အမွတ္တရ သၾကၤန္ ( အပိုင္း ၁ )

တန္ခူးလရဲ ႔ ေလျပည္ဟာ ပိေတာက္ပန္း ရနံ႔ေတြ သယ္ေဆာင္ၿပီး က်ေနာ့္ဆီကို ေခၚေဆာင္လာတဲအခါ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖုံေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ဒါဟာ ဒီႏွစ္မွ ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ဒီအခ်ိန္ကာလေရာက္ရင္ သႀကၤန္နဲ႔အတူ ခံစားခ်က္ေတြ ျပန္ေျပာင္းျဖစ္ရတာ အစဥ္အလာ တစ္ရပ္ရယ္လို႔ ျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ ...။

ဒီေတာ့ ရာသီစာလို႔ပဲ ေျပာရမလား .. ေခၚရမလားေတာ့ မသိ။ သႀကၤန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုေျပာခ်င္လာတယ္။ တစ္ပို႔စ္ထဲနဲ႔ ၿပီးႏုိင္မယ့္ကိစၥ မဟုတ္သလို၊ ကိုယ္ေတြ႔ရယ္လဲ မဟုတ္ေတာ့ (ဒီလိုပဲ ေျပာရမွာေပါ့ေလ .. ဟီး  :P) ဒီဘက္ျခမ္းမွာပဲ လာတင္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီေနရာေလးမွာကလဲ သိၾကတဲ့အတိုင္း ... က်ေနာ္ရယ္ ကိုပန္းရိုင္းရယ္ ..ၿပီးေတာ့ ကိုလူလူရယ္ .. ဒီလူေတြပဲ ရွိေနလိုက္တာ ... စာေရးသူဆိုတာေတြကလဲ စာေရးသူ ျဖစ္သြားတာႏွင့္ ေပ်ာက္သြားၾကေတာ့တယ္ ...  ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒီဘက္ျခမ္း ၾကည့္ရတာ လကုန္ခါနီး ဘဏ္ထဲမွာ က်န္တဲ့ လက္က်န္ေငြ ပမာဏလိုပဲ ...  ခြိ  ;D။ အသက္၀င္ေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြခမ်ာ လက္တစ္ဖက္ေတာင္ ျပည့္ေသးရဲ ႔လား  .. အဟင့္ .. အဟင့္ ..  :'( :'(

အဲဒါေၾကာင့္ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိဆိုၿပီး ေကာက္လုပ္လိုက္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းရွည္ႀကီး ျဖစ္ႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။ မသကာ ပို႔စ္ဆယ္ခုေတာင္ ျပည့္ခ်င္မွ ျပည့္မွာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ျပည့္ယံုမကျဖစ္ၿပီး ေက်ာ္ခ်င္လဲ ေက်ာ္မွာပါ။ က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္လဲ မေသခ်ာဘူးရယ္။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ က်ေနာ္ သႀကၤန္မၿပီးခင္ ၿပီးေအာင္ေတာ့ ေရးခ်င္တာပါ။ သႀကၤန္ၿပီးမွေတာ့ သႀကၤန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာႀကီး ဆက္မေရးခ်င္ဘူးရယ္။ က်ေနာ့္မွာ ဖီလင္မရွိႏိုင္ေတာ့သလို ခင္ဗ်ားတို႔မွာလဲ ဖီလင္ရွိမယ္ မထင္ေတာ့ဘူး ..။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ သႀကၤန္က်မွလဲ ျပန္မဆက္ခ်င္ဘူးရယ္ ... ဒီေတာ့ အဆင္ေျပသလို က်ဳပ္က်ပ္လိတာေပါ့ ..။

အခုအခ်ိန္ကေန ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ မတိုင္ခင္အထိ က်ေနာ္ အားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာက်က်နန ေရးမယ္ဗ်ာ။ တစ္ေန႔တစ္ပို႔စ္ေလာက္ ေရးျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ဇာတ္အိမ္ရွိမယ့္ ဇာတ္လမ္းေလး ျဖစ္မယ္နဲ႔တူတယ္။ က်ေနာ္ အလုပ္မ်ားလို႔ အဲ့လို မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္လဲ အနည္းဆံုးေတာ့ ဖတ္ေပ်ာ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားေရးပါ့မယ္။ ခါသႀကၤန္ရဲ ႔ေတးသံနဲ႔အတူ ရင္ခုန္ခ်င္သူမ်ား .. ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ ... တျခား ပင္လယ္က ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ေဘာ္ဒါေတြ ... အားလံုးအားလံုးအတြက္ ရည္ရြယ္ပါသည္ ....။

တန္ခူးေလရဲ ႔သယ္ေဆာင္မႈကို မဖယ္ေရွာင္ႏိုင္တဲ့
ေရာ္ရြက္၀ါလို လြင့္ေမ်ာခ်င္တဲ့

ေမာင္နတ္

တစ္ခါတုန္းကေပါ့ဗ်ာ ..

ၿမိဳ႔နယ္ေလးတစ္ခုရဲ ႔ ရပ္ကြက္တစ္ခုအတြင္းက လမ္းသြယ္ေလးတစ္ခုရဲ ႔အလယ္ေလာက္မွာ တစ္အိမ္နဲ႔ တစ္အိမ္ ပု႑ရိပ္ပင္ေတြသာ ၿခံစည္းရိုးအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး အသံုးျပဳထားတဲ့ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ ႏွစ္လံုး ရွိသတဲ့ ..

အဲဒီ ပု႑ရိပ္ပင္ေတြ ညီညီညာညာ ရွိေနရွာတဲ့ ၿခံစည္းရိုးေလးရဲ ႔ေနာက္ေဘးဘက္ မေရာက္တေရာက္ ေနရာမွာ လူတစ္ေယာက္စာ တိုးသြားလို႔ရမယ့္ အေပါက္ေလးတစ္ခု ရွိေနခဲ့တယ္ ..

ဟိုဘက္အိမ္နဲ႔ ဒီဘက္အိမ္ ကူးလို႔ရမယ့္ မလြယ္ေပါက္ေလးရဲ ႔ေျခရင္းဘက္ျခမ္းက အိမ္၀င္းထဲမွာ ... ႀကီးမားတဲ့ ပိေတာက္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ဟာလဲ အိမ္ေနာက္ဘက္မွာ ထီးထီးႀကီး ေပါက္ေနခဲ့ေသးတယ္ ..

ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တန္ခူးေလာက္ေရာက္လို႔ သႀကၤန္က်ရင္ အပြင့္လိုက္၊ အဆုပ္လိုက္၊ အခိုင္လိုက္ ပြင့္တတ္တဲ့ ပိေတာက္ပင္ႀကီးရဲ ႔ေအာက္မွာ တစ္ရက္က်ေတာ့ အသက္ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အရြယ္ ရွိတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ထိုင္မိေနၾကပါေရာ ..

အဲဒီေန႔က မွတ္မွတ္ရရ April လရဲ ႔ေန႔တစ္ရက္ ျဖစ္သလို .. ေခါင္းရင္းဘက္ျခမ္းက အိမ္ကို ေျပာင္းလာတဲ့ ေကာင္မေလး ဒီဘက္ၿခံကို လာေရာက္လည္ပတ္ ေဆာ့ကစားတာ တစ္လတိတိ ျပည့္တဲ့ေန႔လဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ..

အသားညိဳညိဳ မ်က္ခံုးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာထားက်ပံု တည္ၾကည္တဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေကာင္ေလးနာမည္က ကိုကိုေမာင္တဲ့ ... ဆံႏြယ္နက္ေလးေတြ အဖ်ားသားမွာ အလိပ္ေလးလို ေခြေနတဲ့ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာ၀ိုင္းေလးပိုင္ရွင္ အသားျဖဴျဖဴ  ေကာ္ပတ္ရုပ္ေလးနဲ႔တူတဲ့ ေကာင္မေလးနာမည္ကေတာ့ ေမသႀကၤန္လို႔ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အံ့ၾသသြားမလား မသိဘူး ..

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ..  ကိုကိုေမာင္ဆိုတဲ့ အဲဒီခ်ာတိတ္ေလးနဲ႔ ေမသႀကၤန္ဆိုတဲ့ အဲဒီ ခ်ာတိတ္မေလး ဆံုစည္းရာကေန ေအာက္ပါ ဇာတ္လမ္းေလး စတယ္လို႔ပဲ ဆိုၾကရေအာင္ဗ်ာ .. ဟုတ္ၿပီလား

========================

အိမ္ေနာက္ေဘးဘက္မွာ ရွိတဲ့ ကြင္းျပင္ႀကီးကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေၾကာင့္ က်ေနာ့္နားမွာ က်ေနာ္နဲ႔အတူ တူယွဥ္ထုိင္ေနတဲ့ ေမသႀကၤန္ရဲ ႔ နဖူးေပၚက ဆံႏြယ္ေလးေတြ လႈပ္ခတ္သြားရွာတယ္။ ၀တ္ထားတဲ့ ဂါ၀န္ျဖဴျဖဴေလးရဲ ႔ ေအာက္ေျခ အနားသားေတြ ဖြာခနဲ လြင့္သြားသလို၊ လက္ေမာင္းသားေနရာေလးမွာ ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေအာင္ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အစေလးေတြလဲ အနည္းငယ္ လႈပ္ရွားသြားေလရဲ ႔။ ေႏြေလရူးရဲ႔ အစြမ္းနဲ႔ သူမကိုယ္ေပၚမွာ ဒီလိုမ်ဳိးေျပာင္းလဲသြားတယ္ဆိုတာကို ေမသႀကၤန္ကေတာ့ ရိပ္မိဟန္ မတူဘူး။ က်ေနာ္ သူ႔ကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ေငးၾကည့္ေနတာေတာင္ အခုအခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ သတိထားမိရဲ ႔လား။ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အေပၚ အရိပ္ေတြမိုးၿပီး ရွိေနတဲ့ ပိေတာက္ပင္ႀကီးရဲ ႔အေပၚကိုပဲ စိုက္ေငးေနေလရဲ ႔ ...။

"ကိုေမာင္ ... ပိေတာက္ပင္ႀကီး တစ္ခုလံုး အဖူးေတြနဲ႔ေနာ္ ... အမ်ားႀကီးပဲ … "
" ........ "
"ဟင္ .. ကိုေမာင္ "

က်ေနာ့္ဘက္ကို ရုတ္တရက္ လွည့္လာၿပီး ေျပာလိုက္ရာမွ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည့္ေနတာေတြ႔ေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေကာ္ပတ္ရုပ္ေလး တစ္ခုခု ျဖစ္သြားတယ္နဲ႔တူတယ္။ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း အမူအယာေလး အလိုလို ေပၚလာေတာ့တယ္။ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈ အတိုင္းအတာဟာ လပိုင္းပဲ ရွိေနေသးေပမယ့္ တစ္လမ္းလံုးမွာ ရြယ္တူ ကစားေဖာ္ မရွိတာေၾကာင့္ေရာ၊ ၿခံခ်င္းကပ္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ရယ္ ေမသႀကၤန္ရယ္၊ ကိုကိုေမာင္လို႔ ေခၚတဲ့ က်ေနာ္ရယ္ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေတာ္ေလး သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကပါၿပီ။

လသာဘက္မွာ တိုက္ခန္းနဲ႔ေနရာကေန က်ေနာ္တို႔ဘက္ျခမ္းကို ေျပာင္းလာခဲ့တဲ့ ေမသႀကၤန္မွာ ေမြးခ်င္းရယ္လို႔လဲ မရွိပါဘူး။ အေဖေရာ အေမေရာ ရံုးဌာနတစ္ခုထဲမွာ အတူလုပ္ၾကတဲ့ ေမသႀကၤန္တို႔ မိသားစုဟာ အေနေအးတဲ့အထဲမွာ ပါတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔လဲ သိပ္ၿပီး မ်ားမ်ားစားစား ဆက္ဆံတယ္လို႔ မရွိဘူး။ က်ေနာ္တို႔အိမ္နဲ႔ေတာင္ ေရာက္ခါစမွာ ေျခရင္းေခါင္းရင္းသာ ဆိုေပမယ့္ အေခၚအေျပာ သိပ္ရွိလွတာ မဟုတ္ဘူး။ သိုသိုသိပ္သိပ္ရွိတဲ့ သူတို႔မိသားစုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဘာျဖစ္လို႔ ႏွစ္အိမ္တစ္အိမ္ ရင္းႏွီးသြားၾကတာလဲဆိုတာ ေသာၾကာဆြမ္းပတ္မွာ က်ေနာ့္အေမနဲ႔ ေမသႀကၤန္အေမ ဆြမ္းအတူေလာင္း ျဖစ္သြားရာက စၾကတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။

အဲဒီေန႕ကေပါ့ ...

အရုဏ္တက္ခါစ နံနက္ေ၀လီေ၀လင္းမွာ အိမ္တံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ေမေမဆြမ္းေလာင္းတဲ့ အခါမွာ ဆြမ္းဇလံုတင္ဖို႔ဆိုၿပီး အသံုးျပဳတဲ့ ပလစ္စတစ္ထုိင္ခံုေလး ၿခံအျပင္ဘက္ အိမ္ေရွ႔လမ္းေပၚ က်ေနာ္ သြားထုတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ တစ္ဖက္ၿခံရဲ ႔တံခါးက ပြင့္လာၿပီး ဂါ၀န္တိုေလးနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ ခ်ာတိတ္မေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရေရာ။ ဘာကိုဘာမွ မသိေသးတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ခ်ာတိတ္ေလး ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ အမ်ဳိးမသိတဲ့ အလင္းေတြ လင္းလက္သြားတယ္ဆုိတာ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ပါပဲ။ ေႏြးေထြးတဲ့ အလင္းေတြကို ေဆာင္ယူလာေပးတတ္တဲ့ နံနက္ခင္းရဲ ႔ေနမင္းဟာ ဒီေသာၾကာေန႔အတြက္ေတာ့ အေစာဆံုး ေရာက္ရွိလာတာနဲ႔ေတာင္ တူေနခဲ့ေသးတယ္ေလ ..

အဲဒီေန႔က စၿပီး ေမသႀကၤန္အေမနဲ႔ က်ေနာ့္ အေမ ရင္းႏွီးသြားခဲ့ၾကသလို .. က်ေနာ့္ထက္ သံုးႏွစ္ငယ္တဲ့ ေမသႀကၤန္နဲ႔ က်ေနာ္လဲ ၿခံျခင္းကပ္လ်က္ရွိၾကတဲ့ ကစားေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ သူ႔အိမ္ကိုယ့္အိမ္လဲ တံခါးမရွိ ဓါးမရွိ အ၀င္အထြက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္မွ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ၿခံတံခါးေတြကေန တဆင့္ ကူးသန္းရတာ ၾကာလို႔ဆိုၿပီး မလြယ္ေပါက္အျဖစ္ ခပ္ေရးေရးရွိေနတဲ့ ပု႑ရိပ္ပင္တန္းကိုသာ အသံုးျပဳေလ့ရွိတယ္ (ကေလးအေတြး .. ကေလးစိတ္ေပါ့ဗ်ာ) .. တစ္လေလာက္ ရွိလာတဲ့ ဒီေန႔က်ေတာ့ ဒီေနရာေလးဟာ က်ေနာ္တို႔လို ခ်ာတိတ္အရြယ္ေလးေတြ ေကာင္းေကာင္းအ၀င္အထြက္ လုပ္လို႔ရလာတဲ့ အေနအထားထိ ျဖစ္လာခဲ့ပါေရာ ဆိုပါေတာ့ ..

"ဟုတ္တယ္ .. သႀကၤန္ .. မိုးကိုေစာင့္ေနတာေလ ... မုိးေရေလး နဲနဲ ထိတာနဲ႔ ပြင့္ေတာ့မွာ .."
ေမသႀကၤန္ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ေနရာက က်ေနာ္ အၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး သူၾကည့္ခဲ့သလိုပဲ ပိေတာက္ပင္ႀကီးရဲ ႔ ထိပ္ဖ်ားပိုင္းကို က်ေနာ္ ေမာ့ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာကိုသာ အေပၚဘက္ကို ေမာ့ထားေပမယ့္ တစ္ခ်က္မွာ မ်က္လံုးေထာင့္ကပ္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမသႀကၤန္က က်ေနာ္လုပ္ခဲ့သလို က်ေနာ့္ကို ေငးေငးေလး ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္တည္တဲ့ ႏွလံုးသားရဲ ႔ဘာသာရပ္ကို ေလ့လာဆည္းပူးႏိုင္တဲ့ အရြယ္ မဟုတ္ေသးသည့္တိုင္ ထုိအၾကည့္၀ိုင္း၀ိုင္းေလးထဲမွာ က်ေနာ္ နစ္ေမ်ာသြားခဲ့တယ္ ... ။

"ဒါဆို ဒီည မိုးရြာတယ္ဆိုရင္ မနက္ျဖန္ ပြင့္ႏိုင္တာေပါ့ေနာ္ .. ဟုတ္တယ္ မွတ္လား ကိုေမာင္ "
က်ေနာ့္ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို လာေရာက္ ဆုပ္ကိုင္ယံုမက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးစြာနဲ႔ လႈပ္ခတ္ၿပီး ေမးေနတဲ့ ေမသႀကၤန္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ ပိေတာက္ပင္ႀကီးကို ဆက္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူမထက္ အသက္ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးမယ့္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ ႔အသြင္မ်က္ႏွာကို တမင္တကာ ဖမ္းၿပီး သူ႔ဘက္ လွည့္လိုက္တယ္ ...

"အင္း .. ဟုတ္တယ္ .. သႀကၤန္ ... မိုးရြာရင္ေတာ့ ပြင္လိမ့္မယ္ .. မိုးကလဲ ရြာမလား မသိဘူး .. မိုးရိပ္ေတြ တက္ေနတယ္ .. "
"တကယ္ !! .. ကိုေမာင္ .. တကယ္ေျပာတာေနာ္ .. သႀကၤန္ေလ .. သႀကၤန္႔ေမြးေန႔မွာ ပိေတာက္ပန္းပြင့္တာ အရမ္းႀကံဳခ်င္တာ .. သႀကၤန္တြင္းမွာ ပိေတာက္ပြင့္တာ မဆန္းေပမယ့္ သႀကၤန္႔ေမြးေန႔မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ ပြင့္တာေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ တစ္ခါမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူးရယ္ ... "
"ျဖစ္ရမွာေပါ့ သႀကၤန္ရယ္ .. ဒီႏွစ္ေတာ့ ျဖစ္မွာပါ .. နက္ျဖန္ သႀကၤန္ေမြးေန႔မွာ ပိေတာက္ပန္းေတြ ပြင့္ေစရမယ္ "

က်ေနာ္ ရင္ထဲက ခိုင္မာတဲ့ စကားနဲ႔ ေျပာမိလိုက္တယ္။ ပိေတာက္ပန္းေတြ တကယ္ ပြင့္ႏိုင္လား မပြင့္ႏိုင္လားဆိုတာ မသိေပမယ့္ က်ေနာ္နဲ႔ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီေကာင္မလး စိတ္ခ်မ္းသာတာကိုပဲ ျဖစ္ေနေစခ်င္ခဲ့တာ ရင္ထဲက ဆႏၵအမွန္ရယ္ပါ။

က်ေနာ့္စကားကို ၾကားေတာ့ ပင္ယံထက္မွ မဖူးပြင့္ရေသးတဲ့ ပိေတာက္ပန္း၀ါ၀ါေလးေတြဟာ သူမရဲ ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ တမဟုတ္ခ်င္း ပြင့္ဖူးသြားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ေပ်ာ္သြားတယ္ မသိ .. ေမသႀကၤန္ရယ္ .. သြားျဖဴတန္းေလးေတြ ေပၚလာသည့္အထိ လြတ္လပ္စြာ ရယ္ေမာၿပီး သံပတ္ေပးလိုက္တဲ့ ဘုိမရုပ္ေလးလို ကိုယ္ေလးကို ဘယ္ညာယိမ္းၿပီး ကေနေလေသးရဲ ႔။ ၿပီးမွ သူမရဲ ႔ညာလက္က က်န္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ေကြးလိုက္ၿပီး လက္သန္းေလးတစ္ခုပဲ ေထာင္ၿပီး က်ေနာ့္ဆီ ကမ္းေပးတယ္။ က်ေနာ့္ဆီက promise ေတာင္းတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ .. ရပါတယ္ .. က်ေနာ္လဲ သူမလုပ္သလို ျပန္လုပ္ၿပီး ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ လက္သန္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္း ထိယွက္သြားမိတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ ႔ကိုယ္ထဲကို အမ်ဳိးအမည္ မသိတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခ်က္ စီးဆင္းသြားေတာ့တယ္ .... ဘာရယ္ဆိုတာ ဆန္းစစ္ခြဲျဖာဖို႔ မသိႏိုင္ေသးေပမယ့္ သူနဲ႔က်ေနာ္ၾကားမွာ တစ္စံုတစ္ခု ရွိေနခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ ..

ေၾသာ္ .. နက္ျဖန္ခါဆိုတာ ေအပရယ္လ္ ၁၃ရက္ .. သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ဆိုတာ အခုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ေျပာဖို႔ ေနာက္မက်ေလာက္ေသးပါဘူးေနာ္ ...

