စက္လူရုပ္နွလုံးသား အပိုင္း ( ၂ )

 

“ အို ဒါဇင္ရယ္....”

သူ႕ကို ခ်စ္တယ္လို႕ ေၿပာေနတဲ႕ ဒါဇင္႕ကို ထပ္တခါ စုတ္နမ္းမိရၿပန္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ႕ အနမ္းေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာရွည္သြားတယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ႕ ေက်ာၿပင္ေလးကိုလည္း ပြတ္သပ္ေနမိတယ္ ။ ဒါဇင္ကလည္း သူ႕ခါးနဲ႕ ေက်ာကို တင္းတင္း ဖက္ထားတယ္ ။

သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အရမ္း ခ်စ္သြားၾကၿပီ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ေတြ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္ေပၚကို ၀ိုင္းထိုးလိုက္တာ ေၾကာင္႕ သူတို႕ လူခ်င္း ခြာလိုက္ၾကတယ္ ။ ေနဗလနဲ႕ ဒါဇင္ ထင္တာက ပတ္တေရာင္ ရဲကား ေရာက္လာတယ္
ထင္လို႕ ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ မဟုတ္ဘူး ။ လူငယ္တစုက ကားေဘးက ၿဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း ဗရုတ္က် ေနာက္ေၿပာင္ၿပီး “ ေကာင္မေလးကို လႊတ္လိုက္ ” လို႕ ေအာ္ရင္း မီးေတြနဲ႕ ထိုးတာ ။

ဒါဇင္က သူ႕ကို သူတည္းတဲ႕ ဟိုတယ္ ကို လိုက္ပို႕တယ္ ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ လက္ခ်င္း ဆုပ္ကိုင္တြဲထားၾကတယ္ ။

“ ခ်စ္တယ္..ဒါဇင္ရယ္..အရမ္း ခ်စ္တာဘဲကြာ...”

“ ဒါဇင္ေရာဘဲ..ကိုေန႕ကို အရမ္းခ်စ္မိေနတယ္..ခ်စ္တယ္..ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ..သိပ္ခက္ေနၿပီ ...”

“ လာ..ကိုယ္နဲ႕ လိုက္ခဲ႕လိုက္ ဟိုတယ္ေပၚကို....”

“ အင္း..လိုက္မယ္ ....”

ဒါဇင္ ေနဗလနဲ႕ ဟိုတယ္ အခန္းကို တက္လိုက္လာပါတယ္ ။ ဟိုတယ္အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႕ ဘာမွ မတိုင္ပင္ထားဘဲ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ဖက္တြယ္ၿပီး အငမ္းမရ အနမ္းေတြ နမ္းလိုက္ၾကတာ
အၾကာၾကီးဘဲ ။ ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကိုလည္း ခြ်တ္ပစ္မိၾကတယ္ ။ ကမၻာဦးအစက ဧဒင္ဥယာဥ္ထဲက အာဒံနဲ႕ ဧ၀ အေစာဆံုး လူသားေမာင္ႏွံလို ကိုယ္လံုးတီးေတြ ၿဖစ္ကုန္ၾကေတာ႕ ကုတင္ေပၚ
ကို တက္လိုက္ၾကရင္း ေစာေစာက မၿပီးၿပတ္ေသးတဲ႕ အနမ္းေတြကို ၿပန္ဆက္ၾကတယ္ ။ ဒီတခါမွာေတာ႕ ဒါဇင္ရဲ႕ တင္းမာေကာ႕ေထာင္ေနၾကတဲ႕ ႏို႕လွလွႏွစ္လံုးကို ေနဗလ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ကိုင္တြယ္ေခ်နယ္ေနတယ္ ။ ဒါဇင္ကလည္း ေနဗလေပါင္ၾကားက ညိဳေမာင္းတုတ္ခိုင္တဲ႕ လိင္တန္ေခ်ာင္းၾကီးကို ပြတ္သပ္ေနရာကေန အားမလို အားမရ ဆုပ္ကိုင္ ဖ်စ္ညွစ္ေနတယ္ ။

“ ကိုေန..ခ်စ္လားဟင္....”

“ အရမ္းခ်စ္တယ္..ဒါဇင္ရယ္....ကိုယ္႕ကိုေရာ ခ်စ္လား....”

“ သိပ္ခ်စ္တယ္..ကိုေန႕ကို မခြဲခ်င္ေတာ႕ဘူး...”

ႏို႕သီးေခါင္းမာမာေလးေတြကို တဖက္ၿပီး တဖက္ စို႕ေပးေနရင္း ဒါဇင္႕ေပါင္ႏွစ္ဖက္ ၾကားက မို႕ေဖါင္းေဖါင္း အဂၤါစပ္ကို သူ စမ္းလိုက္တယ္ ။ ကိုင္လိုက္တယ္ ။ အေမႊး ခပ္ပါးပါးရွိေနတဲ႕ ဒါဇင္႕အဂၤါစပ္က
အရည္ေတြ စိုေပရႊဲေနတာကို စမ္းမိတယ္ ။ ႏွဳတ္ခမ္းသား အကြဳဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ လိုင္းဆြဲ ပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္လိုက္ေတာ႕ ဒါဇင္ ခါးေလးေကာ႕ၿပီး မ်က္ေတာင္ေကာ႕ၾကီးေတြ ေမွးစင္း က်လာတယ္ ။ သဲ႕သဲ႕တိုးတိုးေလး ညည္းၿငဴတယ္ ။ ေနဗလ လိင္တန္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႕ ဒါဇင္႕လက္တဖက္ကလည္း တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ညွစ္လိုက္ ပြတ္
သပ္လိုက္နဲ႕ ။ ေနဗလက ေစာက္စိေလးကို ကိုင္ပြတ္လိုက္ရင္း..“ ဒီေနရာေလးကို ကိုယ္ နမ္းခ်င္တယ္ ” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ ဒါဇင္က “အနမ္းေလ..ကိုေန..နမ္းပါ..ကိုေန႕သေဘာ..” လို႕ ၿပန္ေၿပာ
ရင္း ကုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဒါဇင္႕ေပါင္ၿဖဴၿဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားက အဂၤါစပ္ၾကီးက မို႕ေဖါင္းၿပီး ထင္းေနတယ္ ။

ေနဗလက ေပါင္တန္ေတြကို ေဘးကို တြန္းလိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာကို ေပါင္ၾကားက အကြဲေၾကာင္းနီညိဳညိဳၾကီးဆီကို အပ္လိုက္ၿပီး အၿမတ္တႏိုးနဲ႕ နမ္းရွံုဳ႕ပါေတာ႕တယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ႕ ႏုတ္ဖ်ားက “ အိုး...”လို႕
အသံေလး ထြက္လာၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ေစ႕လိုက္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္ေပမယ္႕ ေနဗလက လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ၿဖဲထားတာေၾကာင္႕ ေစ႕လို႕ မရဘူး ။ “ ကိုေနရယ္...မရြံဘူးလားကြာ...အဲလိုၾကီး လုပ္ရလို႕
လား...” လို႕ ဒါဇင္ ေၿပာလိုက္တာကို ေနဗလက ဘာမွ ၿပန္မေၿဖဘဲ နမ္းရွံဳ႕ေနရာကေန သူ႕လ်ာၾကီးကို ထုတ္ၿပီး အ၈ၤါစပ္အကြဲေၾကာင္းကို စၿပီး ယက္ပါေတာ႕တယ္ ။

“ အို..အို....အို...အာ....အာ......ကို..ကို..ကိုေန....အို....အ.....အ.....အား....အား......”

တၿပတ္ၿပတ္နဲ႕ စံုခ်ီဆန္ခ်ီ ယက္ေနၿပီ ....။ တခ်က္တခ်က္ ေတာ္ေတာ္ ထိမိသြားလို႕လား မသိဘူး..။ ဒါဇင္က သူမကိုယ္ေလးကို အေနာက္ဖက္ကို ဆုတ္ၿပီး လ်ာၾကီးရဲ႕ အႏၱရာယ္ကေန ေရွာင္ရွားထြက္
ေၿပးဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္တယ္ ။ ေနဗလက ဒါဇင္႕ ဖင္တံုးေတြကို သူ႕လက္ေတြနဲ႕ ဆြဲဆုပ္ကိုင္ထားတာေၾကာင္႕ ဆုတ္ေၿပးလို႕ မရဘူး ။ ေနဗလရဲ႕ လ်ာထိပ္က အဂၤါစပ္အတြင္းထဲကို ၀င္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတယ္ ။ ဒါဇင္မွာ အေတြ႕ထူးလြန္းတာေၾကာင္႕ ခါးေလးေကာ႕ၿပီး တထြန္႕ထြန္႕လူးေနရတယ္ ။

တၿပတ္ၿပတ္ အသံေတြ ထြက္ေနတယ္ ။
ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြက ရဲေနတယ္ ။ ဒါဇင္က မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းဖြင္႕ၿပီး “ ကို
ေန...ဘာလို႕ ၿဖဲေနၿပန္တာလဲ..” လို႕ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႕ ညည္းလိုက္တယ္ ။ ေနဗလက ဒါဇင္ရဲ႕ အဂၤါ
စပ္ ႏွဳတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ဆြဲၿဖဲဟၿပီး သူ႕လ်ာထိပ္ကို ထိုးသြင္းကလိေနလို႕ ။

“အို..ဟာ......အို.....ကို...ကို...ကို...ကိုေနရယ္...အာ........အမေလး.....အပါး....ဟားဟား.....အိ...အိ....”

တကုိယ္လံုး တုန္ခါေနရၿပီး အသံမ်ိဳးစံု ၿမည္တမ္းေနရတဲ႕ ဒါဇင္လည္း ကာမလမ္းဆံုးကို တက္လွမ္းသြား
ရတယ္ ။

အမေလး.....ဟင္း......ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာရွင္......။

ေနဗလလည္း တုန္တက္ၿပီး တဟင္းဟင္းနဲ႕ ကာမအရွိန္ အၿမင္႕ဆံုးကို တက္လွမ္းသြားတဲ႕ ဒါဇင္႕ကို
ၾကည္႕ၿပီး သူ ၾကိဳးစား မွဳတ္ေပးလိုက္လို႕ ဒါဇင္ ၿပီးသြားတဲ႕အတြက္ ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္ေနတယ္ ။ သို႕
ေပမယ္႕ သူ႕တာ၀န္က မၿပီးေသးဘူးေလ ။

မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ႕ သူ႕ဒံုးပ်ံၾကီးကို ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္အထဲကို ထိုးသြင္းၿပီး အရသာထူးေတြ ေပးစြမ္းဖို႕
လုပ္ရအံုးမယ္ မဟုတ္လား ။

ဒါဇင္လည္း မ်က္လံုးေလး ဖ်တ္ကနဲ ပြင္႕လာတယ္ ။ မာမာေတာင္႕ေတာင္႕ အတန္ၾကီး သူမ အဂၤါစပ္
ရဲ႕ အေပါက္၀ကို လာထိေထာက္လိုက္လို႕ ။

“ အို.႕...ကိုေန....အီး.....အၾကီးၾကီးဘဲ....”

“ ဒါဇင္..ဒါ ဘာၾကီးလဲ သိလား...”

ဒါဇင္က ၿပံဳးစိစိနဲ႕ “ သိဘူး...” လို႕ ေၿပာရင္း အတန္ေခ်ာင္းၾကီးကို စိုက္ၾကည္႕ေနတယ္ ။ အတန္ၾကီးက
ကိုယ္လံုးမွာ အေၾကာေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေထာင္ေနတယ္ ။ ထိပ္ဖူးၾကီးက မွိဳပြင္႕ၾကီးလိုဘဲ ကားကား
ၾကီး ။ ဒါၾကီးနဲ႕ အဖုတ္ထဲကို အထိုးခံရေတာ႕မွာကို ဒါဇင္ သိလိုက္လို႕ အဖုတ္ထဲမွာ တအား ယားသြား
တယ္ ။ အၿပာဇာတ္ကားေတြဘဲ ၾကည္႕ၿပီး ပြတ္ပြတ္ အာသာေၿဖေနခဲ႕ရတဲ႕ ဒါဇင္လည္း အခုေတာ႕ လက္ေတြ႕က်က် ေယာက်္ားတေယာက္က သူ႕လိင္တန္ၾကီးနဲ႕ ဒါဇင္႕ကို စပ္ယွက္ေတာ႕မယ္ေလ ..။

အတန္ေခ်ာင္းထိပ္ပိုင္းက အေပါက္ေလးကေန အရည္ၾကည္ ပ်စ္ပ်စ္ေလးေတြ ယိုစီးက်ေနတာကိုလည္း
ဒါဇင္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ကိုေနရယ္...ကိုေန႕ဟာၾကီးက တကယ္႕ အယ္စတံုၾကီး....ဒါဇင္႕ဟာေလး...ကြဲၿပဲမ်ား သြားမလားဟင္..”

“ ဒါဇင္ရယ္....လီးနဲ႕ ေစာက္ပတ္ ဆိုတာ မတန္ဘူး..သြင္းလို႕ မရဘူး ဆိုတာ ဘယ္ေတာ႕မွ မရွိဘူး ..
ဘာမွ မပူပါနဲ႕..” လို႕ ေနဗလက ေၿပာလိုက္ရင္း ဒါဇင္႕ေပါင္တန္သြယ္သြယ္ေလးေတြကို ၿဖဲကားကာ သူ႕
လိင္တန္ေခ်ာင္းၾကီးကို ေတ႕ထားရာကေန ဖိသြင္းခ်လိုက္ပါတယ္။

“ အိုး....ေၿဖးေၿဖးေလ..ကိုေန.....အားကြ်တ္ကြ်တ္.....”

တုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ အတန္ေခ်ာင္းၾကီး တိုး၀င္လာလို႕ ဒါဇင္ လန္႕ၿပီး ေအာ္လိုက္တာပါ ။ ေနဗလက ေစာေစာက သူ ဘာဂ်ာကိုင္ထားလို႕ အရည္ေတြထြက္ တံေတြးေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတာေၾကာင္႕ သြင္းလို႕ရမယ္
ထင္ၿပီး ဖိသြင္းထည္႕လိုက္တာပါ ။

ေနဗလ ထင္သလိုဘဲ လိင္တန္ထိပ္ဖူးၾကီးက ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္ထဲကို ၿမဳပ္၀င္သြားပါတယ္ ။

“ အိုး.....ဟင္း...၀င္..၀င္သြားၿပီလား ...”

“ အင္း  ၀င္သြားၿပီ ...ဒါဇင္..အိုေကတယ္ မဟုတ္လားဟင္...”

“ အင္း..အင္း..”

ေနာက္ၿပန္ဆုတ္ ၿပန္ဖိသြင္း....ေနာက္ၿပန္ဆုတ္... ဖိဖိသြင္းလုပ္ေပးေနေတာ႕ ဒါဇင္လည္း သူ႕လက္ေမာင္း
ၾကီးေတြကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေပါင္ေတြကို အစြမ္းကုန္ ၿဖဲကားေပးရင္း သူလုပ္သမွ် ခံေနတယ္ ။

လိင္တန္ၾကီးက နဲနဲခ်င္း တိုး၀င္လိုက္ နဲနဲခ်င္း ၿပန္ဆုတ္သြားလိုက္..ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ..၀င္လိုက္ ထြက္လိုက္နဲ႕
လွဳပ္ရွားေနတယ္ ။

“ ေကာင္းလားဟင္ ဒါဇင္....”

“ အင္း..အင္း....”

“ ၾကိဳက္လား...”

ဒါဇင္က မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္ၿပီး...“ မၾကိဳက္ရင္ ခံေနပါ႕မလားလို႕...” လို႕ ၿပန္ေၿပာတယ္ ။

ဒါဇင္႕ႏို႕တလံုးကို ကုန္းစို႕လိုက္ရင္း သူ႕အတန္ကို တဆံုးအထိ ထိုးသြင္းထည္႕လိုက္တယ္ ။ “ အင္း..” ဆိုတဲ႕ ညည္းသံတခ်က္ ထြက္လာတယ္ ။

မႏၱေလးကို သူေရာက္ေရာက္လာခ်င္း ေလယာဥ္ကြင္းမွာ လာၾကိဳတဲ႕ အခ်ိန္ကေန သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ  အေခ်ာေလး ဒါဇင္႕ကို သူ စိတ္ၾကိဳက္ စပ္ယွက္ေနရတာကို အံ႕ၾသေနရင္း

ဖိဖိေဆာင္႕သြင္းေနတယ္ ။ ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္က စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႕ တင္းၾကပ္ေနတယ္ ။

ဒါဇင္႕ ႏုတ္ဖ်ားက ညည္းသံေတြ မပီမသ ထြက္ေနတယ္ ။ တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ ထိုးေဆာင္႕ရင္း အရွိန္ရလာတယ္ ။ ၿမန္လာတယ္ ။ အရမ္းၿမန္လာတယ္ ။ ေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာ ရမ္းခါရင္း ဒါဇင္လည္း

လူးလြန္း လွဳပ္ရွားလာတယ္ ။

ေဆာင္႕ခ်က္ေတြ ပိုပို စိပ္လာ ၿမန္လာတယ္။ ဒါဇင္႕ ေအာ္သံေတြ ပိုက်ယ္လာတယ္ ။ အသားခ်င္း ရိုက္ခတ္သံေတြ တဖတ္ဖတ္ ဆူညံလာတယ္ ။

“ အား......အားးးး...အားးး...ကုိ...ကိုေန....အား....အား......”

