'' မမ '' မရွိရင္ဘ၀ပ်က္သြားႏုိင္တယ္ ( အပိုင္း ၁ )

                     ဒီေန႕ေနေတာ္ေတာ္ပူသည္။မႏၱေလးျမိဳ႕၏ရာသီဥတုကလည္း ေႀကာက္ခမန္းလိလိပင္။

ေနပူဒဏ္၊ ဖုန္ဒဏ္တုိ႕ေႀကာင့္ေခါင္းေတြလဲယားေနသည္။စာေမးပြဲကလည္းနီးေနေသာေႀကာင့္

စိတ္ရႈပ္ျခင္းမ်ားသက္သာလို သက္သာျငားသူရတစ္ေယာက္အဲကြန္းခန္းထဲတြင္

ေခါင္းသြားေလွ်ာ္လိုက္သည္။ ႏွိပ္ေလွ်ာ္ဆုိလွ်င္ ေလးေထာင္ျဖစ္သည္။

 ေကာင္မေလးကလဲလန္းသည္။ သူကပဲရုပ္ကေခ်ာေသာေႀကာင့္လား၊
ဆုိင္ကပဲဆက္ဆံေရးေျပျပစ္ေသာေႀကာင့္လားမသိ၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးေသာနတ္သမီးေလးက
ေခါင္းတင္မကပဲ တစ္ကိုယ္လံုးကိုစိတ္ပါလက္ပါႏွင့္ ျပဳစုေပးေနသည္။

 ေခါင္းေလွ်ာ္ရင္း ေကာင္မေလးကို တစ္ခ်က္ရႈိးႀကည့္ေတာ့ ကခ်င္မေလးထင္သည္။ အသားေလးေတြက ေဖြးဥေနသည္။

မ်က္ႏွာေလးကိုအနီးကပ္ျမင္ရေတာ့ တစိမ့္စိမ့္ေငးႀကည့္မိသည္။ ေကာ့စင္းေနေသာမ်က္ေတာင္

၊ ႏွာတံသြယ္သြယ္ေအာက္မွ ႏွင္းဆီေရာင္သန္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကိုေတြ႕ေတာ့

ရင္ေတြဘာေတြေတာင္ခုန္သြားသည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူ႕ကိုငမ္းေနတာမသိေပ။

 ေခါင္းကိုသာစိတ္ပါလက္ပါႏွင့္ ေလွ်ာ္ေပးေနသည္။ ေခါင္းေလွ်ာ္ျပီး ဂုတ္ေႀကာေတြကိုပါတစ္ဆက္တည္းႏွိပ္ေပးသည္။ သူရလဲ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမ်ားရဲ႕ ျပဳစုမႈကို ခံယူေနမိသည္။

 ဂုတ္ပိုး ၊ လက္ေမာင္းတို႕ကိုႏွိပ္ေပးျပီးေတာ့ ေအာက္ပိုင္းကိုပါ ဆက္ႏွိပ္သည္။ ေခါင္းေလွ်ာ္တာနဲ႔ ေပါင္ေတြ ေျခသလံုးေတြနဲ႔ ဆုိင္မဆုိင္ေတာ့ေသခ်ာမသိေပ။ သူရကေတာ့ ဇိမ္အက်ႀကီးက်ေနသည္။

 ေအာက္ပိုင္းကိုတစ္ခ်က္ငံု႕ႀကည့္လိုက္ေတာ့ နတ္သမီးေလး၏ ဘေလာက္အက်ၤီဟိုက္ဟိုက္အတြင္းမွ ရုန္းထြက္ေနေသာ ျဖဴေဖြးေနသည့္ရင္ႏွစ္မႊာကိုေတြ႕လိုက္သည္။

 သူရလည္းအိပ္ငိုက္ေျပသြားျပီးရင္သားႀကီးေတြကိုမ်က္ေတာင္မခတ္တန္းစိုက္ႀကည့္မိသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လက္လႈပ္လိုက္တိုင္း တုန္တုန္သြားေသာရင္သားမ်ားသည္ရင္ခုန္ဖြယ္အတိပင္ျဖစ္သည္။ ဒီရင္သားေတြကိုကာ ဆုတ္ဆုတ္နယ္ျပီး ခ်စ္ပြဲ၀င္လိုက္လို႕ကေတာ့ဟု ေတြးရင္း ေအာက္ကညီေတာ္ေမာင္ကေခါင္းေထာင္စျပဳလာသည္။

 တဘက္တစ္ထည္ႏွင့္ ထုိေနရာကိုအုပ္ထားလို႕သာေတာ္ေတာ့သည္။ မဟုတ္လို႕ကေတာ့မလြယ္ေပ။ သူလဲ ေကာင္မေလး ကိုမႀကည့္ဘဲ မ်က္စိသာမွိတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ မ်က္စိမွိတ္ထားေသာ္လည္း ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြ ၊ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြနဲ႔ အထူးသျဖင့္ ႏုထြားျပီးျဖဴဥေနတဲ့ရင္သားေတြက မ်က္လံုးထဲကမထြက္ေပ ။

အေတြးကမာၻထဲတြင္ဘယ္ေလာက္ေတာင္နစ္ေျမာေနသည္ မသိ ၊

 ''အကုိရပါျပီရွင္ '' ဆုိေသာနတ္သမီးေလး၏ အသံႀကားလိုက္မွပဲ ႏွိပ္လို႕ျပီးသြားေႀကာင္းသိလိုက္ရသည္။

'' ေအး...ေအး ''ဟုေျပာရင္း ကုတင္ေပၚကဆင္းဖုိ႕ျပင္လုိက္သည္။ ေကာင္မေလးက တဘက္ကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ တဘက္ေအာက္က ညီေတာ္ေမာင္က မာန္မက်ခ်င္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္မွာ ဖုဖုႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ေကာင္မေလးက ျမင္ေသာ္လည္း (ျမင္ေနက်မုိ႕လို႕လားမသိ) မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ

 '' ဘယ္နားလိုေသးလဲရွင္ '' ဟုေမးသည္။

''မလိုေတာ့ပါဘူး ''ဟုေျပာရင္း ၄၀၀၀ ရွင္းေပးလိုက္သည္။


 သူရတစ္ေယာက္ စိတ္လက္ေပါ့ေပါးစြာႏွင့္ ေလကေလးခၽြန္ရင္း  ဆုိင္ထဲမွ ထြက္လာမိသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ '' ၀ုန္းကနဲ '' ျမည္သံတစ္ခုကိုႀကားရာ လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ရပ္ထားသည့္ဆုိင္ကယ္ကို ကားက Back ဆုတ္ရာမွမျမင္ပဲ ၀င္တုိက္မိျခင္းျဖစ္သည္။ အတုိက္ခံရသည့္ ဆုိင္ကယ္ကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ပန္းေရာင္ဆုိင္ကယ္။

'' ဟာ......ငါ့ဆုိင္ကယ္ပါလားဟ'' ။ သူရတစ္ေယာက္အလန္႕တႀကားႏွင့္ တုိ္က္မိေသာေနရာဆီသို႕ေျပးသြားမိသည္။

ဒီဆုိင္ကယ္က သူအရမ္းလိုခ်င္ေနေသာ Click 125 2012 10လပိုင္းေမာ္ဒယ္ ျဖစ္သည္။၀ယ္ထားတာမွမႀကာေသး ၁ပတ္ေလာက္သာရွိေသးသည္။ အရမ္းလိုခ်င္ေသာေႀကာင့္ ပဲခူးထိဆင္း၀ယ္ထားေသာဆုိင္ကယ္ျဖစ္သည္။

အခုမူ ကားတစ္စီးက ရုပ္ပ်က္သြားေလာက္ေအာင္ (စီးလို႕ပင္မရေတာ့ေလာက္ေပ)  တုိက္ပစ္လိုက္ျပီျဖစ္သည္။


သူရလဲေဒါသထြက္ထြက္ႏွင့္ကားကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ Toyota Crown Majesta
(၉စ / .......) ျဖစ္သည္။ ကားေပၚကဆင္းလာသူကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္သံုးဆယ္စြန္းစြန္း ဟုခန္႕မွန္းရ ေသာ ရုပ္ေခ်ာေခ်ာႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕သည္ ။

 သူ႕ရုပ္က ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဂရုမစိုက္ေသာပံုႏွင့္ ဆင္းလာျခင္းျဖစ္သည္။ သူရလဲ ကၽြဲျမီးတုိသြားသည္။

သူရကလဲ ေခသူမဟုတ္ ။ အိမ္တြင္တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္သည္။ အေဖက အေကာက္ခြန္အရာရွိ။ အေမကဆရာ၀န္ျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံရွိသားသမီးမုိ႕ ဂ်စ္ကန္ကန္ျဖစ္သည္။ '' ဒီမိန္းမေတာ့ ငါနဲ႔ေတြ႕ႀကေသးတာေပါ့ '' ။ သူရလဲ ကားနားသို႕ကပ္သြားလိုက္သည္။ အမ်ဳိးသမီးက ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဖြင့္ဟန္ျပဳရင္း

 ''ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ''   ဟု ခပ္မာမာေျပာသည္။

''ဟိုး....ဟိုး...အစ္မ ....ဒါမ်ဳိးလာမလုပ္နဲ႔ အစ္မ အိတ္ထဲမွာအခုဘယ္ေလာက္ပါလဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ျပန္ေပးလိုက္လို႕ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆုိင္ကယ္အေကာင္းအတုိ္င္းျပန္လိုခ်င္တယ္။ အသစ္တစ္စီးလိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ဒီဆုိင္ကယ္ကိုပဲ အေကာင္းအတုိင္းျပန္လိုခ်င္တာ ။ ျပင္ေပးပါ။ မျပင္ေပးရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေႀကာင္းေကာင္းေကာင္းသိသြားေစရမယ္။ ''

 သူရလဲေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ ကပ္ေျပာသည္။ အမ်ဳိးသမီးက ေဘာ္ဒီေတာင့္ေတာင့္ ၊

ဖင္ႀကီးေတြေတာ့မသိ ေရွ႕ကျမင္ရတဲ႔ ရင္သားႀကီးေတြကေတာ့ နည္းတာႀကီးေတြမဟုတ္။ Nobody

ဘေလာက္အက်ီီႏွင့္ အေပ်ာ့သား ထဘီကို၀တ္ထားသည္။ အက်ီၤေအာက္မွ ရုန္းၾကြမတတ္

ထြားလွေသာရင္သားမ်ားက သူရကို ဆြဲေဆာင္ထားသည္။

'' ေအာ္ လူကသာေမာက္မာတာ လွလိုက္တာေနာ္ ''သူရစိတ္ထဲကစဥ္းစားမိသည္။

 ဟိုမမက'' ေအးေလ ျပီးတာပဲ ငါမွားတာဆုိေတာ့ လုပ္ေပးရမွာေပါ့ ခနေစာင့္ မန္ေနဂ်ာလာလိမ့္မယ္ ။ ''

          သူရလဲ ေတာ္ေတာ္ခ်ဥ္စျပဳေနျပီ ။ ဒါေႀကာင့္

'' ေအာ္ မန္ေနဂ်ာကတုိ္က္တာလား ။ ခင္ဗ်ားႀကီးတုိက္တာေနာ္ ခင္ဗ်ားႀကီးကိုယ္တုိင္ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေက်နပ္တဲ့အထိ အစအဆံုးလိုက္ျပင္ေပးပါ ။ မျပင္ေပးရင္ ရုံးေရာက္ ဂတ္ေရာက္နဲ႔ ပိုဆိုးသြားမယ္။''

'' ေအာ္ မင္းကေတာ္ေတာ္ကတ္တာပဲ မင္းဆုိင္ကယ္တုိက္မဲ့ အစားက ငါက်ားဖင္သာေျပးႏႈိက္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။''

'' ႏိႈက္ပါႏိႈက္ပါ ဟိုက်ားကခင္ဗ်ားႀကီးကိုေကာင္းေကာင္းတက္ခ်သြားလိမ့္မယ္'' သူရစိတ္ထဲကေျပာျခင္းပါ အျပင္ကေတာ့

''အခ်ိန္ႀကာတယ္ဗ်ာ သံုးဘီးေခၚ ဆုိင္ကယ္၀ပ္ေရွာ့သြားပို႕ရေအာင္ ။ကၽြန္ေတာ့္ဆုိင္ကယ္ကစီးမ၇ေတာ့ဘူး ။ခင္ဗ်ား ကားနဲ႕သာလိုက္ပို႕ေပေတာ့ ။''       သူရလဲေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႕ကားေပၚ၀င္ထုိင္လိုက္သည္။

'' ေအာ္ ဒီကေလးႏွယ္ ဆုိးလိုက္တာေနာ္ ။''

 မမႀကီးက ညည္းသလုိလိုေျပာရင္းကားေပၚတက္ျပီးစက္ႏိႈးသည္။

'' ျမန္ျမန္ေျပာကိုယ္ေတာ္ ဘယ္၀ပ္ေရွာ႕ကိုမ်ားသြားေတာ္မူခ်င္သလဲ။''

 သူရလဲ ၀ပ္ေရွာ႕ကိုလမ္းညႊန္လိုက္သည္။ ကားေမာင္းရင္း မမႀကီးက စကားစသည္ ။

''ကိုယ္ေတာ္ေလးက ဘယ္မွာေနတာလဲ ။ ''

''အေဆာင္မွာေနတာေပါ့ ။''

'' ေအာ္ မင္းေလးကေက်ာင္းသားေပါ့ ။''

'' မင္းေလးမင္းေလးနဲ႔မေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္က ဖုိင္နယ္ပတ္၀မ္းေရာက္ေနျပီ။''

'' ေအာ္ မင္းကေဆးေက်ာင္းသားလား။ ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားႀကီးကေရာ ။ ''

''ငါ့နာမည္က ေရႊစင္ယမင္းပါ ။ကုမၸဏီမွာေတာ့ ေဒၚေရႊစင္ေပါ့ ။ ငါ့ကိုမမေရႊစင္လို႕ေခၚခ်င္ေခၚေပါ့။ ''

''အင္းပါ မမေရႊစင္ရယ္။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က သူရထက္ေခါင္ပါ ။ သူရလို႕ပဲေခၚေပါ့။''

သူရစိတ္ထဲ ဒီအမ်ဳိးသမီးကဒီလိုက်ေတာ့လဲခင္ဖုိ႕ေကာင္းသားပဲလို႕ေတြးမိသည္။

 ေရႊစင္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာလည္း  '' ေကာင္ေလးကဒီလိုက်ေတာ့လဲရည္ရည္မြန္မြန္ေလးပဲ ။ အင္းေလ ေဆးေက်ာင္းသားဆုိေတာ့လဲ ခင္ဖုိ႕ေကာင္းမွာပါ။''

 ေရႊစင္ ေဘးကိုလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ကားေပၚမွာအခန္႕သားထုိင္ျပီး တီဗီြေတာင္ဖြင့္ေနေသးတယ္။ သူ႕ကားက်ေနတာပဲ။

''မင္းကားေရာေမာင္းတတ္ရဲ႕လား။ ''

''ခင္ဗ်ားထက္ေတာင္းေမာင္းတတ္ေသးတယ္ ။ အိမ္မွာကားက ၃စီးေတာင္ရွိတာ။ Lexus တစ္စီး ၊ Alphard တစ္စီး ၊ ေနာက္တစ္စီးက ေတာ့ express ေလ ။  Elite လိုင္းထဲ၀င္ထားတာ။ Higer အမ်ဳိးအစားေလ။အစ္မႀကားဖူးမလားေတာ့မသိဘူး။''

'' အင္းပါမင္းကလဲ ႀကံဳတုန္းႀကြားေနျပန္ျပီ ႀကံဳႀကြားပဲ ။''

'' ခင္ဗ်ားကႏွိမ္သလိုလိုလာေျပာတာကို။ကၽြန္ေတာ္အမွန္ကိုေျပာတာပဲ ။ ''

သူရလဲ ကားအဲကြန္းခန္းထဲမွာ မမေရႊစင္ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႕ေလးေတြကိုရႈရင္းညီေတာ္ေမာင္ကေခါင္းေထာင္ခ်င္ေနသည္။

''ေအာ္ဒီေကာင္ႏွယ္ခက္တာပါပဲ ။ လွတာျမင္တာနဲ႔ဖုတ္ခ်င္ေနျပန္ျပီ။''