ေခါင္မိုးက သြပ္အေပၚကို တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔ လာထိေနတဲ့ မိုးေရစက္သံေတြဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ဂီတသံေတြပါပဲ။ ညကိုးနာရီ ထိုးေလာက္ကတည္းက ရြာလိုက္တဲ့ မိုးဟာ ဆယ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ေရာက္တဲ့ အထိ မစဲခ်င္ေသးဘူး။ ခါတိုင္းဆို ညဘက္မိုးရြာတုန္း မိုးသံေတြကို နားေထာင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တဲ့ က်ေနာ္ဟာ ဒီေန႔က်ေတာ့ နံနက္ခင္း ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ အိပ္ရာထဲ ၀င္ေနခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနတာေတာင္ အိပ္မေပ်ာ္ေသးဘူး။ တင္းတင္းေစ့ၿပီး မွိတ္ကာထားတဲ့ က်ေနာ့္ မ်က္စိရဲ ႔ အေတြးျမင္ကြင္းထဲမွာ ပိေတာက္ပန္းေတြ တေပြ႔တပိုက္ႀကီး ေပြ႔ကာထားတဲ့ ခ်ာတိတ္မေလးတစ္ေယာက္က ႀကီးစိုးထားေလရဲ ႔။ ပုလဲသြယ္လို ျဖဴ ေဖြးတဲ့ သြားတန္းေလးေပၚတဲ့ အထိ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ျပေနတဲ့ ေမသႀကၤန္ရဲ ႔ အေပ်ာ္မ်က္ႏွာဟာ အနက္ေရာင္ေနာက္ခံ အေတြးျမင္ကြင္းမွာ လင္းလက္ေနခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ …။

ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို အိပ္ေပ်ာ္သြားလဲ က်ေနာ္ မသိလိုက္ဘူး .. က်ေနာ့္ နားထဲကို ေနာင္ေ၀ေ၀ဆိုၿပီး ၀င္လာတဲ့ ေမေမရဲ ႔ေၾကးစည္ထု အမွ်ေ၀သံကို ၾကားေတာ့ က်ေနာ္ ျဖတ္ခနဲ ႏိုးလာတယ္။ မသိစိတ္ရဲ ႔ ႀကီးစိုးထားမႈနဲ႔အတူ က်ေနာ္ ကုတင္ေခါင္းရင္း စားပြဲေပၚမွာရွိ္တဲ့ နာရီေလးကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ နံနက္ေျခာက္နာရီထိုးေနၿပီ။ က်ေနာ္ ျခင္ေထာင္ထဲကေန ၀ုန္းခနဲ အျပင္ကို ခုန္ထြက္မိလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ အိပ္တဲ့ေနရာက အိမ္ေရွ ႔ဘက္ျခမ္းမွာ ရွိတာဆုိေတာ့ ေမေမ ဘုရား၀တ္ျပဳတဲ့ေနရာနဲ႔ သိပ္မေ၀းဘူး။ “ဟဲ့ သားငယ္ .. ဘာျဖစ္တာလဲ “ ဆိုတဲ့ ေမေမရဲ ႔ အလန္႔တၾကားနဲ႔ ေမးသံဟာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို က်ေနာ့္ေက်ာဘက္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။ အိမ္ေနာက္ေဘးဘက္ တံခါးကို ေရာက္သြားတဲ့ က်ေနာ္ ခါတိုင္းဆို ေမေမ ဘာေမးေမး ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ျပန္မေျဖျဖစ္ေသးဘူး။ ခလန္႔ထိုးထားတဲ့ သစ္သားတံခါးကို ေမာင္းတံေလး ဆြဲခ်ၿပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဖြင့္မိလိုက္ပါေရာ …

ဟာ … ဗ်ာ … လွလုိက္တဲ့ ျမင္ကြင္း .. အိပ္မႈံစံု၀ါး ျဖစ္ေနရွာေသးတဲ့ က်ေနာ့္ ျမင္ကြင္းဟာ အ၀ါေရာင္ေတြနဲ႔ လင္းလက္ၿပိဳး ျပက္သြားေတာ့တယ္ ..

“ေမေမ .. ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ေနၿပီဗ်  .. ပြင့္ေနၿပီ .. “
အားရ၀မ္းသာစြာ ေအာ္လိုက္တဲ့ က်ေနာ့္အသံဟာ တစ္အိမ္လံုး ၾကားေအာင္မ်ား ဖံုးလႊမ္းသြားလား မသိဘူး။ အနားေရာက္လာတဲ့ ေမေမကေတာင္ “တိုးတိုးလုပ္ပါ သားငယ္ .. မင္းအေဖနဲ႔ အကို အိပ္ေနေသးတယ္ “ လို႔ လွမ္းေျပာရတဲ့အထိပဲ။ က်ေနာ္ ေမေမေျပာေနတာေတြကို ျပန္မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေျပး၀င္ၿပီး ေၾကာင္အိမ္ေအာက္မွာ ထားထားတဲ့ ဓါးမေတြထဲက အတိုေလးတစ္ေခ်ာင္းကို သြားဆြဲယူလိုက္တယ္။

“သားငယ္ .. ပိေတာက္ေတြ တက္ခူးမလို႔လား .. မိုးေရေတြနဲ႔ ေခ်ာေနတာ .. မတက္နဲ႔ .. သားႀကီးႏိုးလာမွ တက္လိမ့္မယ္ .. “
“အာ .. ရပါတယ္ .. ေမေမကလဲ .. သား အျမင့္ႀကီး မတက္ပါဘူး .. ေအာက္ဘက္က လက္လွမ္းမီရာပဲ .. ပိေတာက္ေတြက အရမ္းလွေနလို႔ .. “
“ ဒီကေလးနဲ႔ကေတာ့ ခက္ေတာ့တာပဲ … “

စိတ္ဓါတ္ျပင္းျပလြန္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ေမေမ ဆက္မတားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္အကို အိပ္ေနတဲ့ အခန္းဘက္ကို ျပန္၀င္သြားတာေတြ႔ေနေလရဲ ႔။ တကယ္ဆို ေမေမ ေျပာသလို အပင္တက္ကြ်မ္းတဲ့ ကိုႀကီး အိပ္ရာႏိုးမွ ခူးေပးရင္လဲ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဆိုသလို ေအပရယ္လ္ ၁၃ရက္ေန႔မွာ လာပြင့္တဲ့ ဒီပိေတာက္ပန္းေတြကို ကိုယ္တိုင္ကို္ယ္က်ပဲ တက္ခူးခ်င္ေနတာ။ မဥဴသက နတ္ပန္းလို ဘီလူးအထပ္ထပ္နဲ႔ ကာရံထားေစဦးေတာ့ .. ကိုကိုေမာင္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ကို အခုအခ်ိန္မွာ တားဆီးထားႏိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး ..။

အပင္ေပၚတက္ဖို႔ ေဖေဖ လုပ္ေပးထားတဲ့ ပင္စည္ထဲ စြဲနစ္ေအာင္ရိုက္ထားတဲ့ သစ္သားေခ်ာင္းေလးေတြကို နင္းၿပီး က်ေနာ္တက္လာခဲ့တယ္။ ေမေမေျပာခဲ့သလို ညတုန္းက ရြာထားခဲ့တဲ့ မိုးေရေၾကာင့္ နဲနဲေတာ့ ေခ်ာက်ိက်ိ ျဖစ္ေနတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ကုတ္ကပ္ၿပီး တြယ္တက္လိုက္တာ ေအာက္ေျခနဲ႔ အနီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ကိုင္းကို ေရာက္သြားတယ္။ မ်က္စိကုိ ရွင္ရွင္ထားၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ရွိေနတဲ့ ကိုင္းရဲ ႔အဖ်ားနားမွာ ပိေတာက္ခက္ ႏွစ္ခက္ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒီကို သြားဖို႔ကမလြယ္ဘူး။ လက္နဲ႔ထိမ္းကိုင္စရာ မရွိဘူး ...။

“ေဟး … ကိုေမာင္ … အေပၚဘက္မွာ .. အဲဒီမွာ အဆုပ္လိုက္ႀကီး “
ပင္ရံေအာက္ေျခကေန ျပန္႔လြင့္လာတဲ့ အသံခ်ဳိခ်ဳိေလးဟာ နံနက္ခင္းရဲ ႔ ေတးသံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေတာ့တယ္။ ေမသႀကၤန္ရယ္ .. အိပ္ရာႏိုးႏိုးျခင္းထၿပီး ဒီဘက္ကို ကူးလာတယ္နဲ႔တူတယ္။ အၿပံဳးမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ ေျခေထာက္နင္းထားတဲ့ ကိုင္းရဲ ႔အေပၚဘက္ကို လက္ညိဳးထိုးျပၿပီး ေအာ္ေနေလရဲ ႔ …

ေမသႀကၤန္ျပတဲ့ ကိုင္းကို က်ေနာ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ .. သူျပတဲ့ေနရာမွာ ပြင့္ေနၾကတဲ့ ပိေတာက္ေတြက တဆုပ္တခဲႀကီးရယ္။ ဒီေနရာမွာ အပင္ေပၚတက္ၿပီး ပန္းခူး၊ အသီးခူးဖူးသူေတြ ရွိရင္ သိၾကမွာပါ၊ တခါတေလက်ေတာ့ အပင္ေပၚတက္ေနတဲ့သူက ကိုင္းေတြ၊ အရြက္ေတြ ခံေနလိို႔ ကိုယ္ခူးခ်င္တာကို မျမင္ဘူးရယ္။ ေအာက္က လွမ္းၾကည့္တဲ့သူကမွ ဘယ္နားဘာရွိတယ္ဆိုတာ ျမင္တတ္ၾကတာ ..

အခုလဲ ေမသႀကၤန္ျပတဲ့ ေနရာက ဟုတ္ေနေတာ့ က်ေနာ္လဲ အေပၚကို ဆက္တက္ၿပီး ပိေတာက္ပြင့္ေတြ ရွိတဲ့ ကိုင္းကို ဓါးနဲ႔ခုတ္ၿပီး ေအာက္ကို ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ရြာထားခဲ့တဲ့ မိုးေရအရွိန္ႏွင့္ ပင္စည္နဲ႔ ပိေတာက္ကိုင္းေတြက ေခ်ာေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ သတိထားေနရတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ေတာ့ ျပန္မဆင္းခ်င္ေသးဘူးရယ္။ ပိေတာက္ခက္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု က်သြားတိုင္း ပီဘိကေလးေလးတစ္ေယာက္လို လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၿပီး ရႊင္ျမဴ းေနတဲ့ ေမသႀကၤန္ရဲ ႔ျမင္ကြင္းက က်ေနာ့္ကို ၾကည္ႏူးမႈအျပည့္ ျဖစ္ေနေစလို႔ေလ။

“သားငယ္ … ေအာက္မွာ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ .. ျပန္ဆင္းလာေတာ့ .. “
ေမသႀကၤန္နဲ႔အတူ ရွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေမေမရဲ ႔လွမ္းေခၚတဲ့ အသံထြက္လာမွ က်ေနာ္လဲ ေအာက္ကိုဆင္းဖို႔ ျပင္ရေတာ့တယ္။ အပင္ေပါက္ေရာက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေနၿပီ ျဖစ္သလို အပင္ေအာက္မွာလဲ ပိေတာက္ေတြက ေဖြးေနၿပီ။ လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ ဓါးကို ေျမေနရာလြတ္တစ္ခုေပၚ အရင္ပစ္ခ်၊ ၿပီးမွ ပင္စည္ကို ေသခ်ာကုပ္ကပ္ၿပီး ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ အပင္ေပၚတက္ဖို႔ ရိုက္ထားတယ္ဆိုတဲ့ သစ္သားေခ်ာင္းေလးေတြဆီ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အထိ ေအးေဆးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ..

“အားးးးး … “
ေနာက္ဆံုးေျခနင္းႏွစ္ခုသာ က်န္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ဆက္ၿပီး နင္းမဆင္းေတာ့ပဲ၊ ေျမလြတ္တစ္ခုေပၚ ခုန္ခ်လိုက္မိတယ္။ ညာဘက္ေပါင္ရင္းက ပူခနဲ ျဖစ္သြားပါေရာ။ နာက်င္တဲ့ ခံစားမႈေၾကာင့္ လႊတ္ခနဲ ေအာ္မိလိုက္ၿပီး ငံု႔ၾကည့္မိေတာ့ ၀တ္ထားတဲ့ ကာကီေဘာင္းဘီအနားသားက ဆုတ္ေနပီး ေသြးေတြ စိမ့္ထြက္ေနေလရဲ ႔။ ပိေတာက္ပင္နဲ႔ ကပ္ရိုက္ထားတဲ့ သစ္သားေခ်ာင္းရဲ ႔ ရွေနတဲ့ ေစာင္းနဲ႔ ထိုးၿပီး ၿငိသြားတာ။ မ်ားလွတယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ မေသးတာ အမွန္ဆိုတာ ေသြးေတြ အဆက္မျပတ္ထြက္ေနတာနဲ႔တင္ ေသခ်ာတယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေမေမတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္အလုပ္မ်ားသြားတယ္။ က်ေနာ္လဲ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ အဆူအေျပာ ခံလိုက္ရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ေပါင္ၿခံက နာေနတာေရာ၊ ေမေမေျပာေနတာေရာ၊ ယုတ္စြအဆံုး တင္ခ်ာေလာင္းထည့္လို႔ အသည္းခိုက္ေအာင္ စပ္သြားတာေရာ ရွိမေနပါဘူး။ က်ေနာ့္ကို စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္၀န္း၀ိုင္း၀ိုင္းေလး ပုိင္ရွင္ရဲ႔ ႔မ်က္ႏွာေလးကသာ ႀကီးစိုးထားခဲ့တယ္ဗ်ာ ..

“သႀကၤန္ျပန္ေတာ့မွာလား ...  “
အေျခအေနေတြ အားလံုး ၿငိမ္သက္သြားၿပီးသလို က်ေနာ့္ဒဏ္ရာလဲ ပတ္တီးစီးၿပီီးသြားတဲ့ေနာက္ ေမသႀကၤန္က သူမအိမ္ဘက္ ကူးဖို႔ျပင္ေတာ့တယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ က်ေနာ္ ခူးေပးလိုက္တဲ့ ပိေတာက္ပန္းေတြ တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္နဲ႔ေပါ့။ ပန္းေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ သူမလာတုန္းကလို မလြယ္ေပါက္ကေန ကူးလာလို႔က မျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္ သူ႔ကို အိမ္ေရွ႔ၿခံ၀အထိ လိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ ၿခံတံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး သူမ ထြက္လို႔ရေအာင္ ေနရာေပးလိုက္တုန္းမွာပဲ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ ေမ့ေနတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို သြားျပန္သတိရတယ္ဗ်ာ .. တျခားမဟုတ္ဘူး .. ဒီေန႔က သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ေလ .. က်ေနာ္ ေမသႀကၤန္ကို ေရမေလာင္းေရေသးဘူး ..

“သႀကၤန္ ခနေနဦး !! “
ဒေရာေသာပါးနဲ႔ ေျပာၿပီး အိမ္ေရွ႔မွာ ခ်ထားတဲ့ ေရတိုင္ကီရွိရာကို ေျပးသြားတဲ့ က်ေနာ့္ကို ေမသႀကၤန္က အၿပံဳးတစ္၀က္ အရယ္တစ္၀က္ မ်က္ႏွာနဲ႔ ၾကည့္ေနရွာတယ္။ ပလတ္စတစ္ ေရခြက္ေလးထဲမွာ ေရအျပည့္ထည့္ၿပီး က်ေနာ္ သူ႔အနားကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ “ကိုေမာင္ကလဲ .. ေရေလာင္းခ်င္တာမ်ား ေျပးသြားရတယ္လို႔ .. ခလုတ္တိုက္ၿပီး ထပ္လဲေနဦးမယ္” ဆိုၿပီး ေျပာပါေရာ။ က်ေနာ္ ေမသႀကၤန္ရဲ ႔စကားကို တံု႔ျပန္ၿပီး ေျပာမေနေသးဘူး။ သူ႔မ်က္၀န္းနက္နက္ေလးေတြကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ

“သႀကၤန္ ... မေန႔ကတုန္းက ပိေတာက္ပန္းေတြပြင့္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ကိုေမာင္ကတိေပးခဲ့တာ မွတ္မိတယ္ မွတ္လား .. “
“ေမးေနရေသးလား ကိုေမာင္ရယ္ မွတ္မိတယ္ေပါ့.. အဲဒီအတြက္ ကိုေမာင့္ကို ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ .. တကယ္ပါ .. ဒီႏွစ္ေလာက္ေပ်ာ္တဲ့ ေမြးေန႔ သႀကၤန္႔ဘ၀မွာ မရွိေသးပါဘူး .. “
“ကိုေမာင္ သႀကၤန္ကို ကတိေပးခဲ့တာကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တယ္ .. ဒီေတာ့ ကိုေမာင့္ကိုလဲ သႀကၤန္ျပန္ကတိေပး .. ဘယ္လိုလဲ ... “

က်ေနာ့္ရဲ ႔ထူးျခားတဲ့ စကားေၾကာင့္ ၿပံဳးေနတဲ့ ေမသႀကၤန္မ်က္ႏွာေလး တည္တည္ေလး ျဖစ္သြားရွာတယ္။ ပိေတာက္၀ါေတြ ၀ိုင္းရံထားတဲ့ ေကာ္ပတ္ရုပ္ေလး သူမကို က်ေနာ္ ရင္ထဲကလာတဲ့ စကားေတြ ေျပာခ်လိုက္မိေတာ့တယ္ ..

“အခု .. သႀကၤန္ေမြးေန႔မွာ ကိုေမာင္ ေရေလာင္းလိုက္မယ္ .. ဒါ .. ဒီႏွစ္သႀကၤန္အတြက္ ပထမဆံုး ေရစိုတာပဲဟုတ္ .. ကိုေမာင္ ေတာင္းဆိုခ်င္တဲ့ ကတိကလဲ ဒီသႀကၤန္ေရနဲ႔ ဆိုင္တယ္ .. ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သႀကၤန္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ သႀကၤန္ကို ေရအရင္ဆံုးေလာင္းတဲ့သူဟာ ကိုေမာင္ပဲ ျဖစ္ရမယ္ .. အဲဒီကတိ .. ဘယ္လိုလဲ သႀကၤန္ေပးႏိုင္လား .. “
“ဒါမ်ား ကိုေမာင္ရယ္ .. ေပးႏိုင္တာေပါ့ … သႀကၤန္႔ကို ေရအရင္ဆံုး ေလာင္းရမယ့္သူဟာ ကိုေမာင္ပဲ ျဖစ္ရမယ္ .. ေက်နပ္ၿပီလား .. ကဲ .. ေလာင္းေတာ့ .. “

လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ ေရခြက္ထဲက ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေရေတြဟာ ဆံပင္ေတြကို ေဘးတစ္ဖက္ကို သပ္ၿပီး ဖယ္ထားေပးတဲ့ ေမသႀကၤန္ရဲ ႔ပခံုးသား ျဖဴျဖဴ၀င္း၀င္းေလးေပၚ ေျဖညင္းစြာ စီးက်သြားေလရဲ ႔။ သူမကို တစိမ့္စိမ့္ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေရေလာင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို မ်က္လံုး၀င့္ၿပီး ျပန္ၾကည့္ေနတဲ့ ေမသႀကၤန္ရဲ ႔မ်က္ႏွာေလးကို က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ခဲ့ပါဘူး။ တတ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အခ်ိ္န္ကာလကို ဒီေနရာေလးမွာပဲ ရပ္တန္႔ထားခ်င္ပါရဲ ႔ ..
ဒါ က်ေနာ္ ရူးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ခ်ာတိတ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ ႔ အေတြးပဲ ဆိုၾကပါေတာ့ဗ်ာ ….


တကယ္ေတာ့ဗ်ာ .. ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ဆိုတာ ဘ၀ဆိုတဲ့ ရထားရဲ ႔သယ္ေဆာင္ရာေနာက္ကို စီးႏွင္းလိုက္ပါလာၾကရတဲ့သူေတြ မဟုတ္လားဗ်ာ။ တခါတေလက်ေတာ့လဲ ဘ၀ရထားဟာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေမာင္းႏွင္ၿပီးသြားတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဟို၀င္ဒီထြက္နဲ႔ ျဖစ္တတ္သလို၊ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္း သြားတာလဲ ရွိႏိုင္တာပဲေလ ..

အဲဒီလိုမ်ဳိး ျဖစ္တတ္တဲ့ ဓေလ့ဟာ ကိုကိုေမာင္နဲ႔ ေမသႀကၤန္တို႔ဆီ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အတာသႀကၤန္ၿပီးလို႔ ေနာက္၇လ ၾကတဲ့အခါမွာ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ကို ေရာက္လာခဲ့ေတာ့တယ္ …။

ေမသႀကၤန္ရဲ ႔အေဖဟာ ရာထူးတိုးၿပီး တျခားၿမိဳ ႔တစ္ၿမိဳ ႔ကို ေျပာင္းရမယ္တဲ့။ သူ႔အေမနဲ႔ အေဖက တစ္ဌာနထဲဆိုေတာ့ ေမသႀကၤန္အေမလဲ လိုက္သြားလို႔ ရတယ္ေပါ့။ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတာ့ အဲဒီကိစၥေတြ က်ေနာ္ သိပ္ရွင္းျပမေနေတာ့ပါဘူး။ အရမ္းႀကီး ဒီေတးလ္က်တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္သြားရင္ ကိုယ္ေတြ႔လိုလို ဘာလိုိလို ထင္ကုန္မွာ စိုးလို႔ပါ  ;) ;)။ အတိုခ်ဳံးၿပီး ေျပာရမယ္ဆို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္တိုးၿပီး တြယ္ေႏွာင္ခါစ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး ခြဲခြာဖို႔ရာ အေၾကာင္းတရားတစ္ခု ဖန္လာတယ္ပဲ ဆိုၾကပါေတာ့။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ လြမ္းေမာဖြယ္ရာဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ်ကို တိုးၿပီး ေစာင့္ႀကိဳ ေနေတာ့တာပဲ …။

ေမသႀကၤန္တို႔ နယ္ကို ေျပာင္းေရႊ ႔မသြားရခင္ ညကဆို ကိုကိုေမာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ပိေတာက္ပင္ႀကီးရဲ ႔ ေျခရင္းမွာ ထုိင္ၿပီး စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ျဖစ္လို႔ ေမသႀကၤန္ အေမ့ကိုယ္တိုင္ အိမ္လို္က္ေခၚရတဲ့ အထိေပါ့။ မတတ္သာတဲ့အဆံုး လက္ခ်င္းတြဲထားရာကေန တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လက္ျပႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကရတဲ့အခါ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ ႔ မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္စေတြ အျပည့္နဲ႔ ျဖစ္တည္ခဲ့ေလၿပီ …

*****************************
အတိတ္ေတြက မႈန္၀ါးေပမယ့္ ငါတို႔ႏွစ္ဦးဇာတ္လမ္းမွာ တစ္ခ်ဳိ ႔ေနရာက အေကာင္းအတိုင္း ရွိေနဆဲပါပဲ .. ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ ပိတ္သားထက္ အရင္လို ၾကည့္မေကာင္းေပမယ့္ ျမင္ရတယ္ .. အဓိပၸါယ္မရွိတာ သိေပမယ့္ တခါတေလ တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ရွိလာေတာ့လဲ အမွတ္တမဲ့ မင္းကိုလြမ္းပါတယ္ .. အေပၚယံ ရွပ္ထိေသာ ဒဏ္ရာမဟုတ္ေတာ့ လြယ္ကူစြာ ငါေမ့မရဘူးကြယ္ .. ေတြ႔ရင္ မွတ္မိဦးမယ္ ထင္ပါတယ္ .. ႏွစ္ေတြ လေတြက အေတာ္ၾကာၿပီပဲ ….