“ ေကာင္းလား..ေကာင္းလား...”

“ ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္...အို...အားအားအား......”

ဒါဇင္ ေအာက္ကေန ေကာ႕ေပးလာတယ္ ။ သူကဖိေဆာင္႕ ဒါဇင္က အေကာ႕ ဆီးစပ္ခ်င္း ဖတ္ကနဲ ဖတ္ကနဲ ထိရိုက္မိတယ္ ။ အရွိန္ၿပင္းလာ ၿမန္လာတဲ႕ ေဆာင္႕ခ်က္ေတြ ေဆာင္႕ထည္႕ေနတဲ႕ ေနဗလ

ရဲ႕ ကိုယ္မွာ ေခြ်းေတြ စိုစိုရႊဲလာတယ္ ။ အင္ အင္ အင္ နဲ႕ ဒါဇင္ အရွိန္တက္ အရမ္းေတြ ေကာင္းေနမွန္းသိလို႕ သူ အပီေဆာင္႕ထည္႕ေပးလိုက္တယ္ ။ ဒါဇင္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါၿပီး

ၿပီးၿခင္းကို ေရာက္သြားတယ္ ။ ေနဗလ လည္း ဒါဇင္နဲ႕ မေႏွးမေရွာင္း ၿပီးသြားတယ္ ။

ဒါဇင္႕ အဂၤါစပ္ထဲ တဆံုး ထိုးထည္႕ထားလိုက္မိတယ္ ။

ေနဗလ ေရခ်ိဳးေနတယ္ ။
ပူေႏြးတဲ႕ ေရေတြ ေရပန္းတိုင္ကေန တဖြားဖြား က်ေနတဲ႕ေအာက္မွာ ဆပ္ၿပာေမႊးနဲ႕ တကိုယ္လံုး ပြတ္သပ္ရင္း ေရခ်ိဳးေနတယ္ ။ ေစာေစာေလးကဘဲ ဒါဇင္ သူ႕အိမ္ကို အ၀တ္အစားလဲဖို႕ ခဏ ၿပန္သြား
တယ္ ။ မၾကာခင္ ေနဗလကို သူမ ၿပန္လာေခၚမယ္ ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ၿမၿမေသြးကို သြားေခၚၿပီး ၿပင္ဦးလြင္ကို တက္ၾကမလို႕ ။

တညလံုး ဒါဇင္နဲ႕ အခ်စ္စခန္းဖြင္႕ၾကတာ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မွန္းေတာင္ မေရတြက္ထားမိခဲ႕ဘူး ။ မနက္အေစာၾကီး လင္းဆြဲ ဆြဲလိုက္ေသးတယ္ ။ ဒါဇင္က သူ႕ကို ပုေလြကိုင္ေပးတယ္ ။ ကြ်မ္းက်င္သူအဆင္႕
မေရာက္ေသးတာေၾကာင္႕ ဒါဇင္႕သြားနဲ႕ သူ႕တန္ဆာထိပ္ပိုင္း တခါတခါ ၿခစ္မိထိမိခဲ႕လို႕ စပ္ၿဖင္းၿဖင္း ၿဖစ္ေနတယ္ ။ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါၾကီးနဲ႕ ေရသုတ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ တံခါးေခါက္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။ ဒါဇင္ ၿပန္လာၿပီ ။ ဟိုတယ္ အခန္းေသာ႕ ပါသြားရဲ႕သားနဲ႕ ဘာလို႕ တံခါးေခါက္ေနပါလိမ္႕ ။ ဒါဇင္ သူ႕ကို စခ်င္ေနာက္ခ်င္လို႕ဘဲလား ။

ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ေရသုတ္ရင္း ကိုယ္လံုးတီးနဲ႕ဘဲ တံခါးကို ဖြင္႕ေပးလိုက္တယ္ ။ ဒါဇင္႕ကို စခ်င္လို႕ ။

“ အို ...”

တံခါး၀မွာ ရပ္ၿပီး သူ႕ကို အထိတ္တလန္႕နဲ႕ မ်က္လံုးေလး ၿပူးၿပီး ၾကည္႕ေနတာက ၿမၿမေသြး ...။

“ ဟာ ....”

သူ႕တြဲေလာင္းက်ေနတဲ႕ တန္ဆာေခ်ာင္းၾကီးကို စူးစိုက္ၿပီး ၾကည္႕ေနတဲ႕ ၿမၿမေသြးကို “ ေဆာရီး ” လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း မ်က္ႏွာသုတ္ပု)ါၾကီးကို ခါးမွာ ပတ္လိုက္တယ္ ။

“ က်မလည္း ရွင္တို႕ ေရာက္မလာတာနဲ႕ ထထြက္လာခဲ႕တာ....”

“ ၿမၿမေသြး..ထိုင္ပါအံုး...အဟဲ..က်ေနာ္ အ၀တ္သြား ၀တ္လိုက္အံုးမယ္ ....”

“ မထိုင္ေတာ႕ပါဘူးရွင္...ေၾကာက္ပါတယ္..တုတ္ၿပ..ဓါးၿပနဲ႕ ခိခိ...”

ၿမၿမေသြးက အခန္းအေပါက္၀နားမွာဘဲ ေက်ာခိုင္းၿပီး ရပ္ေစာင္႕ေနပါတယ္ ။ ေနဗလ အ၀တ္အစား အၿပည္႕အစံု ၀တ္ၿပီးတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ဒါဇင္ ၿပန္ေရာက္လာတယ္ ။ ၿမၿမေသြးကို အခန္းေပါက္၀မွာ ေတြ႕

လိုက္ရလို႕ ဒါဇင္ အံ႕ၾသသြားတယ္ ။

“ ဒါဇင္တို႕ကို မေစာင္႕ႏိုင္ေတာ႕လို႕ လာလိုက္တာလား..”

ၿမၿမေသြးက ရယ္ေမာၿပီး ေခါင္းညွိမ္႕ၿပတယ္ ။

“ ကဲ သြားစို႕...ဘာစားၾကမလဲ..ဒါဇင္ ေကြ်းမယ္.....”

“ မႏၱေလးက ပဲပလာတာ စားခ်င္တယ္ ...” လို႕ၿမၿမေသြးက ေၿပာလိုက္တယ္ ။ ေနဗလက “ ဟုတ္တယ္..ပဲပလာတာ နဲ႕ လဖက္ရည္ ဆို အိုေကမယ္..”လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။

ဒါဇင္က သူတို႕ကို ကြ်ဲဆည္ကန္ရပ္က နံမည္ၾကီး လဖက္ရည္ဆိုင္တဆိုင္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ ဒီလဖက္ရည္ဆိုင္က အရမ္းကို ေရာင္းေကာင္းလြန္းလို႕ ထိုင္စရာေနရာေတာင္ ရဖို႕ ေတာ္ေတာ္ ေစာင္႕ၾက
ရတယ္ ။

ဆိုင္ရွင္က ဒါဇင္႕ကို သိတယ္ ။ ဒါဇင္က သူ႕ဆိုင္ထဲမွာ မူးယစ္ေဆးၿပား ေရာင္းတဲ႕ ေဆးကုန္သည္ေလးေတြကို ဖမ္းဖူးတာမို႕ ။ဒါဇင္႕ကို စပါယ္ရွယ္ မုန္႕ေတြ မမွာဘဲ လာခ်ေကြ်းၿပီး စားေသာက္တာေတြ
အတြက္လည္း ပိုက္ဆံမယူဘူး ။

ၿပင္ဦးလြင္ကို သြားတဲ႕ လမ္းခရီးမွာ ဟာသေတြ တလမ္းလံုး ေၿပာလာတာက ေနဗလ ။ သူေၿပာတာေတြကို ဒါဇင္နဲ႕ ၿမၿမေသြးတို႕က တဟားဟား သေဘာက်ၾကတယ္ ။  ၿပင္ဦးလြင္က ရုကၡေဗဒဥယဥ္
ထဲမွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကေတာ႕ ဒါဇင္က ေနဗလကို ဖက္လိုက္တာကို ၿမၿမေသြးက ဖ်တ္ကနဲ ၾကည္႕လိုက္တယ္ ။ ဒါဇင္႕အေနနဲ႕က ခ်စ္သူေတြ ၿဖစ္သြားၾကၿပီးတဲ႕အၿပင္ တညလံုးလည္း လူခ်င္း ကာမ အၾကိမ္ၾကိမ္ စပ္ယွက္ၿပီးခဲ႕ၾကတာမို႕ တအား ရင္းႏွီးေနၿပီေလ ။ ၿမၿမေသြးက သူတို႕ ခ်စ္သူၿဖစ္ၾကတာကို မသိေသးတဲ႕သူ ဆိုေတာ႕ ဒါဇင္ ရဲတင္းလွခ်ည္လားလို႕ ထင္လိုက္ၿပီး ၾကည္႕တာ ။

ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တံုးကလိုဘဲ အေပ်ာ္စီး ၿမင္းရထားလံုးေလးေတြ တိုးရစ္စ္ေတြ အတြက္ ၿပင္ဦးလြင္မွာ ရွိေနၾကတံုးဘဲ ။
နာရီစင္ၾကီးနားမွာ ေတြ႕တဲ႕ နန္းၾကီးမုန္႕တီဆိုင္ေလးမွာ အတူတူ ထိုင္စားၾကတယ္ ။

ေနဗလ စိတ္ထဲမွာ နီသိ၀တီကို ဖုန္းဆက္ၾကည္႕ခ်င္တဲ႕ စိတ္ ေပါက္လာတယ္ ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕ တီထြင္ခ်က္ေတြထဲမွာ ဖုန္းထူးႏိုင္တာေလာက္ကေတာ႕ အေသးအဖြဲဘဲ ၿဖစ္လိမ္႕မယ္ လို႕ သူ ယံု
ၾကည္တယ္ေလ ။

ၿမၿမေသြးနဲ႕ ဒါဇင္တို႕ အရီးနန္း မုန္႕ဆိုင္ထဲမွာ ၿပင္ဦးလြင္ထြက္ ပစၥည္းေလးေတြ လိုက္၀ယ္ေနၾကတဲ႕အခ်ိန္ သူက ဆိုင္အၿပင္ ပလက္ေဖါင္းေပၚ ထြက္ရပ္ၿပီး  ရန္ကုန္က သူ႕တိုက္ခန္း ဖုန္းကို ေခၚလိုက္တယ္ ။

“ ဟယ္လို ....”

အိုး..ဖုန္းထူးတယ္ ။ နီသိ၀တီ ဖုန္းထူးတာ ။ နီသိ၀တီရဲ႕ အသံက စက္ရုပ္အသံလို႕ လံုး၀ မသိသာဘူး ။  ခ်ိဳသာတဲ႕ အသံေလးက တကယ္႕ လူသား မိန္းကေလး တေယာက္ရဲ႕ အသံ ။

“ နီသိလား ...”

“ ကိုကိုလားဟင္.... ကိုကို...ကိုကို ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဟင္....”

“ ကိုကို ၿပင္ဦးလြင္မွာ.....မၾကာခင္ ၿပန္လာမယ္ ....”

“ ဟုတ္ၿပီ ကိုကို..နီသိ ေစာင္႕ေနမယ္ေနာ္.....”

“ ေကာင္းၿပီ..ဆီးယူး နီသိ.....ဘိုင္း...”

ဒါဇင္က ဆိုင္ထဲက ထြက္လာၿပီး “ ကိုေန..ဘယ္သူနဲ႕ ေၿပာေနတာလဲ..” လို႕ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေနဗလ ဘာမွ ၿပန္မေၿဖဘဲ တၿခား စကားေၿပာင္းေၿပာလိုက္တယ္ ။

ၿမၿမေသြးက ေနဗလနဲ႕ အတူတူ ၿပန္ၾကဖို႕ ေၿပာေတာ႕ ဒါဇင္ သိပ္ မ်က္ႏွာ မၾကည္ဘူး ။ ၿမၿမေသြး ကြယ္ရာမွာ ေနဗလကို ၿမၿမေသြးနဲ႕ သြားရင္ ၿမၿမေသြးနဲ႕ ညိၾကမွာလား လို႕ ေမးတယ္ ။ ေနဗလ က

“ ဒါဇင္႕ကိုဘဲ ခ်စ္တယ္ ..ဒါဇင္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ မခ်စ္ဘူး..ညိလည္း မညိဘူး...” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။

ဒါဇင္က “ သူမ်ား ကို အသဲေတာ႕ မခြဲနဲ႕ေနာ္ ကိုေန....” လို႕ တိုးတိုးေလး ကပ္ေၿပာၿပီး ေစ်း၀ယ္ေနတဲ႕ ၿမၿမေသြးဖက္ကို ေလ််ာက္သြားလိုက္တယ္ ။

“ ကိုေန ..မေန႕က ၿမေသြးတို႕ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္တယ္ေနာ္ ...”

ၿမၿမေသြးက ဟိုင္းေ၀းလမ္းေပၚမွာ ကားေမာင္းရင္း ေနဗလကို ေၿပာလိုက္တယ္ ။

“ ဟုတ္တယ္..ၿမၿမေသြး ..တကယ္႕ကို ေပ်ာ္ခဲ႕ၾကတာ....က်ေနာ္တို႕ သံုးေယာက္စလံုးက အလုပ္ေတြနဲ႕ ပိေနၾကတဲ႕ လူေတြေလ...အခုလို နားရက္ကေလး ရတဲ႕ အခါ ေလွ်ာက္လည္လိုက္ရတာ ေတာ္

ေတာ္ ေကာင္းတယ္....” လို႕ ေနဗလက ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္ ။ သူ႕မ်က္လံုးထဲမွာေတာ႕ ဒါဇင္႕ကို ၿမင္ေယာင္ေနတယ္ ။ ဒါဇင္က သူနဲ႕ ၿမၿမေသြး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ကားနဲ႕ ရန္ကုန္ကို ၿပန္ေမာင္းသြားမွာ

ကို စိတ္ေတြ ပူေနတယ္ ။ ၿမၿမေသြးကလည္း သူ႕အေပၚ ည႔ႊတ္ခ်င္ခ်င္ ၿဖစ္ေနတာ လို႕ ဒါဇင္က ေၿပာတယ္ ။ “ မိန္းမခ်င္း သိတာေပါ႕ ..မၿမေသြးကလည္း ကိုေန႕ကို ခိုက္ေနတာ..” လို႕ မဲ႕ၿပီး ေၿပာလိုက္

တဲ႕ ဒါဇင္ရဲ႕ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာေလးကို ၿမင္ေယာင္မိၿပီး ၿပံဳၚလိုက္မိတယ္ ။

ၿမၿမေသြးက သူၿပံဳးလိုက္တာကို ၿမင္သြားၿပီး..“ ကိုေန..ဘာေတြမ်ား သေဘာက်ေနတာလဲဟင္..” လို႕ ေမးလိုက္ေတာ႕..“ ေအာ္ ...စက္လူရုပ္ဓါးၿပမွဳက သိပ္ ခက္ခက္ခဲခဲ

မၾကာလိုက္ဘဲ ေပၚသြားတာကို သေဘာက်မိလို႕ပါ ၿမၿမေသြး...” လို႕ သူၿပန္ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။ ၿမၿမေသြးက “ အင္း..တခါတေလလည္း တခ်ိ ဳ႕ အမွဳေတြက ၿမန္ၿမန္ ေပၚသြား

ၿပတ္သြားတတ္တယ္ေနာ္..တခ်ိ ဳ႕ အမွဳေတြက်ေတာ႕ တကယ္႕ကို လိုက္ရခက္ခဲၿပီး မေပၚတာေတြလည္း ၾကံဳရတယ္ ...ဒါနဲ႕ ကိုေနက ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ၿမေသြးကို ေမ႕သြားမွာလား....ၿမေသြး

ဖုန္းနံပါတ္ မွတ္ထားရဲ႕လား..” လို႕ ေၿပာတယ္ ။  “ ၿမၿမေသြး ဖုန္းနံပါတ္ က်ေနာ္႕ ဖုန္းထဲမွာ ထည္႕ထားပါတယ္..ၿမၿမေသြး ဖုန္းေၿပာခ်ိန္ေကာ ရပါ႕မလား....ၿမၿမေသြးတို႕ ဌာနက အလုပ္မ်ားၾကတယ္

ဆိုတာ က်ေနာ္ သိတယ္ေလ...” လို႕ သူက ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္ ။

“ အင္း....ဟိုးတုန္းက က်မတို႕ တိုင္းၿပည္ၾကီး ဒီမိုကေရစီ ရခါစက တခ်ိ ဳ႕လူေတြ ေၿပာခဲ႕ၾကတာကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္ ...လူေတြက ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံ ဆိုရင္ အရာရာ

ၿပည္႕စံုသာယာ၀ေၿပာတဲ႕ နတ္ၿပည္ၾကီးလို ဘာ ရာဇ၀တ္မွဳ ဘယ္လို လူဆိုးသူခိုးမွ မရွိေတာ႕ဘူးရယ္လို႕ ထင္ၿမင္ၾကတာ တဲ႕...လူဆိုတဲ႕ သဘာ၀က မေကာင္းတာကို လုပ္ခ်င္ၾကတယ္ ဆိုတာနဲ႕

ေဖါက္ၿပန္တတ္ၾကတာ..ရူးသြတ္တတ္ၾကတာေတြကို ထည္႕မတြက္ၾကဘူးေလ.....ေလာဘ ဆိုတာကလည္း ဘယ္စနစ္ က်င္႕သံုးက်င္႕သံုး ရွိတတ္ၾကတာဘဲေလ ...