 အေတြးစတုိ႕မျပတ္ခင္ ၀ပ္ေရွာ့ေရာက္သြားသည္။

'' ကဲ ေမာင္သူရဆင္းေတာ့ ေရာက္ျပီ ။''  သူရလဲ ကားေပၚကဆင္းျပီး ၀ပ္ေရွာ့ဆရာနဲ႔စကားေျပာႀကည့္သည္။

''ဆိုင္ကယ္အေရာင္ကလဲရွား ေနာက္ဆံုးေမာ္ဒယ္လဲျဖစ္ေတာ့ ဒီမွာအပိုပစၥည္းမရဘူး ။ထုိင္းကိုလွမ္းမွာမွရမယ္။တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ႀကာမယ္ထင္တယ္။'' သူရလဲ မမႀကီးဘက္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ႀကည့္ရင္း

''ႀကားလားမမေရႊစင္ တစ္ပတ္ေလာက္ႀကာမယ္တဲ့ ။ ဒီႀကားထဲ မမကၽြန္ေတာ့္ကိုအပို႕အႀကိဳလုပ္ဖုိ႕သာစဥ္းစားထားေပေတာ့။''

 ေရႊစင္လည္းစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ''မန္ေနဂ်ာနဲ႔ သြားပါလား ။''

'' ေတာ္ေတာ့ မမေရႊစင္ တာ၀န္မဲ့စကားမေျပာနဲ႔ ။ မမအလုပ္ေတြကို မန္ေနဂ်ာနဲ႔လြဲထားပါ။

ကၽြန္ေတာ့္ကိုလိုက္ပို႕တာပဲလိုခ်င္တယ္။ မပို႕လို႕ကေတာ့မမကားကိုတစ္စစီျဖစ္သြားေအာင္လုပ္ပစ္လိုက္မယ္။ ''

''မလုပ္ပါနဲ႔ငါ့ေမာင္ရယ္လိုက္ပို႕ပါ့မယ္။ အခုဘယ္သြားခ်င္လဲ ။''

 ''ထမင္းစားခ်င္တယ္ဗိုက္ဆာေနျပီ ထမင္းဆုိင္လိုက္ပို႕ ။ မမကားထဲကထုိင္ေစာင့္ေပါ့။''

'' ေအာင္မယ္ေလးကိုယ္ေတာ္ေလးရယ္ ဒီကလဲဆာေနပါျပီ စားခ်င္ရင္အိမ္ကိုသာလိုက္ႀကြပါေတာ့ ။ ''

''သူရကလဲ ေကာင္းတာေပါ့မမရာ ထမင္းဖုိးအကုန္သက္သာတာေပါ့။ ဒီလိုက်ေတာ့ လဲ မမကခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းသားပဲ ။''

'' စကားတတ္လိုက္တဲ့ေဆးေက်ာင္းသားရယ္။ေတာ္ပါေတာ့ ။ကားေပၚသာျမန္ျမန္တက္။ ထမင္းသြားစားမယ္။ ''

မမအိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ တံခါးေစာင့္က၀င္းတံခါးလာဖြင့္ သည္။

''အိမ္ႀကီးကလဲႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလိုက္တာ ။ ငါ့အိမ္ထက္ေတာင္ႀကီးတာပဲ။ ''သူရစိတ္ထဲေတြးရင္း အိမ္ေပၚသို႕လိုက္တက္သြားသည္။

အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္က ''မမေလးျပန္ေရာက္ျပီလား ။ထမင္းျပင္ထားတယ္ ။ဒါနဲ႕သူကဘယ္သူလဲ ။''

'' ေအာ္အသိတစ္ေယာက္ပါ။လမ္းမွာေတြ႕ရင္းခင္သြားလို႕ ။ သူ႕အတြက္ပါျပင္ေပးလိုက္ပါ။ ''

''ကဲသူရ မမအက်ီၤသြားလဲလိုက္ဦးမယ္ ။ ဧည့္ခန္းမွာပဲ ေစာင့္ေနေပါ့။'' ဆုိျပီးအိမ္ေပၚတက္သြားသည္။

သူရလဲ မမေရႊစင္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းကိုႀကည့္မိေတာ့ ထမိန္ေအာက္က တင္သားမ်ားက ကားစြင့္ေနသည္။ ေလွကားတစ္ဆင့္တက္တုိင္းတက္တုိင္း ဖင္ႀကီးမ်ားက တုန္တုန္သြားသည္မွာ အသက္ရႈေတာင္မွားေလာက္သည္။

သူရလဲမ်က္ေတာင္မခတ္ပဲအေပၚထပ္ေရာက္သည္အထိေငးႀကည့္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ထမင္းတူတူစားႀကသည္။  အျပန္အလွန္ဟင္းေတြထည့္ေပးရင္းမမနဲ႔ပိုခင္သြားသည္။

''ဒီကျပန္ရင္ ဘယ္သြားမလဲ။ အေဆာင္ပဲျပန္လိုက္ပို႕ပါ။ အမွန္ကညက်ရင္ ကုန္စည္ျပပြဲသြားခ်င္တာ။ အခုေတာ့ ဘယ္သြားလို႕ရေတာ့မလဲ ။ဒီေန႕ကေနာက္ဆံုးည အရမ္းစည္မွာ။

'' ကဲပါသူရရယ္ မမလဲ မသြားရေသးပါဘူး။ညက်မွ သူရအေဆာင္ကိုမမလာေခၚပါ့မယ္။''

'' မမကဒီလိုက်ေတာ့လဲ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းသားပဲ။''
'' ကဲ ေကာင္ေလး အခုမွလာျပီးကဲျပမေနနဲ႔ျမန္ျမန္စား ။ျပီးရင္လိုက္ပို႕မယ္ ။မမလဲဒီရက္ပိုင္းမင္းကိုအႀကိဳအပို႕လုပ္ရမွာဆုိေတာ့ လုပ္ငန္းကိစၥေတြကိုမန္ေနဂ်ာနဲ႕လႊဲေပးရဦးမွာ။ ''

သူရတစ္ေယာက္ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မမႀကီးအေႀကာင္းစဥ္းစားမိသည္။ ဒီေလာက္လွတဲ့ ကိုယ္လံုးကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္နဲ႔ မမႀကီးကိုဖက္ျပီးအတူတူခ်စ္ပြဲ၀င္လုိက္ရရင္ဆုိျပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိသည္။



မမႀကီးရဲ႕ႏုိ႕စူစူႀကီးေတြကိုအားရပါးရဆုပ္နယ္ျပီး စို႕လိုက္ခ်င္သည္။

ဖင္ႀကီးေတြကိုကုန္းခိုင္းျပီးေနာက္ကေနအားရပါးရေဆာင့္လိုက္လို႕ကေတာ့ဇိမ္ပဲ။

ညီေတာ္ေမာင္ကတစ္စခန္းထလာလို႕လက္နဲ႔ပဲေခ်ာ့သိပ္လိုက္ရသည္။

 ''အခုေတာ့လက္နဲ႔ပဲအိပ္ေပါ့ကြာ ေနာက္က်ေတာ့ အဆင္ေျပရင္မမႀကီးက ေခ်ာ့သိပ္မွာပါ။''

 ဖုန္းကထျမည္လာသည္။

''ေကာင္ေလးေရခ်ဳိးထားေတာ့ေနာ္ ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္ေနရင္ မမလာခဲ့ေတာ့မယ္။''

'' ဟုတ္ပါျပီမမေရ။''

 ေရခ်ဳိးအ၀တ္အစားလဲျပီးသိပ္မႀကာလိုက္ ။အေဆာင္ေရွ႕ကေန ကားဟြန္းတီးသံကိုႀကားလိုက္သည္။

သူရလဲအျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။

မမႀကီးဆီေရာက္ေတာ့ ''သူရတစ္ေယာက္အရမ္းလန္းေနပါလား။   မင္းသားေတာင္ရႈံးတယ္။''

'' မေျမာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ပံုမွန္ပါပဲ ။ညဘက္ဆုိေတာ့ကားကိုကၽြန္ေတာ္ေမာင္းပါ့မယ္။ ''

မမလက္ထဲကကားေသာ့ကိုဆြဲယူျပီးကားေပၚတက္စက္ႏႈိးလိုက္သည္။

''မမတက္ေလ။''

 ေရႊစင္တစ္ေယာက္ကားေပၚကေနလိုက္စီးရင္းသူရရဲ႕မ်က္ႏွာလွလွကိုခိုးႀကည့္မိသည္

''ေအာ္........ဒီေကာင္ေလးႏွယ္ ဒီအရြယ္ေရာက္မွ ငါ့ကိုရင္ခုန္ေအာင္လုပ္ေနပါလားေနာ္။''

 ေစ်းပြဲေတာ္ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကဆင္းျပီးအတူတူဆုိင္တန္းေတြထဲေလွ်ာက္ႀကည့္ႀကသည္။

 ထုိစဥ္ မိန္းကေလးတစ္စုက

''မမ...ပြဲေစ်းလာတာလား။ထူးထူးျခားျခားစံုတြဲေလးနဲ႔ပါလား။ေကာင္ေလးကခပ္ေခ်ာေခ်ာပဲ ေနာ္။''

 ေရႊစင္လဲရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ ''မဟုတ္ပါဘူး ။မိတ္ေဆြေတြပဲရွိပါေသးတယ္။''

''ေအာ္ မိတ္ေဆြေတြပဲရွိေသးတယ္ဆုိေတာ့ ေနာက္ကိုဒီထက္ပိုလာႏုိ္င္ေသးတယ္ေပါ့။''

'' ေတာ္ေတာ့ ေဟ့ နင္တုိ႕ကလဲအလုပ္ရွင္မွန္းမသိ ဘာမသိ ။ဒါေျပာစရာလား။''

 ေဟာက္လိုက္ေတာ့မွပဲ သာလိကာမေလးေတြကျငိမ္သြားေတာ့သည္။

 ေရႊစင္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒါကိုပဲေက်နပ္မိသလိုလုိ ဘာလိုလိုမ်က္ႏွာေတြလဲရဲေနသည္။

သူရကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ sample ေပးထားတဲ့ လက္ဖက္ေတြေတာင္ႏိႈက္စားလိုက္ေသးသည္။

''ကဲလာ သူရ မမတုိ႕ျပန္ႀကရေအာင္လူေတြျမင္ရင္တစ္မ်ဳိးထင္လိမ့္မယ္။''

 ကားေပၚေရာက္ေတာ့  ေရြႊစင္တစ္ေယာက္စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနသည္။ ေကာင္ေလးေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔

ဒီလိုကားတစ္စီးထဲစီးျပီးညဘက္ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္မယ္လို႕အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ထည့္မမက္ဖူးေပ။

'' ငါ့ႏွယ္ ရင္ေလးလိုက္တာေနာ္။''

  လမ္းတစ္၀က္ေရာက္ေတာ့ သူရက ''မမဘယ္သြားစရာရွိေသးလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကဒီညဂိမ္းဆုိင္ခဏသြားခ်င္ေသးတယ္။ မမလိုက္ပို႕မွာလား။ မနက္က်ရင္လာျပန္ႀကိဳေပါ့။''

'' ေတာ္ပါျပီ ငါ့ေမာင္ရယ္ကားသာယူထားလိုက္ပါေတာ့။ အခုမမကိုအိမ္ျပန္လိုက္ပို႕ ။မနက္ျဖန္မနက္က်မွ မမကိုလာႀကိဳေတာ့ ။''

'' မင္းညဘက္ေရာ ေမာင္းႏုိင္ရဲ႕လား။ ''

''ဒီမွာမမ ကၽြန္ေတာ္ အစ္မကားမေျပာနဲ႔ ေျခေလးေခ်ာင္းပါရင္ ကုတင္ေတာင္ညဘက္တက္ေမာင္းပစ္လိုက္မယ္။ ''

''ဟုတ္ပါျပီ စကားတတ္ကေလးရယ္ ။ မင္းနဲ႔ဖက္ျပီး မေျပာေတာ့ဘူး။ သြားေတာ့။''

'' ဖက္ျပီး ေျပာခ်င္ရင္လည္းရပါတယ္မမရယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ဖက္ထားပါ့မယ္။ ''

သူရမမေရႊစင္ျပန္ေျပာတာကိုမေစာင့္ပဲ၀ူးကနဲေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။ ကားဦးတည့္ရာက ဂိမ္းဆုိင္သုိ႕။


ဂိမ္းဆုိင္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကားအေကာင္းစားႀကီးေမာင္းလာေသာ သူရကို၀ိုင္းေမးႀကသည္။

 သူရလဲ သြားျဖဲျပျပီး ''မင္းတုိ႕နဲ႔မဆုိင္တာမသိခ်င္ပါနဲ႔ကြာ ''ဆုိျပီး စက္တစ္လံုးဖြင့္ကာ dota  ခုတ္ေနလိုက္သည္။

 ဒီေန႕က်မွလက္ကထူးထူးျခားျခား ေကာင္းေနသည္။ သူက်တဲ့အေကာင္ေတြက fighter ေကာင္ေတြခ်ည္းျဖစ္သည္။

Trollwarlord , Axe ။ ေနာက္ဆံုး sinper က်တဲ့ပြဲမွာ devine ႏွစ္ေခ်ာင္းဆက္ျပီးေကာင္းေကာင္းရိုက္လိုက္သည္။

 သံုးပြဲေဆာ့ျပီး ဂိမ္းဆုိင္မွာပင္အိပ္လိုက္သည္။

မနက္က်ရင္ ခ်စ္မမႀကီးဆီသြားရဦးမယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ မမနဲ႔ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ တူႏွစ္ကိုယ္ခ်စ္ရည္လူးႀကသည္။

ေရႊစင္တစ္ေယာက္တစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ေပ။ ညက သူရဆုိေသာေကာင္ေခ်ာေလးနဲ႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္ရလို႕

အိပ္မေပ်ာ္တာလဲ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ နဖူးေပၚလက္တင္ကာ ေတြးေတာရင္းသူရရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက ၀င္လာသည္။

 ''အို.... မျဖစ္ေသးပါဘူး ။ သူ႕အသက္နဲ႔ငါ့အသက္က ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကြာတာပဲကို။''

 ေတြးရင္းေတြးရင္းေခါင္းေတြထူပူလာေသာေၾကာင့္ စာထဲမွာ ဖတ္ဖူးသလို အိပ္ေပ်ာ္ရန္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၾကည့္သည္။

အေတြးထဲမွာ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ ဆိတ္အုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ကိုေတြးရမည္။ အဲဒီထဲကမွ ဆိတ္ေတြကို တစ္ေကာင္ ၊ ႏွစ္ေကာင္ ၊

သံုးေကာင္ဆုိျပီး အိပ္မေပ်ာ္မခ်င္းေရတြက္ရမည္ျဖစ္သည္။အပ်ဳိႀကီးေရႊဇင္တစ္ေယာက္ မေရမတြက္နုိင္ေသာ

ဆိတ္တစ္အုပ္ျဖင့္ဗ်ာမ်ားေနသည္။

''တစ္ေကာင္''

''ႏွစ္ေကာင္ ''

'' သံုးေကာင္ ''

'' ေလးေကာင္ ''

'' ငါးေကာင္ ''

'' ............ ''

'' ............ ''

'' ............ ''

'' ဆယ္ေကာင္ ''

'' အေကာင္တစ္ရာ ''

'' တစ္ရာ႕တစ္ေကာင္ ''
--------------------------------------------------#####--------------------------------------------------------------------





 ''   I take you out tonight, just like the other times
          
 I can’t explain it, always feels like our first time
            
I never thought that I would find a love so fine
            
I’ll lay it all on the line....................
          