Spoiler

ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြထဲမွာ ျပတဲ့အတိုင္းသာ ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္ျပာျပာေနာက္ခံမွာ တိမ္ေတြ အလွ်င္အျမန္ ေျပးသြားမယ္၊ ေျမႀကီးေပၚက အပင္ငယ္ေလးေတြ တရွိ္န္ထိုး ႀကီးထြားၿပီး ကိုင္းေတြျဖာ ပန္းေတြပြင့္မယ္ေပါ့ … အခ်ိန္ကာလဆိုတဲ့ မ်က္လွည့္ဆရာရဲ ႔ လက္ထဲမွာ ေလာကႀကီးက ဒီလိုမ်ဳိးေျပာင္းလဲ သြားၾကတာပဲေလ .. အဲဒီလိုနဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုေလာက္ ရွိသြားၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ …

*****************************

သႀကၤန္အက်ေန႔ ျဖစ္ေနလို႔ရယ္ .. ကိုကိုေမာင္တို႔ ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္က တကယ့္အခ်ိန္ေကာင္း ျဖစ္ေနလို႔မ်ားလား မသိဘူး .. ကန္ေတာ္ႀကီးပတ္လမ္းတေလွ်ာက္ ေရပက္ခံကားေတြနဲ႔ ျပည့္က်ပ္ေနသလို၊ လမ္းေပၚမွာလဲ ကခုန္ေပ်ာ္ျမဴ းေနၾကတဲ့ လူေတြက ကားေတြ ေရွ႔ဆက္ဘီးလွိမ့္ဖိုရာ ခက္ေလာက္ေအာင္ကို အံုခဲေနေလရဲ ႔။ အေရာင္အေသြးမ်ဳိးစံုနဲ႔ သြားလာေနၾကတဲ့သူေတြ ရွိသလို၊ မ႑ပ္ေတြက ဖြင့္ထားတဲ့ ျမဴ းၾကြတဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႔ အတူ ခုန္ေပါက္ကခုန္ေနတဲ့သူေတြကလဲ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ သႀကၤန္ထံုးစံအတိုင္း ကာလာအစံု ျပဴ းျပဴ းၿပဲၿပဲ ဒီဇိုင္းေတြ ၀တ္ထားတဲ့ ငနဲေတြက အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနသလို၊ လန္ပ်ံထြက္ေနတဲ့ ဒီဇိုင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးေတြကလဲ တစ္ပံုႀကီးရယ္။ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုၿပီး ပြင့္လင္းျမင္သာလာတဲ့အေလွ်ာက္ သႀကၤန္ရဲ ႔ျမင္ကြင္းကလဲ ေျပာင္းလာလာတာ အမွန္ပါပဲ ..။

“ကိုကိုေမာင္ .. ဟိုမွာေတြ႔လား ေပၚတင္ႀကီးကို ၾကမ္းေနၾကၿပီ ..  “
က်ေနာ့္ေဘးနားမွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေရွ ႔ခပ္လွမ္းလွမ္း မ႑ပ္စင္ေပၚက ေရပက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကို အလြတ္မေပးတမ္း ၾကည့္ေနတဲ့ သူရိန္စကားေၾကာင့္ ဂ်စ္ကားေရွ႔က သံတန္းကို ကိုင္ထားရာက သူျပရာကို က်ေနာ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟိုက္ .. ဟုတ္သားပဲဟ .. ကိုယ္ေတြက မ႑ပ္ေရွ႔က ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုေလးေတြ ၀တ္ထားၿပီး လည္ပင္းေပါက္ အျပတ္ဟိုက္ေနတဲ့ ေရပိုက္ကိုင္ ေဟာ့ေရွာ့မေလးေတြကို ေငးေနလို႔လား မသိဘူး။ မ႑ပ္ေနာက္ဘက္က ေဒါင့္မွာ တိုင္ကီတစ္လံုးကို ကြယ္ၿပီး အျပတ္ၾကမ္းေနတဲ့ စံုတြဲကို သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ ဒါမ်ဳိးဆို မ်က္စိရွင္တဲ့ သူရိန္ျပမွပဲ ျမင္ေတာ့တယ္။

က်ေနာ္လွမ္းၾကည့္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္ .. ေပၚတင္ႀကီး ကစ္ဆင္ဆြဲေနတဲ့ အတြဲမွာ ဘဲလုပ္တဲ့ေကာင္ရဲ ႔လက္က စေတာကင္အနက္အရွည္ပဲ ေအာက္ခံ၀တ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ ႔ေပါင္ခြၾကားထဲ ေရာက္ေနၿပီ။ ေရာက္တာေတာင္မွ ေအးေဆးမဟုတ္ဘူး။ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ကို ျဖစ္ေနတာ .. က်ေနာ္တို႔ ကားရပ္ထားရာကေန လွမ္းၾကည့္ရင္ တန္းခနဲပဲ။ ဘဲလုပ္တဲ့သူက အသားမဲမဲမွာ အႏိႈက္ခံေနရတဲ့ ေကာင္မေလးက အသားျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးဆိုေတာ့ black and white ျဖစ္ေနၿပီး ၾကည့္ရင္းနဲ႔ တမ်ဳိး ဖီးလ္ျဖစ္လာတာပဲ။ ရင္ထဲ ဖိုးသိုးဖတ္သတ္ေတာင္ ဘာမသိညာမသိ ျဖစ္လာေသး။ ကေတာက္ .. သူမ်ားေတြမ်ား ေန႔လည္ေတာင္ မကူးေသးဘူး။ ေသာက္ရမ္းကို ဇိမ္က်ေနၾကၿပီ ..

“ေစာ္ေလးက ပစၥည္းရွိထဲကပဲကြ သူရိန္ရ .. ဟိုဘဲကေတာ့ ေထာတာပဲ .. ငယ္လဲ ငယ္ဦးမွဟ .. အမွန္အကန္ေလးမ်ားလားေတာင္ မသိဘူး .. “
“အာ .. ကိုကိုေမာင္ရာ .. မနပ္လိုက္တာ .. မင္း သႀကၤန္ထြက္မလည္ဘူးတာ က်ေနတာပဲ . အမွန္အကန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ .. အႀကံအဖန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ .. သႀကၤန္မွာ ဘာအေရးလဲ .. ေလာေလာဆယ္ ေအာက္ကေကာင္ ၿငိမ္သြားဖို႔သာ အေရးႀကီးတာေလ .. “
“သူရိန္ ... မင္းကေတာ့လဲ သႀကၤန္စလည္ကတည္းက ဒါကိုပဲ အၿမဲေတြးေနတယ္ ... ဒါဆို မင္းလဲ မ႑ပ္သြားထိုင္ပါလား .. ဘာလို႔ ကိုေစာဦးကားနဲ႔ လိုက္လာေသးလဲ .. သူ႔ကားက ဘယ္တုန္းက ေစာ္ေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြ ေခၚတင္ဖူးလို႔လဲ .. “

ကိုေစာဦးဆိုၿပီး က်ေနာ္ေျပာလိုက္တာက က်ေနာ္တို႔လမ္းထဲမွာေတာ့ ကာလသားေခါင္းလို႔ေခၚရမလား၊ ရပ္ကြက္ေဆာ္လို႔ပဲ ေခၚရမလား မသိဘူး (ရပ္ကြက္ေဆာ္ဆိုတာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ႏိႈးေဆာ္တဲ့သူကိုေျပာတာပါ .. ဟိုလိုေဆာ္တာမဟုတ္ဘူး .. ခြီး)။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သႀကၤန္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက လူငယ္ေတြကိုစုၿပီး သူ႔အိမ္က ဂ်စ္ကားနဲ႔ ေရပက္ခံထြက္ၾကတာ ဒီႏွစ္ပါနဲ႔ဆို သံုးႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ တစ္ခုေတာ့ ကိုေစာဦးမွာ အထာ ရွိတယ္။ သူက မိန္းကေလးေတြကို ေရပက္ခံထြက္တဲ့အထဲ မေခၚဘူး။

သႀကၤန္မွာက သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ။ တစ္ကားနဲ႔တစ္ကား ကပ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကားပိတ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလးေတြ ပါလာၿပီဆို ၀ိုင္းၿပီးေတာ့ စၾကေနာက္ၾကေတာ့တာပဲ။ မၾကား၀ံ့ မနာသာေတြလဲ ပါခ်င္ပါလာေရာ (သႀကၤန္လည္ၿပီဆိုကတည္းက အနည္းနဲ႔အမ်ားက ေသာက္ထားေတာ့ ေယဘူယ်အားျဖင့္ မွန္ေနၾကတာ မ်ားတယ္ေလ)၊ တခါတေလက်ေတာ့ စကားေတာင္ မဟုတ္၊ ဆြဲလားရမ္းလားေတြ ျဖစ္လာတဲ့အထိပဲ။ အဲဒီေတာ့ မခံႏိုင္ၾကတဲ့ ထံုးစံအတုိင္း ဟိုဘက္ဒီဘက္ ရိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ၾကေရာ။ ကိုေစာဦးက ဒါေတြကို သိေနေတာ့ ငနဲသားတစ္ေကာင္ေကာင္ သူနဲ႔႔ပတ္သက္တဲ့ ဘယ္ေကာင္မေလးေခၚခ်င္တယ္ ေျပာတာနဲ႔ အဲဒီငနဲ ကားေပၚလိုက္မယ့္ အစီအစဥ္က ေညာင္းေပေရာ့ပဲ။ သူ႔အသိ တျခားကားရွိတယ္။ အဲဒီကားနဲ႔ လိုက္ ။သူ႔ကားနဲ႔ေတာ့ မတင္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး အျပတ္ေျပာထားတာ။ ဒီေတာ့ သူ႔ကားမွာက ငေလာင္ေတြ၊ ငေျပာင္ေတြ၊ ငမူးေတြ ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ေတြပဲ ပါတယ္။ အားလံုး ဒုတ္ေတြ၊ သံေခ်ာင္းေတြႀကီးပဲလို႔ ဆိုရမယ္။ ရင္ခြင္ထည့္၊ သဘက္ၿခံဳ ၿပီး ႏိႈက္စရာ၊ ေညွာင့္စရာ မရွိဘူးရယ္ .. ဟီး  ;D

“ကိုေစာဦးကလဲ ဘယ္လိုအိုင္ဒီယာလဲ မသိပါဘူးကြာ ... တကယ္ဆို သူသြားသြားဖိေနတဲ့ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္က မေ၀ေ၀ႀကီးကို ေခၚခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး ... အဲဒါဆို သူေခါင္းခန္းထဲ သြားထိုင္စရာေတာင္ မလိုဘူး .. မေ၀ရဲ ႔ ကိုယ္လံုးအိအိႀကီးကို ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ .. ဖင္ႀကီးကိုေကာင္းေကာင္းေထာက္ၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္လာလို႔ ရတယ္ .. ဇိမ္ပဲေနမွာ .. “
“ေဟ့ေကာင္ .. သူရိန္ .. ငရႈပ္ .. ေနရင္းထိုင္ရင္း သူမ်ား ပစၥည္းကို သြားပစ္မွားေနတယ္ ... ကိုေစာဦး ၾကားသြားလို႔ မင္းကို ကားေပၚကေန ကန္ခ်ေနမယ္ .. မွန္းတယ္ဆိုလဲ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ေတြ မွန္းဟ .. “

တကယ္ေတာ့ သူရိန္ဆိုတာ ကိုေစာဦးနဲ႔ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ေဆြမ်ဳိးေတြဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ ဒီလို ေပါက္တတ္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာရဲတာ၊ မဟုတ္ရင္ ကိုေစာဦးသာ ျပန္ၾကားလို႔ကေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ကိုေစာဦးက လူပုစိတ္တိုဆိုတဲ့ အမ်ဳိး။ လက္ဆကလဲျပင္းတယ္။ ေသာက္တင္းေျပာတဲ့ေကာင္ မ်က္ခြက္ စုတ္သြားႏိုင္တယ္။

ဒါေပမယ့္ သူရိန္ေျပာလဲ ေျပာစရာပဲ။ ေစ်းထဲမွာ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့ မေ၀ေ၀ဆိုတာ တကယ့္ရွယ္ႀကီးဗ်။ ရုပ္က ေတာ္ေတာ္သန္႔သလို ပစၥည္းေတြကလဲ အအယ္စားႀကီးေတြ။ ေနာက္ၿပီး ေဒါင္ကလဲ ေကာင္းေသးတယ္။ ကိုေစာဦးက မေ၀ေ၀ ပခံုးကိုေတာင္ သိပ္မမွီခ်င္ဘူးရယ္။ က်ေနာ့္ျဖင့္တခါတခါ စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ မေ၀ေ၀ အရပ္နဲ႔ ကိုေစာဦးပံုစံနဲ႔သာဆို ဘယ္သူက ေအာက္ကေနၿပီး၊ ဘယ္သူက အေပၚေနတယ္ေတာင္ ေျပာရခက္မွာေသခ်ာတယ္ .. ခြီး  :P

“ေအးပါ .. မင္းကေတာ့ ကိုကိုေမာင္ရယ္ ရွင္နဲ႔ က်မအိပ္ခ်င္လို႔ပါဆိုၿပီး လာေခၚတဲ့ ေစာ္တစ္ေဗြ သႀကၤန္တြင္းႀကီး ေတြ႔ရင္ေတာင္ နာမည္ကို အရင္ေမးၾကည့္ဦးမွာ မွတ္လား .. “
သူရိန္ရဲ ႔စကားေၾကာင့္ က်ေနာ္ ကိုေစာဦးတို႔အေၾကာင္း ေတြးေနရာကေန ျပတ္သြားတယ္။ ဘာအထာနဲ႔ ဒီေကာင္ ဒီစကားကို ဆိုရတာလဲဆိုတာ က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းသိေနတယ္။ သူရိန္ဆိုတဲ့ေကာင္က က်ေနာ္အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ကတည္းက တြဲလာခဲ့တာ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့လဲ အတူတူပဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ ႔သႀကၤန္ေနာက္ခံ ဇာတ္လမ္းကို သိေနထားတဲ့သူေလ။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သႀကၤန္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ စိတ္ထဲ အလြမ္းေရာဂါ၀င္လာတတ္တဲ့ က်ေနာ့္အေၾကာင္းကို သူေကာင္းေကာင္းသိေနတာ။

"ေအးကြာ .. ငယ္ကခ်စ္ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေတာင္ မေမ့ႏို္င္လို႔ ဆိုထားတယ္ မွတ္လား .. ငါတို႔ကြဲသြားတာ ဆယ္ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာကိုး .. ဒါေပမယ့္ ေျပာလို႔သာေျပာတာပါ .. အခုေန ေတြ႔ရင္လဲ သူ ဘယ္လိုပံုဆိုတာ မွတ္မိဖို႔ ခက္ခက္ပဲ .. အယ္စတံုၾကီးပဲ ျဖစ္ေနမလား .. ငါးေဖာင္ရိုးလို ပိန္ေညွာင္ေလးပဲ ျဖစ္ေနမလား မသိဘူး .. ဟီး .. ဟီး "

စိတ္ထဲကခံစားခ်က္ ေပါ့ေအာင္္ဆိုၿပီး ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ က်ေနာ့္ ရယ္သံမွာ အသက္မပါဘူးဆိုတာ က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ပဲ သိပါတယ္ဗ်ာ။ သူရိန္ကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဘာမွ တံု႔ျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘူး။ မ႑ပ္၀င္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ကား ေရွ႔တိုးလို႔ ရသြားေတာ့ စင္ေပၚက ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ နီးႏိုင္တဲ့ ဘက္ကို တိုးသြားေလရဲ ႔။ က်ေနာ္သာ ကိုယ့္ေပၚကို ေရေတြ ေဖြးခနဲ လာက်သည့္တိုင္ ဘာမွ မေအာ္ျဖစ္ပဲ ခပ္ငိုင္ငိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။

“ကိုကိုေမာင္ .. ေဟ့ေကာင္ .. “
ကန္ေတာ္ႀကီးပတ္လမ္းထဲကို ၀င္လာတာ အထဲေရာက္လာေလေလ ကားသြားရတာ ခက္လာေလေလပဲဗ်။ ဂ်စ္ကားတစ္စီးစာ ေရြ ႔ဖို႔ကို အနည္းဆံုး ငါးမိနစ္၊ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ေနရတယ္။ တခါတခါ ဆို လံုး၀ေတာင္ ရပ္ထားရတာ။ ဒီေန႔ ဒီလမ္းထဲကေတာင္ ျပန္ထြက္လို႔ရပါ့မလား မသိဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေခါင္းခန္းတံခါးက ပြင့္ၿပီး ကိုေစာဦး ပလတ္စတတ္အိတ္အၾကည္တစ္လံုး ကိုင္လ်က္သားနဲ႔ ဆင္းလာတယ္။ က်ေနာ့္ကို လက္ကုတ္ၿပီး လာေခၚေနတယ္။

“ကိုေစာဦးေျပာ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. “
“ဒီဟာကြာ … အဲဒါ ေရွ႔က သံုးခုေျမာက္ မ႑ပ္ .. X2O ဆိုတာ .. အဲဒီမွာရွိတဲ့ ေမာင္စိုင္းဆိုတဲ့ သူကို သြားေပးေပးစမ္းပါ .. သူက ငါ့ေဘာ္ဒါ .. သႀကၤန္မတိုင္ခင္က သူ႔မ႑ပ္မွာ သံုးဖို႔ဆိုၿပီး ငါ့ဆီက ေတာင္းထားတာ .. အခုအတိုင္းဆို ငါ သူ႔ဆီ ေရာက္ဖို႔က ၾကာဦးမယ္ … ဟိုကမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ေျပာေနၿပီ .. မင္းသြားေပးေပး .. “

က်ေနာ္တို႔ လက္ရွိ ကားပိတ္ေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ဆို ကိုေစာဦးေျပာတာ ဟုတ္ေနတာေၾကာင့္ က်ေနာ္လဲ သြားေပးေပးမယ္ဆိုၿပီး လက္ခံယူလိုက္တယ္။ ဘာေတြလဲေတာ့ ေမးမေနပါဘူး။ ေပးလိုက္တဲ့အတိုင္း လက္ထဲကိုင္ၿပီး ကားေပၚကေန ခုန္ဆင္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ထြက္သြားတာ ျမင္ေတာ့ ကားပိတ္ထားလို္႔ ပ်င္းေၾကာဆြဲၿပီး ၀ီစကီေလး မွ်င္းေသာက္ေနတဲ့ သူရိန္ပါ ေသာက္ေရဗူးတစ္ပုလင္းဆြဲၿပီး က်ေနာ္နဲ႔လိုက္လာေရာ။ က်န္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေဘာ္ဒါ ေတြကတာ့ မလိုက္ပါဘူး။ ကားခ်င္းကပ္ၿပီး ရွိေနတဲ့ ေနာက္ကားမွာပါတဲ့ ေစာ္ေလးေတြကို လွမ္းစၿပီး က်န္ေနခဲ့ေလရဲ ႔။

မ႑ပ္ေတြ ေရွ ႔မွာ သႀကၤန္သီခ်င္းသံေတြနဲ႔ ကခုန္ျမဴ းတူးေနၾကတဲ့ လူအုပ္က တိုးမေပါက္လို႔ ကားလမ္းရဲ ႔ တျခားဘက္ျခမ္း အစြန္ကေနၿပီး ကပ္ၿပီးေလွ်ာက္လာရတယ္။ မ်က္စိကေတာ့ ေယာက်္ားေလးတို႔ ထံုးစံအတုိင္း ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ ဒီဇိုင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးေတြကို ၾကည့္မိတာေပါ့။ ေရစိုေနတဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းေလးေတြဟာ အရွိကိုအရွိအတိုင္း အသားေလးေတြနဲ႔ ကပ္ေနၾကေတာ့ ၾကည့္ရတာ တယ္ပဒသ ရွိတာကိုးဗ်။ အဲဒီလို ဟိုေငး ဒီေငးနဲ႔ ေရွ႔ကို တိုးတိုးသြားေနခ်ိန္မွာပဲ .. လမ္းတစ္ဘက္ကေန ဒီဘက္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ကူးလာတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က ျမင္ကြင္းထဲ ၀င္လာပါေရာ။ အနက္ေရာင္တီရွပ္ခါးတိုေလးကို၊ သရီးကြာတားေလာက္ရွိမယ့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေလးနဲ႔ တြဲ၀တ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ ႔ပံုစံက အမိစားေလး။ ေနကာမ်က္မွန္၀ိုင္း တစ္လက္ တပ္ထားလို႔ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ ဘယ္လိုရွိမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေခ်ာတဲ့ ေကာင္မေလး ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသိလိုက္တယ္။ ေရစိုေနတဲ့ ကိုယ္ေလးရဲ ႔ ေကာက္ေၾကာင္းေတြက မ်က္စိကို မလႊဲခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထားေသးတာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရွားရွားပါးပါး တစ္ေယာက္ထဲရယ္။ သႀကၤန္မွာ ဒီလိုမ်ဳိး အမိုက္စားေလးကို တစ္ေယာက္ထဲ ေတြ႔ရဖို႔ဆိုတာ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး …

အံမယ္ .. က်ေနာ္ေတြ႔သလို … ေမာင္သူရိန္ သေကာင့္သားကလဲ ေတြ႔တယ္ဗ် .. ကို္ယ္ေတာင္ ဘာမွ မလုပ္ရေသးဘူး .. သူက ေရွ႕ကို ေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္ဦးၿပီး ေရသန္႔ဗူးထဲက ေရနဲ႔ လိုက္ေလာင္းဖို႔ ျပင္ေနၿပီ ..
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေကာင္မေလးေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ဒီဘက္ကုိေလွ်ာက္လာတဲ့ အဖြဲ႔ထဲကေန လွမ္းေခၚသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ..

“သႀကၤန္ .. ငါတို႔ကို ေစာင့္ဦး ဟ !! “

နားထဲမွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံဟာ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ဘုရားေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းထိုးသံေတြလို က်ယ္ေလာင္စြာ ရိုက္ခတ္သြားပါေလေရာ ..  သႀကၤန္တဲ့ .. က်ေနာ္ နားၾကားလြဲတာ မဟုတ္ဘူး .. က်ေနာ့္ေရွ႕က အလန္းစား ေကာင္မေလးကို ေခၚလိုက္တဲ့ အသံက သႀကၤန္တဲ့ ..

