလး။''

ေခ်ာက္.. ကနဲတံခါးဖြင့္သံနွင့္အတူ မမေရႊစင္ရဲ႕ အိပ္ခန္းတံခါးပြင့္လာသည္။

မမေရႊစင္အေပၚပိုင္းက ႏွိပ္ၾကယ္သီးနဲ႔ခ်ည္သားအပါးအက်ီေလးကို၀တ္ထားျပီး ေအာက္မွာေတာ့
 ေရစိုထဘီကိုမလဲရေသးပဲ၀တ္ထားသည္။

 ေခါင္းေလွ်ာ္ထားလို႕ အနည္းငယ္စိုေနတဲ့ မမေရႊစင္ရဲ႕ ဆံပင္ရွည္ေတြက သူရစိတ္ကုိတက္ၾကြေစသည္။

သူရ အခန္း၀မွာ ရပ္ေနတဲ့ မမေရႊစင္ကို တစ္ခ်က္ေပြ႕လိုက္ျပီး မေျပာမဆုိနဲ႔ ကုတင္ေပၚပစ္တင္လိုက္သည္။

 မမေရႊစင္ရဲ႕ ေမြ႕ယာၾကီးကအထူၾကီးဆုိေတာ့ မမေရႊစင္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးေလးကသူရပစ္လိုက္တဲ့အရွိန္နဲ႔
 ေျမာက္တက္သြားျပီျပန္က်လာသည္။

 ျပန္က်လာတဲ့ အရွိန္နဲ႔ ေပါင္းျပီး နဂိုထဲက ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့၀တ္ထားတဲ့ ေရစိုထဘီကအနည္းငယ္ေျပေလ်ာ့သလိုျဖစ္သြားသည္။

 သူရ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ ထဘီကို ဆတ္ခနဲ ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းကေပၚလာသည္။

 ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ဆံုရာ ေပါင္ၾကားထဲမွာေတာ့ အေမႊးအမွ်င္ကင္းစင္ျပီး မုိ႕မုိ႕ေလးေဖာင္းေနတဲ့ အဖုတ္ကေလး။

 သူရ ကုတင္ေပၚကိုဒိုင္ဗင္ပစ္၀င္လိုက္ျပီး မမေရႊစင္ရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုျဖဲကားကာအသင့္ေနရာယူလိုက္သည္။

 ျပီးေတာ့ ေရခ်ဳိးျပီးျပီးခ်င္း သန္႕ရွင္းျပီး ေမႊးၾကိဳင္လြန္းတဲ့ မမေရႊစင္ရဲ႕ အဖုတ္ကေလးကို အားရပါးရပင္ဂ်ာလိုက္သည္။

 အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကိုဆြဲဆြဲစုပ္သည္။ ျပီးေတာ့ အေစ့ေလးကိုလဲ ျပြတ္ ျပြတ္ နဲ႔ ျမည္ေအာင္စုပ္ေပးသည္။

သူရရဲ႕ လွ်ာစြမ္းေအာက္မွာ မမေရႊစင္တစ္ေယာက္ျငီးျငီးျငဴျငဴနဲ႔ တဟင္းဟင္းျဖစ္လာသည္။

သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေမွာက္ရက္အိပ္ရင္း ေသေသခ်ာခ်ာကို ဂ်ာေပးေနမိသည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲျဖဲလိုက္ျပီး ေပၚလာတဲ့ပန္းႏုေရာင္အတြင္းသားေလးမ်ားကိုပါလွ်ာနဲ႔
သိမ္းၾကံဳးလ်က္ေပးလိုက္သည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကသူရေခါင္းကဆံပင္ေတြကို ဆြဲယူျပီးဆုတ္ကိုင္ထားသည္။

"ရႈး... အား .... ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ရယ္။" မမေရႊစင္တစ္ေယာက္ထုတ္ေျပာရသည္အထိပင္ျဖစ္လာသည္။

သူရ ေအာက္ဘက္က ညီေတာ္ေမာင္ကလည္း ေမွာက္ရက္အိပ္ထားေသာေၾကာင့္ ေအာက္ကေမြ႕ယာနဲ႔ထိုးမိျပီး

ထိပ္ေတြပင္နာလာသည္။သူ႕ကိုေနရာမေပးေသးလို႕ဆႏၵျပတာပဲျဖစ္မည္။

သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေမွာက္ရက္အိပ္ေနရာကထလိုက္ျပီး မမေရႊစင္ကိုယ္လံုးအေပၚသို႕ တေရြ႕ေရြ႕တုိးသြားလိုက္သည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕ ႏွိပ္ၾကယ္သီးေလးေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ျမည္သြားေအာင္ အက်ီကိုဆြဲခြ်တ္လိုက္သည္။