  But love is a two way exchange in the best way
          
  Wanna know if you are feeling the same way I do  ''  
    
              သီခ်င္းကိုႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္ ဖုန္းနဲ႔ေပးထားသည့္ ႏိႈးစက္ကိုမပိတ္ေသးပဲ

အိပ္ရာေပၚမွာ ႏွပ္ရင္းဆက္နားေထာင္ေနလိုက္သည္။ သီခ်င္းက စင္ကာပူအဆုိေတာ္ Derrick Hoh ဆုိထားေသာ


သီခ်င္းျဖစ္သည္။ အစပိုင္းတုန္းက ဒီသီခ်င္းကို သူရသိပ္မႀကိဳက္ ။ MTV ကိုေတာ့ႀကိဳက္သည္ ။

 ေရနစ္ေသသြားေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ဟာသေႏွာကာ ရိုက္ထားေသာ MTV ကိုိတစ္ေန႕

တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့အနည္းဆံုးၾကည့္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းသီခ်င္းကိုပါ ႀကိဳက္သြားေသာေၾကာင့္ ႏိႈးစက္

Ringtone ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူအႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္းစာသား ထဲကလို မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႕ မဆီမဆိုင္ေတြးျဖစ္သည္။ မမနဲ႔

မနက္စာသြားစားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေစာေစာထျခင္းျဖစ္သည္။ ဂိမ္းဆုိင္နဲ႔ သူ႕အေဆာင္နဲ႔ သိပ္မေ၀းေသာေၾကာင့္

မမရဲ႕ကားကိုေမာင္းျပီး အေဆာင္ျပန္လာခဲ့သည္။ အေဆာင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မမဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။

'' ငါဘုရင္မ ... အသည္းမ်ားဟတ္တက္ကြဲရမယ္ ပုရိသ '' အစခ်ီေသာ Ring tune သီခ်င္းကို

အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္နားေထာင္လိုက္ရသည္။ မမ ဖုန္းလာမကိုင္ပါ။

'' ပုရိသေတြကိုအသည္းေတြ ခြဲခ်င္တာလားမမရယ္။ ''  တုိးတုိးေလးေရရြတ္လိုက္ျပီး ေရသြားခ်ဳိးရန္စဥ္းစားမိလိုက္သည္။

ေရခ်ဳိးျပီးအခန္းထဲျပန္ေရာက္လုိ႕သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ မမရဲ႕ဖုန္း၀င္လာသည္။

''ဘာလို႕ဖုန္းဆက္တာလဲ ကိုယ္ေတာ္ေလး။ ''

''ဘာလို႕ဖုန္းမကိုင္တာလဲမမ။ '' သူရ ဆူဆူေအာင့္ေအာင့္နဲ႔ ကပ္ခ်ြဲျပီးေမးလိုက္သည္။

''ေအာ္ ... ငါ့ေမာင္ရယ္ အစ္မ မနက္ေစာေစာ ဘုရား၀တ္ျပဳေနလို႕ပါ။ ေသာက္ေတာ္ေရလဲ၊ ေရခ်မ္းကပ္တယ္ေလ။''

''ဟုတ္ပါျပီမမရယ္။ ဂ်ီက်မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ငရဲႀကီးေတာ့မယ္။''

''ကၽြန္ေတာ္ မနက္စာမစားရေသးဘူးမမရဲ႕။ က်ဳံးနားက မုန္႕ဟင္းခါးေကာင္းတယ္။ သြားစားရေအာင္။''

''အင္း ။ စားမယ္ေလ ေမာင္ေလး။ မမလဲ မုန္႕ဟင္းခါးစားခ်င္ေနတာနဲ႔အေတာ္ပဲ။ ဘယ္ေတာ့လာေခၚမလဲ။ ''

''အခုပဲလာေခၚမယ္မမ။ ကၽြန္ေတာ္လဲအခုေရခ်ဳိးျပီးျပီ ။ ''

''အုိေက မမေစာင့္ေနမယ္ေမာင္ေလး။ ဘုိင္....''

''ဘုိင္မမ... ။''

Toner ေလးနည္းနည္းလိမ္း။ ေရေမႊးဆြတ္ျပီး ။ တီရွပ္ တစ္ထည္နဲ႔ ဂ်င္းေပ်ာ့တစ္ထည္ေကာက္စြပ္ျပီး

ကားေမာင္းကာထြက္လာခဲ့သည္။ ဦးတည္ရာကမမဆီ....

မမအိမ္ေရွ႕မေရာက္ခင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကပင္ မတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ေနေသာ မမေရႊစင္ကို လွမ္းေတြ႕သည္။ တီရွပ္ အျဖဴနဲ႔ ဂ်င္းပန္

အျပာ အက်ပ္ေအာက္တြင္ မမရဲ႕ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္အလွကေပၚလြင္ေနသည္။

အနားမွာကားရပ္လိုက္တာနဲ႔ ေရႊစင္ ကားတံခါးဖြင့္ျပီး ကားထဲ၀င္ထုိင္လိုက္သည္။

''မမ ...  ''

''ဘာလဲ။''

''အရမ္းလွတယ္။ ပိုႏုျပီး ပိုေခ်ာသြားတယ္။ လူငယ္ဖက္ရွင္နဲ႔ဆုိေတာ့။''

''ေမာင္ေလးရယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ မမ လူငယ္ဖက္ရွင္၀တ္လဲ လွေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး ။ ''

''အသက္ႀကီးမွ၀တ္ရင္ လူေတြ၀ိုင္းဟားႀကလိမ့္မယ္။ ဒီအဘြားႀကီးငယ္မူျပန္တယ္ဆုိျပီးေတာ့။ ''

သူရ စကားေျပာရင္းကားကိုေမာင္းထြက္လိုက္သည္။

''ဘာပဲေျပာေျပာမမရယ္ အဘြားႀကီးလူငယ္လို၀တ္လဲ creative ျဖစ္တယ္ဆုိျပီးခ်ီးက်ဴးၾကမွာပါ။''

''မခ်ီးက်ဴးပါဘူးေမာင္ေလးရယ္။ မမ ဥပမာတစ္ခုေျပာျပမယ္။ ''

''လွ်ပ္စစ္မီးမရွိပဲ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ားတဲ့ရြာတစ္ရြာမွာ ဓာတ္ေလွကားတပ္ထားတဲ့ အထပ္ျမင့္တုိက္ႀကီးေဆာက္လို႕ ဘယ္သူမွ

creative ျဖစ္တယ္ဆုိျပီးခ်ီးက်ဴးမွာမဟုတ္ဘူး။ မီးမရွိပါဘူးဆုိမွ ဓာတ္ေလွကားသြားသံုးလို႕လဲရမွာမဟုတ္ဘူး။

မမက ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းလုပ္ေတာ့ တုိက္ေဆာက္တဲ့ ဥပမာပဲေျပာျပတတ္တယ္။

ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔လိုက္ေလ်ာညီေထြေနတာပဲေကာင္းပါတယ္ငါ့ေမာင္ရယ္။ ''

မုန္႕ဟင္းခါးဆုိင္ေရာက္ေတာ့ မုန္႕ဟင္းခါးစားရင္းတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားစျမည္ေျပာျပီးပိုရင္းႏွီးလာၾကသည္။

သူရရဲ႕ေက်ာင္းစာအေၾကာင္း ၊ စာေမးပြဲေတြအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္သည္။ မမေရႊစင္ရဲ႕ လုပ္ငန္းအေၾကာင္းေတြကို

စပ္စုႀကည့္သည္။ မမေရႊစင္က သူရကို သူ႕လုပ္ငန္းအေၾကာင္း ရွင္းျပေသာ္လည္း စီးပြားေရး စိတ္မ၀င္စားေသာ

သူရတစ္ေယာက္ မမ မရိပ္မိေအာင္ အျမန္စကားလြဲလိုက္ရသည္။

''မမ ဘာနဲ႔ေက်ာင္းျပီးတာလဲ။''

''ဘီအီးနဲ႔ေလ။ သူရေသာက္တဲ့ အရက္ျဖဴနဲ႔မဟုတ္ဘူးေနာ္။ BE (cilvil) နဲ႔ျပီးတာ။''

''အာ ... ကၽြန္ေတာ္က အရက္ျဖဴမေသာက္ပါဘူး မမရ။ တစ္ခါတေလမွ သူငယ္ခ်င္းေတြအတင္းေခၚလို႕

ဘီယာေလးဘာေလးပဲေသာက္တာ။ ''

''မမ မိဘေတြကေရာ။ ''

''မမအေဖနဲ႔အေမကၾသစေၾတးလ် မွာေလ။ မမ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးကတည္းကေျပာင္းသြားၾကတာ။ ''

''မမအကိုတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူကအိမ္ေထာင္နဲ႔ေလ ။ ရန္ကုန္က ကုမၸဏီမွာရုံးထိုင္တယ္။ ''

''မမက မႏၱေလးကုမၸဏီခြဲကိုဦးစီးေပါ့။''

 စကားေျပာရင္း မုန္႕ဟင္းခါးစားတဲ့လူေတြ တဖြဲဖြဲေရာက္လာႀကသည္။ ႀကာႀကာထုိင္ရင္ အားနာစရာေကာင္းတာနဲ႔

ဆုိင္ထဲကထြက္ခဲ့ၾကသည္။

ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူရက

 '' မမ... အခ်ိန္ေစာေသးတယ္မမရယ္ ။ တစ္ေနရာရာသြားစကားေျပာရေအာင္''

'' သြားခ်င္လဲသြားေလ။ ဒါေပမဲ့ သိပ္ေနာက္က်လို႕ေတာ့မရဘူးေနာ္ ငါ့ေမာင္။ မမ ရွစ္နာရီခြဲေလာက္ေတာ့ျပန္မွရမယ္။

ကိုးနာရီရုံးတက္ရဦးမယ္။ ''

''ရတယ္ မမ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းတစ္ခါထဲပို႕ခဲ့ေလ။ ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္မွလာႀကိဳေပါ့။''

သူရဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ကားကိုသာ ဂရုစိုက္ေမာင္းေနလိုက္သည္။ မႏၱေလးမွာလဲ ဒီႏွစ္ပိုင္း ကားေတြ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ

အရမ္းေပါလာသည္။ ယဥ္တုိက္မႈေတြက တစ္ေန႕တစ္ခါျဖစ္ေနသည္။ forensic ဌာန က ဆရာေတြေတာင္ ရင္ခြဲရတာေတြမ်ားလြန္းလို႕

စိတ္ေတာ္ေတာ္ညစ္ေနၾကျပီေျပာတာျပန္ေတြးမိေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲျပဳံးမိေသးသည္။

''ဘာေတြ တစ္ေယာက္ထဲေတြးျပီးျပံဳးေနတာလဲငါ့ေမာင္ ။  ရည္းစားအေၾကာင္းေတြးျပီး သေဘာက်ေနတာလား။''

''မဟုတ္ပါဘူးမမရယ္ ။ တျခားအေၾကာင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္ရည္းစားမရွိပါဘူး။''

သူရရည္းစားမရွိဘူးဆုိတာ သိလိုက္ေတာ့ ေရႊဇင္ ရင္ထဲမွာက်ိတ္ေပ်ာ္သြားသည္။

''အို ... သူရည္းစားမရွိတာပဲ။ ငါနဲ႔ဘာဆုိင္လို႕လဲ ။ဟိုကလဲငါ့ကို ႀကိဳက္ခ်င္မွႀကိဳက္မွာပါ။''

ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းေရာက္ေတာ့ လူရွင္းတဲ့ေနရာမွာကားရပ္လိုက္သည္။

''မမေရာ ရည္းစားရွိလား။'' သူရအသံက တိတ္ဆိတ္မႈကိုျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။

''မရွိဘူးေမာင္ေလး။ မမငယ္ငယ္ေလးထဲက ေက်ာင္းစာ ထဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာ။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့လဲ အလုပ္ကို ဦးစီးေနရတာနဲ႔

ရည္းစားထားတဲ့ဆီကိုမလွည့္ျဖစ္ပါဘူး သူရရယ္။''

''အခုေတာ့လွည့္ရေတာ့မယ္မမ။ မမကိုကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္မိေနျပီ။''

''အုိ..''  သူရထံမွ ဒီလိုစကားမ်ဳိးႀကားရမည္ကိုေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ္လည္း အခုေလာက္ေစာမည္ဟုမထင္ထားေသာေႀကာင့္ အ့ံႀသကာ

အလန္႕တၾကားအသံထြက္သြားသည္။

''မမ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ခ်စ္မယ္မဟုတ္လားဟင္!!! ေရႊစင္လက္ကေလးကို ယုယစြာဆုတ္ကိုင္ရင္းေမးမိသည္။''

ေရႊစင္ သူကိုင္ထားေသာလက္ကိုမရုန္းမိပါ။ ရင္ေတြတဒုန္း ဒုန္းခုန္ေနေသာေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံေတြကို

တည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းေနရေသာေၾကာင့္ပင္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရင္ခုန္သက္သာလိုသက္သာျငားေခါင္းကိုသာငံု႕ထားမိသည္။

''ကၽြန္ေတာ္ အခုခ်ိန္ထိ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွမခ်စ္ဖူးပါဘူးမမရယ္။ မမကို စေတြ႕ေတြ႕ျခင္းခ်စ္မိသြားတာပါ။''

ေရႊဇင္ အားတင္းျပီး သူရကိုေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့  ရြန္းလဲ့ ရီေ၀စြာ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူရရဲ႕မ်က္၀န္းတစ္စံုကိုေတြ႕သည္။

''မမလဲတူတူပါပဲ သူရရယ္။''

''ဟင္ ... ဒါ.. ဒါ ဒါဆို မမလဲကၽြန္ေတာ့္ကို စေတြ႕ကတည္းကခ်စ္တယ္ေပါ့။ ခ်စ္တယ္ေပါ့ေလ။ ''

စကားဆံုးတာနဲ႔ မမေရႊဇင္ရဲ႕ကိုယ္လံုးအိအိေလး ကိုသူ႕ဘက္ဆြဲကာ တင္းႀကပ္စြာေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။

''အို... လူေတြျမင္လိမ့္မယ္ ေမာင္ရယ္။ ''

''ဒါဆုိလဲလြယ္ပါတယ္ မမရာ။''

ဖက္ထားတာကို မလြတ္ေပးပဲ လက္တစ္ဖက္ နဲ႔ ကားမွန္ေတြတင္လိုက္သည္။

ကားမွန္အမဲေတြ ကဒီေနရာမွာေတာ့ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသည္။

UV radiation ကိုဘယ္ေလာက္ကာကြယ္ေပးႏုိင္လဲေတာ့မသိ။ သူရရဲ႕ အနမ္းမိုးေတြကို

ကာကြယ္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိတာေတာ့ေသခ်ာသည္။ မမရဲ႕ပါးျပင္ မုိ႕မုိ႕ေလးေတြက နမ္းလို႕ေကာင္းလိုက္တာ။

နမ္းလို႕ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဆက္တုိက္ပင္နမ္းပစ္လိုက္သည္။

''ခဏလႊတ္ဦး ေမာင္ရယ္။''

''ဘာလို႕လဲ ကၽြန္ေတာ္နမ္းတာမႀကိဳက္လို႕လား။''

မဟုတ္ဘူး သူခ်ည္းပဲနမ္းေနတာ ။ မ မနမ္းရေသးဘူးေလ။ မ လဲနမ္းခ်င္ေသးတယ္။

ေျပာျပာဆုိဆို သူရပါးျပင္ေပၚ ရႊတ္ခနဲ အနမ္းတစ္ခုေပးလိုက္သည္။

သူရမ်က္ႏွာျပံဳးျဖီးျဖီးႀကီးျဖစ္သြားသည္။

''၀မ္းသာလိုက္တာမမရယ္။ မမကကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်စ္ဦးပါ။ ''

ကဲ ဒီေန႕ ရည္းစားအသစ္စက္စက္ေလးနဲ႔ တစ္ေနကုန္ေလ်ာက္လည္ၾကမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႕အတန္းဖ်က္လိုက္ေတာ့မယ္။
''အာ .. မဖ်က္ပါနဲ႔ကြာ ။ မမလဲ

ဒီေန႕ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ခ်ိန္းထားတာရွိေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ရက္ေတြအမ်ားႀကီးက်န္ေသးတာပဲကို ... ေနာ္.... ေနာ္လို႕...။''

''ဟုတ္ပါျပီ ။ ဘယ္ေလာက္အလုပ္မ်ားမ်ား ေန႕လည္ထမင္းစားဖို႕ လာေခၚရမယ္ေနာ္ မမ။''စူပြပြနဲ႔ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုေျပာေသာ
 သူရကို ေရႊဇင္အခ်စ္ပိုမိသည္။

''အင္းပါ။ မမလဲ ရည္းစားအသစ္စက္စက္ေလးနဲ႔ ေန႕လည္စာအတူတူစားခ်င္ပါတယ္။''

''ကဲ... ရွစ္နာရီေတာင္ခြဲေနျပီ ။ သြားၾကရေအာင္။''