က်ေနာ့္ကိုေက်ာ္ၿပီး ျဖတ္သြားတဲ့ သူရိန္ရဲ ႔ပခံုးကို အတင္းလိုက္ဆြဲမိတယ္။ ဟိုေကာင္က ဘာျဖစ္တာလဲဟ ဆိုၿပီး လွမ္းေမးတာကို ျပန္မေျဖႏိုင္အားေသးဘူး။ သူ႔လက္ထဲက ေရဗူးကို အတင္းဆြဲလုၿပီး လက္ထဲပါလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ (သူ႔ကိုလွမ္းေခၚတဲ့ အုပ္စုကို မေစာင့္ပဲ သႀကၤန္လို႔ အေခၚခံရတဲ့ ေကာင္မေလးက ဆက္ေလွ်ာက္သြားလို႔) က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ေရာက္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေကာင္မေလးေနာက္ကို မေျပးယံုတမယ္ ထြက္လာခဲ့တယ္။

"သႀကၤန္ .. သႀကၤန္ .. ခန ေနပါဦး .. "
အႏွစ္ႏွစ္အလလ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အလြမ္းရဲ ႔အရွိန္က ႀကီးစိုးထားေလေတာ့ နာမည္ကို အေလာတႀကီးနဲ႔ ေခၚမိသလို၊ ေျခလွမ္းရပ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ သူမရဲ ႔လက္တစ္ဖက္ကိုလဲ လွမ္းဆြဲလိုက္မိေတာ့တယ္။ အမွန္ဆို ဒါမ်ဳိး မလုပ္သင့္ဘူးရယ္။ ျပသနာသာ တက္လို႔ကေတာ့ ေျပးေပါက္မွားမယ့္ ကိစၥဗ်။ တကယ္လဲ ကြိဳင္က တက္ေတာ့တာပဲ ...။

"ခင္ဗ်ား .. ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ .. "
"ေဆာရီးဗ်ာ .. က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ .. သႀကၤန္ဆိုၿပီး ေခၚလိုက္တဲ့ နာမည္က က်ေနာ္နဲ႔ ကြဲကြာသြားတဲ့ အသိတစ္ေယာက္ရဲ ႔ နာမည္မို႔ပါ .."

ေျပရာေျပေၾကာင္း ျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေတာင္းပန္လိုက္သလို ကိုင္ထားမိတဲ့ လက္တစ္ဖက္ကိုလဲ ခ်က္ခ်င္း လႊတ္ေပးလိုက္ရတယ္။ ေနကာမ်က္မွန္၀ိုင္းေၾကာင့္ သူမ မ်က္လံုးေတြ ဘယ္လိုအေနအထား ရွိတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိေပမယ့္ တင္းမာေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလး နဲနဲေျပေလ်ာ့သြားတယ္လို႔ေတာ့ အထင္သား။

ေျပာရင္ ယံုၾကမလား မယံုၾကမလားေတာ့ မသိဘူး။ ကိုကိုေမာင္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ ႔ေလသံက sincere ျဖစ္တဲ့ သေဘာ သက္ေရာက္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ေကာက္ေၾကာင္းလွလွေလးဟာ က်ေနာ့္စကားကို ေခ်ာေခ်ာခ် ဴ ခ် ဴ လက္ခံသြားတယ္နဲ႔ တူတယ္၊ သႀကၤန္အတြင္း မူးမူးနဲ႔ သူမကို လိုက္ဆြဲတဲ့သူလို႔ မယူဆေတာ့ဘူး။ ရွဴ းရွဴ းရွဲရဲွနဲ႔ ရန္လိုတဲ့ အမူအယာေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူး။ မရွိတာမွ သူမအနားကို ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေဘာ္ဒါေတြလား မသိတဲ့ အဖြဲ႔က သႀကၤန္ဘာျဖစ္တာလဲဆိုၿပီး က်ေနာ့္ကို ျပသနာရွာခ်င္တဲ့သေဘာနဲ႔ ေမးတာေတာင္ သူမက ၾကား၀င္ေျဖရွာေပးေသးတယ္။

“မဟုတ္ဘူး .. မပံု႔ .. ဒါ သႀကၤန္ အသိ .. သူက သႀကၤန္ကို မွတ္မိေနလို႔ လိုက္ႏႈတ္ဆက္တာ .. “
“ေအာ္ .. အသိလား .. မသိပါဘူး .. ငါတုိ႔က နင့္ကိုမ်ား လိုက္ေႏွာင့္ယွက္တာလားလို႔ “

မပံု႔လို႔အေခၚခံရတဲ့ အစ္မႀကီးက အသက္၃၀ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မ်ား ရွိမလား မသိဘူး။ ၾကည့္ရတာ အပ်ဳိႀကီးျဖစ္မွာပါ။ အပ်ဳိ ႀကီးေတြပဲ အဲဒီလို ပစိပစပ္မ်ားတာ။ သူ႔ညီမလား မသိတဲ့ ေကာင္မေလးက အသိဆိုတာေတာင္ ပုလိပ္မ်က္စိနဲ႔ လူကို လာၾကည့္ေနေသးတယ္။ အဲဒီေလာက္ေတာင္ စစ္ခ်င္လဲ အိမ္ေခၚ ထမင္းေကြ်းၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ စိတ္ႀကိဳက္စစ္ပါလားလို႔ မၾကည္တဲ့အခံနဲ႔ စိတ္ထဲကေန ျပန္ေျပာျဖစ္လိုက္တယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့လား .. မေျပာရဲပါဘူးဗ်ာ။ ရုပ္ကိုေတာင္ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ျပေနရေသးတယ္။

“အကို .. သႀကၤန္တို႔က ေရွ႔မွာရွိတဲ့ X2O မ႑ပ္က .. အခု အဲဒီကို သြားေနတာ .. အကိုကေရာ .. “
“ဟာ .. သႀကၤန္က အဲဒီမ႑ပ္ကလား .. အကိုလဲ အဲဒီကိုသြားမလို႔ .. ေမာင္စိုင္းဆိုတဲ့သူကို လူႀကံဳပစၥည္းေပးခိုင္းလိုက္လို႔ေလ .. “
“ကိုႀကီးစိုင္းလား .. အဲဒါ မ႑ပ္စီစဥ္သူပဲေလ .. ဒါဆို အကို သႀကၤန္တို႔နဲ႔ အတူ လိုက္ခဲ့လို႔ရတယ္ “

ေကာင္မေလးက ဖိတ္ေခၚတဲ့ စကားဆိုေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ဟိုလိုဒီလိုနဲ႔ ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္သြားတယ္။ စကားအသြားအလာနဲ႔ အေနအထားအရ ၾကည့္ရတာ ဒီေကာင္မေလးက ေမသႀကၤန္ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ က်ေနာ္ သိသေလာက္ ေမသႀကၤန္တို႔က ရန္ကုန္ကေန ေတာ္ေတာ္ေ၀းတဲ့ နယ္ကို ေျပာင္းသြားတာ။ ေျပာင္းတာမွ ပထမ တာ၀န္က်မယ္ဆိုတုန္းက တစ္ေနရာ။ ေနာက္က်ေတာ့ အဲဒီေနရာကေန ထပ္ၿပီးေတာ့ ေခါင္တယ္ဆိုတဲ့ တျခားေနရာကို ေရာက္သြားခဲ့တာ။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ က်ေနာ္နဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္လိုမွ အဆက္အသြယ္မရေတာ့ပဲ အေနေ၀းၿပီး ကြဲသြားခဲ့ရတာ … ။

က်ေနာ္ စိတ္ထဲ မတင္မက် ျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ ေရွ႕က ေကာင္မေလးက သူ႔မ်က္ႏွာမွာ တပ္ထားတဲ့ ေနကာမ်က္မွန္ေလးကို ခြ်တ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ဘာသေဘာနဲ႔ ခြ်တ္လိုက္တာလဲ မသိေပမယ့္ ပကတိေပၚလာတဲ့ ေရစိုေနတဲ့ မ်က္ႏွာ၀င္း၀င္းေလးက ေခ်ာလိုက္တာဗ်ာ။ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ေလးေပၚမွာ အစီအရီ ရွိေနတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြ၊ ႏႈတ္ခမ္ေလးေတြနဲ႔ ပါးမို႔မို႔ေလးေတြဟာ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးထားသလိုပါပဲ။ ေငးၿပီး ၾကည့္မိသြားတဲ့ ၾကည့္မိမွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး အၾကည့္ေတြကို သူမရဲ ႔ မ်က္ႏွာကေနတဆင့္ ေအာက္ဘက္ကို တေျဖးေျဖးျခင္း ေရႊ႔သြားလိုက္တယ္။

အနက္ေရာင္တီရွပ္ေလးက ဗြီဟိုက္ပံုစံ လည္ပင္းေပါက္နဲ႔မို႔ ျဖဴေဖြးေနတဲ့ အသားအရည္မွာ ေရစက္ေလးေတြ ခိုတြဲေနတာဟာ လက္ရာေျမာက္တဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လားေတာင္ ထင္ရတယ္။ ေဖြးႏုေနတဲ့ အသားေတြကို ဖံုးကြယ္ထားရွာတဲ့ က်န္တဲ့အပိုင္း (ေအာက္နဲနဲက်တဲ့ေနရာ) ကေတာ့ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အျပင္ဘက္ကို ေမာက္မို႔ထြက္အေနဆံုး အပိုင္းလို႔ ဆိုရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကည့္မေကာင္းေအာင္ ခပ္ရိုင္းရိုင္းႀကီး အယ္ၿပီးကား ထြက္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ေအာက္ခံဘရာေလးရဲ ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားမႈနဲ႔ အတူ လံုး၀န္းညီညာၿပီး ရွိေနတာ။

တီရွပ္ေလးကလဲ ခါးတိုအမ်ဳိးအစားေလးမို႔ ဗိုက္သားေလးေတြကို လံုလံုၿခံဳၿခံဳ မဖံုးထားႏိုင္ဘူးရယ္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အနားသားရဲ ႔ အထက္မွာ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္ေလး လြတ္ေနေသးတာ။ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ေလး ျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီေနရာေလးက ျဖဴးေဖြးစိုလဲ့ေနတဲ့ အခါက်ေတာ့ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ အၾကည့္ေတြက အထဲကုိ ၀င္ၿပီး ေအာက္ကို ဆက္ဆင္းသြားေနခ်င္ရဲ ႔။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အေပ်ာ့သားမွာ နဲနဲေလး မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ႀတိဂံပံုေနရာေလးဟာ ဘယ္လိုမ်ား ရွိေနမလဲဆိုတာ သိခ်င္လာတယ္လို႔ ေျပာရင္ က်ေနာ့္ အဆိုးမဆိုၾကပါနဲ႔ ၾဆာတို႔ရယ္ ..

“အဟင္း .. ဟင္း .. ဘယ္လိုလဲ အကို .. လမ္းမႀကီးမွာပဲ ရပ္ေနၾကေတာ့မွာလား .. “
ေကာင္မေလးက အလည္ေလးရယ္။ ၿပီးေတာ့ အရဲေလးရယ္။ က်ေနာ္ သူ႔ကို ဘယ္လိုအၾကည့္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ မ်က္ႏွာပ်က္မသြားဘူး။ အဲဒီထက္ ပိုေကာင္းတာက စိတ္ဆိုးတဲ့ အမူအယာ မရွိဘူး။ က်ေနာ့္ကို ၿပံဳးလဲ့လဲ့နဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ ကဲ .. ဒီလိုအေျခအေန ျဖစ္လာမွေတာ့ဗ်ာ .. က်ေနာ္လဲ ဘာသားနဲ႔ထုထားတာ မွတ္လို႔လဲ။ ေယာက်္ားေလးထဲက ေယာက်္ားေလးပဲ။ အဲဒီထဲမွာမွ သႀကၤန္ထြက္လည္ၿပီး ကဲတဲ့ ငနဲေလဗ်ာ။ ၿပံဳးလဲ့လဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့သူ႔ကို lady killer လို႔ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ နာမည္ေပးထာတဲ့ အၿပံဳ းေလး ျပန္ၿပံဳးျပလိုက္ေတာ့တယ္။

“သြားၾကမယ္ .. သႀကၤန္ .. သႀကၤန္က မေတြ႔ရတဲ့ႏွစ္ေတြမွာ ပိုမိုက္လာလို႔ေလ ... “
က်ေနာ့္စကားရဲ ႔အသြားအလာကို ၾကည့္ၿပီး သူက သေဘာက်သလိုနဲ႔ သြားကေလးေတြ ေပၚလာတဲ့အထိ ရယ္ရွာတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ သူေရာ က်ေနာ္ပါ သိေနၾကပါတယ္။ သူဟာ က်ေနာ္ စိတ္ထဲက ႀကိတ္ၿပီး တမ္းတေနရတဲ့ ေမသႀကၤန္ဆိုတာ မဟုတ္သလို၊ က်ေနာ္ဟာလဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က ကြဲကြာခဲ့ရတဲ့ ေကာင္မေလးကို သတိရေနေသးသူ ကိုကိုေမာင္ဆိုတာကို သူမ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခပ္မိုက္မိုက္ေကာင္မေလးကို ခပ္ခန္႔ခန႔္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သႀကၤန္တြင္းမွာ ဇာတ္လမ္းလုပ္ၿပီး လာစတယ္ပဲေျပာေျပာ၊ လာႀကိြဳင္တယ္ပဲေျပာေျပာ .. ဘယ္လို အေနအထားပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူမကေတာ့ လက္ခံတဲ့သေဘာမွာ ရွိေနတယ္။

တကယ္လဲ သူ႔နာမည္က ေမသႀကၤန္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းေတာ့ နီးစပ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္ေနလို႔ဆိုေတာ့ သူ႔နာမည္က မ်ဳိးသႀကၤန္ဆိုၿပီး ျဖစ္ေနလို႔။ တုိက္ဆိုင္တယ္ပဲ ေျပာရမလား။ သူ႔ကိုလဲ သႀကၤန္တြင္းမွာပဲ ေမြးတာတဲ့ဗ်ာ။ ေမသႀကၤန္ကို တမ္းတေနမိတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ နတ္တို႔ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တဲ့ သႀကၤန္မယ္ေလး အျဖစ္ က်ေနာ့္ရင္ထဲကို အစားထိုး ၀င္လာေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ျမန္ျမန္ခ်လိုက္တယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္နဲ႔ ဒီသႀကၤန္အတြင္းမွာ အျမန္ဆံုး နီးစပ္ေအာင္ ႀကံရမယ္လို႔။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ရဲ ႔ေနာက္ဆက္တြဲမွာ ပူပန္မႈေတြဟာ တန္းစီးၿပီး ကပ္လိုက္လာေသးတယ္။ ဟုတ္္တယ္ေလ။ ဒီေလာက္လွတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္မွာ ဘဲမရွိဘူးဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ သူတို႔ မ႑ပ္မွာ ရွိတဲ့ ေကာင္ေတြထဲက တစ္ေကာင္ေကာင္က မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔အဆက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့လား ...

ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကံၾကမၼာက က်ေနာ့္ဘက္မွာ အျပည့္အ၀ႀကီးကို ရပ္တည္ေနပါတယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးမွာ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ရည္းစားရယ္လို႔ မရွိေသးဘူး။ သႀကၤန္မ႑ပ္မွာ ထိုင္ၿပီး ေရပက္တာေတာင္မွ ဒီႏွစ္မွ စတာဆိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကိုကိိုေမာင္တို႔မ်ား ဇာတ္တိုက္ကို ကံေကာင္းေနတယ္။ သူတို႔မ႑ပ္ စီစဥ္သူ ကိုႀကီးစိုင္းဆိုတဲ့ ၀၀ၿပဲၿပဲ ဗိုက္ရႊဲရႊဲနဲ႔ ဘုိးေတာ္က သေဘာအေတာ္ေကာင္းတာဗ်။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔အစ္မတစ္၀မ္းကြဲဆိုေတာ့ မပံု႔ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႔လား အေတာ္ခင္ရွာတယ္။ ဒီေတာ့ လိုရင္းတိုရွင္း ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္က မ႑ပ္ထိုင္လို႔ရမလားဆိုၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့ ကိုစိုင္းက သႀကၤန္အသိလဲျဖစ္၊ တစ္ေယာက္ထဲပဲဆိုေတာ့ ရတယ္တဲ့ (ကိုေစာဦးတို႔ ကားလဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မ႑ပ္၀င္လာလို႔ သူက ကိုစိုင္းကို လာႏႈတ္ဆက္ရင္း ၀င္ေျပာေပးတာေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္)။ က်ေနာ္နဲ႔ အတူပါလာတဲ့ သူရိန္က သူလဲ ထိုင္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး လုပ္ေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားေပၚပါလာတဲ့ တျခားေဘာ္ဒါေတြက မရဘူး ငါတို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့ရမယ္ဆိုၿပီး ဆြဲေခၚသြားလို႔ ေျခကားယားလက္ကားယားနဲ႔ ျပန္ပါသြားတယ္။

အဲဒီလို အဆင္ေျပသြားတဲ့ေနာက္ က်ေနာ္လဲ မ႑ပ္က ဆပလိုင္းလုပ္တဲ့ဟာေလး ေသာက္ၿပီး မ်ဳိးသႀကၤန္ ရွိရာကိုပဲ ဦးတည္သြားလိုက္တယ္။
“ကိုေမာင္ .. ဟိုဘက္မွာ ပို္က္အႀကီးႀကီး ကိုင္ၿပီး ပက္မလား .. “
“ရတယ္ .. သႀကၤန္ .. တျခား မသြားခ်င္ဘူး .. သႀကၤန္ အဆင္ေျပမယ္ဆို သႀကၤန္နဲ႔အတူတူပဲ ပက္ခ်င္တယ္ .. ရမလား “
“ရပါတယ္  … လာေလ “

က်ေနာ္လဲ မ်ဳိးသႀကၤန္နဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းထိမတတ္ တိုးသြားၿပီးေတာ့ သူ႔အနားမွာပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ေနလိုက္တယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ရိပ္မိပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ သူမသာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ X2O မ႑ပ္တစ္ခုလံုးက လူေတြ က်ေနာ္ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဒီမွာေရာက္ေနလဲဆိုတာ သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သႀကၤန္တြင္းဆိုေတာ့ အားလံုးက ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းနဲ႔ကိုယ္ အီေနၾကတာေရာ၊ ေသာက္ထားတဲ့ အရွိန္ေလးေတြနဲ႔ေရာဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ကို သိပ္ဂရုစိုက္မေနၾကပါဘူး။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လဲ လႈပ္ရွားရလြယ္ၿပီး မ်ဳိးသႀကၤန္ကို က်ဴ ဖို႔ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပသြားတယ္။

ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ႏွစ္နာရီေလာက္ ၾကာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ ႔ ရင္းႏွီးမႈဟာ အမ်ားႀကီး တိုးတက္သြားၾကၿပီ။ ေခတ္ႀကီးကိုက အင္တာနက္ေခတ္ေလ။ ဒီေလာက္ျမန္တာ အဆန္းမဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္ .. ဟုတ္တယ္မွတ္လား ကိုယ့္ၾဆာတို႔ ..

“သႀကၤန္ .. ပိုက္ကိုင္ထားရတာ ေညာင္းလား .. “
“သိပ္မေညာင္းပါဘူး .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုေမာင္ .. “
“ေညာင္းတယ္ဆို .. ကိုယ္ေနာက္ကေန ထိန္းကိုင္ေပးထားမလို႔ေလ .. “
“ေအာ္ .. ဒီလိုလား … ဒါဆိုလဲေကာင္းတာေပါ့ “

ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွေတာ့ က်ေနာ္လဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ လႈပ္ရွားပစ္လိုက္တာေပါ့။ သူ႔ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး သူကိုင္ထားတဲ့ ေရပိုက္ေခါင္းကိုလဲ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖိကာ အုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ သေဘာကေတာ့ သူ႔ကို ရင္ခြင္ထဲသြင္းၿပီး ဆြဲဖက္လိုက္တာေပါ့။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ ေနာက္ေက်ာပိုင္းနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ ႔ေရွ႔ပိုင္း ထိကပ္မိသြားေရာ။ သူ႔တင္လံုးလံုးေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ ႔ဆီးစပ္လဲ ေအာက္ပိုင္းမွာ ကပ္ပြတ္ေနတာေပါ့။ ဒါတြင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ က်န္ေသးတယ္။ က်ေနာ္က သူ႔လက္ေမာင္းသားေလး ႏွစ္ဖက္ေအာက္ကေန လွ်ဳိ ၿပီးမွ ေရပိုက္ကို ကိုင္ထားတာဆိုေတာ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ ရင္သားမို႔မို႔ေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္လက္ေမာင္းက ပြတ္တိုက္ေနေသးတာေလ။

ကိုယ္ခ်င္း ဒီေလာက္ ထိကပ္ၿပီးပြတ္တုိက္ပါမ်ားမွေတာ့ က်ေနာ့္ အငယ္ေကာင္က ဘယ္ေနႏိုင္ေတာ့မလဲ။ ေဘာင္းဘီထဲကေန ခုန္းခုန္းႀကီး ထလာပါေရာ။ မ်ဳိးသႀကၤန္က ေရွ႔ကို ရုန္းမထြက္သြားပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ကပ္ေပးထားလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ မဟုတ္လို႔ လူခ်င္းကြာသြားတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္ေအာက္ပိုင္းက ေကာင္ႀကီး ေငါထြက္ေနတာ အသိသာႀကီးရယ္။ လက္ေဆာ့ၿပီး ဒံုပတ္ရိုက္တဲ့ေကာင္နဲ႔ ေတြ႔ရင္ အင္တာနက္ေပၚေတာင္ ျပန္႔သြားႏိုင္ေသး .. ဟီး  ;D။ အခုေတာင္ မ်ဳိးသႀကၤန္ကို ေနာက္ကဖက္ထားၿပီး အျပတ္ကဲေနတာကို ရိုက္သြားၾကတဲ့ သူမ်ား ရွိခ်င္ရွိေနမလား မသိဘူး။ ေျပာလို႔မရဘူး။ ရွိခ်င္လဲ ရွိမွာပဲ။ အလန္းစား ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ အေျဖာင့္သား ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေပြ႔ဖက္ထားၾကတယ္ဆိုတာ သႀကၤန္တြင္းမွာေတာ့ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္း ျဖစ္ေနမွာပဲေလဗ်ာ ..