ေရခ်ဳိးျပီးစရုတ္တရက္မုိ႕ ဘရာ၀တ္ဖုိ႕အခ်ိန္မရလို႕ထင္သည္။ ေအာက္က ဘာမွ မခံထားေသာေၾကာင့္

မမေရႊစင္ရဲ႕ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးၾကီးမားတဲ့ႏုိ႕ႏွစ္လံုးက ၀င္းကနဲေပၚလာသည္။

သူရ ႏုိ႕ဆာတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လိုမမေရႊစင္ရဲ႕ႏုိ႕ႏွစ္လံုးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ကိုင္ျပီး အားရပါးရစို႕မိသည္။

ပန္းႏုေရာင္ႏုိ႕သီးေခါင္းေလးေတြကိုနာနာဆြဲစုပ္ရင္း ႏို႕ကြင္းေလးေဘးမွာ ကၾကီးခေခြးေရးလိုက္ေတာ့ မမေရႊစင္ထံမွ

 ခ်စ္ေပးဖုိ႕ေတာင္းဆုိသံၾကားရသည္။

"ေမာင္....  လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ေတာ့ကြာ။ မ မေနတတ္ေတာ့ဘူး။"

သူရခ်က္ခ်င္းမလုပ္ေသးပဲ ေအာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းေလ်ာဆင္းသည္။ ေအာက္ကိုေလ်ာဆင္းရင္းလွ်ာကလည္း

အျငိမ္မေနပဲ မမေရႊစင္ရဲ႕ အဆီပိုမရွိပဲ တင္းရင္းေနတဲ့ဗုိက္သားရွပ္ရွပ္ေလးတစ္ေလ်ာက္ အစုန္အဆန္ေ၀့၀ိုက္ကာလ်က္သည္။

ခ်က္အေပါက္ေလးဆီကိုေရာက္ေတာ့ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ကလိလိုက္ေသးသည္။

 ခ်က္ကိုကလိေပးေတာ့မမေရႊစင္တစ္ေယာက္တင္ပါးၾကီးေတြေကာ့ေကာ့လာသည္။

သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကို အလွည့္ေပးဖုိ႕ခ်ိန္တန္ျပီ။

သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုျဖဲကားလိုက္ျပီး ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲမွာ၀င္ျပီးဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။

 အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ညီေတာ္ေမာင္ကို အရည္ေတြစိုရႊဲေနတဲ့ မမေရႊစင္ရဲ႕ အဖုတ္တစ္ေလ်ာက္ ငါးခ်က္ေလာက္ပြတ္ဆြဲျပီးေတာ့

 အဖုတ္ထဲတစ္ဆက္ထဲထုိးသြင္းလိုက္သည္။ ႏူးညံ့ျပီး အိစက္တဲ့ႏူးညံ့မႈနဲ႔ အတူ တင္းၾကပ္တဲ့ ခံစားမႈကိုပါခံစားရသည္။

 သူရ အစပိုင္းမွာခပ္မွန္မွန္ပဲလုပ္ေပးသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့

သူရရဲ႕ေဆာင့္ခ်က္တုိင္းကိုမမေရႊစင္တင္ပါးကိုအသာေျမွာက္ျပီး ေကာ့ေကာ့တင္ေပးလာသည္။

 မမေရႊစင္ ခပ္ျမန္ျမန္လိုခ်င္လာျပီထင္တာနဲ႔ သူရလည္းခပ္ျမန္ျမန္ပင္လႈပ္ရွားေပးလိုက္ေတာ့သည္။

မမေရႊစင္ရဲ႕အရည္ေတြရြဲေနတဲ့ အဖုတ္ေလးထဲမွာ သူရရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္က စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ ၀င္ထြက္ေနသည္။

ငါးမိနစ္ေလာက္ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးျပီးေတာ့ မမေရႊစင္တစ္ေယာက္ေကာ့ပ်ံျပီးသူရကိုခပ္တင္းတင္းဖက္သည္။

 သူရမနားတမ္းခပ္ျမန္ျမန္ေလးေဆာင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အင္းကနဲ ညည္းသံႏွင့္အတူ အဖုတ္ထဲမွာလည္းတရြရြဆြဲယူကာ

 အရည္ေတြဒလေဟာထြက္လာသည္။ မမေရႊစင္ျပီးသြားျပီထင္သည္။ သူရလည္း စိတ္ကို ႏွစ္ျပီးခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္သည္။

သူရလဲျပီးခါနီးျပီ။ သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကိုအားရပါးရေဆာင့္လိုက္တာ ဆီးခုံခ်င္းရိုက္တဲ့ တဖုန္းဖုန္းျမည္သံေတြပင္