သူရ တစ္ေယာက္အရမ္းေပ်ာ္ေနေသာေၾကာင့္ကားကိုခပ္သြက္သြက္ပင္ေမာင္းမိသည္။

ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ကားေပၚက မဆင္းခင္ မမရဲ႕ မ်က္ႏွာလွလွကို ေမႊးေမႊးေပးခဲ့သည္။

သူရကိုလိုက္ပို႕ျပီး ေရႊဇင္တစ္ေယာက္ ရုံးခန္းေပၚသို႕ ေလေလးတခၽြန္ခၽြန္ျဖင့္တက္ခဲ့သည္။

မဂၤလာပါဟု ႏႈတ္ဆက္ၾကေသာ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးေတြကိုျပံဳးျပျဖစ္သည္။ အရင္က ေခါင္းသာဆတ္ျပေလ့ရွိသည္။

''ေကာင္မေလးေတြ အထူးအဆန္းျဖစ္ေတာ့မယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ထိန္း''ဟု

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတိေပးမိသည္။ ေရႊဇင္ဒီကုမၸဏီစေထာင္ကတည္းက ခပ္တည္တည္ေနတတ္ေသာေၾကာင့္ မယ္ကု၀ဏ္

ဟုနာမည္ေျပာင္အေပးခံရသည္။ ဒါကလဲ အခန္းထဲသန္႔ရွင္းေရးလာလာလုပ္တတ္ေသာ

ခ်ဳိကန္းဆုိသည့္ကုလားမႀကီးအာေခ်ာင္ေသာေၾကာင့္သာသိျခင္းျဖစ္သည္။ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေနတတ္ေသာေရႊဇင္ကို

၀န္ထမ္းအားလံုးက ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾကသည္။ ရုံးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ပံုေနတဲ့အလုပ္ေတြၾကားမွာ စိတ္ကိုႏွစ္လိုက္သည္။

သူရတစ္မနက္လံုးအေပ်ာ္လြန္ေနသည္။ ဒူးႏွံ႔လိုက္ ၊ တစ္ေယာက္ထဲျပံဳးလိုက္

လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကပင္ေမးယူရသည္။

ဘာမွျပန္မေျပာမိ။ '' ရႈး ... တုိးတုိး ဟုဆုိျပီး လက္ခ်ာသင္ေနေသာဆရာကိုသာညႊန္ျပမိသည္။ ''

ေရွ႕တစ္ခုံေက်ာ္ကိုႀကည့္ထား။ ခ်က္ခ်င္းမႀကည့္နဲ႔ေနာ္ ။ ခဏေနမွမသိမသာႀကည့္။

မင္းကိုလွည့္လွည့္ႀကည့္ေနတယ္။ နန္းကလ်ာခမ္းဆုိသည့္ မူဆယ္မွရွမ္းမေလးကိုရည္ရြယ္၍ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။

ရွမ္းမေလးက သူ႕ကိုႀကိတ္ေႀကြေနသည္။ သူကခပ္တန္းတန္းပင္ေနျဖစ္သည္။ ရည္းစားဆုိတာ ဒိုတာေလာက္ပင္ရင္ခုန္စရာမေကာင္းဟု

ခံယူခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူရရဲ႕ခံယူခ်က္လည္း မမေရႊစင္နဲ႔က်မွ ဖ်က္လိုက္ရသည္။

''သူရ ...  ရွမ္းမေလးကို မင္းျပန္မခ်ိတ္ဘူးလား'' ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကေမးသည္။

''ေအးမခ်ိတ္ဘူး ။  ငါ ရည္းစားရသြားျပီ။''

''အန္ .... မင္းမေန႕ကထိ ရည္းစားမရွိေသးဘူးေလ။ ညတုန္းကေတာင္ မင္းနဲ႔ေတြ႕ျဖစ္ေသးတာပဲ။''

''ေအး ... ဟုတ္တယ္ ။ ဒီမနက္မွ ရသြားတာ။''

''ဘယ္သူလဲ ။ မင္းေနာက္ေတာ့သိမွာေပါ့ကြာ။ ေယာက်္ားႀကီးတန္မဲ့မစပ္စုခ်င္စမ္းပါနဲ႔ကြာ။''

ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကိုစကားျဖတ္ျပီး စာကိုသာအာရုံစိုက္နားေထာင္လုိက္သည္။

အတန္းလႊတ္လႊတ္ခ်င္း ေက်ာင္းတံခါး၀သို႕ေျခလွမ္းခပ္သုတ္သုတ္လွမ္းကာသြားမိသည္။

ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတုိ္င္းပင္ ကားေပၚမွာေစာင့္ေနေသာမမကိုေတြ႕သည္။

''ေစာင့္ေနတာႀကာျပီလားမမ။ ''

''မႀကာေသးဘူးငါ့ေမာင္ .... just only for 5 minutes.''

''ဘယ္သြားစားႀကမလဲမမ။''

''ေမာင္ေလးသေဘာေလ။ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာသြား။''

''အင္း .... ဒါဆို....  ၾကက္ဆီထမင္းစားခ်င္တယ္မမ။ ကုံးထက္မွာသြားစားမယ္။ ''

''မမ၀ယ္ေကၽြးမယ္မဟုတ္လား။''

'' ကိုယ့္ရည္းစားအသစ္စက္စက္ေလးပဲ။ ၀ယ္ေကၽြးမွာေပါ့။ ''

''တက္... မမေမာင္းမယ္။ ငါ့ရည္းစားေလး စာေတြသင္လာတာပင္ပန္းေနမွာေပါ့။''

''ဟီး... မမအေၾကာင္းေတြးေနတာနဲ႔ ဘာသင္သြားမွန္းေတာင္မသိပါဘူးမမရာ။''

''အဲလိုမလုပ္ရဘူးေလ ေမာင္ရဲ႕ ရည္းစားကရည္းစားပဲ ။ စာကစာပဲေလ။ မမေၾကာင့္ ေမာင္ေလးစာေတြ ေနာက္မက်ေစနဲ႔ေနာ္။''

''ငါ့ေမာင္ က်ဴရွင္ေရာတက္လား။ ''

''တက္တယ္မမ။ စေန ၊ တနဂၤေႏြမွတက္ရတာ။''

''ဂီယာခ်ိန္းတဲ့မမလက္ကို တစ္ခ်က္လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ ကားမွန္ခ်ထားေသာေၾကာင့္ေဘးလူေတြ႕မွာေတာ့မပူရေပ။''

''မကဲနဲ႔ ေမာင္ရယ္။ ဆုိင္ကယ္ေတြရႈပ္ေနတယ္။ ကားကိုဂရုစိုက္ေမာင္းပါရေစ။''

သူရ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ကားေမာင္းေနတဲ့ မမရဲ႕မ်က္ႏွာလွလွကိုပဲထုိင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

ကံုးထက္ေရာက္ေတာ့ ၾကက္ဆီထမင္းတစ္ပြဲစီ မွာစားၾကသည္။

ဆိုင္ထဲကထြက္ေတာ့ မမက '' ေမာင္ေလး ၊ ဘယ္သြားစရာရွိေသးလဲ။ မမလိုက္ပို႕မယ္။ ''

''မရွိဘူးမမ။ ေက်ာင္းပဲသြားရမွာ ။ မမေရာ ဘယ္သြားစရာရွိလဲ။''

''ရုံးပဲျပန္ရမွာေမာင္။ မမ အလုပ္ေတြမျပီးေသးဘူး။''

''ေမာင္ ေစာင့္ေနမွာစိုးလို႕ အလုပ္ေတြျဖတ္ျပီးထြက္လာတာ။''

''ဟုတ္လား။ အလုပ္နဲ႔ ေမာင္နဲ႔ဆုိ မမကေမာင့္ကိုပိုခ်စ္တယ္ေပါ့။''

''ေအာ္... ေမာင္ရယ္ ။ တစ္သက္မွာတစ္ခါပဲခ်စ္တဲ့အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ ဘယ္လိုအေျခအေနပဲေရာက္ေနေနခ်စ္ေနမွာပါ။ ယံုပါကြာ။ ''

''ယံုပါတယ္မမရယ္။''

ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ သူရက ''မမ ၊ မနက္က ကၽြန္ေတာ္နမ္းထားတာေနာ္။''

''အခု မမနမ္း အလွည့္။ ''

''ဟုတ္ပါျပီ။ ပါးေပး။''

သူရပါးထုိးေပးလိုက္ေတာ့ မမရဲ႕ အနမ္းတစ္ပြင့္က က်လာသည္။

''ကဲ ... မမ .. ေမာင္ေလး သြားေတာ့မယ္။ ''

''သံုးနာရီေလာက္လာႀကိဳေနာ္။ အဲဒီထက္ေစာရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္။''

''အိုေက ။ တာ့တာေနာ္ေမာင္။''

''သူရ မမရဲ႕ ကားမ်က္စိတစ္ဆံုးေရာက္သည္အထိ ရပ္ၾကည့္ျပီး ျမင္ကြင္းထဲကေပ်ာက္သြားမွ အတန္းထဲ၀င္ခဲ့သည္။''

''အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မမအေၾကာင္း၀ိုင္းေမးၾကသည္။ ညက်မွ အေဆာင္လာခဲ့ေျပာျပမည္ဟုေျပာျပီး
အတန္းထဲ ဆရာ၀င္လာတာနဲ႔ စကားျပတ္သြားသည္။

အတန္းလႊတ္တာနည္းနည္းေနာက္က်သည္။
မမေစာင့္ေနရမွာစိုးလို႕  ေက်ာင္းေရွ႕ကိုခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ကားနားမေရာက္ခင္ မမထြက္လာျပီး တံခါးဖြင့္ေပးသည္။

''ပင္ပင္ပန္းပန္းစာသင္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားႀကီး ၾကြပါရွင္။ မမပဲေမာင္းပါ့မယ္။''

''ေမာင္းေစဗ်ား။'' သူရလဲ ခပ္ေနာက္ေနာက္ပင္ျပန္ေျပာျပီး ကားထဲ၀င္ထုိင္လုိက္သည္။

''ေမာင္ေလး အေဆာင္တန္းျပန္မွာမဟုတ္လား။''

''အင္း အေဆာင္ပဲတန္းျပန္လိုက္ေတာ့မယ္မမ။ ညက်မွ ညစာစားဖုိ႕ လာႀကိဳေတာ့ေနာ္။''

''ဗိုက္မဆာဘူးလားေမာင္ေလးရဲ႕။ ေန႕လည္ကစားထားတဲ့ ၾကက္ဆီထမင္းက ညအထိခံပါ့မလား။ ''

''ဆာေတာ့လဲေအာင့္ခံမွာေပါ့မမရယ္။ အဆာခံေနက်ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေဆးရုံမွာ

ဆရာကသင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔သင္တဲ့ေန႕ဆုိရင္ ေန႕လည္စာကို ၁၂နာရီခြဲေလာက္မွစားရတယ္။''

''အဆာမခံပါနဲ႔ေမာင္ရယ္။ ရွားရွားပါးပါးရည္းစားေလးတစ္ေယာက္ရထားတာ အစာအိမ္ေရာဂါျဖစ္ေနပါဦးမယ္။''

''ကားေနာက္ခန္းကိုၾကည့္လိုက္။ ''

''ဟင္... '' မမရဲ႕ စကားေၾကာင့္ သူရ ကားေနာက္ခန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့

ေဖာ့ဘူးတစ္ဘူးနဲ႔ ကိုကာကိုလာ တစ္ဘူးေတြ႕သည္။ ေဖာ့ဘူးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူအရမ္းႀကိဳက္တဲ့ ပင္လယ္စာနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ပီဇာ။

'' ၀ွား.......  အဲဒါေၾကာင့္မမကိုခ်စ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ပီဇာအရမ္းႀကိဳက္တယ္မမရဲ႕။''

''သိတယ္တယ္ေလ။ မမက... ခစ္ခစ္''

''ဆာရင္ ကားေပၚမွာပဲစားလိုက္ေလ။ ''

'' ဟုတ္မမ ။'' သူရတစ္ေယာက္ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ပဲ ပီဇာကို ကားေပၚမွာပဲ ဖြင့္စားလိုက္သည္။

ခဏေနေတာ့ သူရအေဆာင္ေရွ႕ေရာက္သည္။ ေရႊဇင္တစ္ေယာက္ ဘာမွမေျပာပဲ ပီဇာကိုအားရပါးရစားေနေသာ သူရကို

ထုိင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူရကိုၾကည့္ေနတဲ့ သူမ (ျမန္မာစာမွာ သူမ ဆုိတာမရွိေပမဲ့ ေရးလိုက္ျပီဗ်ဳိ႕) မ်က္၀န္းေတြမွာ

အခ်စ္ရိပ္အေငြ႕အသက္ေတြပါ၀င္ေနမွာေသခ်ာသည္။ သူရ ကိုကာကိုလာ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ကိုေမာ့ေသာက္လိုက္ျပီး

သူ႕ကို ျပံဳးျပီးၾကည့္ေနတဲ့ မမေရႊဇင္ကိုေတြ႕လို႕ အရွက္ေျပျပန္ျပံဳးျပလိုက္သည္။

သူစားျပီးေတာ့ အျပန္အလွန္အနမ္းေတြေပးျပီးအေဆာင္ထဲ၀င္ခဲ့သည္။

သူအေဆာင္ထဲေရာက္ျပီး အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ မမကားထြက္သြားသည္။

မမ မထြက္သြားေသးပဲ သူ႕ကိုၾကည့္ေနတာပဲျဖစ္မည္။

ခဏနားေရခ်ဳိးျပီး စာက်က္သည္။ အခုတေလာစာမက်က္ျဖစ္တာၾကာျပီ။

သူရ အေဖက ေျပာထားတာတစ္ခုရွိသည္။ ဂိမ္းေဆာ့ခ်င္ေဆာ့ ၊ ေလ်ာက္လည္ခ်င္လည္ ၊ ရည္းစားထားခ်င္ထား ၊

ပိုက္ဆံသံုးခ်င္သေလာက္သံုး တစ္ခုပဲျပန္လုပ္ေပးရမည္။ စာေမးပြဲတစ္ႏွစ္တစ္တန္းေအာင္ရန္ျဖစ္သည္။

သူရ ေဆးေက်ာင္းသက္တန္းတစ္ေလ်ာက္စာေမးပြဲမက်ဖူးေပ။ ဂိမ္းဘယ္ေလာက္ေဆာ့ေဆာ့ စာေတာ့ပံုမွန္က်က္သည္။

၆နာရီခြဲေလာက္ထိစာက်က္ျပီး ေရခ်ဳိးလိုက္သည္။ ၇နာရီမမေရႊဇင္လာႀကိဳမည္။ မမေရႊဇင္သည္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္တိက်သည္ကို

သူရသတိျပဳမိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ႏွင့္ ေယာက်္ားေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းျပီး ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုကို

ဦးေဆာင္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္မည္။

ေရခ်ဳိး ၊ အ၀တ္အစား၀တ္ျပီး ေတာ့ ၇နာရီထုိးျပီ။ ထုိအခိုက္မွာပင္ မမေရႊဇင္ရဲ႕ ကားဟြန္းသံကိုၾကားသည္။

''မမ   ဘယ္သြားစားၾကမလဲ။''

''ဘယ္မွမသြားဘူး။ မမအိမ္မွာပဲလိုက္ေကၽြးမယ္။''

''အုိေက... ကၽြန္ေတာ္ေမာင္းမယ္မမ ။ ''

သူရေမာင္းမယ္ဆုိလိုိ႕ ေရႊစင္ Driver seat ေနရာကေနဖယ္ေပးလုိက္သည္။
''မမ...  ''

''ေျပာေလ။''

''မမနဲ႔မခြဲခ်င္ဘူး။''

''အယ္... ဘယ္တုန္းကခြဲေနရလို႕လဲ။ အခုလဲေတြ႕ေနရတာပဲဟာကို။''

''မဟုတ္ဘူးေလ မမရဲ႕ ။ ညက်ရင္မမနဲ႔ခြဲအိပ္ရတာကို။''

''ေအာ္... ငါ့ေမာင္ရယ္။ ေက်ာင္းျပီးေအာင္ေတာ့ေစာင့္ပါဦး။ ေမာင္ေက်ာင္းျပီးရင္ လက္ထပ္ၾကတာေပါ့။

လက္ထပ္ျပီးရင္တူတူေနရမွာပဲဟာကို။''

''မရဘူး။ ဒီညမျပန္ေတာ့ဘူး။ မမအိမ္မွာပဲအိပ္မယ္။''