ပထမဦးဆံုးေန႔မွာတင္ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္အေျခအေနေကာင္းသြားတယ္လို႔ ဆုိလို႔ရမယ္။ ေကာင္းဆို ညဘက္ မ႑ပ္သိမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်ဳိးသႀကၤန္ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ဖို႔ပါ ပါမစ္ရလိုက္တာကိုး။ မ်ဳိးသႀကၤန္တို႔ အိမ္က ကန္ေတာ္ႀကီး ပတ္လမ္းကေနဆို သိပ္အေ၀းႀကီးမွာ မဟုတ္ဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္သြားလို႔ရတဲ့ အေနအထားပဲ ရွိတယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ မ်ဳိးသႀကၤန္ အစ္မ၀မ္းကြဲျဖစ္တဲ့ မပံု႔ကလဲ ေသာက္ထားတဲ့ ယစ္ေရႊရည္ အရွိန္နဲ႔ မွန္ေနတာပဲလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ အခုက်မွ သေဘာေတြ စြတ္ေကာင္းေနတယ္။ က်ေနာ္ မ်ဳိးသႀကၤန္ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔လုိက္မယ္ဆိုေတာ့ အတင္းအၾကပ္ တားေနတာ မရိွရွာဘူး။

က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တူယွဥ္တြဲၿပီး ထြက္လာၾကတယ္။ မ႑ပ္ေပၚမွာတုန္းက ႏွစ္ေယာက္သား ေပြ႔ဖက္ၿပီး ကဲခဲ့ၾကေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး နဲနဲ ရွိန္ေနသလို ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ျမဴးၾကြတဲ့ သႀကၤန္ေတးသံေတြရဲ ႔ ပံ့ပိုးမႈက မရွိေတာ့သလို၊ ေဟးလား၀ါးလားနဲ႔ ကခုန္ေအာ္ဟစ္ေနၾကတဲ့ လူထုလဲ မရွိေတာ့ဘူးကိုး။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္သား ရင္ထဲမွာ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး တပ္မက္စြဲလန္းမႈကေတာ့ ရွိေနဆဲပါပဲ။ က်ေနာ္ သိပါတယ္ .. မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔အေနအထားဟာ အရိုင္းေလး မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ သူ က်ေနာ့္ကို ဘယ္ေလာက္ႀကီး သေဘာက်တယ္ေျပာေျပာ၊ သႀကၤန္တြင္း ဇာတ္လမ္း လုပ္ခ်င္တယ္ေျပာေျပာ သူ႔မွာ ဇမရွိရင္ ဒီလိုမ်ဳိးအဆင့္ထိေရာက္ေအာင္ေတာ့ အထာေပးမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။

ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက က်ေနာ့္အတြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး။ က်ေနာ္သိတာက အခုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ သူ႔ကို တြယ္တာေနတယ္။ တြယ္တာခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြလဲ မ်ဳိးသႀကၤန္ကိုယ္ေပၚမွာ ျပည့္ေနတယ္။ ဘယ္အေနထားက ဘာဆိုတာလဲ အခ်ိန္နာရီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပြတ္သပ္ၿပီးေနခဲ့ရလို႔ ေကာင္းေကာင္းသိေနၿပီ။ အ၀တ္အစားေတြ ခံေနေသးတာပဲ ရွိတာ။ သူေရာ ကိုယ္ေရာ တစ္ေယာက္ရဲ ႔အတိုင္းအထြာကို တစ္ေယာက္က သိေနၾကၿပီ။ အဲ .. က်ေနာ္ မသိေသးပဲ က်န္ေနတာက နီေထြးေထြး ႏႈတ္ခမ္းေလး တစ္ခုသာ ..။

"သႀကၤန္ .. "
"ေျပာ .. ကိုေမာင္ "

တူယွဥ္တြဲေလွ်ာက္လာရာက ေမွာင္ရိပ္ေတာ္ေတာ္က်တဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုအေရာက္မွာ သူမလက္ကို ဆြဲၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္ လွည့္လိုက္တယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္က က်ေနာ္ ဘာစကားေျပာမွာလဲဆိုတာကို ငဲ့လင့္ေနတဲ့ သေဘာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေမာ့ေမာ့ေလးၾကည့္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဘာစကားမွ ေထြေထြထူးထူး ဆိုမေနပါဘူး။ စကားေျပာတာထက္ ထိေရာက္တဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုကို က်င့္သံုးလိုက္တယ္။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ခါးက်င္က်င္ေလးကို လက္နဲ႔ဆြဲဖက္ၿပီး နႈတ္ခမ္းနီေထြေထြးေလးကို ငံုနမ္းလိုက္တာ။ ျပြတ္ခနဲ ျမည္သြားတဲ့ မတိုးမက်ယ္အသံနဲ႔အတူ ေႏြးေထြးအိစက္တဲ့ အေတြ႔က ရင္ထဲကို ကူးစက္သြားတဲ့အခါ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ ႔ဘယ္ဘက္ရင္အံုဟာ ထိန္းမရႏိုင္ေအာင္ တုန္ခါလာေတာ့တယ္။

မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ႏႈတ္ဖ်ားက "အို"လို႔ အမ်ဳိးအမည္တပ္ရမယ့္ အသံေလး ထြက္က်လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ ရင္ဘတ္ကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တြန္းထုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ သူ႔ကိုလႊတ္ေပးဖို႔ ဆႏၵမရွိေတာ့ဘူး။ လူသြားလူလာ ျဖစ္ေနေသးတဲ့ လမ္းေဘး ဆိုတာသိေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္မွာ လူရွင္းေနတာရယ္၊ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတဲ့ ေနရာမွာ အေမွာင္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ထူေနတာရယ္ေၾကာင့္ ေရွ႔ဆက္တိုးဖို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီလိုအခ်ိန္မွာမွ လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ က်ေနာ့္ ည့ံရာက်သြားမယ္ေလ ...။

နမ္းတယ္ .. မြမြေလးနမ္းတယ္ .. ဖိနမ္းတယ္ .. စုပ္နမ္းတယ္ .. လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ပတ္ရစ္တယ္ ..

က်ေနာ္ေရာ သူေရာ အသက္ရွဴသံေတြ ျပင္းလာတဲ့အထိပဲ။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ႔ ကုိယ္လံုးေလးဟာ ေတာင့္ေတာင့္ေလး ျဖစ္ေနရာကေန တေျဖးေျဖးခ်င္း က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ ေပ်ာ့ႏြဲ႔ၿပီး တုိးကပ္လာပါေရာ။ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို အတင္းတြန္းထုတ္တဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ဟာလဲ အခုက်ေတာ့ ေနရာေျပာင္းၿပီး လည္ဂုတ္ကို သိုင္းဖက္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားတယ္။

ကိုယ္ခ်င္း ပိုၿပီးပူးကပ္သြားမႈနဲ႔အတူ ႏို႔လံုးလံုးေလး ႏွစ္ခုဟာလဲ က်ေနာ့္ရင္အုပ္နဲ႔ ပြတ္တိုက္ေနပါေရာ။ က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ဆူေ၀တက္လာတာမ်ား ေပါင္ၾကားက ေကာင္ဟာ ေျမြနဂါးလို အလိုလို ေခါင္းေထာင္လာတာသာ ၾကည့္ေတာ့။ မ်ဳိးသႀကၤန္က ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး က်ေနာ့္လည္ဂုတ္ကို ခိုတြဲထားတာဆိုေတာ့ သူမရဲ ႔ ေရႊႀတိဂံေနရာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ဟာက ကြက္တိကို သြားေထာက္ေနတယ္ (ပံုမွန္အတိုင္းသာဆို က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အရပ္ ကြာျခားမႈေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဟာက သူ႔ဆီးခံုထိပ္ပိုင္းပဲ ေထာက္ေနရမွာေလ)

"ကိုေမာင္ .. ေတာ္ေတာ့ကြာ "
သူ႔ခါးကို တင္းတင္းဖက္ထားတဲ့ က်ေနာ့္လက္တစ္ဖက္က ေနရာေရႊ ႔ၿပီး ႏို႔လံုးလံုးေလးတစ္ဖက္ကို တီရွပ္ေပၚက အုပ္ကိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ မ်ဳိးသႀကၤန္က ရႈံ ႔မဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို အတင္းတြန္းထုတ္တယ္ (မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သေဘာပါ)။ က်ေနာ္က မ်ဳိးသႀကၤန္ကို တင္းတင္းဖက္ထားတာ မဟုတ္တဲ့အခါဆိုေတာ့ သူအရုန္းမွာ လူခ်င္းအနည္းငယ္ ကြာသြားတယ္။

"သႀကၤန္ .. ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးသြားလား .."
"ဆိုးတာေပါ့ .. ကိုေမာင္က လူဆိုးပဲ ... ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔ လူကို ဆြဲနမ္းတာကိုး .." (အျပစ္တင္သလို ေျပာေနေပမယ့္ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ေလသံမွာ အျပစ္တင္တဲ့ မယ္လိုဒီ တစ္ခုမွ မပါဘူး .. မူသလို ခြ်ဲသလို ေျပာေနတာနဲ႔ေတာင္ တူေနေသးတယ္)
"ဒါဆို  ... ကိုယ္အခုေျပာမယ္ .. "

က်ေနာ္ ကုိယ္ခ်င္းကြာသြားတဲ့ သူမရဲ ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ျပန္ဆြဲယူလိုက္တယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ကိုယ္နဲ႔ က်ေနာ့္ကိုယ္ ျပန္ပူးကပ္သြားတယ္။ ေမာ့ေမာ့ေလး ျဖစ္လာတဲ့ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို ငံု႔ၾကည့္ရင္း ႏွစ္ကိုၾကား ေလသံနဲ႔ တစ္ေန႔တာလံုးမွာ ေျပာခ်င္ေနတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ဆိုမိေတာ့တယ္။

"သႀကၤန္ကို .. ကိုယ္ခ်စ္တယ္ .."
"ကိုေမာင္ရယ္ ..."

ဒီတစ္ခါ ျပန္ၿပီးနမ္းတဲ့သူက က်ေနာ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရယ္။ ေျခဖ်ားေလးကိုေထာက္၊ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ၿပီး က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိၿပီးေတာ့ကို နမ္းလိုက္တာ။ အၾကာႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမရင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ အေျဖကို အသိအမွတ္ျပဳ ျပန္ေပးယံုေလာက္ပဲ။ က်ေနာ့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚက ႏူးညံ့တဲ့ အရသာေလး ျပန္ခြာသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရင္ထဲ ဟာခနဲ ျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ မရေတာ့ဘူး။ ဒီေကာင္မေလးကို တအားခ်စ္ခ်င္ေနၿပီ။

"သႀကၤန္ .. ကိုေမာင္တို႔ေတြ ေအးေဆးေတြ႔လို႔ ရႏိုင္မလား .. နမ္းရတာ အားမရဘူးကြာ "
"အာ .. ကိုေမာင္ေနာ္ .. သႀကၤန္႔ကို ဘယ္လိုထင္ေနလို႔လဲ .. "

ဘယ္ေလာက္ပဲ ရဲတယ္ေျပာေျပာ မိန္းကေလးေတြဟာ ဒီလိုမ်ဳိးအဆင့္ေရာက္ရင္ ဒီစကားမ်ဳိးေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား ေျပာၾကတာပဲေလ။ ဒါကို က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ အေျဖတတ္ၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တာေရာက္ေအာင္ ေခၚသြားဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတတ္ဖို႔ ေကာင္းေကာင္းလိုတယ္။ စကားေျပာတဲ့ ေလယူေလသိမ္းေရာ၊ အမူအယာေရာ အေရးႀကီးတယ္ဗ်။

"ဘယ္လိုမွ မထင္ပါဘူး .. ကိုေမာင့္ကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးလို႔ပဲ ျမင္တာပါပဲ .. "
"အဲဒီေတာ့ ..." (က်ေနာ့္အေျဖကို သေဘာက်သြားတဲ့ဟန္နဲ႔ ၿပံဳးသြားၿပီး မ်က္ဆံနက္ေလးကို ေဒါင့္ကပ္ၿပီး ၾကည့္တယ္)
"အဲဒီေတာ့ ကိုေမာင္ကလဲ သႀကၤန္႔ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာ ျပခ်င္တာေလ .."
"တကယ္လား .."
"တကယ္ေပါ့ "
"ဘယ္လို ျပမွာလဲ ..."
"ကိုေမာင္က ပါးစပ္နဲ႔ မေျပာခ်င္ဘူး .. လက္ေတြ႔ပဲ ျပခ်င္တာ .. သႀကၤန္ စိတ္ပါတယ္ဆိုရင္ေလ .. "
"အင္း .. ၿပီးေရာ .."

စကားေျပာရင္းနဲ႔ ေလွ်ာက္လာတာဆိုေတာ့ မ်ဳိးသႀကၤန္တို႔ လမ္းထိပ္နား ေရာက္မွန္းမသိနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္က လမ္းထဲထိေတာ့ လိုက္မပို႔နဲ႔ဆိုလို႔ က်ေနာ္ မပို႔ေတာ့ပါဘူး။ လမ္းထိပ္မွာပဲ လူရွင္းတဲ့အခ်ိန္ သူမနဖူးေလးကို သာသာေလးႏႈတ္ဆက္နမ္းၿပီး က်ေနာ္ အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ မနက္ျဖန္အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္းအခ်က္ လုပ္ထားလိုက္တယ္။ မ႑ပ္သြားဖို႔အတြက္ က်ေနာ္ သူ႔ကို လာေခၚမယ္ေပါ့။ သူကလဲ မျငင္းပါဘူး။ လာေခၚတဲ့ .. မ႑ပ္မွ မဟုတ္ဘူးေနာ္ဆိုၿပီး မ်က္စေလးခ်ီၿပီး ေျပာသြားေသးတယ္။ ဒီေလာက္ဆို က်ေနာ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ေခတ္ေယာက်္ားေလးပဲ။ ဘယ္အထာက ဘာဆိုတာ သိေနတယ္ေလ။ က်ေနာ္ လက္ေတြ႔ျပမယ္ဆိုတဲ့ဟာကို သူ စိတ္၀င္စားေနၿပီဆိုတာ။

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လဲ ေျပာရမယ္ဆို မနက္ျဖန္အတြက္ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္။ လႈပ္ရွားမွ မုန္႔စားရမွာဆိုေတာ့ ခပ္တင္းတင္းပဲ က်ားကြက္ေရႊ ႔ရမယ္။ တန္းၿပီး ကင္း၀င္ခ်င္လဲ ၀င္မယ္။ မဟုတ္လဲ တျခားအကြက္ ျပန္ေရႊ႕တာေပါ့။ ေၾကာက္ရင္လြဲ ရဲရင္မင္းျဖစ္လို႔ ဆိုထားတယ္မဟုတ္လား။ မ်ဳိးသႀကၤန္လို ေကာင္မလွလွလးတစ္ေယာက္ကို အပိုင္သိမ္းဖို႔ လက္ေႏွးေနရင္ေတာ့ မျဖစ္ဘူးေလ။

တကယ္လဲ သႀကၤန္အတက္ေန႔မွာ က်ေနာ္ အျပတ္ကို လႈပ္ရွားလိုက္တယ္။ တစ္မနက္ခင္းလံုး ေရပက္ရင္းနဲ႔ ပြတ္သပ္ ႏႈိးဆြထားလိုက္တာ အဟုတ္အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ဟိုလိုမလုပ္ရပဲနဲ႔ေတာင္ မ်ဳိးသႀကၤန္က တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားတယ္ဆိုပဲ (ဒါက ေနာက္ပိုင္းမွ သူျပန္ေျပာလို႔ သိရတာ)။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လဲ ညီေတာ္ေမာင္က ေတာက္ေလွ်ာက္တင္းၿပီး အရွိန္တက္ေနတာ ေဘာင္းဘီကို ေရေတြစိုေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ မဟုတ္ရင္ စိမ့္ထြက္ေနတဲ့ အရည္ၾကည္ေတြနဲ႔ ေဘာင္းဘီေရွ႔ပိုင္းသား ကြက္စိုေနတာ အသိသာႀကီးျဖစ္ေနမွာ။

"သႀကၤန္ .. ကိုယ္တို႔ေတြ တစ္ေနရာ သြားရေအာင္ကြာ .. မပံု႔ကို ညေန မပက္ေတာ့ဘူးလို႔ သြားေျပာလိုက္ .."
"ေကာင္းပါ့မလား ကိုေမာင္ရာ .."

အူတူတူ အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို က်ေနာ္ နားနားတိုးကပ္ၿပီး ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလသံနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းပဲ ေျပာလိုက္တယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ ေနာက္ထပ္ ဘာမွ ေစ်းဆစ္မေနေတာ့ပဲ က်ေနာ့္ေဘးကန လွစ္ခနဲ ေျပးထြက္သြားတာပဲ။ တေအာင့္ေလာက္ေနေတာ့ မခ်ဳိမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာနဲ႔ က်ေနာ့္နား ျပန္ေရာက္လာတယ္။ တျခားသူ မျမင္ေအာင္ က်ေနာ့္ကို မ်က္စိတစ္ဖတ္ မွိတ္ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပပါေလရာ ...။

သူဘာေျပာခ်င္လဲဆိုတာ က်ေနာ္က သိေနေတာ့ က်ေနာ့္လဲ လက္မနဲ႔ လက္ညိဳးကို ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးျဖစ္ေအာင္ ဆက္ျပလိုက္တယ္။ ဇာတ္နိပါတ္ထဲကလို မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး လက္ဟန္ျပၿပီး ဥာဏ္စမ္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး ၾဆာတို႔ရယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဆိုလိုခ်င္တာက ရိုးရိုးေလးပါ။ မ်ဳိးသႀကၤန္ ေတာင္းဆုိတဲ့ အနည္းဆံုး ႏွစ္ခါေနာ္ဆိုတာကို က်ေနာ္က အိုေကလို႔ ျပန္အေျဖေပးလိုက္တာေလးရယ္ပါ ...  ;) ;)

က်ေနာ္ ညကတည္းက ဘြတ္ကင္လုပ္ထားတဲ့ ဟိုတယ္ကိုေရာက္ေတာ့ ႀကိဳတင္စာရင္းေပးထားလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ မဟုတ္ရင္ အခန္းရမယ့္ကိန္း မျမင္ဘူး။ ကိုယ္လိုသူလို အတြဲေတြက အမ်ားသားပဲ .. ဟီး  ;D။ အဲဒါေၾကာင့္ေနမွာ တစ္ခုေသာ သႀကၤန္တြင္းတုန္းက ရိႈးပြဲလုပ္တဲ့ မ႑ပ္တစ္ခုမွာ လာၾကည့္တဲ့ ေရႊပြဲလာပရိသတ္ကို ကြန္ဒံုး ဗူးလိုက္ေ၀တယ္ဆိုတာ (မ႑ပ္နာမည္ေတာ့ ေသခ်ာ က်ေနာ္ မမွတ္မိဘူး .. ဒီထဲမွာ သိတဲ့သူလဲ ပါခ်င္ပါၾကမွာပါ)။

ဟိုတယ္မွာ အတြဲေတြမ်ားေနတာ တစ္ခုေတာ့ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ေကာင္းတယ္လို႔ဆိုရမယ္။ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ကို ဂရုတစိုက္ ၾကည့္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္မေနရဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ လက္ခ်င္းတြဲ ၀င္သြားလိုက္ယံုပဲကိုး ... :P :P ။

"ကိုေမာင္ .. သႀကၤန္ကို ခ်စ္တယ္ေနာ္ .."
"ခ်စ္တာေပါ့ကြာ .. ဘယ္လိုခ်စ္ေၾကာင္း ျပမလို႔ကို ဒီေခၚလာတာပဲ ဟုတ္စာ .. "
"သြား .. သိဘူး ... ခစ္ ခစ္ "

အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ၀င္လွ်င္၀င္လိုက္ျခင္းပဲ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ကိုယ္ကေလးကို ေပြ႔ဖက္ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျမင္ေနရတဲ့ ခုတင္ႏွစ္လံုး ရွိရာကိုေတာင္ ေလွ်ာက္မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ေန႔နဲ႔တစ္ပိုင္း လံုးလံုး ေတာက္ေလွ်ာက္ တင္းၿပီးဆာေနခဲ့ရတဲ့ စိတ္က လြတ္ထြက္သြားတာေလ။ ႏွစ္ေယာက္သား လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ ျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ႔တင္ ပြင့္ထြက္သြားတာ။ က်ေနာ့္ရဲ ႔အားအရွိန္နဲ႔ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ ေက်ာျပင္ေလး အခန္း၀က နံရံနဲ႔ ေျပးကပ္သြားေတာ့တယ္။

ကိုယ္ခ်င္းပူးတာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဖိကပ္ၿပီး စုပ္နမ္းပစ္တာမ်ား သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ က်ေနာ့္ဆီကို ျပဳတ္ထြက္ၿပီး ပါလာမလားေတာင္ ထင္ရတယ္ (ၾကမ္းတမ္းျပင္းထန္ၿပီး မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ ရွိပံုမ်ား ေျပာရမယ္ဆို ေနာက္တစ္ရက္မွာ မ်ဳိးသႀကၤန္ ႏႈတ္ခမ္းနီကို အေရာင္ခပ္ရင့္ရင့္ဆိုးရတဲ့ အထိပဲ)။ မ်ဳိးသႀကၤန္ကိုယ္တိုင္လဲ က်ေနာ့္အနမ္းရဲ ႔Intensity ေလာက္ မရွိေပမယ့္ သူမ အားနဲ႔ သူမေတာ့ ျပန္ၿပီး နမ္းရွာတယ္။ ပါးစပ္ထဲ ၀င္ၿပီး ေသာင္းက်န္းစျပဳေနတဲ့ က်ေနာ့္လွ်ာကိုေတာင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ျပန္ၿပီး ပြတ္ဆြဲ ထိုးကစားေနေသးတာ ..။

"ကို ... အားးးး "
သူ႔လည္တိုင္သား ၀င္း၀င္းေလးေတြကို နမ္းရင္း ေအာက္ဆင္းသြားရာက စိတ္မထိန္းႏိုင္တဲ့အဆံုး ျဖဴေဖြးေနတဲ့ ရင္ညြန္႔သား အေပၚပိုင္းေလးကို ျပြတ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ အတင္းစုပ္မိလိုက္ေတာ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ကိုယ္ကေလး ေကာ့တက္သြားရွာတယ္ (ေအာ္ ေျပာဖို႔ ေမ့ေန႔လို႔ဗ် .. ဒီေန႔ မ်ဳိးသႀကၤန္ ၀တ္လာတာက ေတာ္ေတာ္ေလး ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ တီရွပ္ပန္းေရာင္ေလး .. ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပြင့္လင္းျမင္သာလဲဆို အထဲက ဘရာရဲ ႔ အေပၚဘက္ပိုင္း ဇာကြက္ေလးေတြကိုေတာင္ ဖံုးမမိဘူးရယ္ ... အ၀က်ယ္တဲ့ လည္ပင္းေပါက္ေၾကာင့္ အထဲကဟာကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရတယ္)။