အခန္းထဲမွာဆူညံလာသည္။ ေမြ႕ယာကစပရိန္ေမြ႕ယာအထူၾကီးျဖစ္ျပီး

မမေရႊစင္တင္ပါးၾကီးေတြကလဲေတာ္ေတာ္ေလးေတာင့္လို႕ပင္ေတာ္ေသးေတာ့သည္။

သူရေဆာင့္ပံုနဲ႔ ပိန္ပိန္ပါးပါးမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ၾကမ္းျပင္မာမာေပၚမွာသာဆုိရင္ ျမီးေညာင့္ရိုးေတြပင္အေတာ္နာသြားေလာက္သည္။

သူရ အားရပါးရဆယ္ခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ျပီးေတာ့ မမေရႊစင္ရဲ႕အဖုတ္ထဲကိုညီေတာ္ေမာင္ကိုတဆံုးသြင္းလိုက္ျပီး သုက္မ်ားကိုအားရပါးရပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။

သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကို အဖုတ္ေလးထဲကဆြဲမထုတ္ေသးပဲ မမေရႊစင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားကိုနမ္းရင္းနဲ႔ အေမာေျဖလိုက္သည္။

သူရ အေမာေျပေတာ့ မမေရႊစင္ရဲ႕ကိုယ္လံုးေပၚကေနလွိမ့္ဆင္းလုိက္ျပီး ေရခ်ဳိးခန္းဆီသို႕သြားကာ

ညီေတာ္ေမာင္ကိုသန္႕ရွင္းေရးလုပ္သည္။

တစ္ခါျပီးသြားလို႕ အနည္းငယ္ေခါင္းငိုက္သြားတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္ကုိ မမေရႊစင္ပါးစပ္နားကပ္ေပးလိုက္သည္။

"မမ...  နည္းနည္းေလာက္ ... Please!!!"

မမေရႊစင္ သူရကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထုိးျပီး ေခါင္းကိုအနည္းငယ္ၾကြကာ ညီေတာ္ေမာင္ကိုအသာငံုစုပ္သည္။

 မမေရႊစင္ရဲ႕အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ ညီေတာ္ေမာင္လည္း တမဟုတ္ခ်င္းျပန္ေခါင္းျပန္ေထာင္လာသည္။

သူရ မမေရႊစင္ကို တေစာင္းအေနအထားေျပာင္းလိုက္ျပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို စုျပီးအတြင္းဘက္ကို

အနည္းငယ္ေကြးလိုက္ေတာ့ တင္ပါးႏွစ္လံုးၾကားထဲက အဖုတ္ေလးကျပဴထြက္လာသည္။

သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ေနာက္ဖက္မွာ အိပ္ရက္ေနရာယူလိုက္ျပီးညီေတာ္ေမာင္ကို ထိုးသြင္းလိုက္သည္။

 ပထမတစ္ခါကထြက္ထားတဲ့ အရည္ေတြေၾကာင့္ ညီေတာ္ေမာင္ကေရွာေရွာရႉရႉပင္၀င္သြားသည္။

 သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ ဂုတ္သားေလးေတြကိုေနာက္ကေနခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ရင္း ေအာက္ကလည္းညီေတာ္ေမာင္ကို

 အရသာခံျပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္သည္။ ပထမတစ္ခါျပီးထားတာေၾကာင့္ အလွ်င္စလိုမလုပ္ေတာ့ပဲ

 အရသာခံျပီးလုပ္ေတာ့မည္ဟုသူရစဥ္းစားထားသည္။ ခပ္မွန္မွန္ေလးလုပ္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့

မမေရႊစင္လဲေနာက္ထပ္တစ္ခါစိတ္ေတြၾကြလာပံုရသည္။ တင္ပါးကိုေနာက္သို႕ေကာ့ေကာ့ေပးလာသည္။

 သူရ မမေရႊစင္အားမရဘူးထင္ေသာေၾကာင့္ အေပၚကတက္ေဆာင့္ခိုင္းသည္။

မမေရႊစင္လဲ မျငီးမညဴနဲ႔ တက္ေဆာင့္ေပးရွာသည္။

 သူရညီေတာ္ေမာင္က အနည္းငယ္ရွည္ေသာေၾကာင့္ ခါးကိုေကာ့ျပီးေဆာင့္လွ်င္ သားအိမ္ေခါင္းကိုသြားသြားထိသည္။

 မမေရႊစင္အစပိုင္းတြင္ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မဲ့သလိုျဖစ္ျပီး အဆံုးထိမေဆာင့္ပဲ အရင္းနားမေရာက္ခင္ရပ္ျပီးေဆာင့္သည္။