..က်မတို႕ ကိုေနတို႕လို ဥပေဒဘက္ေတာ္သားေတြ ဆိုတာက ဘယ္ေခတ္ ဘာစနစ္ ဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ လိုအပ္ေနတာပါဘဲေလ ...က်မလည္း ရန္ကုန္ ၿပန္ေရာက္ရင္ လုပ္စရာ ေက႕စ္ေလးေတြ တန္းလန္းနဲ႕ပါ..ဘယ္လိုဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုေနနဲ႕ တခါတခါ ေတြ႕ၾကတာေပါ႕..အားရင္ ဖုန္းဆက္ေပါ႕..”

လို႕ ၿမၿမေသြးက ေၿပာပါတယ္ ။

အစိမ္းေရာင္ လမ္းဆိုင္းဘုတ္ေတြက ေရွ႕တမိုင္အကြာမွာ နားေနစခန္း ရွိတယ္လို႕ ၿပသေနတယ္ ။

“ ကိုေန..ၿမေသြးတို႕ တခုခု ၀င္စားၾကမလားဟင္....”

“ စားေလ..ၿမၿမေသြး.. Rest Room လည္း ၀င္ႏိုင္တာေပါ႕...”

နားေနစခန္းထဲကို သူတို႕ ၀င္လိုက္ၾကတဲ႕ အခ်ိန္ ေနဗလရဲ႕ ဖုန္း တတိတိနဲ႕ ၿမည္လာတယ္ ။ ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ဒါဇင္ ေခၚတာ ..။

“ ၿမၿမေသြး..က်ေနာ္ Rest Room ၀င္လိုက္အံုးမယ္..ၿမၿမေသြး..စားစရာ သြားၾကည္႕ေနႏွင္႕...” လို႕ ၿမၿမေသြးကို ေၿပာလိုက္ရင္း ေနဗလ ေယာက်္ားအိမ္သာထဲကို ၀င္လိုက္ၿပီး ဖုန္းကို ထူးလိုက္တယ္ ။

“ ကိုေန....ဒါဇင္ပါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ...”

“ နားေနစခန္း....”

“ ေအာ္..ႏွစ္ေယာက္သား ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ ဆို ..”

ဒါဇင္႕အသံက အလိုမက်တဲ႕ အသံ ။ ေသနတ္ခါးခ်ိတ္ၿပီး လူဆိုးေတြကို လိုက္ဖမ္းဆီးေနတဲ႕ ရဲအရာရွိမေလး ၿဖစ္ေပမယ္႕ ခ်စ္သူနဲ႕ ပတ္သက္လာေတာ႕ သ၀န္တိုေနတယ္ ။

“အဲလို မဟုတ္ပါဘူး..ဒါဇင္ရယ္....ဟင္းဟင္း...”

“ မရယ္ပါနဲ႕ ကိုေန..ဒါဇင္႕ရင္ထဲ ပူေနတယ္ သိလား.....ၿမၿမေသြးက ကိုေန႕ကို သေဘာက်ေနတာ ဒါဇင္ သိတယ္ ...”

ဒါဇင္တေယာက္ အလုပ္ခြင္မွာ မေအာင္႕ႏိုင္ဘဲ သူ႕ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္တာပါ ။ သူ႕အထက္က ရဲမွဴးက လွမ္းေခၚလိုက္လို႕ သူ႕ကို “ ေနာက္မွ ဆက္မယ္ ..ကိုေန..” လို႕ ေၿပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္ ။

ၿမၿမေသြးက ၿမန္မာထမင္းဟင္းေတြ မွာထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ကိုေန...ဘာအသား ၿဖစ္ၿဖစ္ စားတယ္ မဟုတ္လား....”

“ စားတယ္ ၿမၿမေသြး...”

စကားတေၿပာေၿပာနဲ႕ ထမင္းစား ၿမိန္ၾကတယ္ ။

“ ဘိုက္တအားတင္းသြားတာဘဲ ကိုေနရယ္..ကားဆက္ေမာင္းရင္ အိပ္ငိုက္ေတာ႕မွာ ေသခ်ာတယ္ ...”

“ ၿမၿမေသြး အိပ္ငိုက္ရင္ က်ေနာ္ ေမာင္းေပးႏိုင္ပါတယ္ ...”

“ ရပါတယ္...ကိုေန...စကားေၿပာသြားၾကတာေပါ႕....”

သူေနတဲ႕ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္း ေအာက္အထိ ၿမၿမေသြးက လိုက္ပို႕ပါတယ္ ။

အင္း..နီသိ၀တီနဲ႕ ၿပန္ေတြ႕ရေတာ႕မယ္ ။ တလမ္းလံုး ၿမၿမေသြးနဲ႕ ပူးပူးကပ္ကပ္ နီးနီးစပ္စပ္ ေနထိုင္ခဲ႕ရလို႕ ရင္ေမာ စိတ္ထခဲ႕ရတာေလးေတြကို နီသိ၀တီနဲ႕ အခ်စ္ပြဲေလးေတြ ႏႊဲလိုက္ရင္း ေၿဖေဖ်ာက္

လိုက္မဟဲ႕လို႕ ေနဗလ ေတြးရင္း ၿပံုးလိုက္မိကာ အေပၚထပ္သူ႕အခန္းကို ဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္ ။ ဓါတ္ေလွခါးအနားကို ေရာက္ေတာ႕ ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီ ဆန္နာဒါးတို႕ စံုတြဲနဲ႕ တိုးတယ္ ။

ၿပံုးၿပႏုတ္ဆက္ရင္း  နီသိ၀တီ ဖုန္းထူးသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

“ အမိန္႕ရွိပါရွင္...”

“ နီသိ.....ကိုကိုပါ.....”

“ ဟင္..ကိုကို..ကိုကို ဘယ္က ဆက္လဲ..ကိုကို ၿပန္လာၿပီလားဟင္....”

နီသိ၀တီ အသံက ထိတ္ထိတ္ၿပာၿပာနဲ႕ ။

ဘာၿဖစ္သလဲ...နီသိ ဘာၿဖစ္သလဲ ....။ သူ႕စိတ္ေတြ ထိန္းကနဲ ပူသြားတယ္ ...။


“ နီသိ..ဘာၿဖစ္လဲ....ဘာၿဖစ္လဲ....”

“ ကိုကို အၿမန္တက္ခဲ႕...တိုက္ခန္းကို အၿမန္တက္ခဲ႕...”
ဓါတ္ေလွခါးကို ေႏွးလြန္းတယ္ လို႕ သူထင္မိတယ္ ။ အေရးထဲ တခ်ိ ဳ႕အထပ္ေတြမွာ ရပ္သြားၿပီး လူေတြ ၀င္လာေသးတယ္ ။ သူေနတဲ႕ အထပ္ကို ေရာက္ေတာ႕ သူ႕တိုက္ခန္းဆီကို ေၿပးတယ္ ။

“ နီသိ ....နီသိ.....”

သူေၿပး၀င္သြားေတာ႕ နီသိကို သူဧည္႕ခန္းနံရံမွာ အလွခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႕ ဂ်ပန္ ကင္ဒိုဓါးၾကီး ကိုင္ရက္ ေတြ႕လိုက္၇တယ္ ။ ဧည္႕ခန္း ၾကမ္းၿပင္က ေကာ္ေဇာၾကီးေပၚမွာေတာ႕ ဒူးေထာက္ရက္ ေခါင္းငံု႕ထား
တဲ႕ လူႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေတြ ေၿခေတြ မ်က္ႏွာေတြမွာ ဓါးဒါဏ္ရာေတြနဲ႕ ။

“ သူတို႕က ဘယ္သူေတြလဲ..ဘာေတြ ၿဖစ္ၾကတာလဲ နီသိ ....” လို႕ သူ အေလာတၾကီး ေမးမိတယ္ ။ နီသိက သူတို႕ တိုက္ခန္းထဲကို ၀င္လာၾကတယ္ ..သူတို႕မွာ ေသနတ္ေတြလည္း ပါတယ္...နီသိ
လည္း သံုးေယာက္နဲ႕ တေယာက္..နီသိမွာလည္း ဓါးဘဲ ရွိလို႕ လက္ဦးမွဳ ရယူၿပီး သူတို႕ကို ဓါးနဲ႕ ၀င္ခုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ...တေယာက္ကေတာ႕ မီးဖိုခန္းထဲမွာ ပြဲခ်င္းၿပီးေနၿပီ...ကိုကို...”

မီးဖိုထဲကို ေၿပး၀င္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ လူတေယာက္ ေသြးအိုင္ထဲမွာ လဲေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ နီသိက အံဆြဲထဲ ထည္႕ထားတဲ႕ ဒီလူေတြရဲ႕ ေသနတ္ေတြကို ထုတ္ေပးတယ္ ။
သူ နီသိ၀တီကို စက္ရံုကေန ၀ယ္တံုးက သူ႕ရမက္ကို ေၿဖေဖ်ာက္ဖို႕ အေပ်ာ္စပ္ယွက္ဖို႕ သက္သက္ပါဘဲ ။ အခုေတာ႕ နီသိ၀တီဟာ အိမ္ရဲ႕ လံုၿခံဳေရးကို အၿပတ္အသတ္ ကာကြယ္ေပးေနပါလား ။

ဒါဏ္ရာေတြနဲ႕ ဒူးေထာက္ေနရတဲ႕ လူႏွစ္ေယာက္ကို သူ စစ္ေမးလိုက္ေပမယ္႕ ဘူးကြယ္ ၿငင္းပယ္ေနၾကတာေၾကာင္႕ ရဲစခန္းကို ပို႕ဖို႕ သူ စီစဥ္ရပါေတာ႕တယ္ ။
သူတို႕ရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြကို ဖြင္႕ၾကည္႕ စစ္ေဆးလိုက္ေတာ႕ အခ်ိန္ကိုက္ ဗံုးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဒီလူေတြ သူ ၿပန္အလာမွာ ဗံုးေပါက္ကြဲေအာင္ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး လာေထာင္တာ ၿဖစ္ေနတယ္ ။

သူတို႕က နီသိ၀တီ ရွိေနတာကို မသိၾကဘူး ။ ေနဗလက တေယာက္ထဲသမား...လူလြတ္ တေယာက္ထဲဘဲ ေနတယ္ လို႕ သူတို႕ သိထားၾကၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး တံခါးေသာ႕ေတြကို ဖ်က္၀င္ၾကၿပီး ဗံုးေထာင္ဖို႕ အလုပ္ နီသိ၀တီက ကင္ဒိုဓါးနဲ႕ ရုတ္တရက္ တုိက္ခိုက္ၿပီး အႏိုင္ယူလိုက္တာဘဲ ။

သူ နီသိ၀တီကို ခ်ီးက်ဴးလို႕ မဆံုးႏိုင္ေတာ႕ ။ စက္လူရုပ္မေလးက အိမ္ထဲကို ခိုး၀င္လာၿပီး ဗံုးေထာင္မယ္႕ လူဆိုးေတြကို ဓါးနဲ႕ ခုတ္ၿပီး ဖမ္းဆီးေပးလုိက္တယ္ ဆိုတဲ႕ သတင္းသာ ၿပည္သူလူထုေတြ သိသြားၾကမယ္ ဆိုရင္ စက္ရုပ္ေတြေတာ႕ ေရာင္းေကာင္းအံုးမွာဘဲ လို႕ သူ ေတြးေနတယ္ ။

သူ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္ ။

“ ေနဗလ ပါ ..ေဒါက္တာ..အခ်ိန္မေတာ္ က်ေနာ္ ဖုန္းေခၚလိုက္လို႕ ေဒါက္တာ႕အဖို႕ အ ေႏွာက္အယွက္မ်ား ၿဖစ္သြားသလား....”

“ ဟာ..မၿဖစ္ပါဘူးဗ်ာ..က်ဳပ္က တေန႕မွာ ၄နာရီေလာက္ဘဲ အိပ္တာဗ်..အၿမဲတမ္း တခုခုကို တီထြင္ ဖန္တီး..ၾကံဆေတြးေတာေနတဲ႕ လူပါ.....ေၿပာ..ဘာထူးလဲ..ခင္ဗ်ား ေခၚပံုေထာက္ေတာ႕ တခုခု
ထူးလို႕ဘဲ..နီသိ၀တီေလး ...အိုေကစိုေၿပ ရဲ႕လား...”

“ ထူးၿခားတာမွ အရမ္းကို ထူးၿခားတာဘဲ ေဒါက္တာေရ.....ေဒါက္တာရဲ႕ ပညာစြမ္းကိုေတာ႕ အံ႕ၾသမကုုန္ႏိုင္ေအာင္ပါ ....နီသိ၀တီဟာ သာမန္ စက္လူရုပ္တရုပ္ မဟုတ္ဖူးဗ်..လူသားနဲ႕ မၿခား အသိဥာဏ္ရွိၿပီး အရမ္းကို ထက္ၿမက္တာကို က်ေနာ္ လက္ေတြ႕ ေတြ႕ရွိလိုက္ရတယ္ ေဒါက္တာေရ...“

“ ေဟ....ဟုတ္လား...ကဲ ေၿပာၿပပါအံုး..ဘာေတြ ထူးၿခားလို႕လဲ.....”

ေနဗလ လည္း ၿဖစ္ပ်က္တာေတြကို ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို အားလံုး ေၿပာၿပလိုက္ပါတယ္ ။

ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက ရယ္ေနတယ္ ။ ၿပီးေတာ႕ “ က်ေနာ္ မေၿပာလား..ကိုေနဗလ ...နီသိ၀တီဟာ F2 series ဗ် ...အရင္ F1 series က Robotေတြ တံုးကထက္ ပုိ Advance ၿဖစ္လိမ္႕မယ္ လို႕..ဒါ
နဲ႕ ကိုေနဗလ အခု ခရီးက ၿပန္ေရာက္ၿပီး နီသိေလးနဲ႕ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူလိုက္ပါအံုး..အဲ..ေနာက္တခါ ခင္ဗ်ား အလုပ္တခုခုနဲ႕ ခရီးထြက္မယ္..ဆိုရင္ က်ဳပ္ဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္ ..အခု တရက္ ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာဘဲ ပို အဆင္႕ၿမင္႕တဲ႕ နည္းပညာေတြနဲ႕ စက္လူရုပ္ေတြကို အရင္ထက္ အဆင္႕ၿမင္႕သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၿပီ ..ဒီ အသစ္ ဆန္းသစ္တည္ထြင္မွဳကို ကိုေနဗလ ေတြ႕ရင္ လံုး၀ ယံုၾကည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ် ....ဟဲဟဲ..ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ... ခင္ဗ်ား နီသိ၀တီကို က်ဳပ္ဆီကို ၂ရက္ေလာက္ဘဲ ခဏ လာပို႕ထား..ခင္ဗ်ား နီသိေလးဟာ လူသားစစ္စစ္လို တေထရာထဲ ေတြးႏိုင္ၾကံဆႏိုင္တဲ႕
စက္လူရုပ္မေလး အၿဖစ္ အဆင္႕ၿမွင္႕ Upgrade လုပ္ေပးလိုက္မယ္...ဟဲဟဲ...”