အဲဒီမွာ အားမရေသးတဲ့ က်ေနာ္ ေနာက္တစ္ခ်က္ ထပ္စုပ္မယ္အလုပ္ … မ်က္လံုးေလး ေမွးက်သြားတဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ .. အိပ္မက္က ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ႏိုးလာသလို မ်က္လံုးေလး ပြင့္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ေခါင္းကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲထုတ္ေတာ့တယ္။

"ကို .. အရမ္းမစုပ္နဲ႔ .. အရာေတြ ထင္ကုန္မယ္ .. အိမ္ကလူေတြ ျမင္သြားရင္ ခက္မယ္ ..  "
"အင္း .. ကိုယ္ စိတ္လြတ္သြားလို႔ .. ဒါဆုိ လူမျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာပဲ ကစ္ေပးေတာ့မယ္ေနာ္ .. "
"ကိုေမာင့္ သေဘာကြာ .. တအားဆိုးတယ္ .. "

က်ေနာ္ သူ႔တီရွပ္ေလးကို ေအာက္ေျခကေန မၿပီး ဆြဲခြ်တ္ေတာ့ မ်ဳိးသႀကၤန္က အလိုက္သင့္ လက္ေျမွာက္ေပးရွာတယ္။ တစ္မနက္လံုး တစ္ပိုင္းတစ္စ ျမင္ေနခဲ့ရတဲ့ အနီေရာင္ရဲရဲ ဘရာေလးထဲက လံုးလံုးမို႔မို႔ေလးေတြကို အခုက်ေတာ့ အျပည့္အ၀ကို ျမင္ေနရၿပီ။ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္မို႔ ကိုယ္ခ်ဥ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရက္ရက္စက္စက္ကို လွတယ္ဗ်ာ။ မို႔၀န္းတင္းမာၿပီး ေမာက္ၾကြေနတာမ်ား ဘရာထဲကေန ရုန္းထြက္ေနတဲ့ သေဘာေတာင္ ရွိတယ္။

ၾကည့္ရင္းနဲ႔ အသက္ရွဴသံေတြ ျပင္းလာတဲ့ က်ေနာ္ .. ကိုယ္၀တ္ထားတဲ့ တီရွပ္ကို ေခါင္းေပၚကေန ျမန္ျမန္ဆြဲခြ်တ္ပစ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ တီရွပ္ခြ်တ္ေနတုန္းမွာ မ်ဳိးသႀကၤန္က သူမလက္ကို ေနာက္ျပန္ထားၿပီး ဘရာရဲ ႔ခ်ိတ္ကို လွမ္းျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ ကိုယ့္ေဘာင္းဘီကို ဆက္ခြ်တ္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ က်ေနာ္ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္အျဖစ္ မွင္သက္သြားမိျပန္ေရာ။ တကယ္ဗ်ာ .. ။ မ်ဳိးသႀကၤန္ဟာ တခ်ဳိ႔ေသာ မိန္းကေလးေတြလို ဘရာအကူနဲ႔မွ လွတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ပင္ကိုယ္အေနအထားနဲ႔ကို တင္းရင္းမို႔ထြတ္ ျဖဴေဖြးေနတာ။ ဆက္ဆီက်လွတဲ့ သူ႔ကိုယ္လံုးနဲ႔ ယွဥ္ရင္လဲ အရြယ္ေလးေတြက လိုက္ဖက္တဲ့ အေနအထား ရွိေသးတာ။ မႀကီးလြန္း၊ မေသးလြန္း၊ မျပားလြန္း၊ မကားလြန္းေနဘူး။

“အာ့ .. ရွီး ... ကြ်တ္ .. ကြ်တ္ .. “
ဘယ္ရေတာ့မလဲ။ တိုက္ေလယာဥ္တစ္စင္း ဦးစိုက္ၿပီး ဆင္းသလို က်ေနာ့္ရဲ ႔ေခါင္းက သူ႔ရဲ႕ ေတာင္ပူစာႏွစ္လံုးဆီ တရွိ္န္ထိုး သြားမိတာပဲ။ ခပ္စူစူေလး ျဖစ္ေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကို အေသစို႔ပစ္မိေတာ့တယ္။ ဘယ္ေတြ ညာေတြေတာင္ ေရြးမေနဘူး။ အဆင္ေျပတဲ့ တစ္ဖက္ကို အရင္ေကာက္ဆြဲမိေတာ့တာ။ ဒါေပမယ့္ က်န္တဲ့တစ္ဖက္ကိုလဲ လ်စ္လ်ဴ ေတာ့ ရႈမထားပါဘူး။ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး ႏို႔သီးေလးကို Tuning ညွိသလိုလုပ္၊ အိေထြးေနတဲ့ အသားေတြကိုေတာ့ ဂ်ံဳႏွယ္သလိုကို ကစားေပးလိုက္တယ္။ တစ္ဖက္ကို စို႔ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ေဆာ့။ ၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္ဒီဘက္ေျပာင္း ႏွစ္ခါ သံုးခါ ေလာက္ အကူးအေျပာင္းလုပ္လိုက္တာ မ်ဳိးသႀကၤန္ကိုယ္ကေလး ထြန္႔ထြန္႔ကို လူးလာပါေလေရာ ..

“ကိုေမာင္ .. အ .. ကိုေမာင္ ... ေတာ္ .. ေတာ္ၿပီ .. မစို႔နဲ႔ေတာ့ ... ရပ္ .. ရပ္ေတာ့ “
“ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ သႀကၤန္ရာ .. ဒီမွာ စို႔ေကာင္းေနတာကို “
“သိတယ္ .. ကိုေမာင္ .. ဒါေပမယ့္ သႀကၤန္ဟာေလးေတြကို က်ိန္းေနၿပီ .. ေတာ္ေတာ့ေနာ္ .. မ႑ပ္မွာတုန္းက ကိုေမာင္ တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာတာပဲ လုပ္ေပးေတာ့ .. “

မေက်မခ်မ္းနဲ႔ ႏို႔စို႔တာကို ရပ္ေပးလိုက္ရတဲ့ က်ေနာ္ .. အဲဒီက်မွပဲ မ်က္ႏွာက လငပုတ္ဖမ္းထားရကေန လြတ္သြားသလို ၀င္း၀င္းႀကီး ျပန္ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ မ်ဳိးသႀကၤန္ကို မ႑ပ္ကေန အပါေခၚထုတ္လာႏိုင္တာ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေျပာလိုက္တဲ့ အဲဒီစကားေၾကာင့္။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ၿပီးတဲ့အထိ လ်က္ေပးမယ္ဆိုတာ။ (ခင္ဗ်ားတို႔လဲ ကိုယ့္ေကာင္မေလး အင္တင္တင္ျဖစ္ေနရင္ အဲဒီလိုသာ ေျပာၿပီး ပင့္လာခဲ့ၾက .. အဆင္ေျပမွာ ေသခ်ာတယ္ဗ် .. ဟီး :P)

ပါးစပ္ထဲက လွ်ာကို အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ့ က်ေနာ္ သိပ္ၿပီး အခ်ိန္ဆြဲမေနပါဘူး။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ ကိုယ္လံုးအိအိေလးကို အသာေပြ႔ထိန္းၿပီး အနီးဆံုး ကုတင္နားေခၚသြားလိုက္တယ္။ ကုတင္စြန္းနားေရာက္ေတာ့ သူမကို အေပၚမတက္ခိုင္းေသးဘူး။ က်န္ေနေသးတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ စိုတိုတုိျဖစ္ေနတဲ့ အတြင္းခံ အနီေလးကို အရင္ခြ်တ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဘုတ္စုေလးလို ေပါက္ေနတဲ့ အေမႊးရွည္ရွည္ေလးေတြရဲ ႔ေအာက္က ခ်စ္စရာ အကြဲေၾကာင္းေလးဟာ ဒူးေထာက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ေပးေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာနဲ႔ တစ္တန္းတည္းကို ျဖစ္သြားပါေရာ ..

“လာ .. သႀကၤန္ .. လံုး၀အေပၚထိ ေရာက္ေအာင္ မသြားန႔ဲ .. ဒီအစြန္းမွာ တင္ပါးတင္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာင္ကားထားေပး .. “
“ဟုတ္ ... ကိုေမာင္ .. “

ေနရာက်ၿပီဆိုတာနဲ႔ က်ေနာ္လဲ အကြဲေၾကာင္းေလးဆီ မ်က္ႏွာကို ေျပးကပ္လိုက္တာပဲ။ အရင္ဆံုး ႏႈတ္ခမ္းသားခပ္ထူထူေလး ႏွစ္ခုကို ရႊတ္ခနဲ ဖိနမ္းလိုက္တယ္။ အီးခနဲ ညည္းၿပီး မ်ဳိးသႀကၤန္ကိုယ္ကေလး တြန္႔တက္သြားပါေလေရာ။ တင္ပါးႏွစ္ဖက္က အၿငိမ္မေနပဲ လိုက္ေရြ ႔သြားလို႔ က်ေနာ္လဲ မျဖစ္ေသးဘူးဆိုၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ လွမ္းထိမ္းကိုင္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ လွ်ာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အလုပ္ေပးေတာ့တာပဲ။ အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ ခ်ီတက္တယ္။ အေပါက္၀ေလးထဲ ထုိးၿပီး ၀င္သြားတယ္။ ပုန္းၿပီးေအာင္းေနတဲ့ အေစ့ေလးကို သြားရန္ရွာတယ္။ အစံုအစံုနဲ႔ လုပ္ေပးလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့ က်ေနာ့္ေခါင္းကို တင္းတင္းလာဆြဲၿပီး မ်ဳိးသႀကၤန္ကိုယ္ကေလး ေကာ့တက္သြားပါေလေရာ။

ၿပီးသြားၿပီ ... တစ္ခ်ီေတာ့ က်ေနာ္ ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ၿပီ .. ရာခိုင္ႏႈန္း ငါးဆယ္ ေအာင္ျမင္သြားၿပီေပါ့။ က်န္တဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္း ငါးဆယ္ကိုေတာ့ လွ်ာအစား ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ေကာင္ႀကီးကိုပဲ အလွည့္ေပးရမယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ အေမာေျဖေနတုန္းမွာပဲ က်ေနာ့္ ကုိယ္ေအာက္ပိုင္းမွာ က်န္ေနေသးတဲ့ဟာေတြကို ခြ်တ္ပစ္ရတယ္။ ကိုယ္ေပၚမွာ ေျပာင္တလင္းခါသြားလို႔ ကုတင္ေပၚအျမန္တက္၊ သူ႔ကိုယ္လဲ ကုတင္အေပၚျခမ္းဘက္ ေရာက္ေအာင္ အသာေလးဆြဲေခၚ၊ ဟန္က်ၿပီဆိုတာနဲ႔ ခပ္ကားကားေလး ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ေပါင္တန္ႏွစ္ခုၾကား မိုးတိုးမတ္တပ္ေကာင္နဲ႔ အတူ ေနရာ၀င္လိုက္တယ္ဆိုပဲ မ်က္လံုးေလး ေမွးေတးေတးနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္က က်ေနာ့္ကို စကားတစ္ခြန္းလွမ္းေျပာတယ္။ အဲဒီစကားၾကားတဲ့ က်ေနာ္ ... ဘာမွေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး .. ၿပီးခ်င္သလိုေတာင္ ျဖစ္သြားလို႔ ကိုယ္ေကာင္ႀကီး အရင္းကို လက္နဲ႕တင္းတင္းညွစ္ထားလိုက္ရေသး ..

“ကိုေမာင္ .. ေျဖးေျဖးထည့္ေနာ္ .. သႀကၤန္ဟာေလးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလး “ တဲ့ ဗ်ာ

တကယ္လဲ က်ဥ္းတယ္ဆိုတာ ထိပ္ဖူးကို မနည္းႀကိဳးစားၿပီး ထည့္လိုက္ရတဲ့ က်ေနာ္ .. ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိတာေပါ့။ ျဗြတ္ခနဲ ျမည္ၿပီး လိင္တန္ထိပ္ပိုင္း ၀င္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူမေက်ာကေလး ေကာ့တက္သြားသလို က်ေနာ့္ဗိုက္ကိုလဲ လက္ကေလးနဲ႔ လာတြန္းထားေသးတာ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတစ္ခ်က္ပါပဲ။ ေခါင္း၀င္ ကိုယ္ဆန္႔ဆိုသလို ေနာက္ပိုင္းေတြေတာ့ သိပ္ႀကီး ခဲရာခက္ဆစ္ ျဖစ္မေနပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ တဘရိ္တ္ထဲ ထည့္လို႔ရတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။ တဆင့္ခ်င္း တိုးသြားရတာ။

“ကိုေမာင္ .. ၾကပ္တပ္တပ္ႀကီးကြာ … တမ်ဳိးႀကီးပဲ “
“ခနေလးပါကြာ .. ေတာ္ၾကာေန … အဆင္ေျပသြားမွာ “
“အင္း … ဒါဆို အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးေတာ့ “
“လုပ္ေပးမယ္ .. သႀကၤန္ မခံႏိုင္ရင္သာ ေျပာ .. “
“ဟုတ္ .. အ လာ လား “

က်ေနာ္လဲ ရမလားဆိုၿပီး လိင္တန္ကို ျပန္ဆြဲထုတ္၊ ထိပ္ဖူးကိုသာခ်န္၊ ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ခ်က္ေဆာင့္ခ်လိုက္တာ မ်ဳိးသႀကၤန္လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္ က်ေနာ့္လက္ဖ်ံေတြကို တင္းတင္းေလး လာဆုပ္ရတဲ့ အထိ ျဖစ္သြားတာပဲ။

“ကိုေမာင္ .. အဲ့လို အရမ္း မလုပ္နဲ႔ဦး .... သာသာေလးပဲ လုပ္ဦးကြာ.. “
အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ထန္ေနၿပီ၊ စိတ္ရွိလက္ရွိကို ၀ုန္းပစ္လိုက္ခ်င္တာ။ ေနာက္ၿပီး မ်ဳိးသႀကၤန္ဟာ အစိမ္းေလး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အဆံုးထိကို ဘာမွ အတားအဆီး မရွိပဲ ၀င္သြားကတည္းက သိပါတယ္။ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္ပစ္လိုက္လဲ ရေတာ့ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို တစ္နပ္စား ႀကံတာလဲ မဟုတ္ (One night stand မဟုတ္ဘူး)၊ ရင္ထဲက တြယ္တာသြားမိတာေလ။ ေမသႀကၤန္ဆိုတာ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္ေနတယ္ မသိေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ မ်ဳိးသႀကၤန္က က်ေနာ့္ဆီကို အခ်စ္ေတြ ျပန္ဖန္ဆင္းေပးဖို႔ ေရာက္လာခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အတူတူ ခ်စ္ပြဲ၀င္ၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ နာနာက်င္က်င္ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ မလုပ္ရက္ဘူးရယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထန္တယ္ ေျပာေျပာ၊ ခ်စ္တဲ့စိတ္ကေလးက ရွိေနတာကိုး …

အဲဒါနဲ႔ပဲ စိတ္ေဇာကို ထိန္းတဲ့အေနနဲ႔ အဆံုးထိထည့္ထားတဲ့ေကာင္ကို ျပန္မထုတ္ဘူး။ ကိုယ္ကိုသာ သူ႔အေပၚေမွာက္ခ်ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုပဲ ဖိၿပီး နမ္းလိုက္ေတာ့တယ္။ သူ႔ကို ဖိထားသလို ျဖစ္ေနေတာ့ ႏို႔လံုးလံုးေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကေတာ့ ပြတ္တိုက္ေနတာေပါ့။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကိုယ္ေတြ လူးလြန္႔ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ခ်င္ရင္ သူ႔ႏို႔သီးေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ ႏို႔သီး သြားေတာင္ ပြတ္မိေသး။ လူကို ၾကက္သီးေမြးညင္းထၿပီး တရွိန္းရွိန္းေတာင္ ျဖစ္မိတယ္ဗ်ာ။ မ်ဳိးသႀကၤန္လဲ က်ေနာ့္လိုပဲ ျဖစ္တယ္နဲ႔တူတယ္။ ခနၾကာေတာ့ မေအာင့္ႏိုင္တဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေျပာရွာတယ္။

“အင္ … အင္း … ကို ေမာင္ …. လုပ္ေတာ့ကြာ … ၿငိမ္မေနနဲ႔ေတာ့ “
ဒါကို ေစာင့္ေနတဲ့ က်ေနာ္လဲ “ဟုတ္“ လို႔ တစ္လံုးထဲ ေျပာၿပီး ကိုယ္ေပၚဖိထားရာက ခြာ၊ ထထိုင္ၿပီး ေနရာယူလိုက္ေတာ့တာပဲ။ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကားထားတဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ ေပါင္လံုးေလး ႏွစ္ဖက္ကိုေတာင္ အရင္းက ေပြ႔မၿပီး ပခံုးေပၚ ထမ္းတင္လိုက္ေသး။ ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ခ်က္ခ်င္း စေဆာင့္ရင္း အရွိန္ကို တင္သြားလိုက္တယ္။ တအိအိ တစီးစီးနဲ႔ အ၀င္အထြက္ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ေကာင္းခ်က္က ႏိုင္းေလာက္က မဆင္းဘူး ကိုယ့္ၾဆာတို႔ရာ။

“အား … ကိုေမာင္ …. ထိတယ္ကြာ .. တအားပဲ … ကို .. အင္း “
ေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို စုၿပီး ထိမ္းထားတာဆိုေတာ့ ဒီလိုအေနအထားမွာ သူ႔ဖုတ္ဖုတ္ေလးက တအားက်ဥ္းေနတာေလ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ေကာင္ အ၀င္အထြက္ ျဖစ္တိုင္း အကုန္လံုးနဲ႔ ပြတ္တိုက္တာဆိုေတာ့ သူေရာ ကိုယ္ေရာ ဖီလင္က တရွိန္ထိုး တက္လာေတာ့တယ္။ သူ႔ညည္းသံေရာ၊ က်ေနာ့္ရဲ ႔မာန္တင္းသံေရာ အၿပိဳင္အဆိုင္ က်ယ္လာပါေရာ။

ေနာက္ထပ္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ေလာက္ ဒီအတိုင္း ေဆာင့္ေနလိုက္ေသးတယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ဆီက “တအားေဆာင့္ .. ေဆာင့္ေပးကြာ” ဆိုတဲ့ အသံလဲ ထြက္လာေရာ က်ေနာ္လဲ ဘာရမလဲ။ ပခံုးနဲ႔ထမ္းထားတဲ့ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္ကို ညႊတ္က်သြားေအာင္ကို ဖိခ်လိုက္တယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔အရိုးအဆစ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္းမို႔။ တစ္ခ်ဳိ ႔မိန္းကေလးေတြဆို ဒါမ်ဳိး မခံႏိုင္ဘူးရယ္။ ခါးရိုးမ်က္တာေတြ ဘာေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ကေတာ့ ရင္ဘတ္နဲ႔ ေျခတန္ေတြ ထိလုနီးပါးအထိ ေကြးခ်လို႔ရတယ္ဗ် ..

“အား …. ကို … ကုိေမာင္ … အီး “
သူ႔တင္ပါးေလး ေမြ႔ရာေပၚက လြတ္သြားတဲ့ အခ်ိိန္မွာ အေပၚက စိတ္ႀကိဳက္ ေထာင္းထည့္ရတာဆိုေတာ့ တစ္ခ်က္ဆို တစ္ခ်က္ ထိထိေရာက္ပဲ။ သိပ္ေတာင္ ေမာင္းမေထာင္းလိုက္ရပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ့္ ဖင္ကို အတင္းလက္နဲ႔ လွမ္းကုတ္၊ “အာ့!! “ လို႔ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ၿပီး ေကာ့တက္သြားေတာ့တယ္။ ဘာလဲဆိုတာကို သြားေမးေနစရာ မလိုပါဘူးဗ်ာ။ အထဲကို အဆံုးထည့္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ေကာင္ကို ပြစိပြစိ ညွစ္ေနတာနဲ႔တင္ သိလိုက္ၿပီ။ ရာခိုင္ႏႈန္း ၅၀ကေန ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အထိ ေအာင္ျမင္သြားၿပီးေပါ့ …။

ဒါဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ က်န္ေနတဲ့ ခရီးကို ေျခကုန္ထုတ္ေျပးဖို႔ ေသနတ္ေဖာက္ အခ်က္ေပးလိုက္တာပဲေပါ့။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲဖက္ရင္း ထိုးေမႊတဲ့နည္းနဲ႔ပဲ ဖိႀကိတ္ၿပီး ေဆာ္ပစ္လိုက္တယ္။ သိပ္ေတာင္ ၾကာၾကာ မေမႊႏို္င္ပါဘူးဗ်ာ။ သူ႔ဟာေလးက ညွစ္ညွစ္ေပးေနတာနဲ႔တင္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ အၿပီးမွာ သုတ္ရည္ေတြ ျဗစ္ခနဲ ပန္းထုတ္္မိပါေရာ။ ေကာင္းလိုက္တာမ်ား တကိုယ္လံုး အေၾကာအခ်ဥ္ေတြထဲ စိမ့္သြားတဲ့ အထိပဲ။ ေျခမေတြ ဘာေတြမ်ား ေကြးၿပီး တက္သြားသလားေတာင္ မသိ ... ;)

…………………………………….