 ေနာက္ပိုင္း အရွိန္ရလာေတာ့ ခါးကိုေကာ့ျပီး အဆံုးထိေဆာင့္ခ်သည္။

သူရ ေပါင္နဲ႔ မမေရႊစင္ရဲ႕တင္ပါးအိအိႏွစ္ခုျမည္သံက တစ္ဖတ္ဖတ္ႏွင့္အခန္းထဲတြင္ဆူညံေနသည္။

 မမေရႊစင္ ခပ္ျမန္ျမန္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအခ်က္သံုးဆယ္ေလာက္ေဆာင့္အျပီးတြင္ေတာ့ အသံရွည္ျငီးျပီး သူရကိုယ္ေပၚေမွာက္က်သြားသည္။

 မမေရႊစင္ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီျပီးသြားျပန္သည္။သူရ ညီေတာ္ေမာင္ကို မမေရႊစင္ရဲ႕အဖုတ္ေလးထဲက

ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး မမေရႊစင္ကို ေမွာက္ရက္အေနအထားနဲ႔ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ခိုင္းလိုက္သည္။

တံေတာင္ဆစ္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ မ်က္ႏွာကို ေခါင္းအံုးေပၚမွာကပ္ထားျပီးတင္ပါးၾကီးႏွစ္လံုးကိုေနာက္ကိုေကာ့ခိုင္းထားသည္။

 မမေရႊစင္ရဲ႕ ၾကီးမားစြင့္ကားျပီးလွပတဲ့ တင္သားႏွစ္လံုးကသူရေရွ႕မွာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ရက္သားနဲ႔ အယ္ျပီးလွပေနသည္။

 မမေရႊစင္ရဲ႕ဖင္ႏွစ္လံုးၾကားကိုအသာျဖဲၾကည့္ေတာ့ နီညိဳညိဳခေရပြင့္ေလးကိုေတြ႕သည္။

သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕ခေရပြင့္ေလးကိုလက္နဲ႔အသာ ထိုးၾကည့္ေတာ့ ဖင္ၾကီးႏွစ္လံုးကတြန္႕သြားသည္။

ေမာင္ .... ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ။ လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ေတာ့။ ဒီမွာအရမ္းပင္ပန္းေနျပီ။

သူရ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲ မမေရႊစင္စကားကိုနားေထာင္လိုက္ေတာ့သည္။ ဖင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲကျပဴထြက္ေနတဲ့

 အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲသို႕ ညီေတာ္ေမာင္ကိုထည့္ကာ ေဆာင့္သည္။

 သူရဆီးခံုနဲ႔ မမေရႊစင္တင္ပါးႏွစ္ခုေဆာင့္သံက တဖတ္ဖတ္နဲ႔ျမည္ေနသည္။

သူရမမေရႊစင္ရဲ႕ ဖင္ၾကီးႏွစ္လံုးကိုအရသာခံၾကည့္ရင္းအားရပါးရေဆာင့္သည္။

ပထမတစ္ခါျပီးထားတာေၾကာင့္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပီးပဲေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေဆာင့္ႏုိင္သည္။

 သူရတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တုိင္းမမေရႊစင္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးက ခုတင္ေခါင္းရင္းကိုေရြ႕ေရြ႕သြားေသာေၾကာင့္

 တင္ပါးႏွစ္လံုးကို သူ႕ဘက္ပါေအာင္ဆြဲယူရင္းခပ္နာနာေဆာင့္သည္။

 သူရေဆာင့္ခ်က္တုိင္းမွာ မမေရႊစင္ကလဲ ဖင္ကိုေနာက္သို႕ေကာ့ေကာ့ေပးသည္။

ဖုန္း ဖုန္း ဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ အခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေဆာင့္ျပီးေတာ့ သူရ ဆီးခံုနဲ႔ မမေရႊစင္တင္ပါးႏွစ္လံုးနဲ႔ ထိကပ္ကာ

 ညီေတာ္ေမာင္ကို အဆံုးထိထုိးသြင္းျပီး  သုတ္မ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။

သူရ ျပီးသြားေတာ့ ထိန္းကိုင္ထားတဲ့ မမေရႊစင္ရဲ႕ တင္ပါးနွစ္လံုးကို အသာလႊတ္ေပးလိုက္သည္။

မမေရႊစင္ ကုတင္ေပၚကိုေဘးတစ္ေစာင္းအေနအထားနဲ႔ေခြရက္သားေလးက်သြားသည္။

မမေရႊစင္လည္း အေတာ္ေလးပင္ပန္းသြားပံုရသည္။ ကုတင္ေပၚမွာ ေကြးေကြးေလး လဲေနသည္။

သူရ ကုတင္ေပၚကဆင္းျပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ ညီေတာ္ေမာင္ကိုသန္႕ရွင္းေရးလုပ္လိုက္သည္။

ဆက္ဖတ္ရန္လာမည္