''ဟာ... အိပ္လို႕မရဘူးေမာင္။ အိမ္ကႀကီးႀကီးကို ေဖေဖကအေစာင့္အေနနဲ႔ထားတာ။ မမနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ေတာ္တယ္။''

''အာ ... မရဘူးမမရာ ။ အိပ္မွာပဲ။ ''

ခ်စ္ရသူ ေမာင္ေလးနဲ႔ သူမလဲမခြဲခ်င္ပါ။

''သူရ သံုးရက္ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ကြာ။ ေဒၚေလး သူ႔ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္လို႕ေျပာထားတာရွိတယ္။ အဲဒါ အမရပူရ

ဘက္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္ျပီး ျပန္လႊတ္လိုက္မယ္။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့မေကာင္းဘူး။''

''အင္းပါ။ ျပီးတာပဲ ေဒၚေရႊစင္ရယ္။ '' သူ႕ ကိုေမာင္လို႕မေခၚပဲ

သူရလို႕ ေခၚလိုက္တာေၾကာင့္ ေဒၚေရႊစင္လို႕ျပန္ကပ္ေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ေရႊစင္ကေတာ့ သူရအေၾကာင္းသိသြားျပီျဖစ္လို႕ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ျပံဳးေနလိုက္သည္။

မမအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚႀကီး ျပင္ေပးထားတဲ့ ထမင္းနဲ႔ဟင္းကိုစားျပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႕ထြက္လာခဲ့သည္။

အေဒၚႀကီးကေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ပန္းကန္ေဆးရင္းက်န္ခဲ့သည္။

ေရွ႕ကေနဦးေဆာင္သြားတဲ့ မမကိုယ္လံုးကို သူရၾကည့္မိသည္။

စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးနဲ႔မလိုက္ေလာက္ေအာင္ ခါးကသိမ္သည္။ အိမ္ေနရင္း ေဘာင္းဘီတုိအေပ်ာ့သားကို၀တ္ထားေသာေၾကာင့္

 ေပါင္သားျဖဴျဖဴ နဲ႔ ေျခသလံုးသား ၀င္း၀င္းတုိ႕ က ေျပးကိုက္ခ်င္စိတ္ပင္ေပၚလာသည္။

'' ေအာ္....  ငါ့ႏွယ္ မမေရႊစင္လုပ္တာနဲ႔  ေနရင္းထိုင္ရင္းေခြးျဖစ္ေတာ့မွာပဲ ။ ငါ့ႏွယ္ေနာ္ ''  သူရ  ေတြးမိသည္။

'' မမ ''  မမ နာမည္ကို ဘာရယ္မဟုတ္လွမ္းေခၚမိသည္။

'' ဟင္ ''

လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခိုက္အတန္႕မွာ သူရတစ္ေယာက္ စိတ္မထိန္းႏို္င္ေတာ့ပဲ

မမေရႊစင္ရဲ႕ကိုယ္လံုးကိုဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းအစံုကိုနမ္းစုပ္လိုက္ေတာ့သည္။

''ျပြတ္... အို ေမာင္ေလးရယ္ ။ ေဒၚေလးထြက္လာလိမ့္မယ္။''

''မလာေသးပါဘူးမမရယ္ခဏပါ။'' ႏႈတ္ခမ္းအစံုကိုစကားျပန္ေျပာေသာခဏသာ အနားေပးျပီး မမႏႈတ္ခမ္းေပၚတြင္

အလုပ္ေပးထားလိုက္သည္။ မမေရႊစင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို နမ္းလို႕မ၀ေပ။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုဆြဲဆြဲစုပ္လိုက္ ၊

လွ်ာကိုအထဲထိုးသြင္းျပီး မမေရႊစင္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ပြတ္ဆြဲလိုက္လုပ္သည္။

''မမလွ်ာကိုကၽြန္ေတာ္ပါးစပ္ထဲထည့္ျပီးနမ္းေလမမရယ္။''အပ်ဳိၾကီးေရႊစင္တစ္ေယာက္လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕

ဆရာလုပ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။ သူရကနမ္းဆုိေတာ့လဲ ေရႊစင္သူမရဲ႕လွ်ာကို သူရပါးစပ္ထဲထည့္ျပီး သူရနမ္းသလိုနမ္းလိုက္သည္။

သူရလက္ေတြကျငိမ္မေနပဲမမေရႊစင္ရဲ႕ တင္သားအိအိႏွစ္ဖက္ကို ေခ်ေနသည္။ တင္ပါးကိုေျခလို႕၀ေတာ့လက္တစ္ဖက္က

အက်ီေအာက္ကလ်ဳိ၀င္ျပီး ေရႊစင္ရဲ႕ ရင္သားႏွစ္လုံးကို ေဘာ္လီေပၚကေနရြရြေလးပြတ္သတ္ေနသည္။

ေဘာ္လီေပၚက ပြတ္ရတာျဖစ္ေပမဲ့ ေဘာ္လီကအေပ်ာ့သားမုိ႕ ကိုင္လို႕ေကာင္းလွသည္။ ေဘာ္လီက မမေရႊစင္ရဲ႕

ရင္သားတစ္စံုလံုးကိုလံုေအာင္မဖံုးႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေပၚေနတဲ့ရင္သားအေပၚပိုင္းကို အသာအယာကိုင္တြယ္သည္။

'' အို ... ေမာင္ေလးရယ္။'' ေရႊစင္ ရင္ေတြတဒံုးဒံုးခုန္လာသည္။

သူရ ေရႊစင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းျပီး ပါးေလးကိုနမ္းသည္။ ပါးႏွစ္ဖက္ကုိဘယ္ျပန္ညာျပန္ေမႊးေမႊးေပးျပီးေတာ့

မမေရႊစင္ရဲ႕နားရြက္ကေလးကို ညင္ညင္သာသာေလးနမ္းသည္။

 ျပီးေတာ့နားရြက္တစ္ခုလံုးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ညင္ညင္သာသာငံုျပီးစုတ္ယူလိုက္သည္။နားရြက္ေပါက္ေလးထဲ လွ်ာကိုအသာေလးသြင္းျပီး

ကလိေပးလိုက္ေတာ့ မမေရႊစင္ရုန္းသည္။

''အား... အူယားတယ္ေမာင္ေလးရာ။ ၾကက္သီးထတယ္။ ''

''ေဒၚေလးလာေတာ့မယ္။'' ေရႊစင္ သူရပုခံုးႏွစ္ဖက္ကုိအသာတြန္းျပီးေနာက္ဆုတ္သည္။ မဆုတ္လို႕မရ ။ ဒီေကာင္ေလးလုပ္ပံုနဲ႔

၀တ္ထားတဲ့ ဂ်င္းအေပ်ာ့သားေဘာင္းဘီအျဖဴက ကြက္ေတာ့မည္။ ဟိုေနရာကအရည္ေတြထြက္လာတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိခံစားရသည္။

သူရလည္း အတင္းအၾကပ္မလုပ္ခ်င္တာနဲ႔ အသာပင္လႊတ္ေပးလိုက္သည္။

သူရရဲ႕ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္ကညီေတာင္ေမာင္ကေခါင္းေထာင္ေနသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဂြၾကားေနရာက ဖုဖုၾကီးကိုေတြ႕ေတာ့

မမေရႊစင္ က ခစ္ခနဲ ရီသည္။ သူရလည္းထံုးစံအတုိင္း အရွက္ေျပျပံဳးျပလိုက္ရျပန္သည္။

''ေမာင္ေလး လက္ဖက္သုပ္စားမလား။ မမသုပ္ေကၽြးမယ္။'' သူရအေနရခက္မွာစိုးလို႕ ေရႊစင္စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္သည္။

''စားမယ္ေလမမ ။ ကၽြန္ေတာ္ဒီညစာက်က္မလို႕ ။ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ စာမ်ားမ်ားက်က္လို႕ရတာေပါ့။''

''အုိေကေလ။ ဒါဆုိ မမလက္ဖက္သြားသုပ္တာ့မယ္။ ေမာင္ေလးဧည့္ခန္းမွာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္းေစာင့္ေနေပါ့။''

သူရ ဆုိဖာေပၚမွာထုိင္ရင္း စကိုင္းနက္က လာတဲ့ အားကစားလိုင္းတစ္လိုင္းကိုဖြင့္ၾကည့္သည္။

''ဟူး.... '' ေစာေစာတုန္းက မမေရႊစင္နဲ႔ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကိုျပန္ေတြးမိျပီးရင္ေတြခုန္ေနသည္။

'' ငါ မမေရႊစင္အေပၚအခြင့္အေရးယူသလိုမ်ားျဖစ္ေနျပီလား။'' မမေရႊစင္ သူ႕ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ဆုိတာကိုသိသည္။

သူေျပာရင္မမေရႊစင္ျငင္းမည္မဟုတ္မွန္းလဲသိသည္။ ခ်စ္ရသူမမေရႊစင္ကုိ သူရတန္ဖိုးထားခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ မမေရႊစင္ရဲ႕

ရွန္ပူနံ႔သင္းေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ၾကီးမ်ား၊ မ်က္၀န္းညိဳညိဳေအာက္က လွပတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု၊ ဖြံ႕ထြားတဲ့

ရင္သားလံုးလံုးမ်ား၊ ေသးသြယ္တဲ့ခါးေအာက္က ကားဆင္းသြားေသာ တင္ပါးတစ္စံု ၊

ဆင္စြယ္လိုသြယ္ျပီးရွည္လ်ားတဲ့ ေပါင္တံရွည္ၾကီးေတြရဲ႕ ဖမ္းစားမႈေအာက္မွာ

ရုန္းထြက္ႏုိင္မွာမဟုတ္ေလာက္ေပ။ ေတြးရင္းေတြးရင္းရင္ေတြေမာလာေသာေၾကာင့္ သက္ျပင္းေမာကိုသာခ်လိုက္ရျပန္သည္။

''ဟူး..........''

''ေမာင္ေလး ဘာေတြသက္ျပင္းခ်ေနတာလဲ။ သက္ျပင္းခ်ရင္ ျမန္ျမန္အိုစာတယ္လို႕ၾကားဖူးတယ္ေနာ္။ ငါ့ေမာင္က မမနဲ႔ အသက္ခ်င္းကြာလို႕  ျမန္ျမန္ရုပ္ရင့္ေအာင္လုပ္ေနတာလား။ ''

''အာ..  မဟုတ္ပါဘူးမမရယ္။ မမကိုခ်စ္လြန္းလို႕ မမနဲ႔ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ အေၾကာင္းေတြေတြးရင္းရင္ေမာလာလို႕ပါ။''

''ဟားဟား... ငါ့ေမာင္ကေတာ့လုပ္ျပီ။ ရင္ေမာရမွာမမပါ ငါ့ေမာင္ရယ္။ မမမိဘေတြက မမကိုအသက္ၾကီးမွ ကေလးကိုမုန္႕ေပးၾကိဳက္တယ္ဆုိျပီး သေဘာမတူမွာစိုးလို႕ မမမွာေတြးျပီးပူေနရတာ။''

''ကၽြန္ေတာ္ပူတာက မမလိုမဟုတ္ဘူးမမေရ။ ဒီေလာက္လွတဲ့မမကို ေန႕တုိင္းေတြ႕ေနရင္ စိတ္မထိန္းႏုိင္ပဲခိုးေျပးမိမွာစိုးလို႕ခင္ဗ် မမရ။ မမရဲ႕ အနမ္းေတြ ၊ မမရဲ႕ အျပံဳးေတြေအာက္မွာၾကာၾကာေနရရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွစိတ္ထိန္းႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။''

''ေမာင္ေလးရယ္ သံုးရက္ပဲေစာင့္ပါဆုိေန။ မမလဲ ေမာင္ေလးကိုလက္ထပ္ဖုိ႕အထိဆံုးျဖတ္ျပီးသားဆုိေတာ့ မမရဲ႕အပ်ဳိစင္ဘ၀ကိုေမာင္ေလးကိုေပးဖုိ႕အထိဆံုးျဖတ္ျပီးသားပါေမာင္ရယ္။ တကယ္လို႕ မမရဲ႕မိဘေတြက မမနဲ႔ေမာင္ေလးၾကားမွာ ခြဲလာလို႕ လက္မထပ္ျဖစ္ဘူးဆုိရင္ေတာင္ မမဘယ္သူ႔ကိုမွ လက္မထပ္ေတာ့ဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ မမဘ၀မွာ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔လက္ထပ္မဲ့သူတစ္ေယာက္ထဲပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္။''

''ကဲ .... မမလက္ရာလက္ဖက္သုပ္ေလးစားလိုက္ပါဦး။''

သူရလက္ဖက္သုပ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ဖက္ကိုခရမ္းခ်ဥ္သီးအစိမ္းေလးေတြလွီးထည့္ျပီးသုပ္ထားတာကိုေတြ႕သည္။

လက္ဖက္သုပ္ရဲ႕ေဘးနားမွာ ေဂၚဖီထုတ္အျဖဴေလးေတြကိုေလးေထာင့္ေလးေတြလွီးေပးထားသည္။

''မမဒီေဂၚဖီေတြကထည့္မသုပ္ဘူးလား။''
'' ဟုတ္တယ္ေမာင္ေလး။ အဲဒါမမအုိင္ဒီယာပဲ။ လက္ဖက္သုပ္စပ္စပ္ေလးကိုတစ္လုတ္စားျပီးရင္ ေဂၚဖီဖတ္ေလးကိုၾကြတ္ၾကြတ္၀ါး။အဲဒါပိုစားေကာင္းတယ္။ စားၾကည့္။''

သူရ မမေရႊစင္ရဲ႕လက္ရာ လက္ဖက္သုပ္ကိုစားၾကည့္သည္။ ပုစြန္ေျခာက္ႏုိင္ႏုိင္နဲ႔သုပ္ထားေသာေၾကာင့္ စားလို႕ေကာင္းလွသည္။

ငရုတ္သီးစပ္စပ္ ေၾကာင့္ ရႈးရႈးရွဲရွဲနဲ႔စားလိုက္ ေဂၚဖီဖတ္ကိုၾကြတ္ၾကြတ္၀ါးလိုက္ လက္ဖက္ပန္းကန္ကိုလက္ကမခ်ပဲစားျဖစ္သည္။

''မမ ... လက္ဖက္သုပ္က စားလို႕အရမ္းေကာင္းတယ္။''

''ကၽြန္ေတာ့္ေမေမသုပ္ေကၽြးတဲ့လက္ဖက္သုပ္လည္းစားလို႕ေကာင္းတာပဲ ဒါေပမဲ့ မမလက္ဖက္သုပ္က ပိုစားလို႕ေကာင္းေနတယ္။ အဲဒါမမ ဘာေတြမ်ားထည့္သုပ္ထားတာလဲ။ ''

''ဟဲဟဲ... မမက အဲဒါကိုေမးမလားလို႕ေစာင့္ေနတာ။ လ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ကိုေျပာျပမလို႕ေလ။''

'' မမက မံုရြာဘက္ကလာတဲ့တြင္းပိုးကိုထည့္သုပ္ထားတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ဆိမ့္ျပီးပိုစားလို႕ေကာင္းတာ။''

''မမရဲ႕အခ်စ္ေမတၱာေတြထည့္သုပ္ထားလို႕ေပါ့ ငါ့ေမာင္ရယ္ '' လို႕ ေျပာမည္ဟုေမွ်ာ္လင့္ထားေသာေၾကာင့္ သူရမ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့သြားသည္။

''အာ... မမရာ ကၽြန္ေတာ္ က မမ ေမတၱာေတြထည့္သုပ္ထားလို႕ ပိုေကာင္းတယ္ထင္ေနတာ။ မမကတြင္းပိုးေတြထည့္သုပ္ထားတာကိုး။ သြားပါျပီဗ်ာ။ '' သူရမ်က္ႏွာအီလည္လည္ၾကီးႏွင့္ေျပာမိသည္။

''ခစ္ခစ္.... '' မမရယ္သည္။ ျဖဴေဖြးညီညာေသာ သြားျဖဴျဖဴေလးေတြကိုသူရၾကည့္မိသည္။
လွလုိက္တာမမရယ္။

ရယ္လို႕ျပီးေတာ့ မမေရႊစင္က ''ေမာင္ေလးရယ္ ေျပာေနစရာလိုေသးလို႕လား။ ေမာင္ေလးအတြက္ဆုိ ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္မမက အခ်စ္ေမတၱာေတြထည့္ေပးထားတာပါကြာ။ ယံုပါ။ ''