ေပက်ံေနတဲ့ဟာေတြကို တစ္ရွဴးနဲ႔ သုတ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ တျခားကုတင္ေျပာင္းၿပီး ခန မွိန္းေနလို္က္တယ္။ ဟိုဘက္ကုတင္က ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္ၿပီး အိပ္လို႔ အဆင္မေျပေတာ့ဘူးေလ။ ကုတင္အလယ္မွာ အကြက္ႀကီး ျဖစ္ေနတာကိုး .. ဟီး  :P

"သႀကၤန္ .. ကို တစ္ခုေျပာခ်င္တယ္ "
"တစ္ခု မေျပာနဲ႔ .. ႏွစ္ခုေျပာ .. ကိုေမာင္က ႏွစ္ခါ ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးလို႔ .. ခစ္ .. ခစ္ .. "
"ဟီး .... ဒါဆို ေျပာမယ္ .. ကိုေမာင္ .. သႀကၤန္ကို မ်ဳိး လို႔ ေခၚခ်င္တယ္ကြာ .. ရမလား .. "

က်ေနာ့္ စကားၾကားေတာ့ မ်ဳိးသႀကၤန္က ရင္အုပ္တစ္ဖက္ေပၚ ေခါင္းတင္ၿပီး ေမွာက္လ်က္ေလးလွဲထားရာကေန က်ေနာ့္ကို မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ၾကည့္တယ္။ အၾကည့္နက္နက္ေလးေတြရဲ ႔ေနာက္ကြယ္မွာ စူးစမ္းတဲ့ သေဘာမ်ား ပါေနလား မသိဘူး။

က်ေနာ္ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီစကားေျပာရလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ နားလည္ေအာင္ ေျပာရမယ္ဆို မ်ဳိးသႀကၤန္က က်ေနာ္နဲ႔ ေမသႀကၤန္ရဲ ႔အေၾကာင္းကို မသိေသးဘူးဗ်။ မသိဆို က်ေနာ့္ကို သူယူဆထားတာက ေကာင္မေခ်ာေခ်ာေလး ျဖစ္တဲ့ သူ႔ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ႀကိဳက္လို႔ ကုလားဖန္ထိုးၿပီး လာႀကြိဳင္တယ္္္လို႔ ထင္ထားတာကိုး။ သိတယ္မွတ္လား သႀကၤၤန္ဇာတ္လမ္းေပါ့ဗ်ာ။

က်ေနာ္ကလဲ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ေမသႀကၤန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥကို ရွင္းမျပခ်င္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္။ “ဟာ .. ငါတကယ္ခ်စ္တာ နင့္ကိုမဟုတ္ဘူး .. နင္နဲ႔ နာမည္တူတဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို” လို႔ သြားေျပာၾကည့္ပါလား။ ဘယ္ေကာင္မေလးမွာ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေနရာမွာတင္ ပါးပဲကြဲမလား၊ ေခါင္းပဲကြဲမလား .. တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲေလ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လဲ ေခ်ာလဲေရာထို္င္လုပ္ၿပီး ေမသႀကၤန္႔ အေၾကာင္းကို စကား စမေနေတာ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ကို သူမ်ားေတြ ေခၚသလို သႀကၤန္လို႔ မေခၚခ်င္ဘူး။ ဒီနာမည္ကို က်ေနာ့္ႏႈတ္က ေခၚရတာ ရင္ထဲက ဒဏ္ရာကို ျပန္ျပန္တူးဆြရသလိုပဲ။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔နာမည္ထဲက မ်ဳိး ကိုသာလွ်င္ အဖ်ားစြတ္ ေခၚလိုက္ခ်င္တယ္။

"ကိ္ုေမာင့္ သေဘာပါ … မ်ဳိးလို႔ ေခၚခ်င္လဲ ေခၚေပါ့ .. တကယ္ေတာ့ သႀကၤန္႔ကို မ်ဳိးလို႔ ေခၚတဲ့လူေတြလဲ ရွိပါတယ္ … သႀကၤန္လဲ တခါတေလေတာ့ မ်ဳိးလို႔ ကို္ယ့္ကိုယ္ကို ေျပာေလ့ရွိတယ္ … အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ကို မ်ဳိးလို႔ေခၚေစခ်င္တဲ့ သူေတြကိုေလ "

သူ႔အလိုကို က်ေနာ္ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္လို႔လား မသိဘူး။ မ်ဳိးသႀကၤန္က ေလသံေအးေအးေလးနဲ႔ တံု႔ျပန္ၿပီး ေျပာေနတယ္။ က်ေနာ္လဲ ဒါဆို အိုေကေပါ့။ သူ႔ကို ဘယ္သူေတြက မ်ဳိး လို႔ေခၚလဲေတာ့ လွ်ာရွည္ၿပီး ေမးမေနပါဘူး။ ေတာ္ၾကာေန ရည္းစားေဟာင္းေတြက ေခၚတာဆို ေနရင္းထိုင္ရင္း ဂိန္ေနဦးမယ္။ ေပ်ာ္စရာ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးတာ အေကာင္းဆံုးပဲ မွတ္လား ..

“မ်ဳိး … တစ္ခုေတာ့ ေျပာၿပီးသြားၿပီ .. ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေျပာရေတာ့မလား .. ဟီး “
“ေျပာေလ .. အယ္ .. ကိုေမာင့္ရုပ္က မရိုးဘူး .. ဘာေတြ ေျပာမလို႔လဲ … “
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးကြာ … မ်ဳိးကို ေနာက္ကေန လုပ္ခ်င္လို႔ေလ .. “
“ဟြန္း … ကိုေမာင္ ေနာ္ … ေတာ္ေတာ္ကဲခ်င္တယ္ … မ႑ပ္မွာတုန္းကလဲ ကိုေမာင္ ေနာက္ကေန အေညွာင့္ေကာင္းလို႔ မ်ဳိး အရည္ေတြေတာင္ ထြက္က်ရတယ္ သိလား .. “

ႏွာေခါင္းေလးရႈံ ႔၊ မ်က္စေလးခ်ီၿပီး ေျပာေနတဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔႔ပံုစံေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာေရာ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္က စကားေျပာရင္းနဲ႔ ဟိုပြတ္ဒီပြတ္ လုပ္ေနၾကတာေၾကာင့္ေရာ ထင္တယ္။ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ေကာင္က အသက္ျပန္၀င္လာေရာ။ ဒါကို သူေရာ က်ေနာ္ေရာ ျမင္တယ္။

“အယ္ .. ကိုေမာင္ဟာက ျပန္မာလာၿပီနဲ႔ တူတယ္ .. “
“ဟုတ္တယ္ … သူက ကို႔ဘက္မွာ အျပည့္အ၀ရွိတယ္ .. ကိုယ္တုိ႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္က သိပ္စည္းလံုးတာ “
“ဟြန္း .. ႏွာဘူး ညီအကို “
“ေအး .. ေတြ႔မယ္ .. ႏွာဘူး ညီအကိုအေၾကာင္း သိမယ္ .. “
“အေမ့ .. ကိုေမာင္ .. “

ေမွာက္လ်က္ကေလး ျဖစ္ေနေသးတဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ခါးေလးကို အတင္းဆြဲမ၊ ေကာ့တက္လာတဲ့ တင္ပါးေလးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ပုတ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလး အာေမဍိတ္သံေတြ ဘာေတြ ထြက္သြားရွာတယ္။ က်ေနာ္လဲ စြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးေဖြးေဖြးေလးရဲ ႔ေနာက္မွာ ေနရာယူ၊ မာေတာင္စျပဳေနတဲ့ ကို္ယ့္အေကာင္ကို လက္နဲ႔ပြတ္ အရွိန္တင္၊ အဆင္ေျပလာတယ္ဆိုတာနဲ႔တင္ သူ႔ဖင္ၾကားထဲ ေလွ်ာတိုက္ ထိုးဆြဲလုပ္ေတာ့တာပဲ။ မ်ဳိးသႀကၤန္လဲ စိတ္ပါတယ္ မပါတယ္ ေမးေနစရာေတာင္ မလိုဘူး။ တအင္းအင္း အသံေလးေတြ ျပန္ထြက္ၿပီး၊ တင္ေတြ ရမ္းေနတာနဲ႔တင္ သိသာတယ္။

ဒုတိယတစ္ခ်ီဆိုေတာ့ သိပ္ၿပီး ပ် ဳိး တာေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္ေကာင္ႀကီး စံခ်ိန္မီ မာလာၿပီဆိုတာနဲ႔တင္ ကုန္းေပးထားလို႔ ျပဴ တစ္တစ္ထြက္ေနတဲ့ ဖုတ္ဖုတ္၀မွာ ေတ့ၿပီး ေကာ့ထုိးထည့္လိုက္ေတာ့တယ္ …

သန္တုန္းျမန္တုန္း အရြယ္ေတြမို႔လို႔လား မသိပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟိုတယ္ထဲကေန တစ္ညေနကုန္တဲ့အထိ ျပန္မထြက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခ်ီဆြဲလိုက္၊ ခနနားလိုက္၊ သူျဖစ္ျဖစ္ .. က်ေနာ္ျဖစ္ျဖစ္က ျပန္ဆြလိုက္နဲ႔ အသားကုန္ကို ဆြဲပစ္လိုက္တာ ဟိုတယ္က ညမိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္လာခဲ့ရတဲ့ အထိပါပဲဗ်ာ …။


သႀကၤန္တြင္း ျဖစ္ၾကတဲ့ ဇာတ္လမ္းဟာ သႀကၤန္ၿပီးသြားရင္ တစ္ခန္းရပ္သြားေလ့ ရွိတယ္ဆိုၿပီး ေတာ္ေတာ္မ်ာမ်ားက ယူဆထားေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုကိုေမာင္နဲ႔ မ်ဳိးသႀကၤန္ အတြက္ေတာ့ မဟုတ္မမွန္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ကိုကိုေမာင့္အတြက္ေပါ့ …။

တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေရာက္တဲ့အထိ ခ်စ္သူရည္းစားရယ္လို႔ ဟုတ္တိပတ္တိ မရွိတဲ့ ကိုကိုေမာင္ဟာ မ်ဳိးသႀကၤန္ကို ရင္ထဲကေန ႏွစ္ႏွစ္ကာကာကို ခ်စ္သြားခဲ့တယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာလဲ ေယာက်္ားေလး မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ေျပာရရင္ မ်ဳိးသႀကၤန္ဟာ ခ်စ္စရာ တအားေကာင္းတာကိုးဗ်။ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ေခ်ာေခ်ာေလးမွာ အသားေလးက ေဖြးတဲ့အျပင္ ကိုယ္လံုးကို္ယ္ေပါက္က အခ်ဳိးအစားက်ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ တကယ္ဆို ကိုကိုေမာင္ လက္သြက္ေျခသြက္နဲ႔ သႀကၤန္အက်ေန႔မွာ ေတြ႔ေတြ႔ျခင္း လႈပ္ရွားလိုက္လို႔၊ မဟုတ္ရင္ မ်ဳိးသႀကၤန္ အေနအထားနဲ႔က သႀကၤန္တြင္းမွာ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနလို႔ ခါခ်ေနရမွာေလ …။

ေနာက္ၿပီး မ်ဳိးသႀကၤန္ဟာ ခပ္ကဲကဲေလးလို႔ ဆိုလို႔မရေပမယ့္၊ ခပ္ရဲရဲေလးေတာ့ ရဲရဲေလးဗ်။ ဆက္စ္ကိစၥမွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ။ အစိမ္းေလး မဟုတ္ဘူးပဲေျပာေျပာ၊ အက်က္ေလးပဲလို႔ ေျပာေျပာ အခုေခတ္မွာ ဒါေတြက အေရးမႀကီးပါဘူး။ ေျပာရရင္ ကိုကိုေမာင္လဲ မ်ဳိးသႀကၤန္နဲ႔ မေတြ႔ခင္မွာ ရည္းစားရယ္လို႔ အတိအက် မရွိေပမယ့္ အီစီကလီကေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတာပဲ။ အဆင္ေျပတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စေလာက္နဲ႔လဲ အတူတူ အိပ္ခဲ့ဖူးတာပဲ။ သူေတာင္မွ ဒီလုိဆိုေတာ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ သူ႔အရင္ တျခားေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ႀကိဳက္ခဲ့ဖူူးႏိုင္တာကို စိ္တ္ထဲ ထည့္ေတြးမေနေတာ့ဘူး။ အေရးႀကီးတာက အခုအခ်ိန္မွာ သူက ကိုယ့္ကိုခ်စ္ၿပီး၊ ကိုယ္က သူ႔ကို ခ်စ္ေနဖို႔ပဲေလ .. မဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ ..

ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အဆင့္ေတြတက္ၾကတာက မတရားေတာ့ ျမန္တယ္လို႔ ထင္စရာ ရွိတယ္ဗ်။ အခုေတြ႔ အခုႀကိဳက္ၿပီး အခုအိ္ပ္ရာေပၚေရာက္တယ္ဆုိတာက စဥ္းစားၾကည့္ရင္ လုပ္ဇာတ္ႀကီးလိုပဲ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ သႀကၤန္တြင္းလဲ ျဖစ္ျပန္၊ ကဲလို႔ေကာင္းတဲ့ အေျခအေနလဲျဖစ္ျပန္၊ ေသြးဆူေအာင္ ဖန္တီးေပးတတ္တဲ့ ယမကာတန္ခိုးေလးလဲ ပါျပန္ဆိုေတာ့ အလံုးစံုၿခံဳေျပာရရင္ အေျခအေနေပးလို႔သာ ျဖစ္သြားၾကတာပါလို႔ conclusion ဆြဲရမယ္။ ဒါ ကိုကိုေမာင္တို႔မွ မဟုတ္ဘူး။ တျခားတျခားေသာ သူေတြလဲ ျဖစ္ၾကတာပဲ။ ေျပာခဲ့သလို အေပ်ာ္လား၊ အတည္လားဆိုတာပဲ ကြာတာေပါ့။

ကိုကိုေမာင္နဲ႔ မ်ဳိးသႀကၤန္ကေတာ့ အတည္ပါ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆက္တြဲ ျဖစ္ၾကတယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းနဲ႔ ကိုကိုေမာင့္ေက်ာင္းက မတူေတာ့ ေက်ာင္းမွာေတာ့ မေတြ႔ျဖစ္ၾကဘူး။ မေတြ႔ဆို ခင္ဗ်ားတို႔ သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲေလ။ အဲဒီေခတ္မွာ တကၠသိုလ္ဆိုတာေတြက ေတာႀကိဳအံုၾကားထဲေရာက္ေနၿပီး တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုကလဲ ေတာင္တစ္ေနရာ၊ ေျမာက္တစ္ေနရာ ျဖစ္ေနတာကိုး။  သြားဖို႔လာဖို႔က ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ေပးရတာ။ ဒီေတာ့ မ်ဳိးသႀကၤန္နဲ႔ ကိုကိုေမာင္က ဖုန္းဆက္ၿပီး ခ်ိန္းၾကရင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ အဆင္ေျပမယ့္ တစ္ေနရာမွာပဲ ခ်ိန္းၾကတယ္။ ဒါေတာင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုကိုေမာင္က မ်ဳိးသႀကၤန္ဆီ သြားရတာ မ်ားပါတယ္။

ႏွစ္ေယာက္သား အျပင္မွာ ေတြ႔ၾကရင္ေတာ့ ခ်စ္သူရည္းစားတို႔ ထံုးစံ၊ ကန္ေဘာင္သြားတယ္၊ ကစားကြင္းသြားတယ္၊ ဆိုင္ထိုင္တယ္၊ မုန္႔အတူစားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွိၾကတဲ့ ထံုးစံအတိုင္း အဆင္ေျပမယ့္ တည္းခိုခန္း တစ္ခုမွာ အဆံုးသတ္ၾကတယ္ေပါ့။ ခ်စ္စခင္စ ၾကင္နာစဆိုေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ ႔ ခ်စ္ခရီးဟာ အေစာပိုင္းကာလေတြမွာ ေပ်ာ္စရာႀကီးပဲေပါ့ဗ်ာ။ ကိုကိုေမာင္က မ်ဳိးသႀကၤန္နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ကို အၿမဲတက္ၾကြေနသလို၊ မ်ဳိးသႀကၤန္ကလဲ ကိုကိုေမာင့္အတြက္ဆို အဆင္သင့္ပဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ တစ္ပတ္ကို တစ္ရက္ေတာ့ တည္းခိုခန္း ေရာက္ၾကတာပဲ။ သူတို႔သြားေနၾက တည္းခိုခန္းဆို ပံုမွန္ customer လို ျဖစ္ေနလို႔ ေနာက္ပိုင္းဆို ေလွ်ာ့ေပါ့ၿပီး ယူတာေတြေတာင္ ျဖစ္လာေသး …

ဒါက သႀကၤန္ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ .. ေရွ႔ပိုင္းကာလေတြေလ ..

ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာေတာ့ …

*************************

“မ်ဳိးဟာ … ဘယ္လို ျဖစ္ရျပန္တာလဲ … ေသခ်ာ ခ်ိန္းထားၿပီးမွ “
“စိတ္မတိုပါနဲ႔ကြာ .. ကိုေမာင္ကလဲ … မ်ဳိး တကယ္ မအားလို႔ပါ … “

မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔အသံက ေခ်ာ့ေမာ့တာေလး စြက္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္ စိတ္ထင္လို႔လား မသိ၊ သိပ္ၿပီးေတာ့ ေလးနက္မႈ မရွိသလိုပဲ။ ေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႔။ လူခ်င္းေတြ႔ရတာ မဟုတ္ပဲ ဖုန္းနဲ႔ ေျပာေနရတာ ျဖစ္ျပန္ေတာ့ သူမ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာ အမူအယာရွိေနတယ္ဆိုတာ မျမင္ႏို္္င္ဘူး။ ခက္ေတာ့လဲ အခက္သားလား။ ကို္ယ့္မွာသာ သူမနဲ႔ မေတြ႔ရတဲ့ ရက္ေတြ ႏွစ္ပတ္ေတာင္ ရွိသြားလို႔ ဖီလင္တအား ျဖစ္ေနတာ။ မ်ဳိးၾကည့္ရတာ က်ေနာ့္ေလာက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မခံစားေနရသလိုပဲ။ စိတ္ထဲ မခံႏိုင္တဲ့ အဆံုး ပါးစပ္ကေန စကားတစ္ခြန္း လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတယ္

“အခု မ်ဳိးသြားမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေတြနဲ႔လဲ … မိန္းကေလးေတြေရာ ဟုတ္ရဲ ႔လား “
“ကိုေမာင္ !!  … ဒါက ဘာစကားလဲ “

ရုတ္ခ်ည္း ေလသံမာသြားတဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ အေနအထားကို ရိပ္မိေပမယ့္ က်ေနာ္လဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ သိပ္အေလွ်ာ့မေပးခ်င္ဘူးရယ္။ တကယ္ပါ။ အခုေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့္အေပၚ သူမ ဆက္ဆံေရးက တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ေျပာင္းလဲေနတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လူကဲခတ္ေကာင္းတဲ့ အထဲမွာ ပါတယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ မယူဆပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲ သံသယနဲနဲ ရွိေနတာက မ်ဳိးသႀကၤန္မ်ား က်ေနာ့္အေပၚမွာ ၿငီးေငြ႔သလိုမ်ား ျဖစ္ေနသလားလို႔။ က်ေနာ္နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ကို အရင္တုန္းကေလာက္ မတက္ၾကြသလိုပဲ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြနဲ႔ အျပင္သြားဖို႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ အာရံုေရာက္ေနတယ္။ တစ္ခါလဲ မဟုတ္၊ ႏွစ္ခါလဲ မဟုတ္။ ဒီေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖစ္ေနတာ ..။

“ဟုတ္တယ္ေလ .. မ်ဳိး ကိုယ့္ေနရာကလဲ ၀င္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ဦး … ကိုယ္ အမ်ားႀကီး ေတာင္းဆိုတာလဲ မဟုတ္ … တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ေလာက္ပဲ ေအးေဆးေတြ႔ၾကတာကို … အဲဒါကို မ်ဳိးက တျခားကိစၥရွိလို႔ မလာႏို္င္ဘူးဆိုေတာ့ ကို္ယ္က ဘာေျပာရမလဲ .. “
“ကိုနဲ႔က ေနာက္ေန႔ေတြ႔လို႔ရတာပဲေလ … မ်ဳိးက မေတြ႔ဘူးလို႔ ေျပာေနလို႔လား .. ကိုေမာင္ေနာ္ … မ်ဳိးကိ္ု လိုက္ရစ္မေနနဲ႔ .. “
“ဟ .. ဒါ ရစ္တာ မဟုတ္ဘူးေလ .. ေမးပိုင္ခြင့္ရွိလို႔ ေမးတာ … ေနာက္ၿပီး မ်ဳိး သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြနဲ႔လဲ ကိုယ့္ကို တခါမွ မိတ္ဆက္ေပးထားတာ မဟုတ္ဘူးေလ .. တကယ္ဆို  ကိုယ္ပါ လိုက္ခဲ့လို႔ ရတာပဲ “
“အာ .. ကိုေမာင္ကလဲ .. မ်ဳိး အဲဒီလို မသြားတတ္ဘူးဆိုတာ သိသားနဲ႔ .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားတယ္ဆိုကတည္းက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားခ်င္လို႔ေလ .. သူတို႔လဲ သူတို႔ ဘြိဳင္းဖရန္႔ေတြ .. ဘာေတြညာေတြ ပါတာမွ မဟုတ္တာ .. “
“ဒါေပမယ့္ မ်ဳိးက အခုေနာက္ပိုင္း သူတို႔နဲ႔ သိပ္သြားတာပါ … ကို မႀကိဳက္ဘူးကြာ … ကိုနဲ႔ခ်ိန္းတာကို ဖ်က္ၿပီး သူတို႔နဲ႔သြားတာကို  “
“အင္းပါကြာ .. ေနာက္ မျဖစ္ေစရဘူး .. ဒီေန႔ကေတာ့ ထားလိုက္ေတာ့ေနာ္ .. စီစဥ္တာကလဲ မ်ဳိး မဟုတ္လို႔ပါ .. ေနာက္ၿပီး ကိုေမာင့္ကို မ်ဳိး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးထားမယ္ …ဟုတ္ၿပီလား .. မနက္ျဖန္ ကို ေက်ာင္းခ်ိန္ မရွိဘူးဟုတ္ … အဆင္ေျပရင္ ေက်ာင္းလာခဲ့မလား … မ်ဳိး ေက်ာင္းလဲ ေရာက္ဖူးသြားတာေပါ့ … “
“မ်ဳိး .. တကယ္ေျပာတာေနာ္ .. “
“တကယ္ေပါ့ … ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းက အျပန္ .. မ်ဳိး  လိုက္ခဲ့မယ္ေလ .. မ်ဳိးလဲ ကိုိေမာင့္ကို လြမ္းတာပဲ  .. သိလား .. မ်ဳိးပိပိေလး ဆို ပိုေတာင္ ဆိုးေသး …“

အထာေလးနဲ႔ ေျပာတဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ စကားေၾကာင့္ က်ေနာ့္ ရင္ထဲ ဖုိးသိုးဖတ္သတ္ေတာင္ ျဖစ္သြားပါေလရာ။ စိတ္ထဲ မၾကည္သလို ျဖစ္ေနတာေတြလဲ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္သြားမွန္း မသိဘူး။ ေယာက်္ားေလးေတြမ်ား အဲဒီလို အဲဒီလို၊ ဘယ္ေခါင္းသံုးၿပီး ေတြးတတ္လဲဆိုတာ သိပ္သိသာတာပဲ .. ဟီး  ;D။ မ်က္စိထဲလဲ ႏွစ္ေယာက္သား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႔ၾကရင္ တက္တက္ၾကြၾကြ လို္က္ေလ်ာတတ္တဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ ကိုယ္လံုးတီးပံုေလးကို ေျပးျမင္လာပါေရာ။

“ကိုေမာင္လဲ .. မ်ဳိးကိုလြမ္းတာပဲ .. လြမ္းတာမွ ႏွစ္ပတ္ေတာင္ ဘာမွ မလုပ္ပဲ ေအာင့္ထားရတာ … အုထားတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ သိလား … “
“အာ .. ေတာ္ၿပီ .. ကိုရာ မေျပာနဲ႔ေတာ့ … မ်ဳိးက အျပင္သြားရဦးမွာ … ေတာ္ၾကာေန စိုေနလို႔ လမ္းေလွ်ာက္ရခက္မယ္ .. ဒါပဲ .. ဒါပဲေနာ္ ..  ညက်မွ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ .. တာ့ တာ “

မ်ဳိးသႀကၤန္ ဖုန္းခ်သြားမွေတာ့ က်ေနာ္လဲ ဘာမွ ဆက္ေျပာလို႔ မရေတာ့ဘူးေလ။ စကားေျပာရင္းနဲ႔ ဘာညာေတြ ပါလာလို႔ ေခါင္းေထာင္ခ်င္သလို ျဖစ္လာတဲ့ ကိုယ့္ေကာင္ကို ငံု႔ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲကပဲ က်ိတ္ေျပာလိုက္ရတယ္။ သားႀကီး ေစာင့္လက္စနဲ႔ ေနာက္တစ္ရက္ထက္ေစာင့္လိုက္ .. မနက္ျဖန္ေရာက္မွပဲ အတိုးခ် ေဆာင့္ၾကတာေပါ့ကြာ လို႔ ..