ေနဗလ လည္း ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ေၿပာတာေတြကို စိတ္၀င္စားပါတယ္ ။ သို႕ေပမယ္႕ နီသိ၀တီကို သူ ၀ယ္ယူခဲ႕တာ အတြက္ေတာင္ အကုန္ မေပးေခ်ရေသးဘူး ။ ေနာက္ထပ္ ေငြထပ္ အကုန္မခံႏိုင္
ေသးဘူး ။

“ ေဒါက္တာ ..ဘယ္ေလာက္မ်ား ထပ္ ေပးရမွာလဲဟင္...”

“ အာ..ဒါအတြက္ကေတာ႕ စိတ္မပူပါနဲ႕ ကိုေနဗလ..ခင္ဗ်ားကို မတတ္ႏိုင္တဲ႕ ပမာဏ က်ဳပ္တို႕ မေတာင္းပါဘူး.....”

“ ဟုတ္ၿပီေလ ေဒါက္တာ..အဆင္႕မၿမွင္႕လိုက္ခင္ ကုန္က်မွာေလးကိုေတာ႕ ေၿပာအံုးေနာ....”

“ ဟားဟား..စိတ္ခ်..စိတ္ခ်..တၿခားလူမွ မဟုတ္တာဗ်ာ ...ကိုေနဗလ ဘဲ..ပို မယူပါဘူးေလ.....”

ေနဗလ ေဒါကတာခ်စ္ပန္းနဲ႕ ေၿပာအၿပီး မွာ သူ႕ေဘးနားက ခ်စ္စဖြယ္ အၿပံဳးေလးနဲ႕ ေစာင္႕ဆိုင္းေနတဲ႕ နီသိ၀တီေလးကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ပါတယ္ ။

“ ကိုကိုရယ္..လြမ္းတယ္...အရမ္း လြမ္းတာ...”

“ ကိုကိုလည္း နီသိကို အရမ္း လြမ္းတာ...”

တကယ္ဆို ေနဗလသည္ ရဲအုပ္မေလး ဒါဇင္ကို အပီၿဖဳတ္ ၿမၿမေသြးနဲ႕ သာယာေနခဲ႕တာ ။

စက္လူရုပ္မေလးလည္း ဗံုးလာေထာင္တဲ႕ လူဆိုးေတြနဲ႕ ဖိုက္တင္ခ်ခဲ႕ရလို႕ ေပေရညစ္ပတ္ေနတယ္ ။ “ ကိုကိုနဲ႕ နီသိ ေရခ်ိ ဳးၾကမလားဟင္....” လို႕ နီသိက ေမးၿပီး သူ႕အက်ၤ ီ ၾကယ္သီးေတြကို တလံုး
ၿပီး တလံုး ၿဖဳတ္ပါတယ္ ။ ေနဗလကိုယ္ေပၚမွာ အ၀တ္ေတြ ဘာမွ မက်န္ေတာ႕တဲ႕ အခ်ိန္မွာ နီသိက ၀တ္ထားတဲ႕ အိမ္ေနရင္း ေဘာင္းဘီပြပြၾကီးကို ခြ်တ္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။

“ အိုး...ဟိုး...”

ခါးေသးေသးေအာက္က စြင္႕ကားတဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြကို ၿမင္လိုက္ရသလို ေပါင္ဂြဆံုက ၾတိဂံပံု အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းၾကီး ေပၚလာတဲ႕အခ်ိန္ ေနဗလ တအားကို သေဘာက်သြားတယ္ ။ ဒါတင္နဲ႕ ၿပီးၿပီလား
..။ မၿပီးေသးဘူး..အေပၚပိုင္းက ၀တ္ထားတဲ႕ တီရွပ္ပြပြၾကီးကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္ၿပန္တယ္ ။ သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ ေအာ္ဒါလုပ္ထားတဲ႕ စေနႏွစ္ခိုင္က လွလြန္းေနတယ္ ။ ေန၀ိက သူ႕လက္ကို ဆြဲၿပီး ေရခ်ိ ဳးခန္း
ထဲကို ဦးေဆာင္ ၀င္သြားတယ္ ။ အခ်ိ ဳးက်လြန္းတဲ႕ ကိုယ္လံုးတီးမေလး နီသိနဲ႕ ၾကြက္သားဖုထစ္ေနတဲ႕ ကိုယ္လံုးနဲ႕ ေနဗလတို႕ ေရအတူတူခ်ိ ဳးၾကတဲ႕အခ်ိန္ ေနဗလရဲ႕ ေပါင္ၾကားက တန္ဆာလိင္ေခ်ာင္းၾကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနၿပီ ။ ဆပ္ၿပာရည္ေတြနဲ႕ ေရၿမဳပ္တံုးၾကီးနဲ႕ ေနဗလ တကိုယ္လံုးကို ပြတ္တိုက္ ေခ်းတြန္းေပးေနတဲ႕ နီသိ၀တီေလးရဲ႕ ရင္သားေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆုပ္နယ္
ညွစ္ပြတ္ေနတဲ႕ ေနဗလလည္း စိတ္ေတြ တအား ထၾကြလြန္းေနလို႕ ေရဆက္မခ်ိ ဳးဘဲ နီသိ၀တီေလးကို ကုတင္ေပၚ တင္ေဆာ္ခ်င္ေနၿပီ ။

“ နီသိ..ကိုကို အရမ္း ထန္ေနၿပီကြာ..ကိုကိုတို႕ လိုးၾကရေအာင္လား..” လို႕ ေၿပာရင္း နီသိရဲ႕ ေပါင္ၾကားက အဂၤါစပ္ကို ဖမ္း စမ္းလိုက္ပါတယ္ ။ “ ေရခ််ိ ဳးလို႕မွ မၿပီးေသးတာ ကိုကိုရယ္...ၿပီးေတာ႕ လိုး
ၾကတာေပါ႕..နီသိလည္း ကိုကို မရွိလို႕ ေစာက္ပတ္ေတြ တအားယားေနတာ ကိုကိုရဲ႕ ...” လို႕ နီသိက တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ၿပန္ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။


သီလ၀ါၿမိဳ႕သစ္
ရန္ကုန္ၿမစ္ နဲ႕ ပင္လယ္၀ ထိေတြ႕တဲ႕ ေနရာ ။
ပင္လယ္ကူးသေဘၤာၾကီးေတြ ဆိုက္ကပ္တဲ႕ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕မို႕ စည္ကားလွသည္ ။

ဆိပ္ကမ္း မ်က္ႏွာစာက ဆိုင္တန္းေတြမွာ သေဘၤာၾကီးေတြက ႏိုင္ငံၿခားသေဘၤာသားေတြ ဆင္းလာၿပီး စားေသာက္ေနၾကသည္ ။ ကြန္္တိန္နာေသတၱာၾကီးေတြ တင္ေဆာင္လာတဲ႕ ထရပ္ကားရွည္ၾကီးေတြက အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ လမ္းမၾကီးအတိုင္း ေမာင္းႏွင္ေနၾကသည္ ။ ေတာ္ေတာ္႕ကို စည္ကားလာတဲ႕ ၿမိဳ႕သစ္ေလး ၿဖစ္ပါသည္ ။

Burma Girl  Bar and Restaurant လို႕ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႕ အရက္နဲ႕ တရုတ္အစားအစာ မ်ိဳးစံု ေရာင္းတဲ႕ ဆိုင္ေလးထဲကို ႏိုင္ငံၿခားသား သေဘၤာသား တစု ၀င္သြားၾကတဲ႕အခါ
ဆိုင္ထဲက ခပ္၀၀ လူတေယာက္က ၿပာၿပာသလဲ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ဆီးၾကိဳတယ္ ။ သူ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ အဂၤလိပ္စကားနဲ႕ ဘာလိုခ်င္လဲ ဘာစားမလဲ ဆိုၿပီး စားပြဲ၀ိုင္းတလံုးမွာ ေနရာ
ခ်ထားေပးတယ္ ။

ႏိုင္ငံၿခားသားေတြက အရက္ ဘီယာနဲ႕ ဟင္းလ်ာေတြ မွာလိုက္ၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ကို လက္ညွိဳးထိုးၿပၿပီး..“ ဘားမားဂဲလ္...လိုခ်င္တယ္ ...ေခၚေပးမလား..” လို႕ ေမးလိုက္ေတာ႕ ခပ္၀၀ လူလည္း “ အိုေက
အိုေက....ရမယ္ရမယ္..ခဏေစာင္႕...၀ိတ္၀ိတ္ ..” လို႕ ေၿပာရင္း ဆိုင္အေနာက္က ေကာင္ေလးတေယာက္ကို “ စံစံတို႕ မိေပါက္တို႕ကို သြားေခၚစမ္း..ဒီမွာ ဧည္႕သည္ေတြ ေရာက္ေနတယ္လို႕ ေၿပာ
လိုက္...” လို႕ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။

ေကာင္ေလးက ဆိုင္ထဲကေန အေၿပးကေလး ထြက္သြားသည္ ။ ဆိုင္တန္းေတြရဲ႕ အေနာက္ဖက္က က်ဴးေက်ာ္တဲ ရပ္ကြက္ထဲကို ၀င္သြားသည္ ။
ႏိုင္ငံၿခားသားအုပ္စုလည္း အရက္ေသာက္တာ အရွိန္ရလာတဲ႕အခ်ိန္ ခပ္၀၀ ဆိုင္၇ွင္လုပ္သူက သူတို႕ကို ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို လာ ၿပသသည္ ။ “ ဗဲဒီး ၿဗဴးတီးဖူးလ္...ဆာ....” ဆိုၿပီး ေၿခဟန္
လက္ဟန္နဲ႕ သူတို႕ဟာ ပုေလြမွဳတ္ေပးၾကမွာ လို႕ လုပ္ၿပသည္ ။ ႏိုင္ငံၿခားသားေတြကလည္း ေကာင္မေလးေတြကို ေပါင္ေပၚ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ဟိုစမ္းဒီစမ္း လုပ္ၾကၿပီး “ သေဘာက်ၾကတဲ႕အေၾကာင္း ဆိုင္
ရွင္လူၾကီးကို ေၿပာရင္း ေစ်းစကား ေၿပာၾကရေအာင္ လို႕ ထပ္ဆင္႕ ေၿပာလိုက္ၾကသည္ ။ ေစ်းတည္႕သြားေတာ႕ သူတို႕သေဘၤာေပၚကို ေခၚသြားမည္ လို႕ ေၿပာကာ ေငြရွင္းေပးသည္ ။
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က မခို႕တရို႕ အမူအရာေလးေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံၿခားသားေတြနဲ႕ တညတာ ေပ်ာ္ပါးဖို႕ လိုက္ဖို႕ အဆင္သင္႕ဘဲ ။

ၾကပ္ေတာက္ေနတဲ႕ ေဘာင္းဘီကိုယ္စီ ၀တ္ထားတာေၾကာင္႕သူတို႕ရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြကို တမင္ ၿပသေနၾကသလိုဘဲ ။ လည္ဟိုက္ အက်ၤ ီမ်ားေၾကာင္႕လည္း သူတို႕ရဲ႕ ရင္စိုင္ထြားထြားေတြ
၇ဲ႕ အေပၚပိုင္းေတြကို ၿမင္ေတြ႕ေနႏိုင္သည္ ။ ေခၚသြားမယ္႕ ႏိုင္ငံၿခားသား အုပ္စုထဲက အရက္ တအားမူးေနတဲ႕ လူတေယာက္က လူေရွ႕သူေရွ႕မွာဘဲ ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။ ဆိုင္ရွင္လူ၀ၾကီးက..ႏိုင္ငံၿခားသားအုပ္စု ထုတ္ေပးတဲ႕ ေငြေတြကို လက္ခံယူေနသည္ ။

ဆိုင္ေလးထဲမွာ စားေသာက္ေနတဲ႕လူေတြက ဒီေနရာမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ေနက်မို႕ ရိုးေနတဲ႕ ၿမင္ကြင္းမို႕ ဂရုမစိုက္ၾကဘူး ။ သို႕ေပမယ္႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ကင္းပုန္း၀ပ္ေနတဲ႕ မီးပိတ္ရပ္ထားတဲ႕ ရဲကားထဲက
ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းကေတာ႕ ဂရုတစိုက္ ၾကည္႕ေနသည္ ။
သူ တာ၀န္က်တဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေအးခ်မ္းသာယာဖို႕ သူ႕တာ၀န္မို႕ အေသးအဖြဲက အစ ေပါ႕ေပါ႕တန္တန္မထားဘဲ သတိအၿမဲထားတတ္တဲ႕ သူ႕အက်င္႕ေၾကာင္႕ပါ ။


လူခ်မ္းသာတို႕သာ ေနထိုင္ႏိုင္တဲ႕ သာေကတၿမိဳ႕သစ္ၾကီး မွာ က်ယ္၀န္းတဲ႕ ၿခံက်ယ္ၾကီးေတြ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဒီဇိုင္းသစ္ တိုက္အိမ္ၾကီးေတြ အမ်ားအၿပား ရွိေနသည္ ။
တခုေသာ တိုက္အိမ္ၾကီးမွာ ေနဗလရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္း ဟန္စုယဥ္ ေနသည္ ။

ေနဗလနဲ႕ ခ်စ္သူၿဖစ္ေနတံုးက ဟန္စုယဥ္သည္ ဒီလို ၿခံမ်ိဳး ဒီလို တိုက္အိမ္ၾကီးမ်ိဳးနဲ႕ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႕ ေနေနသာသာ ဘ၀ကို မနည္း ရုန္းကန္ေနခဲ႕ရတဲ႕ မိန္းမ တေယာက္ပါ ။ ကိုယ္ပိုင္ကားေတာင္ ၀ယ္မစီးႏိုင္ခဲ႕ဘဲ ၿပည္႕ၾကပ္ေနတဲ႕ ဘတ္စ္ကားထဲ တိုးေခြ႕ စီးခဲ႕ရတဲ႕ မိန္းမတေယာက္ပါ ။ အခုေတာ႕ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ဘ၀က အရင္တံုးကနဲ႕ လားလားမွ မဆိုင္ေအာင္ ကြာၿခား ေၿပာင္းလဲေနၿပီ ။

ဟန္စုယဥ္ကို ဒီလိုမ်ိ ဳး ခ်မ္းသာေအာင္ ေၿပာင္းလဲေပးလိုက္တာက ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းပါ ။ ဘာေၾကာင္႕ ဒီလိုနံမည္ရသြားသလဲ ဆိုတာကိုေတာ႕ လူေတြ မသိၾကဘူး ။ ေဇာ္၀င္း ငယ္ငယ္တံုးကေတာ႕
ခ်ီးေခါင္းေဇာ္၀င္း လို႕သူ႕အေပါင္းအသင္းေတြက ေခၚခဲ႕ၾကတယ္ ။ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေခါင္းထဲမွာ ခ်ီးဘဲ ရွိတယ္ ဆိုတဲ႕သေဘာပါ ။ သို႕ေပမယ္႕ ၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုး ဆိုသလို ဥာဏ္နည္းတဲ႕ ေဇာ္၀င္း
ဟာ အကြက္ေကာင္းေတြ႕သြားၿပီး ၀ုန္းကနဲ ဘ၀ေၿပာင္းသြားသည္ ။

မေကာင္းမွဳ ဒုစရိုက္ လုပ္တဲ႕ လူေတြကို ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ အေရးယူေနတဲ႕ ေခတ္သစ္ၾကီးမွာ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းလို လုပ္ရဲတဲ႕ လူ ရွားလွသည္ ။
လုပ္ရဲတဲ႕ ေဇာ္၀င္းက ခဏခ်င္းမွာဘဲ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာသြားသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းမလိုက္စားတဲ႕ ေဇာ္၀င္းက အရမ္းလွတဲ႕ ဟန္စုယဥ္ကို ေတြ႕သြားသည္ ။ ဟန္စုယဥ္က ေနဗလနဲ႕ ခ်စ္သူ ၿဖစ္ေနသည္ ။ ရိုးသားၾကိဳးစားတဲ႕ ေနဗလက ရဲေပမယ္႕ လပ္မစားဘူး ။ နံမည္ေကာင္းတဲ႕ လူ ေပမယ္႕ အေနအထိုင္က ပံုမွန္ဘဲ ။ ဟန္စုယဥ္က အကူအညီ လိုအပ္ေနသည္ ။ ေနဗလက မေပးႏိုင္ဘူး ။
ေပးႏိုင္တဲ႕ ေဇာ္၀င္းက ရွိေနသည္ ။