''ယံုပါတယ္မမရယ္။ တကယ္ပါ။''

သူရလက္ဖက္သုတ္ဆက္စားေနတုန္း မမရုပ္ရွင္လိုင္းေတြေျပာင္းၾကည့္သည္။ အေနာက္တုိင္းရုပ္ရွင္ကားေတြေၾကာင္းေျပာျဖစ္သည္။

ထုိ႕ေနာက္ Channel V ကိုေျပာင္းၾကည့္ျပီး ကိုရီးယားအဆုိေတာ္အဖြဲ႔ေတြအေၾကာင္းေျပာၾကသည္။

ေရႊစင္စကားေျပာရင္း အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုးနာရီေက်ာ္ျပီ။

''ေမာင္ေလး၊ မျပန္ေသးဘူးလား။ ကိုးနာရီေက်ာ္ျပီ။ အေဆာင္ျပန္ရဦးမွာေလ။''

''ရပါတယ္မမရယ္။ ခဏေလာက္မမနဲ႔စကားေျပာခ်င္ေသးတယ္။''

''ျပန္ပါကြာ။ လိမၼာတယ္။ လမ္းခရီးဆုိတာၾကိဳေျပာလို႕ရတာမဟုတ္ဘူး။ အခုျပန္ရင္မမက ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေပးမယ္။

မျပန္ရင္မေပးဘူး။''

''ဟိဟိ... ဒါဆုိအခုျပန္မယ္။'' သူရအခ်ိန္မဆုိင္းပဲခ်က္ခ်င္းထသည္။

''ကဲ.. ေမာင္ေလးပါးေပး။ မမနမ္းမယ္။''

''အာ... ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းမယ္ေလ မမကလဲ။ ပါးနမ္းတာေတာ့အျမဲနမ္းေနၾကပဲကို။''

''ပါးပဲနမ္းပါေမာင္ရယ္။ ေဒၚေလးလဲရွိတယ္။''

''ဒါဆုိ ပါးနမ္းတာက်ေတာ့ေရာ ေဒၚေလးကမျမင္ဘူးလား။'' သူရသူ႕၀သီအတုိင္းကပ္ေျပာသည္။

''ေအးဟုတ္တယ္ေဟ့ ျမင္တယ္ ျမင္တယ္။ပါးနမ္းတာဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းရင္ ငါစိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ

နင့္ကိုျပန္မလႊတ္ပဲေခၚထားမိမွာစိုးလို႕ေဟ့။ သိျပီလား။'' ေရႊစင္စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေျပာသည္။

''ေခၚထားလဲေကာင္းတာပဲမမရယ္'' သူရရယ္ၾကဲၾကဲနဲ႔ေျပာသည္။

''ကဲကဲ ျပန္ေတာ့ေမာင္ေလးေရ... ညဥ့္နက္ေနျပီ။ မနက္ျဖန္ ဘယ္သြားရမွာလဲ။ ေက်ာင္းလားေဆးရုံလား။''

''ေဆးရုံသြားရမွာမမ ။ မနက္ျဖန္ဆယ္နာရီေလာက္မွသြားရမွာ။''

''ဒါဆုိမနက္ျဖန္မနက္ေစာေစာထ။ မႏၱေလးေတာင္သြားရေအာင္။ မမလဲမေရာက္ျဖစ္တာၾကာျပီ။ ''

''ဒါဆုိကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္မမ။ ''သူရျပန္ထြက္ေတာ့ မမက ျခံ၀ထိလိုက္ပို႕သည္။ ျခံေရွ႕ေရာက္မွ ဖလိုင္းကစ္စ္ အျပန္အလွန္ေပးျပီး
သူရ အေဆာင္ျပန္ခဲ့သည္။

 အေဆာင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ည၀တ္အက်ီလဲ အိမ္နဲ႔ဖုန္းေျပာျပီး စာကိုျမန္ျမန္က်က္သည္။

''မနက္ေစာေစာထျပီး မမန႔ဲဘုရားသြားရဦးမယ္'' သူရေတြးျပီးၾကည္ႏူးမိသည္။

အၾကည္ႏူးလြန္ျပီး မနက္ျဖန္မနက္ေစာေစာမထႏိုင္မွာစိုးလို႕ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီးအိပ္လိုက္သည္။

'' ေလွ်ာက္လည္ၾကမယ္ ရည္းစားေတြျဖစ္ရင္၊ အနမ္းေတြေပးမယ္  နင့္ပါးကို..... ''

'' လက္ကိုတြဲကာျမိဳ႕အႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားမယ္၊ ခ်မ္းေနတဲ့အခါ ငါဖက္ထားမယ္''

''အိပ္မက္ထဲမွာ ညဘက္ဆုိေတြ႕မယ္၊ အနမ္းေတြေပးမယ္ နင့္ပါးကို''

''စိတ္ကူးေတြပဲကြာ လက္ေတြ႕နဲ႔တစ္ျခားစီ ဆုေတာင္းေတြမျပည့္ႏုိင္ ...  ရူးျပီ ''

''ဟဲလို.... '' ရဲရင့္ေအာင္ရဲ႕ 'အခ်စ္အိပ္မက္' Ring tone ျမည္သံအဆံုးမွာ သူရရဲ႕ အိပ္ခ်င္မူးတူးသံထြက္လာသည္။

'ဟဲလို... ထေတာ့ေလ ၊ အိပ္ပုတ္ေလးရဲ႕ ။ ဘုရားသြားမယ္ဆုိ။''

''ဟုတ္ကဲ့ ထမယ္... ဟီး... ညကေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္လို႕ပါမမရယ္။''

''ကဲဒါဆုိေနာက္ထပ္ နာရီ၀က္ေနရင္ လာခဲ့မယ္ ။ အုိေကလား။''

''အုိေကတယ္မမ။ ''

'' ဒါဆုိ ... ဒါပဲေနာ္။ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္။''

'' ဟုတ္... ခ်စ္တယ္ေနာ္မမ။ ''

''ခ်စ္ပါတယ္ကြယ္.... ''

'' တီ.........'' မမေရႊစင္ဆီက ဖုန္းခ်ျပီးတာနဲ႔ သူရတစ္ေယာက္ကမန္းကတန္းထျပီးေရခ်ဳိး ၊ သြားတုိက္ ၊ မ်က္ႏွာသစ္ရသည္။

မမေရႊစင္က အခ်ိန္တိက်သည္။ သူ႕ဘက္က ေနာက္က်လို႕ ေစာင့္ရတာမ်ဳိးမျဖစ္ေစခ်င္ပါ။

မနက္ေစာေစာေပမဲ့ ေႏြရာသီကုန္ခါနီးျဖစ္ေနေသးေသာေၾကာင့္ ေရခ်ဳိးလို႕ေကာင္းလွသည္။ ေရကိုတ၀ၾကီးခ်ဳိးျပီး

အ၀တ္အစားျမန္ျမန္လဲလိုက္သည္။ အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခာက္နာရီခြဲဖုိ႕ ငါးမိနစ္အလို။ ေဆးရုံကိုတစ္ခါထဲတန္း၀င္မွာမုိ႕လို႕

လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကိုလြယ္အိတ္ထဲထည့္ျပီး အေရွ႕ထြက္လာခဲ့သည္။ ေျခာက္နာရီခြဲတိတိ...

မမေရႊစင္ရဲ႕ကားထုိးဆုိက္လာသည္။ ကားတံခါးဖြင့္ျပီး မမေရႊစင္ထြက္လာသည္။

''မဆုိးဘူး။ နာရီ၀က္နဲ႔ ျပင္ဆင္လို႕ျပီးသားပဲ ငါ့ေမာင္က ''

''ကၽြန္ေတာ္က ေယာက်္ားေလးေလ။ မမတုိ႕လို အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးေပးျပီး မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာထိုင္ အလွျပင္စရာမွမလိုတာ။''

''ေဟ့ ေဟ့... ေတာ္ေတာ ့ေတာ္ေတာ့...  ကေလးေလး။ မမဘက္လွည့္မလာနဲ႔ ။ မမကကိုယ့္ေမာင္ကို အေကာင္းနဲ႔ခ်ီးက်ဴးတာ။''
''ဟုတ္ပါျပီ။ ေတာ္ပါျပီမမရယ္။ ေသာ့ေပး။ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္းမယ္။ မမေရႊစင္တက္။'' သူရ မမေရႊစင္လက္ထဲက  ကားေသာ့ကိုယူျပီး မမေရႊစင္ကားေပၚတက္ဖုိ႕ ကားတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။

ခါးကို ညႊတ္၊ ေခါင္းကိုငံု႕ျပီးကားေပၚတက္ဖုိ႕ လက္တစ္ဖက္ကညႊန္ျပေနတဲ့ သူရကို ၾကည့္ျပီး ေရႊစင္အသည္းေတာ္ေတာ္ယားသြားသည္။

''ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလး''  ေရႊစင္စိတ္ထဲကေတြးရင္း သူ႕အေဆာင္ေရွ႕မလို႕သာ

ဘာမွမလုပ္ပဲကားေပၚတက္လိုက္ရသည္။ ေရႊစင့္ျခံထဲမွာသာဆုိလို႕ကေတာ့ လွမ္းဖက္ျပီးေမႊးေမႊးေပးမိမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

သူရကားကိုက်င္လည္စြာေမာင္းရင္း  ''ဘုရားကိုအရင္သြားမွာလားမမ။ တစ္ခုခုစားဦးမလား။ ''

''ဘုရားကိုအရင္သြားမယ္ေလ။ အေစာၾကီးရွိေသးတာ။
ခုခ်ိန္ဆုိဆုိင္ေတြေကာင္းေကာင္းဖြင့္ဦးမွာမဟုတ္ေသးဘူး။ေမာင္ေလးဗိုက္ဆာေနျပီလား။''

''မဆာေသးပါဘူးမမ။ ျပန္လာမွပဲစားၾကတာေပါ့။ ''

ကားေမာင္းရင္း မမကိုစကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေအာင္ေျပာမိသည္။ မမေရႊစင္က အရင္ကရည္းစားထားဖူးေသးလားေမးသည္။ သူရ

မမေရႊစင္ကို စ ခ်င္တာနဲ႔ ရည္းစား ကိုးေယာက္ထားဖူးတယ္လို႕ေျပာလိုက္သည္။

မမေရႊစင္စိတ္ေကာက္ျပီး မ်က္ႏွာေလးမႈန္သြားသည္။ ဒီလိုက်ေတာ့လဲ သူရစိတ္မေကာင္းပါ။ မမေရႊစင္ကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားဖုိ႕

နဂိုထဲကစဥ္းစားထားျပီးျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရည္းစားမထားဖူးေၾကာင္း ၊ မမေရႊစင္ သာ သူ႕ဘ၀မွာ

ပထမဆံုးနဲ႔ေနာက္ဆံုးခ်စ္သူျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ရွင္းျပသည္။ မမေရႊစင္တကယ္လားဟုေမးျပီး မ်က္ႏွာေလးတည္ေနသည္။ သူရလဲ

မမေရႊစင္စိတ္ေကာက္ေျပေအာင္ တစ္မ်ဳိးၾကံရသည္။

''မမ''

''ဘာလဲ'' ေရႊစင္မ်က္ႏွာကိုတည္ထားရင္းေျပာလိုက္သည္။ သူ႕ကိုခ်စ္လြန္းလို႕ ပတ္၀န္းက်င္က ကဲ့ရဲ႕မွာေတာင္ ဂရုမစိုက္ပဲ

ခ်က္ခ်င္းအေျဖေပးခဲ့တာျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ သူရက သူ႕အခ်စ္ကိုေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္လုပ္သည္။

တစ္ေနကုန္စိတ္ေကာက္ပစ္လိုက္မည္ဟုစဥ္းစားထားသည္။

''မမကို ကၽြန္ေတာ္ပံုျပင္တစ္ခုေျပာျပမယ္။ နားေထာင္မလား။''

ေရႊစင္ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ခပ္တည္တည္ပင္ေနလိုက္သည္။

သူရဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ပံုျပင္ကိုသာေျပာျပလိုက္သည္။

''ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ကေလးေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့။ အဲဒီကေလးေလးကို သူ႕ဆရာမက ေနာက္ေန႕က်ရင္ '' ေခြး၊ ေၾကာင္ ၊ ငွက္ ၊

သန္း ၊ မိေခ်ာင္း ၊ ငါး ၊ ပုရြက္ဆိတ္ '' တုိ႕အေၾကာင္းကိုက်က္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႕က်ရင္

ၾကိဳက္တဲ့တစ္ေကာင္ကို ေမးတာေျဖရမယ္ေပါ့။ ေကာင္ေလးကလဲပ်င္းတာနဲ႔ ၇ေကာင္လံုးမက်က္ပဲ 'သန္း'

အေၾကာင္းကိုပဲက်က္သြားလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႕ စာေမးပြဲမွာ ဆရာမက ေခြး အေၾကာင္းေျဖခိုင္းေတာ့ ေကာင္ေလးက

သန္းအေၾကာင္းပဲရေတာ့ ဒီလိုေျဖလိုက္တယ္ ....

 ' ေခြးဆုိသည္မွာ ေျခေလးေခ်ာင္းရွိေသာ သတၱ၀ါျဖစ္ပါသည္။ ေခြးတြင္ အေမႊးမ်ားရွိပါသည္။ ထုိအေမႊးမ်ားထဲတြင္ သန္းမ်ားရွိပါသည္။
သန္းဆုိသည္မွာ.......   ##@%^&&$#@^***%#@$%%#*((^%()(&%#$^W^$@^%& '

ဆရာမက သူ႕စာအုပ္ကိုစစ္ေတာ့ ေခြးအေၾကာင္းကို မေျဖပဲသန္းအေၾကာင္းေျဖထားလို႕ စိတ္ဆုိးျပီး သူ႕ကို

ငွက္အေၾကာင္းေျဖခိုင္းသတဲ့။ ေကာင္ေလး ငွက္အေၾကာင္းေမးေတာ့

' ငွက္ဆုိသည္မွာ ေလထဲတြင္ပ်ံေသာ သတၱ၀ါမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ငွက္မ်ားတြင္ အေမြႊးမ်ားရွိပါသည္။ ထုိအေမႊးမ်ားထဲတြင္ သန္းမ်ားရွိပါသည္။ သန္းဆုိသည္မွာ.......

ဆရာမလဲ ပိုစိတ္ဆုိးသြားျပီး ငါးအေၾကာင္းကိုေျဖခိုင္းျပန္တယ္တဲ့။ ေကာင္ေလးက ငါးအေၾကာင္းကိုဒီလိုေျဖလိုက္တယ္။

' ငါးဆုိသည္မွာ ေရထဲတြင္ ကူးခတ္ေနေသာ သတၱ၀ါမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ငါးမ်ားတြင္ အေမႊးမရွိပါ။ အကယ္၍အေမႊးမ်ားရွိခဲ့ပါက သန္းမ်ားရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။ သန္းဆုိသည္မွာ.......##@%^&&$#@^***%#@$%%#*((!@#@$^&**!@#^&** '

ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ဆရာမလည္းစိတ္ေလျပီး အလုပ္ထြက္သြားတယ္တဲ့။ ''

''ခစ္ ခစ္....  ခစ္ခစ္ .... '' မရယ္ဘူးဆုိျပီး တင္းထားေပမဲ့ ဘယ္လိုမွမေနႏုိင္ေတာ့လို႕ ေရႊစင္ရယ္လိုက္သည္။

ေတာ္ေတာ္အေျပာေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလး။ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး။ ေရႊစင္ တင္းထားေသာစိတ္ေတြအရည္ေပ်ာ္သြားသည္။

ေရႊစင္ သူရဆုိတဲ့ ေကာင္ေလးကိုအရမ္းခ်စ္ေနမိျပီ။

သူရ ကားကိုက်င္လည္စြာေမာင္းျပီး မႏၱေလးေတာင္ေပၚတက္သည္။ ကားက Toyota Crown 3000CC ဆုိေတာ့ အင္ဂ်င္ပါ၀ါၾကီးျပီး

အရုန္းအဆြဲေကာင္းသည္။ သူရ ကားကိုတ၀ူး၀ူးနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ေမာင္းတက္သည္။

သူရ  ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေမြးလို႕သာေတာ္ေတာ့သည္။

အေနာက္ႏုိင္ငံမွာေမြးလို႕ကေတာ့ ေဖာ္ျမဴလာ၀မ္းမွာျပိဳင္ကားေမာင္းသမားျဖစ္ေလာက္သည္။ မမေရႊစင္ကေတာ့ သူရ

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေမာင္းတာကိုဘာမွမေျပာပဲ ေတာင္တက္လမ္းကိုသာေငးၾကည့္ေနသည္။

''မမ.... ေရာက္ျပီေလ။ ဆင္းေတာ့။''

ေဘးကကားတံခါးကိုဖြင့္ျပီး ဆင္းဖုိ႕ေျပာသံၾကားမွေရႊစင္တစ္ေယာက္ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ျပန္ကပ္ေတာ့သည္။ ေမာတယ္ေမာင္ေလးရယ္

ရင္ေတြေမာတယ္။ ေရႊစင့္ခမ်ာလည္း သူရကို ခ်စ္တယ္လို႕ ေတြးလိုက္မိတုိင္း အိမ္က မိဘႏွစ္ပါးမ်က္ႏွာကိုျပန္ျမင္ေယာင္ျပီး

စိတ္ေတြသာေမာေနမိသည္။ ''ခက္တယ္ကြယ္.....''