“လာ .. ကိုေမာင္ … မိ္တ္ဆက္ေပးမယ္  … ဒါက အိေရႊစင္တဲ့ မ်ဳိးနဲ႔ တစ္ခန္းထဲ … တစ္ေမဂ်ာထဲ .. ဒီဘက္က ႏွစ္ေယာက္က ပိုးပိုးနဲ႔ ဇာဇာေအး .. သူတို႔ကေတာ့ ေမဂ်ာ မတူဘူး .. ပိုး နဲ႔က ဆယ္တန္းတုန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း ... ဇာ နဲ႔ကေတာ့ ဒီေရာက္မွ သိၾကတာ “
“ဟုတ္ .. က်ေနာ္ ကိုကိုေမာင္ပါ .. ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ “
“အာ .. အိုင္ ကေတာ့ ေတြ႔ရတာ အီလည္လည္ႀကီးပဲ … ယူ႔နာမည္က ကိုကိုေမာင္ဆိုေတာ့ ေခၚရမွာ ပါးစပ္မရဲဘူးရယ္ .. ကိုကိုဆိုလဲ မျဖစ္ျပန္ .. ေမာင္ဆိုၿပီးေတာ့လဲ ေခၚလို႔ မရ .. ကိုေမာင္ဆိုရင္ မ်ဳိး ေခၚေနသလို လိုက္ေခၚတာ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ … ကဲ .. ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ .. မ်ဳိး .. ယူ႔လူကိစၥ ယူရွင္း “

မိတ္ဆက္ေပးတာကို ခပ္တင္းတင္း တု႔ံျပန္တဲ့ အိေရႊစင္ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ကို က်ေနာ္ သိပ္ၾကည့္မရဘူးရယ္။ ၾကည့္မရဘူးဆိုတာ သူ က်ေနာ္ကို မလိုသလို အမူအယာျပလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေကာင္မေလး ပံုစံကို မႀကိဳက္တာ။ ပခံုးသာသာေလာက္ေလးပဲ ေရာက္ေအာင္ ရွည္တဲ့ ဆံႏြယ္ေလးေတြရဲ ႔အဖ်ားအနားသားမွာ ေရႊေရာင္ဆိုးထားတဲ့ အိေရႊစင္ဟာ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ မ်ဳိးသႀကၤန္လိုပဲ အေတာ္ေခ်ာတဲ့ ေကာင္မေလးပါ။ မိန္းကေလး ေလးေယာက္ရွိတဲ့ သူတို႔အဖြဲ႔မွာ မ်ဳိးသႀကၤန္နဲ႔ အိေရႊစင္က ဖလားလို႔ ေျပာရမယ္။ ပိုးပိုးဆိုတာက သာမန္ရုပ္ရည္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးျဖစ္ၿပီး၊ ဇာဇာေအးကေတာ့ နဲနဲ အိုဗာ၀ိတ္ျဖစ္ေနေတာ့ ေလးေယာက္ယွဥ္လိုက္ရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ပိုသာေနသလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။

မ်ဳိးသႀကၤန္ ေခၚထားတဲ့ အတိုင္း က်ေနာ္ သူတို႔ေက်ာင္းကို ေရာက္ေနတာပါ။ ေန႔လည္ႏွစ္နာရီကတည္းက ေရာက္ေနေပမယ့္ မ်ဳိးသႀကၤန္ တက္ေနတဲ့ အတန္းက မၿပီးေသးဘူးဆိုလို႔ ႀကိဳတင္ခ်ိန္းထားတဲ့ ကန္တင္းမွာ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ထိုင္ေစာင့္ေနရတာ။ လူသူရယ္လို႔ သိပ္မရွိတဲ့ ကန္တင္းမွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔ ေစာင့္ေနရတာ။ အခု သံုးနာရီေက်ာ္မွ မေရႊေခ်ာတို႔က ေပၚလာၾကေတာ့တယ္။ အေ၀းႀကီးကလဲ လာရေသးတယ္။ အၾကာႀကီးလဲ ေစာင့္ရေသးတယ္။ ေတြ႔ေတြ႔ျခင္း မိတ္ဆက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္နာမည္ကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး ဒီလို စအေျပာခံရေတာ့ နဲနဲေတာ့ ဖီလင္ျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ။

က်ေနာ္ တစ္ခုခုေျပာမယ္လို႔ ျပင္တဲ့အခ်ိန္ မ်ဳိးသႀကၤန္က က်ေနာ့္ကို မ်က္ရိပ္ျပလိုက္တဲ့အျပင္ ကုိယ့္ထက္ဦးေအာင္ ၀င္ေျပာပါေရာ ..

“ကိုေမာင္ဆိုတာက မ်ဳိးမွ ေခၚတာ မဟုတ္ပါဘူး အိ ရာ .. သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ .. သူ႔တစ္အိမ္လံုးကလူေတြေရာ ေခၚတာပါ .. မင္းတို႔ေခၚလို႔လဲ ကိုယ္ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး .. သူသူငါငါ သူ႔ကို ေခၚေနၾကတာပဲ .. ကိုယ္တို႔ေတြ အခ်င္းခ်င္းနာမည္ကို တစ္လံုးထဲ ျဖစ္ေအာင္ေခၚေပမယ့္ ကိုေမာင္ကိုေတာ့ ႏွစ္လံုးတြဲေခၚလိုက္ေပါ့ ... ျခြင္းခ်က္ေပါ့ကြာ ... “
“အိုေကေလ ... ကိုယ္တို႔ထဲမွာ ယူက ပထမဦးဆံုး လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ဘဲရသြားတဲ့သူဆိုေတာ့ ယူ႔ကို အထူးအခြင့္အေရးေပးတဲ့ အေနနဲ႔ ယူေျပာတာကို သေဘာတူလိုက္ပါ့မယ္ .. ဟုတ္ၿပီလား “

အိေရႊစင္ရဲ ႔ ပံုစံက သူတို႔အဖြဲ႔ထဲမွာ ဆရာမႀကီးဆိုတဲ့ အထာနဲ႔။ ေျပာရရင္ က်န္တဲ့သူေတြက သူေျပာတာကို လိုက္လုပ္ေနရသလိုပဲလို႔ က်ေနာ္ ျမင္မိတယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္လဲ သူမရဲ ႔ေလာင္းရိပ္မိေနသလိုပဲ။ ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးက တျခားသူတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ၾသဇာအာဏာေအာက္ ေရာက္သလို ျဖစ္ေနတာ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဘယ္ေကာင္ေလးမွ ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္လဲ အတူတူပဲေပါ့။ စစေတြ႔ခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းသလို ျဖစ္မွာစိုးလို႔ သိပ္ေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္မေနေတာ့ဘူး။ ခနေနလို႔ မ်ဳိးသႀကၤန္ က်ေနာ္နဲ႔ ပါလာမွပဲ ဒီကိစၥကို ရွင္းမယ္ဆိုၿပီး ေတးထားလိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ မိတ္ဆက္ပြဲ ထံုးစံအတိုင္း ကန္တင္းမွာ ရွိတဲ့ မုန္႔တစ္ခ်ဳိ ႔ကို မွာစားၾကတယ္။ ဒကာကေတာ့ က်ေနာ္ေပါ့။ ျပသနာ မရွိပါဘူး။ ဒီေလာက္ကေတာ့ က်ေနာ္ တတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာမႀကီး အထာနဲ႔ တင္တင္စီးစီး ပံုစံရွိ္တဲ့ အိေရႊစင္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္က မဆိုးပါဘူး။ သေဘာေကာင္းတဲ့ ပံု ေပါက္ပါတယ္။ က်ေနာ္က တမင္တကာ ရြဲ ႔တဲ့အေနနဲ႔ မွာစားတဲ့ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲထဲက အသားဖတ္အခ်ဳိ႔ကို မ်ဳိးသႀကၤန္ ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးေတာ့ ပိုးပိုးတို႔က အားက်သလို မ်က္လံုးနဲ႔ေတာင္ ၾကည့္ေနၾကေသး။ အိေရႊစင္တစ္ေယာက္သာ အပိုေတြဆိုတဲ့ အထာနဲ႔ ႏွာေခါင္းရႈံ ႔သလို ျဖစ္သြားတာ …။

“ဒါၿပီးရင္ ယူတို႔က ဘယ္သြားၾကမွာလဲ … ယူက ကားပါလာတာလား ကိုေမာင္ .. “
“က်ေနာ့္ဆီမွာ ကိုယ္ပိုင္ကား မရွိဘူး အိေရႊစင္ .. လိုင္းကားနဲ႔ပဲ လာခဲ့တာ “

က်ေနာ့္အေျဖေၾကာင့္ အိေရႊစင္က “ေအာ္ .. ေအာ္ “ ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ သေဘာကေတာ့ ကားေလးတစ္စီးေတာင္ မရွိတဲ့သူကို ႀကိဳက္ရလားဆိုတဲ့ အထာ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္ မရေတာ့ဘူး။ စိတ္ထဲ ေထာင္းခနဲ ျဖစ္သြားတာနဲ႔ တစ္ခုခုျပန္ေျပာမယ္ အလုပ္မွာ မ်ဳိးသႀကၤန္ ထိုင္ေနရာကေန ဆတ္ခနဲ ထလိုက္လို႔ ဘာျဖစ္တာလဲဟ ဆိုၿပီး က်ေနာ္ သူမကို လိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္ ..

“ေဟး !! … ေမ … ဒီမွာ .. ငါတို႔ ဒီမွာ .. “

မ်ဳိးသႀကၤန္က လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၿပီး လွမ္းေအာ္ယံုမက လက္ျပၿပီးပါ ေခၚေနလို႔ ေခၚလိုက္တဲ့သူဆီ က်ေနာ့္ မ်က္စိက အလိုလို ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ဒိန္းခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး အၾကည့္ကို က်ေနာ္တို႔ ထိုင္ေနရာ ကန္တင္းထဲ ၀င္လာတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆီကေန လႊဲလို႔ မရေတာ့ဘူး။

ျမန္မာ၀တ္စံု ဖက္ဖူးေရာင္ ၀မ္းဆက္ေလးနဲ႔ သာသာေလး လွမ္းလာတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ ႔ ပံုစံက အင္မတန္မွ က်က္သေရရွိေနတယ္ဗ်ာ။ နဲနဲလွမ္းကြာေနေသးလို႔ မ်က္ႏွာေလးကို အတိအက် မျမင္ရေသးေပမယ့္၊ ျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ကေတာ့ ရွယ္ပဲ။ ခါးေသး ရင္ခ်ီတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီး ထဘီသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္မွာ  ေျခလွမ္းတိုင္း အသားနဲ႔ေျပးေျပးကပ္ေနတဲ့ ေပါင္တန္ေတြကေတာ့ ေရႊဘိုမင္းႀကိဳက္လို႔ဆိုရမယ္။ ေျခတစ္လွမ္းကို ကုေဋတစ္သန္းတန္တယ္ဆိုတာ ဒီေကာင္မေလး လွမ္းေလွ်ာက္လာတာကို ေျပာတာ ျဖစ္ရမယ္။

“လာေဟ့ .. ေမ … ငါ နင့္ကို လိုက္ရွာေသးတယ္ … မေတြ႔လို႔ သဇင့္ကို ေျပာထားခဲ့တာ … “
“ဟုတ္တယ္ .. ေမ  လို္င္ဘရီထဲ ေရာက္ေနလို႔ .. အဲဒီကအထြက္ သဇင္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့  .. မ်ဳိးရွာေနတယ္ဆိုတာ ေျပာလို႔ ကန္တင္းဘက္ထြက္လာတာ .. ေျပာပါဦး .. ေမ့ကို ဘာကိစၥ ရွာတာလဲ … “

ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔ လွေနတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးဟာ မ်က္ႏွာမွာ ဘာမွ လိမ္းျခယ္ထားဟန္လဲ မရွိဘူးဗ်။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အသားေလးက ပကတိ၀င္း၀ါၿပီး စိုေျပေနလို႔လား မသိဘူး။ ေဆးဆိုးပန္းရိုက္မ်က္ႏွာနဲ႔ ရွိေနရွာတဲ့ မ်ဳိးသႀကၤန္တို႔၊ အိေရႊစင္တို႔တို႔လို မဟုတ္ပဲ တစ္မ်ဳိး ၾကည့္ေကာင္းလွတယ္။ က်ေနာ္ ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ မိန္းမေခ်ာေလးက မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ အနားကို ေရာက္လာၿပီး သူမလက္ကို ဆုပ္ကို္င္လိုက္တာေတြ႔တယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ကလဲ သူမလက္ကို ျပန္အုပ္ကိုင္ထားတယ္။ သူတို႔ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးပံုပဲ။ ေနာက္ၿပီး အိေရႊစင္တို႔နဲ႔ မ်ဳိးသႀကၤန္ ခင္မင္ေနတဲ့ ပံုမ်ဳိးနဲ႔လဲ မတူဘူး …။

“ထုိင္ .. ေမ .. တျခားမဟုတ္ဘူး .. ဒီမွာ ကိုယ့္ခ်စ္ခ်စ္ ေက်ာင္းလာလည္လို႔ .. အဲဒါ မ်ဳိး သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးထားခ်င္လုိ႔ေလ … ဒါ ကိုေမာင္ .. နာမည္အရင္းက ကိုကိုေမာင္တဲ့ .. မ်ဳိးနဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ သႀကၤန္တုန္းက ဆံုၾကတာ .. “
“ကိ္ုေမာင္ .. “

တိုးတိုးေလးနဲ႔ မ်ဳိးသႀကၤန္ေျပာတဲ့ အတိုင္း လိုက္ရြတ္လိုက္တဲ့ အသံေလး။ မ်ဳိးသႀကၤန္ရဲ ႔ေဘးနားမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္ရွာတဲ့ ေမ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ ႔ႏႈတ္ဖ်ားက အသံေလး။

က်ေနာ့္ နာမည္ကို သူမ်ားေတြ ေခၚလို႔ ျပန္ၾကားခဲ့တာ အခုအခ်ိန္ထိ မနည္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခု ေမ ဆီက ၾကားလိုက္ရတဲ့ ေခၚသံကေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ပဲ့တင္လႈိင္းေတြ ျဖစ္ေအာင္အထိ ဖန္တီးေပးေနတယ္။ ဒီအသံေၾကာင့္ ေမ ရဲ ႔ မ်က္ႏွာေလးကို ဦးတည္ၿပီး လွမ္းၾကည့္မိေတာ့၊ က်ေနာ္နဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထဲ ျပန္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႔တယ္။ မ်က္နက္၀န္း ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြဟာ အမ်ဳိးအမည္ မသိတဲ့ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိးကို ေဆာင္ေနသလိုပဲ …။

“ဟုတ္တယ္ .. မ်ဳိးတုိ႔လဲ အခုေလးတင္ ကိုေမာင္လို႔ နာမည္ႏွစ္လံုးတြဲေခၚဖို႔ အတည္ျပဳထားတာ … ခစ္ .. ခစ္ … ကိုေမာင္ … မိ္တ္ဆက္ေပးမယ္ .. ဒါ မ်ဳိးရဲ ႔ နယ္က သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း .. ဒီႏွစ္မွ ေမက ေက်ာင္းေျပာင္းလာလို႔ ျပန္ေတြ႔ၾကတာ .. နာမည္က …. “
“က်မ နာမည္ ေမ၀င့္၀ါ ပါ ..  ေမ လို႔ မ်ဳိးတို႔ေခၚသလို ေခၚလို႔ရပါတယ္ .. “

ေမ၀င့္၀ါဆိုၿပီး ၀င္ကာ မိတ္ဆက္လိုက္တဲ့ ေကာင္မေလးရဲ ႔အေျပာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ဳိးေလးေတာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေပ်ာ္တာလား၊ ၀မ္းနည္းတာလား၊ ေၾကကြဲတာလား၊ အလိုမက်တာလား … ဒါမွမဟုတ္ အဲဒါေတြ အကုန္လံုးပဲ ေပါင္းၿပီးျဖစ္တာလား .. ဘာမွန္းကို မသိတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔ အီလည္လည္ႀကီးရယ္။

မ်ဳိးသႀကၤန္နဲ႔အတူ ကန္တင္းမွာ ဆက္ထိုင္ေနေပမယ့္ က်ေနာ့္အသိစိတ္က ကိုယ္နဲ႔တြဲၿပီး ရွိမေနေတာ့ဘူး။ ကိုကိုေမာင္ဆိုတဲ့ ရုပ္ႀကီးကသာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနၿပီး အသိစိတ္ကေတာ့ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ေနသလိုမ်ဳိး။ သူတို႔ ဘာေတြေျပာၾကလဲဆိုတာ က်ေနာ့္ နားထဲမွာ ၾကားတစ္ခ်က္၊ မၾကားတစ္ခ်က္ပဲ။ တစ္ခုပဲ က်ေနာ္ ေသခ်ာသိတယ္။ အိေရႊစင္တို႔ အလွ်ဳိလွ်ဳိ ကန္တင္းကေန မွာစားေပမယ့္ ေမ၀င့္၀ါက ဘာဆိုဘာမွ မစားဘူး။ မ်ဳိးသႀကၤန္ မွာေပးမယ္ဆိုတဲ့ အေအးေတာင္မွ မေသာက္ပဲ ခနၾကာတဲ့အခါ သြားစရာရွိလို႔ ျပန္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ထျပန္သြားတာပဲ။

အားလံုး စားေသာက္ၿပီးစီးၿပီ ဆိုတဲ့ေနာက္ေတာ့ အိေရႊစင္တို႔ သံုးေယာက္လဲ မ်ဳိးသႀကၤန္ကို က်ေနာ္နဲ႔ ထားၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္။ ဒါေတာင္ သြားခါနီးမွာ မ်ဳိးသႀကၤန္ကို အိေရႊစင္က သူ႔အနားကို သီးသန္႔ေခၚၿပီး ႏွစ္ကိုယ္ၾကား စကားေတြ ေျပာေနေသးတယ္။ ဘာေတြမွန္းေတာ့ က်ေနာ္ မသိေပမယ့္ သိပ္ေတာ့ မဟန္ေလာက္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ သိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ဒါေတြကို သိပ္ၿပီး စိတ္မ၀င္စားႏိုင္ဘူး။ က်ေနာ့္ရဲ ႔အာရံုက ကန္တင္းကေန ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမ၀င့္၀ါ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာ စူးခနဲတစ္ခ်က္ စိုက္ၾကည့္သြားတာကို စဥ္းစားေနမိတယ္။ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲမွာ ဒီအၾကည့္ေတြကို ရင္းႏွီးေနတယ္ေလ ...

အဲဒီေန႔က အျဖစ္အပ်က္ကို ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ၾဆာတုိ႔ စိတ္၀င္စားမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္က ႏွစ္ေယာက္ထဲေတြ႔ရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွိတဲ့ထံုးစံအတိုင္း က်ေနာ့္ကို ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးဆပ္ေတာ့တာပဲ။

ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ေျပာရင္ယံုၾကမလား မသိဘူး။ မေန႔ကတုန္းက မ်ဳိးသႀကၤန္နဲ႔ ဒီလိုမ်ဳိး ၀ုန္းဖို႔ကို စိတ္ပါခဲ့သေလာက္၊ ဒီေန႔ေတာ့ စိတ္ေတြက ေထြေနတာပဲလား မသိဘူး။ တစ္ေၾကာင္းၿပီးဖို႔ေတာင္ မနည္းလုပ္ယူေနရတယ္။ မ်ဳိးသႀကၤန္ က်ေနာ့္အေပၚကေန ေကာင္းဘြိဳင္မေလး လုပ္ရင္း တစ္ခါၿပီးတယ္ .. က်ေနာ္ မၿပီးဘူး၊ ပက္လက္ကေလး ေအာက္မွာေနေပးမယ္ဆိုၿပီး ေျပာတယ္ … သူထပ္ၿပီးတယ္ .. က်ေနာ္ မၿပီးေသးဘူး။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္ သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကုတင္ေစာင္းမွာ ကုန္းေပးတာေတာင္ သူ႔ဖင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးေတြ ရဲလာတဲ့အထိ ျဖစ္မွ က်ေနာ္ၿပီးသြားတယ္ ..

စူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာနဲ႔ မ်ဳိးသႀကၤန္ ကုန္းထားရာက သမင္လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ေျပာတယ္ .. ေတာ္ၿပီ .. ကိုေမာင္က တစ္ပတ္တစ္ခါေတြ႔မွကို အဆင္ေျပမွာ .. ႏွစ္ပတ္တစ္ခါဆို ခံကို မခံႏိုင္ဘူးတဲ့

က်ေနာ္လဲ ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမယ္မွန္း မသိပဲ အိမ္ျပန္လာခဲ့ရေတာ့တာပဲ …

ဇာတ္သိမ္းပိုင္း လာမည္