ေဇာ္၀င္းက ဟန္စုယဥ္ကို အရမ္းေကာင္းၿပသည္ ။ ေငြကုန္ခံသည္ ။ ခက္ခဲေနတာေတြကို ေငြလံုးေငြရင္းနဲ႕ ေၿဖရွင္းေပးသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ မိဘေတြကို ေဆးကုေပးသည္ ။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေလး မတည္ေပးသည္ ။ ဆိုင္ခန္းေလး ေထာင္ေပးဖြင္႕ေပးသည္ ။ သူ႕အေပၚေကာင္းတဲ႕ ေဇာ္၀င္းကို ဟန္စုယဥ္ ေက်းဇူးတင္သည္ ။ ေက်းဇူး ၿပန္ဆပ္ခ်င္သာည္ ။ ဘယ္လို ဆပ္မလဲ ။ ေငြၿပန္ေပးႏိုင္လာ
ေပမယ္႕ ေဇာ္၀င္းလို ေဘာစိတေယာက္က ေငြ မလိုဘူးေလ ။ ေဇာ္၀င္း လိုတာက ဘာလဲ ဆိုတာ ဟန္စုယဥ္ သိေနသည္ ။ တဖက္ကလည္း ေနဗလနဲ႕ ခ်စ္ေနသည္ ။ ေနဗလကို သစၥာမေဖါက္ခ်င္ဘူး ။

ဒါေပမယ္႕ တရက္မွာ ေဇာ္၀င္းက သာေကတၿမိဳ႕သစ္ဖက္ကို ဖါလူဒါသြားေသာက္ရေအာင္ ဆိုၿပီး ကားနဲ႕ ေခၚသြားသည္ ။ ဟန္စုယဥ္က အလားတူ နံမည္တူ ဖါလူဒါဆိုင္ေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးထဲမွာ
အမ်ားအၿပား ရွိေနေပမယ္႕ သာေကတက ဆိုင္က ဖါလူဒါကို ပိုေကာင္းတယ္ ထင္သည္ ။ ေဇာ္၀င္းက ေနဗလ လို မဟုတ္ဘူး ။ ဟန္စု.ဥ္ကို အရမ္း အလိုလိုက္သည္ ။ ဖါလူဒါေသာက္အၿပီး ေဇာ္၀င္း
က ဟန္စုယဥ္အတြက္ အကို လက္ေဆာင္တခု ၀ယ္ထားတယ္ ..ခဏေလး လိုက္ခဲ႕ပါ..ၿပခ်င္လို႕ ဆိုၿပီး တိုက္အမိၾကီးေတြ ၿခံၾကီးေတြ တန္းစီေနတဲ႕ ရပ္ကြက္ၾကီးကို ေခၚသြားလိုက္ပါသည္ ။

သူတို႕ စီးလာတဲ႕ အေကာင္းစား ေအာင္ဒီကားနက္ၾကီးက ၿခံက်ယ္ၾကီးတၿခံအေရွ႕မွာ ထိုးဆိုက္လိုက္တာနဲ႕ ၿခံတံခါးၾကီးေတြ ပြင္႕လာသည္ ။
ေဇာ္၀င္းရဲ႕ လူေတြက ဖြင္႕ေပးလိုက္တာပါ ။
“ ဒါ ကိုေဇာ္၀င္းရဲ႕ ၿခံလားဟင္....” လို႕ ဟန္စုယဥ္က ေမးလိုက္သည္ ။ ဒီလို ၾကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ႕ ေနရာမ်ိဳးေတြ တခါမွ ဟန္စူယဥ္ မေရာက္ဖူးပါ ။ ေဇာ္၀င္းက “ မဟုတ္ဘူး...” လို႕ ၿပန္ေၿဖသည္ ။
ခန္းနားလြန္းတဲ႕ တိုက္သစ္ၾကီးထဲကို လိုက္ၿပသည္ ။ တိုက္ၾကီးရဲက အေနာက္ဖက္မွာ ေရကူးကန္ၾကီးတကန္ ရွိေနသည္ ။ ပန္းေတြ ေ၀ဆာေအာင္ ပြင္႕ေနတဲ႕ အပင္မ်ိ ဳးစံုလည္း ရွိသည္ ။
လိုက္ၿပၿပီးတဲ႕ေနာက္ ေဇာ္၀င္းကို ဟန္စုယဥ္က “ လက္ေဆာင္ေပးမလို႕ဆို....ဘာေပးမွာလဲ....” လို႕ ေမးသည္ ။
ဟန္စုယဥ္ အေနနဲ႕ ေဇာ္၀င္းဆီက လက္ေဆာင္ေတြ ခဏ ခဏ ရဖူးခဲ႕လို႕ မဆန္းေတာ႕ဘူးေလ ။ အခုလည္း စိန္လက္စြပ္ဘဲ ေပးမလား..စိန္နားကပ္ဘဲ ေပးမလား ဒါမွ မဟုတ္ ဟန္စုယဥ္ အရမ္း လိုခင္ေနတဲ႕ ဘီအမ္ဒဗလ်ဴကားသစ္ေလး လား ...။
သို႕ေပမယ္႕ ေဇာ္၀င္းက ၿပံဳးၿပံဳးၾကီးနဲ႕ ေစာေစာက ဖြင္႕၀င္ခဲ႕တဲ႕ တိုက္သစ္ၾကီးရဲ႕ ေသာ႕ေတြကို ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ လက္ကေလးထဲကို ထည္႕ေပးလိုက္သည္ ။
“ ဒီၿခံနဲ႕ ဒီတိုက္ၾကီးက အကို႕ရဲ႕ လက္ေဆာင္ဘဲ...”
“ ဟယ္.....အို....”
ဟန္စုယဥ္အေနနဲ႕ ၿပတ္ၿပတ္သားသား ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္ ။
ဘာမွ မေပးႏိုင္တဲ႕ ရဲအုပ္ေနဗလကို ေၿခစံုကန္ပစ္လိုက္ၿပီး ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို ေၿပး၀င္လိုက္သည္ ။ ေနဗလကေတာ႕ အၾကီးအက်ယ္ အသဲကြဲတာေပါ႕ေလ ။ ဟန္စုယဥ္လည္း ဂရုမစိုက္ပါဘူး ။
ဒါေပမယ္႕ ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႕ဘဲ ၿပီးမသြားဘူး ။ ေနဗလက အဲဒီတံုးက မူးယစ္ေဆး လိုက္ဖမ္းတဲ႕ ဒီအီးဒီအဖြဲ႕မွာ လုပ္ေနတာ ။ တေန႕မွာ  ဟိုတယ္တခုကို သူနဲ႕ အဖြဲ႕သားေတြက ၀င္ရွာသည္။ သည္ ။မူးယစ္ေဆးေတြ အၾကီးအက်ယ္ ေတြ႕သြားသည္။ပစၥည္း ဖမ္းဆီးသည္ ။ ဒီဟိုတယ္က ေဇာ္၀င္း ပိုင္တာ ။ ေဇာ္၀င္းက ေနာက္ကြယ္ကေန ၾကိဳးကိုင္ေနတဲ႕ လုပ္ငန္း ။ ဟန္စုယဥ္က ေနဗလကို
ဆက္သြယ္သည္ ။ အမွဳမလုပ္ဖို႕ ေၿပာသည္ ။ ငိုၿပသည္ ။ ေနဗလက လပ္ထိုးတာကိုလည္း မခံဘူး ။ ၿပတ္ၿပတ္သားသား အေရးယူလိုက္သည္ ။ ေဇာ္၀င္း အေတာ္႕ကို အထိနာသြားသည္ ။ ေဇာ္၀င္း
လည္း ေနဗလကို အမုန္းၾကီး မုန္းသြားသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း ေဇာ္၀င္းဖက္က ။ ေနဗလကို ရန္သူလို႕ သတ္မွတ္လိုက္သည္ ။ အခြင္႕အခါေကာင္း ေတြ႕တာနဲ႕ ေနဗလကို ၿဖဳတ္မယ္ လို႕ ေဇာ္၀င္းက
ၾကံဳး၀ါးခဲ႕သည္ ။ ဟန္စုယဥ္က သေဘာတူသည္ ။
ေဇာ္၀င္းသည္ ကံေကာင္းေနတဲ႕ လူမိုက္တေယာက္ ပါ ။ သူ႕မေကာင္းမွဳ လုပ္ငန္းေတြက မပ်က္စီးတဲ႕အၿပင္ ပိုပိုေတာင္ ၾကီးပြားလာသည္ ။ ေငြအင္အား ေကာင္းလာေတာ႕တပည္႕အင္အား လည္း
ေကာင္းလာသည္ ။ ေရွးေခတ္တံုးကလိုဘဲ အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြကို ေငြနဲ႕ ေပါက္ၿပီး ဖ်က္ဆီးဖို႕ ၾကိဳးစားသည္ ။ အရမ္း အပြင္႕ကားလာတဲ႕ အခ်ိန္ မေမ႕ေသးတဲ႕ ေနဗလကို လက္စားေခ်ဖို႕ ကိစၥ လည္း ၿပန္အေကာင္အထည္ ေဖၚေတာ႕တာဘဲ ။

ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ေရကူးကန္ၾကီး နေဘးမွာ ေရာင္စံုထီးအၾကီးစားၾကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ ဟန္စုယဥ္ သည္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးနဲ႕ ထိုင္ၿပီး နာနတ္သီးေဖ်ာ္ရည္စစ္စစ္ တခြက္ကို ေသာက္ေနသည္ ။
စုတ္တန္ေလးနဲ႕ စုတ္ယူေသာက္ေနတာ  ။ ဘီကီနီ ေရကူး၀တ္စံုေလး ၀တ္ထားတဲ႕ ဟန္စုယဥ္သည္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ဂရုစိုက္လြန္းတာေၾကာင္႕ အဆီပို မရွိဘဲ အခ်ိဳးက်လွပတဲ႕ ကိုယ္လံုးကို ဒီေန႕အထိ ပိုင္ဆိုင္တံုးပါ ။

ေဟာ....ကားသံေတြ ၾကားတယ္ ။ ၿခံထဲကို ကားေတြ ၀င္လာတဲ႕ အသံ ။

“ ေမထိန္ ...ဘယ္သူလာလဲ ေမးစမ္း...”

မလွမ္းမကမ္းမွာ လိုတာကူညီဖို႕ ရပ္ေစာင္႕ေနတဲ႕ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ တပည္႕မ ေမထိန္က ၿခံေပါက္၀က တံခါးေစာင္႕ကို စက္နဲ႕ လွမ္းေမးလိုက္သည္ ။

“ ေဘာစိ လာတာပါ...မမ ..”

ေဘာစိ ဆိုတာက ေဇာ္၀င္းကို ေၿပာတာ ။

မၾကာခင္ ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္း သည္ တိုက္ၾကီးအေနာက္က ေရကူးကန္ ရွိရာကို သူ႕တပည္႕ ထိန္ညီးတို႕ ၿခံရံၿပီး ေရာက္လာပါသည္ ။
ေမထိန္နဲ႕ ထိန္ညီးက ေမာင္ႏွမ အရင္းေတြ ။ ေဇာ္၀င္းက သူ႕လိုဘဲ ေကာက္က်စ္ညစ္ပတ္ၿပီး လက္ရဲဇက္ရဲ ရွိလြန္းလို႕ ဒီေမာင္ႏွမကို အနားေခၚထားတာ ။ ေမထိန္နဲ႕ ထိန္ညီးက မ်ိဳးနဲ႕ ရိုးနဲ႕ မိုက္ခဲ႕ေတခဲ႕တဲ႕ လူမိုက္ကေလးေတြ ..။

“ ကိုကို၀င္း ....”

“ ေဘဘီ႕ကို လြမ္းလြန္းလို႕ ကိုကို၀င္း အေၿပးၿပန္လာရတာ....”

“ ကိုကို၀င္းကေတာ႕ ပိုၿပီ.....”

ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္၀င္းကို ေၿပးဖက္လိုက္ၿပီး လက္သီးဆုပ္ကေလးနဲ႕ ေဇာ္၀င္းနဖူးက်ယ္ၾကီးကို မနာေအာင္ ဖြဖြထုရင္း ေၿပာလိုက္သည္ ။

“ ဟန္စုကို ေၿပာၿပစရာေတြ ရွိေသးတယ္ ...”

“ ဘာေတြလဲ ကိုကို၀င္းရဲ႕ ဆိုပါအံုး.....သံဒိုင္တို႕ ဖါဇာတ္သြင္းေနတဲ႕ အသစ္ကေလးေတြ  အခ်ိန္တိုတိုနဲ႕ ဖါလံုးလံုး ၿဖစ္သြားတဲ႕အေၾကာင္းလား..ဟန္စု သိၿပီးပါၿပီ....”

“ အာ..မဟုတ္ဘူး...ဟန္စု....အခုကိစၥက အေရးၾကီးတယ္....ဟိုပုလိပ္စုတ္ ေနဗလရဲ႕ တိုက္ခန္းမွာ ဗံုးသြားေထာင္ခိုင္းတဲ႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္တို႕ အုပ္စု.. တေယာက္ေရွာသြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္က ေဆးရံုမွာ အတြင္းလူနာ ဘ၀ကို ေရာက္သြားတယ္ ..ရဲအေစာင္႕နဲ႕ ...ေတာက္ ...ခံလိုက္ရတယ္...”

“ ဟင္..ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ ေနဗလက ေဆာ္ထည္႕တာလား....”

“ မဟုတ္ဘူး ဟန္စု..ေနဗလ ၿပန္မေရာက္ေသးဘူး ...ေနဗလရဲ႕ စက္ရုပ္က ႏွိပ္လိုက္တာ...”

“ ဟင္..စက္ရုပ္..ဟုတ္လား....”

“ ဟုတ္တယ္ ..စက္ရုပ္မက ကင္ဒိုဓါးနဲ႕ ေဆာ္တာ တဲ႕....အေရးၾကီးတာက အခုမိသြားတဲ႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္နဲ႕ ေဇးဘီယားတို႕ကို ရဲေတြက ဘယ္သူခိုင္းတာလဲ အၾကီးအက်ယ္ကို စစ္ေမးေနၾကတယ္ လို႕ ၾကားတယ္...ကိုကို၀င္း အခု သိရသေလာက္ေတာ႕ သူတို႕ အတင္းဘူးခံၿငင္းေနၾကဆဲဘဲ ...ရဲတင္မက စံုစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက ေအးဂ်င္႕ေတြပါ ပါ၀င္စစ္ေတာ႕မယ္ လို႕ ၾကားတယ္....ညွင္းဆဲတာ မခံႏိုင္
လို႕ ဒီေကာင္ေတြ ကိုကို၀င္းတို႕နံမည္ကို ေဖၚလိုက္ရင္ ခက္မယ္ေလ....”

“ ဟန္စု ထင္တာကေတာ႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္တို႕က ဘယ္ေတာ႕မွ မေဖၚပါဘူး..ကိုကို၀င္း..သူတို႕ ေထာင္က် ခံသြားၾကမွာပါ.....သိပ္လည္း စိတ္မပူေနပါနဲ႕...အင္း..ေနဗလ လည္း သူ႕အဆင္႕နဲ႕ စက္ရုပ္ေတြ ဘာေတြ အိမ္မွာ ထားေနၿပီလား..ဘာေတြ ၿဖစ္ကုန္ၿပီလဲေနာ္....”

ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းသည္ ေထာင္က်သြားၾကတဲ႕ သူ႕တပည္႕ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၿပန္ၾကည္႕ ေစာင္႕ေရွာက္ေလ႕ရွိလို႕ တပည္႕ေတြက ရဲရဲၾကီး ေထာင္အက်ခံသြားခဲ႕တဲ႕ အၿဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိခဲ႕သည္ ။
ေထာင္က်တဲ႕လူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြကို ေစာင္႕ေရွာက္ေကြ်းေမြးထားသလို ေထာင္ထဲက လူကိုလည္း လိုတဲ႕ ဟာ အကုန္ တာ၀န္ယူပံ႕ပိုးေပးသည္ ။

“ ခရက္ဒစ္ကပ္ နဲ႕ ၀ယ္တာ ၿဖစ္မွာေပါ႕...အင္း..ေနဗလ....မင္း ထမင္း ၀ေအာင္ စားထားအံုးေပါ႕ကြာ..မင္း မၾကာခင္ သိမယ္....ငါတို႕အေၾကာင္း...”