သူရ နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ယွဥ္တြဲျပီး ဓာတ္ေလွကားစီးသည္။ ဓာတ္ေလွကားေမာင္းတဲ့လူၾကီးအလစ္မွာ ေရႊစင့္ခါးကိုလာဖက္လို႕

ဆြဲဆိတ္လိုက္ရေသးသည္။ ဒါေတာင္ နား နားတုိးတိုးေလးကပ္ျပီး

''ဟိုဦးၾကီးမျမင္ပါဘူးမမရဲ႕''လို႕လာေျပာသည္။  ျမင္တာမျမင္တာထက္ ဘုရားပရ၀ုဏ္အတြင္းမွာမို႕ ေရႊစင္မကဲခ်င္ပါ။

သူ႕အသက္ကလည္း ျမီးေကာင္ေပါက္မေလးမွမဟုတ္ေတာ့သည္ပဲ။ လာလာကဲေသာ သူရကို

မ်က္ေစာင္းလွလွတစ္ခ်က္သာထုိးလိုက္သည္။

ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ဦးသားအတူတူ ဘုရား၀တ္ျပဳသည္။ ေရႊစင္ ဆုေတာင္းမိသည္က တစ္ခုထဲ...

သူရဆုိတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ ရာသက္ပန္ အေႏွာက္အယွက္ကင္းစြာနဲ႔ လက္တြဲႏုိင္ဖို႕ပဲျဖစ္သည္။ ဘုရားရွိခိုးျပီးလို႕

သူရဘက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမကိုေဘးနားကေသခ်ာထုိင္ျပီးၾကည့္ေနသည့္ သူရကိုေတြ႕သည္။

''ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲ။ လူကိုလာျပီးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္''

''မမဘုရားရွိခိုးတဲ့ပံုေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလို႕ပါမမရယ္။ အရမ္းလွတာပဲ။''

''ေမာင္ကေတာ့ေျမွာက္ေနျပီ။ အျပန္က်ရင္ မမလိုက္ေကြ်းမွာပါ။ အဲေလာက္လဲ ေျမွာက္စရာမလိုပါဘူး။''

''မမ လာ... သြားရေအာင္ ။'' သူရ  ရုတ္တရက္ထျပီး ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွ မႏၱေလးျမိဳ႕ျမင္ကြင္းကို ျမင္ရေသာေနရာသို႕ သြားသည္။

လြယ္အိတ္ထဲကေန အသင့္ပါလာေသာ စစ္သံုးမွန္ေျပာင္းကိုထုတ္သည္။

အနားေရာက္လာေသာ မမေရႊစင္က ''ခစ္... ငါ့ေမာင္က ပစၥည္းကိရိယာအစံုနဲ႔ပါလား။'' မွန္ေျပာင္းၾကီးတကားကားနဲ႔ မႏၱေလးျမိဳ႕

ရႈခင္းကိုၾကည့္ေနေသာ သူရကို ရယ္ရင္းေျပာသည္။

သူရဘာမွမေျပာပဲ ၾကည့္လို႕ေကာင္းသည့္အကြာအေ၀းေရာက္ေအာင္ခ်ိန္ျပီး

''မမဒီမွာလာၾကည့္ ရႈခင္းေတြအရမ္းလွတယ္။''

ေရႊစင္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မွန္ေျပာင္းနဲ႔ၾကည့္ရေသာ ရႈခင္းေတြက အရမ္းလွသည္။ မႏၱေလးက်ဳံး ၊ နန္းေတာ္ ၊ မႏၱေလး တကၠသုိလ္

စသည္ျဖင့္ အေသးစိတ္ျမင္ရသည္။

သူရ သူမလက္ထဲမွ မွန္ေျပာင္းကို ယူျပီး ဟိုနားသြားေျပးၾကည့္လိုက္ ၊ ဒီနားသြားေျပးၾကည့္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနသည္။

''ဒီေကာင္ေလးႏွယ္ .... ကေလးေလးက်ေနတာပဲ။''

အနားနားသို႕ ေရာက္လာေသာ သူရကို ေရႊစင္ ေမးၾကည့္သည္။

''ေမာင္... ဘုရားမွာေစာေစာတုန္းကဘာဆုေတာင္းလဲ။ မ ကေတာ့ ေမာင္နဲ႔ တစ္သက္လံုးေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအတူတူေနရပါေစလို႕

ဆုေတာင္းတယ္။'' မွန္ေျပာင္းကိုသာသဲၾကီးမဲၾကီးၾကည့္ေနေသာ သူရကေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္မေျဖ။

သူရလက္ကိုလႈပ္ရင္း ေနာက္တစ္ခါထပ္ေမးလိုက္သည္။''ေမာင္... ဘာဆုေတာင္းလဲလို႕ဆုိ။''

''အင္း... ထီေပါက္ပါေစလုိ႕ဆုေတာင္းတယ္မမ။''

''ဟာ... '' ေရႊစင္ ဒီတစ္ခါေတာ့ေတာ္ေတာ္ေပါက္ကြဲသြားသည္။ ဒီေကာင္ေလး ကပ်က္ကေခ်ာ္နဲ႔ သူ႕ကို စိတ္ထဲမထားဘူးလို႕ထင္သည္။

သူမဘက္ကေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ။ စားလဲ သူ႕အေၾကာင္း ၊ သြားလဲ သူ႕အေၾကာင္း။

ေရႊစင္စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ဘာမွမေျပာပဲလွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။ ေရႊစင္ေဆာင့္ေဆာင့္ ေအာင့္ေအာင့္နွင့္ ထထြက္သြားမွ ေနာက္ကေန

မွန္ေျပာင္းၾကီးတကားကားနဲ႔ ေနာက္ကေနအေျပးလိုက္လာသည္။ ေရႊစင္ေနာက္ကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့

မွန္ေျပာင္းၾကီးကတစ္ဖက္ လြယ္အိတ္က တစ္ဖက္ ႏွင့္ ကို႕ယိုးကားယားေျပးလိုက္လာေသာ သူရပံုစံကရယ္စရာေကာင္းေနသည္။

''မမရယ္ စိတ္မဆုိးပါနဲ႔။ ေမာင္ေလးက အမွန္အတုိင္းေျဖလိုက္တာပါ။ မမ မၾကိဳက္ဘူးဆုိ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။

စိတ္မဆုိးနဲ႔ေနာ္ ... မမ... ေနာ္...''

ေရႊစင္ေျခလွမ္းကိုရပ္တန္႕လိုက္ျပီး  ''မမမွာေတာ့ သူရနဲ႔ နီးဖို႕ ဆုေတာင္းတယ္။ ေမာင္က ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔။

ဒီကအရမ္းခ်စ္လို႕အေရးမစိုက္တာလား။ ''

''ဟာ... မဟုတ္ပါဘူးမမရယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘက္က မမနဲ႔ နီးမယ္ဆုိတာ ယံုျပီးသားပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆုေတာင္းစရာမလိုဘူးထင္လို႕။

မမကို အေရးမစိုက္တာမဟုတ္ပါဘူးမမရယ္။စိတ္ဆုိးရဘူးေနာ္... မမ ... ေနာ္... ေနာ္...။''

''ဟုတ္ပါျပီ။ စိတ္မဆုိးေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္အဲလိုမျဖစ္ေစနဲ႔။ မမကို မေလးစားခ်င္ေနပါကြာ။ မမအခ်စ္ကိုေတာ့ ေလးစားပါ။

ဟုတ္ျပီလား။''

''ဟုတ္ကဲ့ မမ။ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး မမရယ္။'' သူရ ဒီတစ္ခါေတာ့ စိတ္ထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲပင္ေျပာမိသည္။ မမေရႊစင္

သူ႕ကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္မွန္းသူနားလည္ပါသည္။

မႏၱေလးေတာင္ကျပန္ေတာ့  ၆၃လမ္းေပၚက လမ္းေဘးရွမ္းေခါက္ဆြဲဆုိင္ေလးတစ္ဆုိင္မွာ ၀င္စားၾကသည္။

ဒီဆုိင္ကိုသူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာဖူး၍ သိေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူရလည္းတစ္ခါမွမစားဖူးေသး။

အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ ဟင္းခ်ဳိအိုးၾကီး က မနက္ေစာေစာ အေအးဓာတ္မကုန္ေသးေသာ

နံနက္ခင္းတြင္ ေသာက္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။ ေဘးက စားေနၾကတဲ့သူေတြကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့
ဆန္စီး၊ ျမွီးရွည္ ၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ တုိ႕စားေနၾကတာေတြ႕သည္။

''မမဘာစားမလဲ။''

''ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားမယ္ ေမာင္ေလး။''

''ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္က ေျမအိုးျမီွးရွည္စားမယ္။''

စားပြဲထုိးေကာင္ေလးကို ရွမ္းေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲႏွင့္ ေျမအိုးျမွီးရွည္တစ္ပြဲမွာလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲကေရာက္လာသည္။

သူရမွာထားေသာ ေျမအုိးျမွီးရွည္ကမလာေသးပါ။ မမက အတူတူစားရေအာင္ ေစာင့္ေနသည္။

သူရလဲအားနာတာနဲ႔ ''မမ ၊ အရင္စားႏွင့္ေလ။''

''ရပါတယ္ မ က ေမာင္ေလးနဲ႔ အတူတူစားရေအာင္ေစာင့္ေနတာ။''

''ဒီလိုမမရ ။ ဒီဆုိင္က ရုပ္ေခ်ာတဲ့သူေတြကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ လာခ်ေပးေလ့မရွိဘူး။ ဆုိင္ကိုလူ၀င္ေအာင္လို႕

လာဘ္ေခၚတဲ့အေနနဲ႔ေခၚထားတတ္တာ။ ဟီးဟီး။''

''ဒါဆုိမမကရုပ္ဆုိးတယ္ေပါ့။ ဟုတ္လား။''

''မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဆုိင္က ေျမအိုးျမီွးရွည္ကိုမမမွာတယ္ထင္လို႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႔လာမခ်ေသးတာျဖစ္မယ္။

မမကရုပ္ေခ်ာတယ္မလား ...ဟီး....။''

''ေကာင္ေလးေနာ္... အေလွ်ာက္ေကာင္းလို႕ အေထာင္းသက္သာသြားတယ္။ ဒီေန႕ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္လုပ္ေနတာေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီ။''

ေရႊစင္စကားမဆံုးခင္ ေျမအိုးျမီွးရွည္ေရာက္လာလို႕စကားျပတ္သြားသည္။ ေျမအိုးျမွီးရွည္က အေငြ႕တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႔စားခ်င္စရာ။

ၾကက္သား၊ ၾကာစြယ္၊ ၾကြက္နားရြက္မႈိ၊ ပဲျပား ၊ အသားတု ၊ ငံုးဥ စံုစံုလင္လင္ပင္ပါသည္။ သူရလည္း တူတစ္စံုေဖာက္ျပီး

ညာဘက္လက္က ႏိႈက္စားလုိက္ ၊ ဘယ္ဘက္လက္က ဇြန္းနဲ႔ ဟင္းရည္ကို တရႈးရႈးနဲ႔ မႈတ္ျပီးခပ္ေသာက္လိုက္နဲ႔

အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ ေလးငါးလုတ္ေလာက္ဆက္တုိက္စားျပီးေတာ့ မွ မမေရႊစင္ဘက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မမေရႊစင္က သူ႕ကို

စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုေတြ႕ရသည္။

''မမ စားပါဦး။ ေျမအိုးျမွီးရွည္အုိးကို မမဘက္ကိုတုိးေပးရင္းေျပာသည္။''

''ေတာ္ေသးတာေပါ့။ မမကိုေကြ်းေဖာ္ရလို႕။ မမကဘယ္ေတာ့ စားပါဦးလို႕ ေခၚေကြ်းမလဲေစာင့္ေနတာ။''

''ကြ်န္ေတာ္ က အဲလိုပဲမမရဲ႕ အစားတစ္ခုခုစားရင္ ေဘးကိုေမ့သြားတတ္လို႕ပါ။ ဟီီး... ''

ေရႊစင္ သူရမွာထားတဲ့ေျမအုိးျမွီးရွည္ကို ျမည္းၾကည့္ေတာ့ ငရုတ္သီးစပ္စပ္နဲ႔ အရသာေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္။

ပဲငပိနံ႔ေလးလည္းအနည္းငယ္သင္းေနေသာေၾကာင့္ ေရႊစင့္အၾကိဳက္ပင္။ တစ္ဇြန္းေလာက္သာျမည္းမယ္လို႕ စဥ္းစားထားေသာ္လည္း

အေတာမသတ္ႏုိင္ပဲ သံုးေလးဇြန္းေလာက္ ဆက္တုိက္စားလိုက္သည္။

''ေျမအိုးျမွီးရွည္ကို မမစားလိုက္ပါလား။ ကြ်န္ေတာ္ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆက္စားလိုက္မယ္။''

''အို.. မဟုတ္တာ မမကျမည္းၾကည့္တာပါ။''

''စားလိုက္ပါမမရယ္။'' သူရေျပာေျပာဆုိဆုိ မမစားလက္စ ရွမ္းေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကို ယူျပီးစားလိုက္သည္။

''အို....  ရႊံစရာၾကီးေမာင္ရယ္ ။ မမစားထားတာ တစ္၀က္ေက်ာ္ေနျပီ။''

''မမရယ္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတာင္နမ္းျပီးျပီပဲ။ ဘာရႊံစရာရွိေသးလို႕လဲ။''

''ရႈး.. တုိးတုိး.. သူမ်ားေတြၾကားကုန္ဦးမယ္။'' ေရႊစင္ မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးနဲ႔ တားယူရသည္။ ဒီေကာင္ေလး အဲလို

လူေရွ႕သူေရွ႕မွာလည္း ဘာမွန္းမသိစြတ္ရြတ္ေျပာတတ္သည္။

''မၾကားပါဘူးမမရယ္။''

ေရႊစင့္ အနားနားကပ္ျပီး ရယ္ၾကဲၾကဲနဲ႔ေျပာသည္။ ''ဘယ္လိုေလးမွန္းလဲမသိဘူး။'' ေရႊစင္

စကားဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ေျမအိုးျမွီးရွည္ပူပူကိုသာ တရႈးရႈးန႔ဲ မႈတ္ျပီးေသာက္လိုက္သည္။ မနက္ေစာေစာ ဒီလိုမ်ဳိးေလးစားရေတာ့လဲ

စားလို႕ေကာင္းလွသည္။ ေရႊစင့္ဘ၀မွာ မနက္ေစာေစာထ၊ အိမ္ကအေဒၚျဖစ္သူျပင္ေပးေသာ Breakfast စားျပီး ၊ ရုံးသြားတာပဲရွိသည္။

အခုလိုမ်ဳိးတစ္ခါမွ အျပင္ထြက္မစားဖူးခဲ့။ တစ္ခါတစ္ေလ အျပင္စာစားခ်င္ရင္ ျခံေစာင့္ၾကီး ဦးသာဒင္ကိုပဲ ေဒၚေလးက

သြား၀ယ္ခိုင္းတတ္သည္။ ဦးသာဒင္ကလဲ မလည္မ၀ယ္ဆုိေတာ့ သူ႕အိမ္အနီးအနားမွလြဲ၍က်န္တဲ့ေနရာ လႊတ္လို႕မရေပ။