ေဇာ္၀င္းက ၾကံဳး၀ါးရင္း ေမထိန္ ကမ္းေပးလာတဲ႕ အရက္ဖန္ခြက္ကို လွမ္းယူလိုက္သည္ ။

“ ထိန္ညီး.....”

ေဒ၀ဒတ္ေဇာ္၀င္းက သူ႕အနီးကပ္ တပည္႕ ထိန္ညီးနံမည္ကို ရုတ္တရက္ ေခၚလိုက္လို႕ ဆရာကေတာ္ ဟန္စုယဥ္ရဲ႕ ရင္စည္းထဲက လ်ံထြက္ေနတဲ႕ ရင္သားေတြကို ေငးငမ္းေနတဲ႕ ထိန္ညီး တုန္သြားသည္ ။

“ ဟုတ္ကဲ႕ ေဘာ႕စ္..ဘာလိုလဲဟင္..”

“စူပါမင္း ကို ဖုန္းဆက္စမ္း....ငါ႕ဆီကို ခ်က္ခ်င္း လာခဲ႕ဖို႕ ေခၚလိုက္...”

“ ဟုတ္ကဲ႕ ေဘာ႕စ္...”





ေနဗလ ဒီေန႕ည ဂ်ဴတီက်သည္ ။

နီသိ၀တီေလးနဲ႕ ေရေရလည္လည္ ကဲထားလို႕ အိပ္ေရး မ၀လို႕ ဒီေန႕ အလုပ္ခြင္မွာ ေနဗလ ေလးလံ ထိုင္းမွိဳင္းေနသလိုဘဲ ။ ဒါေၾကာင္႕ တာေမြေၿမေအာက္ရထားဘူတာေဘးက Dunkin Donut ဆိုင္ေရွ႕မွာ သူ႕ရဲကားကို ထိုးထားရင္း ဘလက္ ေကာ္ဖီပူပူ တခြက္ကို ေသာက္ေနသည္ ။
Dunkin Donut ဆိုင္ထဲက ဂ်ဴတီလဲလို႕ အိမ္ၿပန္မယ္႕ ေကာင္မေလးတေယာက္က ေနဗလကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည္႕သြားသည္ ။ အခုေခတ္သစ္ ေကာင္မေလးေတြကလည္း သူတို႕ၾကိဳက္ရင္
ေရွးေခတ္ကလို ရွက္မေနၾက ။ ဟန္ေဆာင္မေနၾက ။ ပြင္႕လင္းၿမင္သာေနၾကသည္ေလ ။

ဒီည အခုထိ အမွဳအခင္း ၾကီးၾကီးမားမား မၿဖစ္ေသးဘူး ။ အမွန္က သူ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ ဆူးေလဘုရားလမ္း တ၀ိုက္မွာ အၿမဲ ေနတတ္တာ ။ တာေမြဖက္မွာက ရဲၾကပ္တင္ေမာင္လွိဳင္ ရွိသည္ ။ ဒါေပမယ္႕
ညဦးပိုင္း သူ ဂ်ဴတီ စ၀င္တဲ႕အခ်ိန္ ရဲမွဴးက ဖုန္းေခၚၿပီး တာေမြ ဖက္ကို နဲနဲ အထူးဂရုစိုက္ဖို႕ ေၿပာလိုက္လို႕ တာေမြ ေၿမေအာက္ဘူတာရံုနားမွာ သူ စတဲခ်ထားတာ ၿဖစ္သည္ ။


သီလ၀ါ ဆိပ္ကမ္း မွာ ကုန္ခ်ေနတဲ႕ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာ M,V Yokohama Star ေပၚမွာ စံစံနဲ႕ မိေပါက္ ဆိုတဲ႕ ေၾကးစား ၿပည္႕တန္ဆာမေလး ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနသည္ ။
သေဘၤာက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ကုမၸဏီတခုက ပိုင္တာ ၿဖစ္ေပမယ္႕ သေဘၤာသားေတြက “ အ ” လို႕ ေခၚၾကတဲ႕ အင္ဒိုနီးရွား လူမ်ိဳးေတြ ၿဖစ္သည္ ။ ခ်ိကြပ္ ( ထမင္းခ်က္ )ရဲ႕ အခန္းမွာ စံစံနဲ႕ မိေပါက္တို႕
ေရာက္ေနသည္ ။ ဘဲအုပ္က တရာႏွစ္ရာ ေဗဒါက ႏွစ္ပင္ထဲ ၿဖစ္ေနသည္ ။ သေဘၤာသားေတြက ဆယ္ေယာက္ မကဘူး ။ စံစံနဲ႕ မိေပါက္ကို ကိုယ္တံုးလံုး ခြ်တ္ထားၿပီး ၀ိုင္းကိုင္ၾကသည္ ။ ႏွိဳက္ၾက
သည္ ။ ပုေလြကိုင္ခိုင္းသည္ ။
စံစံက “ မိေပါက္ေရ..တန္းစီတဲ႕ ေကာင္ေတြ မ်ားလြန္းေနတယ္..ဒို႕ရတာနဲ႕ မကာမိဘူး..မတန္ဘူး...လစ္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္...” လို႕ ၿမန္မာလို ေၿပာလိုက္သည္ ။ အရက္မူးေနတဲ႕ သေဘၤာသားတေယာက္က စံစံ႕အဖုတ္ကို လ်ာၾကီးနဲ႕ ယက္လိုက္ ပါးစပ္နဲ႕ စုတ္လိုက္ လုပ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ အသက္ငယ္ငယ္သေဘၤာသားေလးတေယာက္က ႏို႕လာစို႕ေနသည္ ။ မိေပါက္မွာလည္း ဖင္ကုန္းေပးထားေနရၿပီး ထြားထြားၾကိဳင္းၾကိဳင္း ေကာင္ၾကီးတေကာင္က ဖင္ေနာက္ကေန အဖုတ္ကို ေရေရလည္လည္ ေဆာင္႕ထည္႕ေနသည္ ။ မိေပါက္လည္း ေရွ႕ကို ၿပိဳလဲမသြားရေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္
ကို က်ားကန္ေထာက္ရင္း တကုိယ္လံုး တုန္ခါေနရသည္ ။ အခန္းေလးထဲမွာ တရုန္းရုန္းနဲ႕ ဆူညံေနသည္ ။ ေဆးလိပ္အေငြ႕ေတြကလည္း မႊန္ထြန္လံုးေနသည္ ။
“ ဟုတ္တယ္စံစံ...မတရား၀ိုင္းလိုးေနၾကၿပီ....ဒို႕ ၿပန္ဆင္းၾကရေအာင္...”လို႕ မိေပါက္က ၿပန္ေၿပာသည္ ။ စံစံက ဘာဂ်ာကိုင္ေနတဲ႕ မုတ္ဆိတ္နဲ႕ အမူးသမားကို တြန္းပစ္လိုက္ၿပီး...“ မင္းတို႕တေတြ လူ
မ်ားလြန္းတယ္..ငါတို႕နဲ႕ သေဘာတူတံုးက ေလးေယာက္ထဲ..အခုက ဆယ္႕ငါးေယာက္ေတာင္ ၿဖစ္ေနတယ္....ငါတို႕ ရတာနဲ႕ မတန္ေတာ႕ဘူး..ၿပန္ေတာ႕မယ္ ” လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္ ။

ပထမ “ အ” ေတြက စံစံေၿပာတာကို နားမလည္ၾကဘူး။ အတင္းၿပန္တက္ခြၾကၿပန္သည္ ။ စံစံက တအား ေအာ္ေၿပာေတာ႕ အားလံုး ၿငိမ္သြားၾကၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကသည္ ။ “ အ” ထမင္း
ခ်က္ၾကီးက ဒီကိစၥကို ဦးေဆာင္တဲ႕လူ ၿဖစ္သည္ ။ သူကဘဲ ဘားမားဂဲလ္ထမင္းဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ႕ ေစ်းညွိတာ ။ ထမင္းခ်က္ၾကီးက “ နင္တို႕ဟာ ဖါသည္ေတြ..ဖါသည္ဆို ေခၚတဲ႕ေကာင္ေတြ ေက်နပ္ေအာင္ ဖါခံလိုက္..အလိုးခံလိုက္...လ်ာမရွည္နဲ႕..ေစာက္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထား..” လို႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ႕ အဂၤလိပ္စကားနဲ႕ ေဟာက္လိုက္သည္ ။

စံစံနဲ႕ မိေပါက္လည္း လုပ္စားေနတာ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ႕ လြယ္လြယ္နဲ႕ အညံ႕ခံမယ္႕လူေတြ မဟုတ္ဘူး ။
“ အ ” ေကာင္ေတြကို တြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး သူတို႕ အ၀တ္အစားေတြကို ၿပန္၀တ္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကသည္ ။ “ ဟိတ္ ဖါမေတြ..ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ....နင္တို႕ မနက္က်မွ ၿပန္ရမွာ...နင္တို႕ ၿပန္ခြင္႕ မရွိဘူး...နင္တို႕ ဖင္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း လိုးအံုးမွာ....” လို႕ ထမင္းခ်က္ ၀တုတ္ၾကီးက စံစံနဲ႕ မိေပါက္တို႕ လက္ေမာင္းေတြကို ကိုင္လွဳပ္ၿပီး မာန္မဲလိုက္သည္ ။

“ ငါ႕ကို လႊတ္စမ္း....အႏိုင္အထက္ လုပ္ဖို႕ မၾကိဳးစားနဲ႕...လႊတ္ဆို လႊတ္....”

“ မလႊတ္ဘူး....ေခြးမ....မလႊတ္တဲ႕ အၿပင္ နင္႕ကို ဒီလို ဆံုးမမယ္....”

ထမင္းခ်က္ဘိုက္ပူၾကီးက စံစံ႕ပါးကို ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႕ ရိုက္ထည္႕လိုက္သည္ ။ မိေပါက္က ထမင္းခ်က္ၾကီးဆီကို တရွိန္ထိုး ခုန္၀င္ၿပီး ေၿခေထာက္နဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ကန္ထည္႕လိုက္သည္ ။
ခ်က္ေကာင္းထိသြားသည္ ။ “ အား....” လို႕ အသံက်ယ္ၾကီးနဲ႕ ေအာ္ရင္း ထမင္းခ်က္ၾကီး သူ႕ေပါင္ၾကားကို သူ လက္နဲ႕ အုပ္ရင္း ေခြက်သြားသည္ ။ ေစာေစာက မိေပါက္ကို ဖင္ေထာင္ေဆာ္ေနတဲ႕ ထြားထြားေကာင္ၾကီးက မိေပါက္ကို လက္ၿပန္ရိုက္ထည္႕သည္ ။ မိေပါက္ လန္က်သြားသည္ ။ ဒါေပမယ္႕ မိေပါက္ ေလးဖက္ေထာက္ရက္ အခန္းထဲက ထြက္ေၿပးသည္ ။ စံစံလည္း ေဘးက သေဘၤာသား အမူးသမားကို တြန္းပစ္ၿပီး မိေပါက္ အေနာက္ကို ေၿပးလိုက္သည္ ။

ထမင္းခ်က္ၾကီးရဲ႕ အခန္းက သေဘၤာထမင္းစားခန္းနဲ႕ မီးဖိုခန္း ေဘးကပ္ရက္မွာ ၿဖစ္သည္ ။ ထမင္းစားခန္း ( Mess Room ) ထဲကေန ၿဖတ္ၿပီး သေဘၤာပဲ႕ပိုင္းကို ထြက္ေၿပးၾကသည္ ။ သေဘၤာရဲ႕ ညာဖက္ၿခမ္းမွာ Gang wayလို႕ ေခၚတဲ႕ဆင္းတဲ႕ ေလွခါး ရွိေနသည္ ။ ေလွခါးဆီကို အေၿပး မွာ ေလွခါးနားမွာ တာ၀န္က် တဲ႕သေဘၤာသားေကာင္က သူတို႕ကို ေရွ႕ကေန ဆီးကာထားၿပီး ဖမ္းဖို႕ ၾကိဳးစားသည္ ။

စံစံက “ ကယ္ပါ..ကယ္ၾကပါ..က်မတို႕ကို သတ္ေနပါတယ္...” လို႕ ေအာ္သည္ ။ မိေပါက္ကလည္း...“ ကယ္ေတာ္မူၾကပါရွင္.....” လို႕ ေအာ္သည္ ။ ရုန္႕ရင္းဆန္ခတ္ ၿဖစ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ သေဘၤာေတြ
တန္းစီေနတဲ႕ ဆိပ္ခံလမ္းမၾကီးအတိုင္း မွန္မွန္ေလး ေမာင္းလာတဲ႕ ကင္းလွည္႕ရဲကား က M,V Yokohama Star ရဲ႕ Deck ( ကုန္းေဘာင္) ေပၚမွာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ၿဖစ္ေနတာေတြကို ၿမင္လိုက္သည္ ။
ေခါင္မိုးေပၚက အေရးေပၚ မီးနီ တဖ်တ္ဖ်တ္ ဖြင္႕ၿပီး M,V Yokohama Star နဲ႕ ေဘးကို ထိုးဆိုက္လာသည္ ။

ရဲကားထဲက ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္း ၀ါယာလက္စက္နဲ႕ သတင္းပို႕သည္ ။

( ပ်ံလႊား၃၃ ..သီလ၀ါ ဆိပ္ကမ္းက ေခၚတယ္.....သိန္းမင္း...သိန္းမင္း...အေရးေပၚကိစၥ ၿဖစ္ေနတယ္...ၾကားမၾကား အေၾကာင္းၿပန္ပါ....)

ဒီအခ်ိန္မွာ သေဘၤာၾကီးရဲ႕ ေလွခါးထိပ္ေရာက္ေနတဲ႕ စံစံနဲ႕ မိေပါက္ကို ဖမ္းဆြဲထားတဲ႕ သေဘၤာသားက လက္သီးနဲ႕ ထိုးၾကိတ္ေနတာကို ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္း ၿမင္လိုက္ရသည္ ။ ကားထဲက အၿမန္ထြက္ၿပီး သေဘၤာေပၚကို ေမာ႕ၾကည္႕ရင္း..“ ေဟး....ရပ္လိုက္..လႊတ္လိုက္ ေကာင္မေလးေတြကို ...” လို႕ အဂၤလိပ္စကားနဲ႕ ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္ ။

ထမင္းခ်က္ လူ၀ၾကီးနဲ႕ အဖြဲ႕ အ၀တ္မပါ လီးတန္းလန္းေတြနဲ႕ ေၿပးထြက္လိုက္လာၾကသည္ ။

“ ဟာ....တအုပ္တမၾကီးပါလား ....ေဟ႕လူေတြ..ေနာက္ဆုတ္..ေကာင္မေလးေတြကို မထိနဲ႕...မရိုက္နဲ႕....”

ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္း လွမ္းတားသည္ ။ ေအာ္ဟစ္သည္ ။ သို႕ေပမယ္႕ “ အ” သေဘၤာသားေတြက သူ႕စကားကို နားမေထာင္ပါ ။ စံစံနဲ႕ မိေပါက္ကို ၀ိုင္းရိုက္ၾက ကန္ၾကသည္ ။  ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းလည္း
သူ႕ခါးက ပစၥတိုေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ပါသည္ ။


ေနဗလ လည္း သီလ၀ါက ကင္းလွည္႕ရဲကား ( ပ်ံလႊား၃၃ ) ဆီက ေခၚသံကို ၾကားၾကားခ်င္း ၀ါယာလက္စက္ကေန ၿပန္ထူးလဲထူး ကားကိုလည္း သီလ၀ါကို အၿပင္း ေမာင္းသြားလိုက္သည္ ။
သံလ်င္ၿမိဳ႕သစ္မွာ ရွိေနတဲ႕ ကင္းလွည္႕ကားေတြလည္း သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းကို အၿမန္ ေမာင္းသြားၾကသည္ ။
ဥၾသသံေတြ ဆူညံေနသည္ ။ ရဲကားေတြ မီးနီ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ ညအေမွာင္မွာ အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေမာင္းေနၾကသည္ ။




ရန္ကုန္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕ရံုးၾကီးရဲ႕ စစ္ေၾကာေရး အခန္း

ရဲမွဴးကိုကိုလင္း စိတ္မရွည္ေတာ႕ ။

ေနဗလရဲ႕ တိုက္ခန္းကို ဗံုးခြဲဖို႕ ၾကိဳးပန္းခဲ႕တဲ႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္နဲ႕ ေဇးဗီယား ဆိုတဲ႕ လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကို သူ စစ္ေမးေနတာ တရက္ မကေတာ႕ဘူး ။
တကယ္႕ကို ေခါင္းမာတဲ႕ ငတိႏွစ္ေကာင္ ။

“ မသိဘူး..မရွိဘူး....” ဘဲ တြင္တြင္ ေၿပာေနသလို “ ငါတို႕ ေရွ႕ေန လိုခ်င္တယ္...ေရွ႕ေန ေခၚေပး....” လို႕ မထီမဲ႕ၿမင္ ပံုစံတဲ႕ ေၿပာၾကေသးသည္ ။ ရဲမွဴးကိုကိုလင္း လည္း ပါးပိတ္ရိုက္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္ခဲ႕ေပမယ္႕ သည္းခံစိတ္ေမြးၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႕ ဆက္ေမးၿမန္းေနခဲ႕သည္ ။

ရဲသားတေယာက္က  အေလးၿပဳရင္း လာေၿပာသည္ ။

“ ရဲမွဴး..စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ဗ်ဴ ရိုက အရာရွိတေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္..ရဲမွဴးနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လို႕ အၿပင္ခန္းမွာ ေစာင္႕ေနပါတယ္....” တဲ႕ ။

အဆီၿပန္ေနတဲ႕ သူ႕မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ အေသးစားေလးနဲ႕ သုတ္လိုက္ရင္း ရဲမွဴးကိုကိုလင္း စစ္ေၾကာေရးအခန္းထဲက ထြက္ခဲ႕ပါသည္ ။


ေနဗလ သီလ၀ါ ဆိပ္ကမ္းကို မေရာက္ခင္ကတည္းက ႏို္င္ငံၿခား သေဘၤာသားတစုနဲ႕ ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းတို႕ ရုန္႕ရင္းဆန္ခတ္ေတြ ၿဖစ္တဲ႕အေၾကာင္း ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းေရာ တၿခား အရင္ေရာက္သြားတဲ႕
ရဲကားေတြကေရာ စက္နဲ႕ သတင္းပို႕လို႕ ေနဗလ အေၾကာင္းစံုကို သိၿပီးၿပီ ။ စံစံနဲ႕ မိေပါက္ ဆိုတဲ႕ ေၾကးစားမေလးေတြကို ရိုက္ပုတ္ကန္ေက်ာက္ေနလို႕ ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းက မလုပ္ဖို႕ ပါးစပ္က ေအာ္တားေပမယ္႕ သေဘၤာသားေတြက နားမေထာင္ဘဲ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရိုက္ႏွက္ေနလို႕ ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းက ရပ္လိုက္ဖို႕ ေသနတ္ေထာင္ေဖါက္ၿပီး တားလိုက္တယ္ ။

သေဘၤာသားေတြက တုတ္ဓါး ခဲ သံတိုသံစ ေလးဂြေတြနဲ႕ ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းနဲ႕ သူ႕ရဲကားကို ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္လာတယ္ ။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို သေဘၤာသားေတြ လက္ထဲက ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္းက အတင္း ဆြဲေခၚ ကယ္တင္ခဲ႕ၿပီး သူ႕ရဲကား ပ်ံလႊား၃၃ အထဲမွာ ထိုင္ခိုင္းထားလိုက္သည္ ။ ဒါကို သေဘၤာသားေတြက မေက်နပ္ၾကဘဲ ဓါတ္ဆီထည္႕ထားတဲ႕ ပုလင္းေတြကို မီးရွိဳ႕ၿပီး ပစ္တာေၾကာင္႕ ရဲၾကပ္စိုးၿမင္႕သိန္း ေနာက္ဆုတ္ေၿပးရသည္ ။

တၿခားရဲကားေတြ ထပ္ေရာက္လာေတာ႕ သေဘၤာသားေတြကို ဖမ္းဖို႕ ၾကိဳးစားတဲ႕အခါ သေဘၤာသားေတြက ရဲအားလံုးကို သေဘၤာၾကီးေပၚကေန ရရာခဲ ေလးဂြေတြ တုတ္ေတြ သံခ်ြန္လံုးေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္
တိုက္ခိုက္ၾကသည္ ။ အေၿခအေန တင္းမာေနတာေၾကာင္႕ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ေနဗလကို သတင္းပို႕ၾကသည္ ။  ေနဗလလည္း အခင္းၿဖစ္တဲ႕ေနရာကို ေရာက္သြားၿပီး အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဖြယ္ေတြ
ၿဖစ္လာတာေၾကာင္႕ ဆူပူမွဳ ႏွိမ္နင္းတဲ႕ အထူးရဲတပ္ရင္းကို ေခၚၾကရေတာ႕သည္ ။ သေဘၤာၾကီးေပၚကို ဂိုင္းေ၀းေလွခါးကေန တက္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကတဲ႕ ဒိုင္းလႊားေတြနဲ႕ ရဲေတြကို ထမင္းခ်က္ၾကီးက ဆီပူ
ေတြ ေရေနြးပူေတြနဲ႕ ေလာင္းခ်သလို သေဘၤာသားေတြက သေဘၤာမွာ သံုးတဲ႕ သံကြင္းေတြ သံတံုးသံေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ပစ္ေပါက္ၾကၿပန္လို႕ ရဲသားေတြ ေနာက္ၿပန္ဆုတ္ၾကရသည္ ။

အထူးရဲတပ္ရင္းက ရဲမွဴးက မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းဖို႕ အထက္လူၾကီးေတြကို အမိန္႕ေတာင္းခံသည္ ။

ေနဗလကိုလည္း အထက္က ရဲမွဴးၾကီးေတြက “ ၿဖစ္ရတဲ႕အေၾကာင္းရင္း သိခ်င္တယ္..ဒါ ဘယ္သူ႕ေၾကာင္႕လဲ...ဘာေၾကာင္႕ၿဖစ္လဲ....” လို႕ တြင္တြင္ ေမးေနၾကသည္ ။ ေနဗလ အေၿဖကေတာ႕ အရက္
ေၾကာင္႕ၿဖစ္ပါသည္ ။ အရက္ကို အလြန္အက်ြံေသာက္ၾကရာက ရမ္းကားၾကရင္း တားဆီးတဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကို ၿပန္လွန္တုိက္ခိုက္ၾကတာ ၿဖစ္ေၾကာင္း အထက္လူၾကီးေတြကို အစီရင္ခံေနသည္ ။

မ်က္ရည္ယိုဗံုး အသံုးၿပဳဖို႕ ခြင္႕ၿပဳတာေၾကာင္႕ အထူးရဲေတြ သေဘၤာေပၚကို မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြ တလံုးၿပီး တလံုး ပစ္ထုတ္ေနၿပီ ။ ဒီ အရွဲပ္ထဲမွာ မပါၾကတဲ႕ သေဘၤာသားေတြက လက္ေတြ ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ေလွခါးက ဆင္းလာသည္ ။

အထူးႏွိမ္နင္းေရးေခါင္းေဆာင္ ရဲမွဴးက စက္ရုပ္ရဲေတြကို စသံုးသည္ ။ စက္ရုပ္ရဲမ်ားက လူစစ္စစ္ ရဲေတြထက္ အၾကမ္းဖက္ဆူပူေတြရဲ႕ တိုက္ခိုက္တာကို ခံႏိုင္ၾကသည္ ။ သူတို႕ကို ခဲထိတာတို႕ ဆီပူေလာင္တာတို႕ကို လံုး၀ မၿဖဳန္ၾကဘူး ။

  ဆိုးသြမ္းေသာင္းက်န္းတဲ႕လူေတြကေတာ႕မ်က္ႏွာေတြမွာ အ၀တ္ေတြ စည္းၿပီး ေၿပးတက္လာတဲ႕ စက္ရုပ္ရဲသားေတြကို ၿပန္ တိုက္ခိုက္သည္ ။ေကာင္းကင္ယံကေန ရဲရဟတ္ယာဥ္ေတြကလည္း မီးေမာင္းေတြနဲ႕ ထိုးၿပ ကူညီၾကသည္ ။ ရဟတ္ယာဥ္ေတြအေပၚကလည္း စက္ရုပ္ရဲေတြ ၾကိဳးေတြနဲ႕ ေလ်ာဆင္းလာၾကသည္ ။  ေနာက္ဆံုးေတာ႕ သေဘၤာသားဆိုးေတြကို ရဲတပ္ဖြဲ႕က ထိန္းသိမ္းလိုက္ႏိုင္သည္ ။

အေစာပိုင္းမွာေတာ႕ သူ႕လူေတြကို မထိန္းဘဲ အခု ဖမ္းခ်ဳ ဳပ္အေရးယူတဲ႕ အခ်ိန္ သေဘၤာ ကက္ပတင္က သူ႕လူေတြကို ၿပန္လႊတ္ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုသည္ ။ သူတို႕ သည္တိုင္းၿပည္ကေန ခ်က္ခ်င္း ထြက္
သြားမည္လို႕ ဆိုသည္ ။ ေနဗလက မင္းရဲ႕ သေဘၤာသားေတြက အၾကမ္းဖက္ ဥပေဒခ်ိ ဳးေဖါက္ၾကတာမို႕ သည္တိုင္းၿပည္ရဲ႕ ဥပေဒအရ စစ္ေဆး အၿပစ္ေပးရမယ္..ၿပန္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေအးေအးေဆး
ေဆး ရွင္းၿပေပမယ္႕ လက္မခံဘဲ တံေတြးနဲ႕ ေထြး ရိုက္မည္ႏွက္မည္ လုပ္လို႕ ေနဗလတို႕က သူ႕ကိုပါ ဖမ္းဆီး ခ်ဳ ဳပ္ေႏွာင္လိုက္ရသည္ ။

သေဘၤာၾကီးကိုလည္း အမွဳမၿပီးမခ်င္း သည္ကမ္းကေန ခြာခြင္႕မၿပဳႏိုင္ဘူး ဆိုၿပီး ဖမ္းဆီးထားလိုက္သည္ ။
သူ ဂ်ဴတီက်တဲ႕ ညမွာ အမွဳၾကီးသြားသည္ ။ တညလံုးလိုလို သီလ၀ါမွာ သူ ရွိေနသည္ ။ ေၿပးရလႊားရ ေအာ္ရဟစ္ရ လူလည္း ညစ္ေပ စုတ္ၿပတ္ေနသည္ ။


သူအိမ္ကို ၿပန္ေတာ႕ မိုးစင္စင္လင္းေနၿပီ ။
သူ႕ကြန္ဒိုေအာက္ဖက္က လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အရပ္၀တ္နဲ႕ ရဲၾကပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို သူေတြ႕သည္ ။ သူ႕ရဲမွဴးၾကီးက သူ႕တိုက္ခန္းမွာ ဗံုးလာေထာင္တဲ႕လုပ္ရပ္ ၿဖစ္ပြားခဲ႕လို႕ ရဲအေစာင္႕ ခ်ထားတာပါ ။
ဓါတ္ေလွခါးဆီကို ေလွ်ာက္ခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္ ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီ ဆာနာဒါတို႕ စံုတြဲနဲ႕ တိုးၿပန္ၿပီ ။ ဟင္နရီက သူ႕ကို ႏုတ္ဆက္ရင္း “ မင္းရဲ႕ မိန္းမေခ်ာေလးေရာ...” လို႕ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႕ ေမးသည္ ။ သူ႕ခါးကို ဖက္ထားတဲ႕စက္လူရုပ္မေလး ဂ်က္စီကာ ကလည္း သူ႕ကို ခင္ခင္မင္မင္ ႏုတ္ဆက္သည္ ။ သူက ၀တ္ေက်တန္းေက်ဘဲ ၿပန္ႏုတ္ဆက္ၿပီး သူ႕တိုက္ခန္းကို ၿပန္သည္ ။ အရမ္းပင္ပမ္းေနၿပီ ။

အခန္းတံခါးကို ဖြင္႕ ၀င္လိုက္တာနဲ႕ နီသိ၀တီ သူ႕ဆီကို ေၿပးလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
နီသိ၀တီသည္ ပါးလႊာတဲ႕ ည၀တ္ ၀တ္ရံုရွည္ကို ၀တ္ထားသည္ ။

 “ ကိုကို ၿပန္လာၿပီေဟ႕....ဟင္....ကိုကို..တကိုယ္လံုးလည္း ေပေရလို႕..အရမ္း အလုပ္မ်ားလာလားဟင္...”
“ ဟုတ္တယ္ ....နီသိ...”
“လာ..လာ..နီသိ ကိုကို႕ကို ေရခ်ိ ဳးေပးမယ္ေလ ....ၿပီးေတာ႕ ႏွိပ္နင္းေပးမယ္ .. ”

နီသိ၀တီက သူ႕ယူနီေဖါင္းနဲ႕ ဖိနပ္ေတြ ခြ်တ္တာေတြကို ၀ိုင္း ကူညီသလို ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို သူနဲ႕ အတူတူ ၀င္လိုက္ဖို႕ ကိုယ္ေပၚက ည၀တ္အက်ၤ ီကို ခြ်တ္ခ်လိုက္သည္ ။ အိုး....သူစိတ္ၾကိဳက္ ဖန္တီးထားတဲ႕ အခ်ိ ဳးအဆစ္ အေကြ႕အေကာက္ေတြက အခ်ိဳးက် လွလြန္းေနသည္ ။ ဒီေလာက္ ပင္ပမ္းေနတဲ႕ ၾကားကေတာင္ သူ႕စိတ္ေတြ ဆူၾကြလာရသည္ ။ နီသိ၀တီက သူ႕တကိုယ္လံုးကို
ဆပ္ၿပာေရၿမဳပ္တံုးနဲ႕ က်က်နန ပြတ္တိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးေပးသည္ ။

အင္း..ၾကီးညြန္႕ထင္ေက်ာ္ ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ငါ ဘယ္ေလာက္ ဇိမ္က်ေနတယ္ ဆိုတာ ေၿပာၿပအံုးမွဘဲ လို႕ သူ သေဘာေတြ က်ေနသည္ ။ အရင္တံုးကဆိုရင္ အလုပ္ပင္ပမ္းၿပီး ၿပန္လာတဲ႕အခါ အခုလို ဆီးၾကိဳမယ္႕သူ မရွသလို အခုလို ၿပဳစုယုယမယ္႕လူ မရွိခဲ႕ဘူးေလ ။ စက္ရုပ္မ ဆိုေတာ႕ ဟန္စုယဥ္လို သူူ႕ကို ခြာၿပီး သာတဲ႕လူ ေနာက္ကိုလည္း လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ေၿပာတဲ႕ အပ္ဂရိတ္လည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက သူ႕ဖုန္းမက္ေဆ႕ေဘာက္မွာ ခ်န္သြားတာက ဒီတခါ နီသိ၀တီကို တရက္နဲ႕တရက္ေတာင္ မတူေတာ႕တဲ႕ အစဥ္တိုးတက္ေနတဲ႕ နည္းပညာ
ေတြနဲ႕ လူသားစစ္စစ္ရဲ႕ ကိုယ္တြင္း ကလီဇာေတြ ေပါင္းစပ္ထည္႕သြင္းၿပီး ဖန္တီးေပးမွာ ဆိုဘဲ ။ သူ ထပ္တိုး ၿပဳ ၿပင္ေပးလိုက္ရင္ ေနဗလ ထမင္းစားတဲ႕အခါ နီသိ၀တီကလည္း အတူတူ လိုက္ပါစားေသာက္ႏိုင္မွာ ဆိုဘဲ ။ ေနဗလကေတာ႕ ကိုယ္႕အိမ္မွာ အစား အတူတူစားႏိုင္တဲ႕ ၾကည္ႏူးမွဳ နဲ႕ အၿပင္ဆိုင္ေတြ ဟိုတယ္ေတြမွာ အတူတူ ထိုင္ၾကရင္လည္း စက္ရုပ္မလို အစားမစားဘဲ ငုတ္တုတ္ ၿပံဳးၿပံဳးေလးဘဲ ထိုင္မေနေတာ႕ဘဲ ကိုယ္နဲ႕ အတူတူ လိုက္စားေသာက္တာေတြ မရခ်င္လည္း ေနပါေစေတာ႕ ။ အခု လက္ရွိ နီသိ၀တီေလးနဲ႕ဘဲ အခုလို ေရအတူတူခ်ိဳး အႏွိပ္အနင္းခံေနရမယ္ ဆိုရင္ ေက်နပ္ေနပါၿပီ လို႕ ေတြးေနမိသည္ ။  သည္အခ်ိန္မွာ နီသိ၀တီက သူ႕ကို ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္း အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အ၀တ္မဲ႕ သူ႕ေက်ာၿပင္နဲ႕ ေပါင္တန္ေတြကို စၿပီး ႏွိပ္ေပးပါသည္ ။