ေရႊစင္တစ္ေယာက္ သူရနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီးမွသာ မုန္႕ဟင္းခါးဆုိင္၊ ျမွီးရွည္ဆုိင္ စံုေအာင္စားျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။

''ဒီလိုမွန္းသိရင္ ေစာေစာကတည္းကရည္းစားထားပါတယ္'' လုိ႕ အပ်ဳိၾကီးေရႊစင္ တစ္ေယာက္ ေတြးမိသည္။

မမေရႊစင္စားလို႕ ျပီးခါနီး သူရ ပိုက္ဆံရွင္းသည့္ေနရာသို႕ ထသြားျပီး ပိုက္ဆံရွင္းလုိက္သည္။

မမေရႊစင္ သူ႕ကို ေကြ်းေမြးတာေတြမ်ားေနျပီျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔

မိန္းကေလးဘက္က၀ယ္ေကြ်းတုိင္းလည္းစားလို႕မေကာင္းဟု သူရ ထင္မိသည္။

တလက္စတည္း ေရသန္႕ဘူးေအးေအးေလးတစ္ဘူးပါ၀ယ္လာခဲ့လိုက္သည္။

မမေရႊစင္ နဖူးတြင္ေခြ်းေလးမ်ားစို႕ေနသည္။ ေျမအိုးျမွီးရွည္ကေတာ္ေတာ္စပ္သည္။ ငရုပ္သီးစပ္ေသာေၾကာင့္ႏႈတ္ခမ္းကို

စူကာတရႈးရႈးျဖစ္ေနသည္။ လက္ကလည္း ယပ္ခပ္သလို ပါးစပ္နားတစ္၀ိုက္ကိုခတ္ေနသည္။

''ေရာ့ ... မမ ေသာက္လုိက္ပါဦး။'' ေရသန္႕ဘူး အေပၚက ပလတ္စတစ္ပတ္ကိုခြာျပီး တစ္ခါထဲ အဖုံးဖြင့္ျပီးေပးလိုက္သည္။

မမေရႊစင္ ေရသန္႕ဘူးကိုလွမ္းယူရင္း သူရကို ေက်းဇူးတင္သည့္အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္သည္။

ေရေအးေအးေလးေသာက္လိုက္ရလို႕ ေရႊစင္ငရုတ္သီးစပ္တာအေတာ္သက္သာသြားသည္။ ေရေသာက္ေအးေအးေလး

ေသာက္လိုက္ရရင္ေကာင္းမွာပဲဟု ေတြးမိေနစဥ္ သူရကအလိုက္တသိယူလာေပးျခင္းျဖစ္သည္။

''ငါ့ေမာင္က အလိုက္သိတယ္ကြာ။ အဲဒါေၾကာင့္ မမက ပိုျပီးခ်စ္ေနရတာ။''

ေရႊစင့္ အေျပာကို ဘာမွမတုန္႕ျပန္ပဲ သူရမႈန္ကုတ္ကုတ္လုပ္ေနသည္။

 ''ဘာေတြေတြးေနတာလဲ ေမာင္။''

''မမ ဒီေန႕အလုပ္မသြားလို႕ရလား။''

''ဘာလို႕လဲေမာင္ရဲ႕ ။''

''ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ မနက္ပိုင္းေနမေကာင္းဘူးလို႕ ရုံးကိုဖုန္းဆက္လိုက္ပါလား။''

''ဘာလုပ္မလို႕လဲဆုိ။''

''ကၽြန္ေတာ့္အေဆာင္လုိက္ခဲ့ပါလားမမ။''

''လူေတြျမင္မွာေပါ့ေမာင္ေလးရဲ႕။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လိုက္လာတယ္ဆုိရင္ အေဆာင္ရွင္ေတြကလက္ခံပါ့မလား။''

''ခုခ်ိန္ဆုိအေဆာင္မွဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူးမမရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ပဲရွိမွာ။ ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္က်မွ ျပန္ေပါ့။ ''

''ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာရေအာင္... ဟဲဟဲ။''

''ဘာဟဲဟဲ လဲ။ မသိရင္ ခက္မယ္။ သူ႕အၾကံေတြ။'' ေရႊစင္ မ်က္ေစာင္းလွလွတစ္ခ်က္ထုိးရင္းေျပာသည္။

''လာသြားရေအာင္ မမ။ အခ်ိန္ရွိခိုက္ လံု႕လစိုက္ၾကစို႕။''

''ဒါဆိုခဏေနဦး။ ရုံးကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္။'' ေရႊစင္

ဟန္းဖုန္းကိုထုတ္ျပီးရုံးကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္လို႕ မနက္ပိုင္းမလာေတာ့ဘူး လို႕ေျပာလိုက္သည္။

ဟုတ္ကဲ့မမ။ စိတ္ခ်ပါလို႕ ေျပာေသာ ေကာင္မေလး၏ အသံတြင္ ေပ်ာ္သြားေသာအရိပ္အေယာင္ကိုေတြ႕ရသည္။

အလုပ္ရွင္မလာေသာေန႕တြင္ ရုံး၀န္ထမ္းမ်ားလြတ္လပ္ေရးရေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။

''မမ လာ.. သြားရေအာင္။''

ဖုန္းခ်ျပီးျပီးခ်င္း သြားဖုိ႕လာေျပာေသာ သူရကို ေရႊစင္ ပိုကိုပိုတယ္ ဟူေသာသေဘာျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။

သူရလည္းသူမအၾကည့္ကို နားလည္သည္ထင္သည္။ ထံုးစံအတုိင္း ဟီး... ခနဲသာ သြားျဖဲျပီးရယ္ျပသည္။

''ေမာင့္ အေဆာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြသိကုန္မွာေပါ့။ မမလိုက္ရင္ ျဖစ္ပါ့မလား။

 ျပီးေတာ့အေဆာင္ရွင္ေရာပဲေလ။ ''သူရအေဆာင္ကို သြားတဲ့လမ္းမွာ ကားေပၚမွာထုိင္ရင္းေမးမိသည္။

''အေဆာင္ရွင္က လင္မယားႏွစ္ေယာက္ထဲမမရဲ႕။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက အစိုးရရုံးက ဦးစီးမႈးဆုိေတာ့ အခုခ်ိန္ေလာက္ဆုိ

သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးရုံးသြားၾကျပီ။ အေဆာင္ရွင္က အေပၚထပ္မွာေနတာေလ။ ေအာက္ထပ္မွာ

အခန္းေလးခန္းဖြဲ႕ျပီးေက်ာင္းသားေတြထားတယ္။ အေဆာင္မွာ ေက်ာင္းသားေလးေယာက္ပဲရွိတယ္။ လူနည္းနည္းနဲ႔

ပုိက္ဆံမ်ားမ်ားယူတယ္ေပါ့မမရယ္။ Facility ကေတာ့ ေပးထားတာနဲ႔တန္ေအာင္ေတာ္ေတာ္ေလးျပည့္စံုပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးခန္းကတစ္ေယာက္က ခ်က္တင္ကေနညိထားတဲ့ သူ႕ေကာင္မေလးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရေအာင္

မေန႕ညကပဲရန္ကုန္ဆင္းသြားတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္က ပထမႏွစ္ေလးေတြေလ။ သူတို႕ က မနက္ေစာေစာဆုိက်ဴရွင္သြားျပီ။

က်ဴရွင္ကေနတစ္ခါထဲေက်ာင္းတန္းသြားၾကမွာဆုိေတာ့ အေဆာင္မွာ လြတ္ပါတယ္။ သူရတုိ႕က မပိုင္ရင္ျခင္ေတာင္မရိုက္ပါဘူးမမရဲ႕။

ဟီး ဟီး...  ''

''ပိုင္ရင္ျပီးတာပါပဲ။ မနက္ျဖန္ ေဒၚေလး အမရပူရျပန္မွာဆုိေတာ့ လြတ္ေတာ့မွာပဲဟာကို။ တစ္ရက္ေလးေတာင္မေစာင့္ႏုိင္ဘူး။

တကယ္ပဲ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္။ ''ေရႊစင္ သူ႕ရည္းစားေလးကို ဘယ္လိုမွမႏုိင္ေတာ့တဲ့ေလသံနဲ႔ေျပာသည္။

တကယ္ေတာ့ ေရႊစင္ကိုယ္တုိင္လဲ သူရနဲ႕အတူတူေနရေတာ့မို႕ ရင္ေတြအေတာ္ခုန္ေနသည္။

ဘာမွမျဖစ္သလို ဟန္လုပ္ျပီးေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

သူရအေဆာင္ေရာက္ေတာ့ သူရကဦးေဆာင္ျပီးေခၚသြားသည္။ သူ႕အေဆာင္ကို အျပင္မွာျမင္ေတာ့ တုိက္ၾကီးၾကီးတစ္လံုးဟုသာ

ထင္ခဲ့သည္။ အထဲေရာက္ေတာ့ တုိက္ၾကီးက ေကာင္းလွသည္။

''လာေလမမ...'' အေဆာင္ကို ေလ့လာေနေသာေရႊစင္ကို သူရက

အခန္းတံခါးဖြင့္ျပီးတာနဲ႕လာဖုိ႕လွမ္းေခၚသည္။ ေရႊစင္သူရအခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရႊစင့္ခါးကိုလာဖက္သည္။

ေရႊစင္ သူရလက္ကိုဖယ္လိုက္ျပီး ..

''ခဏေနဦးေမာင္ရာ အ၀တ္ေတြေၾကကုန္လိမ့္မယ္။ ခြ်တ္ပါ့ရေစဦး။ ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့။''

''မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ဘူးမမရာ။''

ေရႊစင္ သူရအခန္းကို တစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းကအေတာ္က်ယ္သား။ အဲကြန္း နဲ႔ ေရခဲေသတၱာ အျပင္ ေရခ်ဳိးခန္း၊ အိမ္သာ

တစ္ပါတည္းေတြ႕ရေတာ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေနတဲ့အေဆာင္နဲ႕မတူပဲ ဟိုတယ္အခန္းနဲ႕ပင္သြားဆင္ေနသည္။ အခန္းေထာင့္က

စာၾကည့္စားပြဲေပၚတြင္ လက္ေတာ့ႏွင့္ Microlab 5.1 Sound Box ကေနရာယူထားသည္။ စာအုပ္ေတြက ေတာ့

အခန္းထဲရွိထုိင္ခံုေပၚတြင္ဟိုတစ္ပံု ဒီတစ္ပံုႏွင့္။

ပစၥည္းေတြက ေနရာတစ္က်မရွိဟု ေရႊစင္ထင္မိသည္။ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ထဲေနတဲ့အခန္းဆုိေတာ့လဲ

ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့ဟုေျဖေတြးေတြးမိသည္။ ျပန္ခါနီးအခ်ိန္ပိုရင္ေတာ့ သူရအခန္းကိုတစ္လက္စတည္း ရွင္းေပးသြားရန္

စိတ္ထဲေတးထားလိုက္သည္။

 ''ေမာင္... အဲကြန္းသြားဖြင့္ကြာ။ အခန္းထဲမွာနည္းနည္းေလွာင္တယ္။''

သူရ မဖယ္ခ်င္ဖယ္ခ်င္နဲ႕ ေရႊစင့္ခါးကိုဖက္ထားတဲ့လက္ကိုလႊတ္ျပီး အဲကြန္းသြားဖြင့္သည္။ ေရႊစင္လည္းသူရရန္ကိုေၾကာက္တာနဲ႔

သူရအဲကြန္းသြားဖြင့္ေနတုန္းေရခ်ဳိးခန္းထဲ ကမန္းကတန္း၀င္ျပီး အထဲက တံခါးလက္ကိုင္ဘုသီးကိုႏွိပ္ျပီးပိတ္လိုက္သည္။

ေရခ်ဳိးခန္း ႏွင့္အိမ္သာက တဲြရက္ျဖစ္သည္။ ေရႊစင္ အ၀တ္မ်ားကိုခၽြတ္ျပီး တန္းေပၚတင္ထားလိုက္သည္။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွန္တပ္ထားေသာ

ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ၾကီးေပၚတြင္ ေရႊစင္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ၾကည့္မိသည္။ ရင္သားတစ္စံုက ေနမထိေလမထိထားလို႕ ေဖြးဥေနသည္။

ထုိရင္သားတစ္စံုကိုမၾကာခင္ သူူရေကာင္းေကာင္းကိုင္ေတာ့မည္။ ဒီေကာင္ေလးက လက္ရဲဇက္ရဲ

ဘာမွန္းကိုမသိဘူး။ ေတြးရင္းေတြးရင္း... ရင္ေတြတုန္လာသလိုလို၊ အာေခါင္က ေျခာက္လာသလိုခံစားရသည္။ ေရႊစင့္ေပါင္ၾကားထဲက

ညီမေလးထဲမွ အရည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္ကိုခံစားရသည္။

စိတ္ထဲပူလာသလိုရွိသည္ႏွင့္ ေရႊစင္ေရပန္းကိုဖြင့္လိုက္ျပီး ေရခ်ဳိးလိုက္သည္။

ဆပ္ျပာတုိက္ေနတုန္း ေရခ်ဳိးခန္းတံခါးေခါက္သံၾကားရသည္။

''မမ ... ဘာလုပ္ေနတာလဲမမရဲ႕။ ဒီမွာေစာင့္ေနတာ။''

''ခဏ.. ခဏေလးေနာ္ ေမာင္။ ဒီမွာမမေရခ်ဳိးေနလို႕။''

''မမ မနက္တုန္းကခ်ဳိးျပီးသားဆုိ။''

''အင္း။ ေစာေစာက ေျမအိုးျမွီးရွည္စားလိုက္လို႕ စိတ္ထဲနည္းနည္းအိုက္လာသလိုျဖစ္လို႕ပါ။''

တကယ္ေတာ့ အပ်ဳိၾကီးေရႊစင္တစ္ေယာက္ သူရနဲ႔ ခ်စ္မယ္လို႕ေျပာထားေသာ္လည္း တကယ္တမ္း နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ၾကံဳရမည္ဆုိေတာ့

ေၾကာက္လိုလိုျဖစ္လာျပီး တတ္ႏုိ္င္သေလာက္အခ်ိန္ဆြဲမိျခင္းျဖစ္သည္။

''ဒါဆုိ တံခါးဖြင့္ေပးမမ။ ကြ်န္ေတာ္ပါတစ္ခါထဲ၀င္ခ်ဳိးမယ္။''

''အာ... မမက ဒီမွာ ဘာမွမ၀တ္ထားဘူးေမာင္ရဲ႕။ မမခ်ဳိးျပီးမွခ်ဳိး။''

''မမကလဲဗ်ာ... ခဏေနရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးကိုယ္တံုးလံုးျဖစ္မွာပဲကို။ ျမန္ျမန္တံခါးသာဖြင့္လိုက္ပါမမရာ။''

ဒီေကာင္ေလးေရခ်ဳိးခန္းအျပင္ကေန ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ေျပာေနသည္။ အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိဆုိေသာ္လည္း

မေတာ္တဆတစ္ေယာက္ေယာက္ေရာက္လာပါက ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းျဖစ္သြားမွာစိုးတာနဲ႔ ေရႊစင္တံခါးကိုျမန္ျမန္ဖြင့္ေပးလိုက္ရသည္။

''အို...''

 သူရ တစ္ကိုယ္လံုးတြင္ ေယာက်ာ္း၀တ္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတစ္ထည္မွလြဲ၍ ဘာမွမရွိေပ။ ဆယ္တန္းျပီးကတည္းက ပံုမွန္

Gym ကစားေသာေၾကာင့္ ၾကြက္သားမ်ားက သူ႕ေနရာႏွင့္သူ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းသည္။ ျမင့္ေသာအရပ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီစြာ

ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ကလည္း ေယာက္်ားပီသစြာေခ်ာေမာခန္႕ညားေနသည္။ အက်ီအေပၚကၾကည့္တုန္းက

သူရဒီေလာက္ထိကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္လွမွန္းေရႊစင္မသိေပ။ အခုေတာ့ေမာ္ဒယ္မင္းသားတစ္ေယာက္ပမာ ခန္႕ညားေသာ

သူရကိုၾကည့္ရင္းပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနရသည္။

''ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲမမရဲ႕။'' သူ႕ကိုၾကည့္ျပီး ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးေငးေနေသာ ေရႊစင္ကို သူရ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ေမးသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္လာမည္..........