သူ႕ေက်ာၿပင္ၾကီးတေလ်ာက္ နီသိ၀တီက တံေတာင္ဆစ္နဲ႕ လိုက္ေထာင္းေပးသလို တင္ပါးနဲ႕ ခါးေနရာေတြကိုလည္း တက္နင္းေပးသည္ ။
ဟိုတေလာက သူ အေခြေဟာင္းဆိုင္ေတြကေန ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ၀ယ္လာတဲ႕ ဂ်ိန္း(စ္ ) ဘြန္းဒ္ ရုပ္၇ွင္ကားခ်ပ္ထဲက လို မိန္းမေခ်ာေလးက သူ႕ကို ႏွိပ္ေပးေနတာပါလား လို႕ သူေတြးၿပီး ေက်နပ္ေနသည္ ။
“ ကိုကို ေကာင္းလားဟင္...”
နီသိ၀တီက သူ႕ပါးကို ရႊတ္ကနဲ အာဘြားေပးလိုက္ရင္း ေမးသည္ ။
တယ္လည္း အလိုက္သိတဲ႕ စက္လူရုပ္မ ။ ဒါေတြ အကုန္လံုးက ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ႕ တည္ထြင္မွဳေတြေလ ။ ( ဟီး...ဆပ္ေပအံဳးေတာ႕ အေၾကြး၀ယ္ကပ္ၿပား က အေၾကြးေတြ ) စူးရွတဲ႕ လက္သဲခြ်န္ခြ်န္ေလးေတြနဲ႕ သူ႕ေက်ာ္ၿပင္ကို ဖြဖြေလး ကုတ္ၿခစ္ေပးတာက အရသာ ထူးလွသည္ ။ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ ၿမဴးထလာသည္ ။

နီသိ၀တီရဲ႕ ပြတ္သပ္ေပးေနတာေတြေၾကာင္႕ သူ စိတ္ေတြ ထသထက္ ထလာသည္ ။
သူ႕နားနားကို ကပ္ၿပီး ေလသံေလးနဲ႕ နီသိ၀တီက “ ကိုကို လိုးၾကမလား..” လို႕ ေမးလိုက္တဲ႕အခ်ိန္ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္က တန္းကနဲ ေထာင္မတ္သြားရသည္ ။
နီသိ၀တီရဲ႕ လက္ကေလးက ေပါင္ၾကားကို လာႏွိဳက္သည္ ။ လိင္တန္ကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနသည္ ။ အင္း..ခံလို႕ ေကာင္းလိုက္တာ..နီသိ ဘယ္လိုလုပ္ တတ္ေနတာလည္း ။ ဒါလဲ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း
ပရိုဂရမ္ လုပ္လိုက္တာဘဲလား ။

“ ကိုကို..ပက္လက္လွန္လိုက္..”
နီသိ၀တီရဲ႕ စကားကို သူ ခ်က္ခ်င္း နာခံလိုက္နာလိုက္သည္ ။ ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ႕ သူ႕ဒံုးပ်ံၾကီးက တန္းတန္းမတ္မတ္ ေထာင္ေနေတာ႕ နီသိက တခစ္ခစ္နဲ႕ သေဘာက်ၿပီး ထိပ္ဖူး ဒစ္လံုးကို လက္ကေလးနဲ႕ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ တင္းေတာင္...တင္းေတာင္ နဲ႕ တံခါး လွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္း ႏွိပ္သံက အဆက္မၿပတ္ ထြက္ေပၚ ၿမည္ဟီးလာသည္ ။

ဇိမ္က်ေနတဲ႕ ဒီလို အခါေကာင္းမွာ ဘယ္က ဧည္႕သည္ လာပါလိမ္႕....ဘယ္သူက ထၿပီး တံခါးဖြင္႕ေပးခ်င္မလဲ ။ သူလွဲေနတဲ႕ ဆိုဖါရွည္ၾကီး ေဘးက အေ၀းထိန္းခလုပ္ေလးကို လွမ္းဆြဲယူၿပီး ႏွိပ္လိုက္
သည္ ။ နံရံကပ္ တီဗီၾကီးမွာ အၿပင္က တံခါးဘဲလ္ ႏွိပ္ေနတဲ႕လူပံု ေပၚလာသည္ ။
“ ဟင္..ဂ်ပန္ၾကီးနဲ႕ သူ႕ေစာ္ ...ဂ်က္စီကာ....ပါလား..ဘာကိစၥလဲ မသိဘူး...”

မၿဖစ္ေသးပါဘူး ထေမးအံုးမွ ဆိုၿပီး တံခါး မဖြင္႕ခင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါၾကီးတခု ခါးမွာ ဆြဲပတ္လိုက္ၿပီး ေၿပး ဖြင္႕ေပးလိုက္သည္ ။

“ ေဟး...မစၥတာေန ...မင္းတို႕ အလုပ္ၿဖစ္ေနၾကတာလား.....”
ေနဗလ ပုခံုးေပၚကေန ေက်ာ္ၾကည္႕ၿပီး ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီက ေမးလိုက္သည္ ။ သူလည္း နီသိ တံုးလံုးၾကီးမ်ားလား ဆိုၿပီး လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ နီသိက ည၀တ္အက်ၤ ီ ၿပန္၀တ္ထားၿပီးတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
“ အႏွိပ္ခံေနတာပါ ဟင္နရီ..မင္းရဲ႕ ဂ်က္စီကာ ကေရာ မင္းကို ႏွိပ္ မေပးဘူးလား...”
“ ဟားဟား...ဘယ္ေနမလဲ မစၥတာေန..ငါတို႕ ဂ်ပန္ေတြက အႏွိပ္အနင္း သိပ္ၾကိဳက္ၾကတာဘဲ...”
“ ဘာကိစၥလဲ..ငါ ဘာကူညီရမလဲ...”
ဂ်ပန္ၾကီးက ၿပံဳးၿပီး..“ ေစာ္ခ်င္း လဲဖိုက္မလားလို႕ လာေမးတာ..” လို႕ ဘြင္းဘြင္းၾကီး ေၿပာခ်လိုက္ပါသည္ ။
“အာ..ဘယ္လို..ဘယ္လို...”
“ ေအာ္..မင္းေစာ္နဲ႕ ငါ႕ေစာ္ လဲဖိုက္မလားလို႕ ေမးတာ...ငါလဲ အာရွမ ဖိုက္ရၿပီး မင္းလဲ အၿဖဴမ ဖိုက္ရတာေပါ႕....”
ခ်က္ခ်င္းဘဲ...“ မလုပ္ခ်င္ဘူး..” လို႕ သူေၿပာလိုက္ေတာ႕ ဂ်ပန္ၾကီးလည္း “ မင္းကလဲ..လူစစ္စစ္ မင္းမိန္းမမွ မဟုတ္တာဘဲကြာ...အခုေခတ္မွာ လင္မယားေတြ ရည္းစားအတြဲေတြေတာင္ အုပ္စုလိုက္
ၿဖစ္ၿဖစ္ လဲၿပီး ၿဖစ္ၿဖစ္ ဖိုက္ေနၾကတာဘဲ...” လို႕ သူ႕ကို ေၿပာသည္ ။
“ ေဆာရီးဘဲကြာ..ဟင္နရီ..ငါ မလုပ္ခ်င္ဘူး....” လို႕ သူၿငင္းလိုက္သည္ ။ ၿပန္ထြက္သြားၾကတဲ႕ အခ်ိန္ ဟင္နရီရဲ႕ ေစာ္ ဂ်က္စီကာက ဖင္တံုးေတြကို အရင္ကထက္ ပိုၿပီးလွဳပ္ႏွဲ႕ၿပီး ေလွ်ာက္သြားသည္ လို႕
သူထင္သည္ ။ ဟင္နရီတို႕ စံုတြဲ လာရွဳပ္တာနဲ႕ ေတာင္မတ္ၿပီးသား သူ႕လိင္တန္ေတာင္ ၿပန္ေလ်ာ႕က်သြားသည္ ။ ဒါကို ေတြ႕လိုက္တဲ႕ နီသိ၀တီက “ မပူနဲ႕ ကိုကို..နီသိ ၿပန္ေထာင္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္
ေနာ္” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။ ဒီေလာက္အလိုက္သိတဲ႕ စက္ရုပ္မ ဘယ္မွာ ရႏိုင္မလဲေလ ။


ရဲမွဴးကိုကိုလင္း မွင္သက္ေငး သြားတယ္ ။
စံုစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက အရာရွိေရာက္ေနတယ္ ဆိုလို႕ သူထြက္လာတာ အလြန္လွပေက်ာ႕ရွင္းတဲ႕ ၿမန္မာဆန္ဆန္ အ၀ါႏုေရာင္ ရင္ဖံုးအက်ၤ ီ..ခ်ိတ္ထမိန္ အ၀ါေရာင္နဲ႕ မိန္းမတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ ။

“ က်မ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးက ၿမၿမေသြးပါ...ရဲမွဴး....”

“ ေအာ္..ဟုတ္ကဲ႕ပါ....ေဒၚၿမၿမေသြး...က်ေနာ္ ကိုကိုလင္းပါ...ေနဗလအိမ္ထဲကို ဗံုးေထာင္တဲ႕ တရားခံႏွစ္ေယာက္ ဆီကို လာတာလား..”

“ ဟုတ္ပါတယ္..ရဲမွဴး..က်မကို ၿပည္ထဲေရးက ဒီတရားခံေတြဆီက ေၿဖာင္႕ခ်က္ ရယူဖို႕ လႊတ္လိုက္လို႕ပါ ..”

ရဲမွဴးကိုကိုလင္း စိတ္ညစ္သြားတယ္ ။ သူနာရီေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ေမးေနတာ တရားခံေတြက လံုး ဘူးကြယ္ေနၾကလို႕ စိတ္ေရာ လူေရာ ပင္ပန္းေနတာ ။ စံုစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက လူေတြက သူတို႕ကိုယ္ သူတို႕ ဘာ
နတ္သားေတြလို႕ ထင္ေနၾကသလဲ မသိဘူး ။ သူတို႕ စစ္ရင္ေကာ ဘာထူးမွာ မို႕လဲ ။ ေၿဖာင္႕ခ်က္ဘဲ ယူအံုးမတဲ႕....ဟင္း...။
ကိုကုိလင္း စိတ္ထဲက ေၿပာေနတာပါ ။
ပါးစပ္ကေတာ႕ “ ဟုတ္ကဲ႕ ေဒၚၿမၿမေသြး..က်ေနာ္ လိုက္ပို႕ေပးပါမယ္...ေဒၚၿမၿမေသြး သေဘာရွိ စစ္ပါ ေမးပါ....”လို႕ ေၿပာရင္း အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေလးကို အခ်ဳပ္ခန္းေတြဖက္ကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္ ။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ဆိုးေပ႕မိုက္ေပ႕ဆိုတဲ႕ လူဆိုးသူခိုး ဂ်ပိုးေတြလည္း မိန္းမေခ်ာေလး ကို ၀ိုင္းၾကည္႕ေနၾကတယ္ ။ ပါးစပ္ေတြကလည္း အၿငိမ္မေနဘဲ ရုန္႕ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ႕ စကားလံုးေတြနဲ႕ ေ၀ဖန္ၾကတယ္ ။
ဘိုၿမင္႕ရွီန္နဲ႕ ေဇဗီးယားကို ထည္႕ထားတဲ႕ အခ်ဳ ဳပ္ခန္းဆီကို ေရာက္ေတာ႕..“ ဒီႏွစ္ေကာင္ဘဲဗ်....ဗံုးေထာင္တာ...အမွန္က စုစုေပါင္း ၃ေကာင္..တေကာင္က ေနဗလရဲ႕ စက္ရုပ္က ကင္ဒိုဓါးနဲ႕ ခုတ္သတ္
လိုက္လို႕ ေသၿပီ....” လို႕ ရွင္းၿပလိုက္ေတာ႕ ၿမၿမေသြးလည္း အံ႕ၾသတဲ႕ အမူအရာေလးနဲ႕ ဆတ္ကနဲ ရဲမွဴးကိုကိုလင္းကို ေမာ႕ၾကည္႕လိုက္တယ္ ။
“ စက္ရုပ္...ဟုတ္လား....”
“ ဟုတ္တယ္..ဒါဘဲ ေၿပာေနၾကရတာ..ေနဗလက အိမ္မွာ စက္ရုပ္နဲ႕...”
“ ရွင္..စက္ရုပ္..စက္ရုပ္ .....ဘာအတြက္မ်ား စက္ရုပ္ ၀ယ္ထားပါလိမ္႕...”
ၿမၿမေသြးက တရားခံ၂ေယာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႕လိုက္တယ္ ။ ဓါးခုတ္ခံထားရလို႕ လက္ေတြနဲ႕ ၀မ္းဗိုက္မွာ ပတ္တီးေတြနဲ႕ ။
“ ဒီႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း စက္ရုပ္ကဘဲ ဓါးနဲ႕ ခုတ္ထားတာလား..ရဲမွဴး...”
“ ဟုတ္တယ္ဗ်....”
“ ကဲ..က်မ သူတို႕ကို ၀င္ စစ္မယ္...တခု ေမးမယ္ေနာ္....ဒီ အခ်ဳပ္ခန္းမွာ ကင္မရာ တပ္ထားသလား....”
“ မတပ္ထားဘူး..ေဒၚၿမၿမေသြး....”
“ ေကာင္းတယ္..အိုေကေလ..က်မကို အခ်ိန္ တနာရီေလာက္ေပး...”
“ ရတယ္..ႏွစ္နာရီၾကာလဲ ရတယ္..က်ေနာ္လဲ ခဧ ဘရိတ္ယူခ်င္ေနလို႕....”
“ အိုေက..ဒါၿဖင္႕ က်မ အလုပ္စေတာ႕မယ္...”
“ ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ...”

ရဲမွဴးကိုကိုလင္းလည္း ေကာ႕ေနေအာင္ ၀တ္ထားတဲ႕ ခ်ိတ္ထမိန္နဲ႕ ဆံထံုးနဲ႕မမေလး ဘယ္လိုမ်ား လူဆိုးရင္႕မၾကီးေတြကို ေၿဖာင္႕ခ်က္ရေအာင္ စစ္မလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ေတာ႕ဘဲ ေရမိုးးခ်ိ ဳးဖို႕ စစ္ေၾကာေရး
စခန္းကေန ထြက္လာခဲ႕ပါေတာ႕တယ္ ။

ၿမၿမေသြးလဲ အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို ၀င္လိုက္တယ္ ။
ကုလားထိုင္ေလးေတြနဲ႕ ထိုင္ေနတဲ႕ ပတ္တီးနဲ႕ လူဆိုးႏွစ္ေကာင္ဆီကို ေလ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး ကုလားထိုင္ေတြကို ေၿခေထာက္နဲ႕ ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ရုတ္တရက္မို႕ရယ္ အရွိန္ၿပင္းတာေၾကာင္႕ရယ္ ဘိုၿမင္႕ရွိန္ဆိုတဲ႕ လူဆိုးေကာင္ ၾကမ္းၿပင္ေပၚကို လဲက်သြားတယ္ ။ ကုလားထိုင္က လြင္႕ထြက္သြားလို႕ ။

စကထဲက ၾကမ္းလွတဲ႕ ၿမၿမေသြးကို လန္႕သြားၿပီး ေဇဗီးယားဆိုတဲ႕ လူဆိုးေကာင္က သူ႕ဖါသာ မတ္တပ္ ခ်က္ခ်င္း ထရပ္လိုက္တယ္ ။
“ ေမးတာကို အမွန္အတိုင္းေၿဖၾက...မေၿဖရင္ နင္တို႕မယားေတြ မုဆိုးမေတြ ၿဖစ္သြားမယ္...”

တရားခံႏွစ္ေယာက္က သူဘာကို ဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ဘဲ ေငးေၾကာင္ၾကည္႕ေနတဲ႕အခ်ိန္ ၿမၿမေသြးလည္း ထမိန္ေလးကို လက္နဲ႕ မၾကီး ဘိုၿမင္႕ရွိန္ဆိုတဲ႕ ေကာင္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္ၿပန္တယ္ ။
“ အားးးး........”
ခ်က္ေကာင္းကို ကန္မိသြားလို႕ ဘိုၿမင္႕ရွိန္ဆိုတဲ႕ ငတိ သူ႕ေပါင္ၾကားကို သူ လက္နဲ႕ ဖိအုပ္ၿပီး လဲက်ကာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနပါေတာ႕တယ္ ။
ေဇဗီးယား လည္း သူ႕ေရာင္းရင္း အၿဖစ္ကို ၾကည္႕ၿပီး သူ႕ကိုလည္း ေဆာ္ေတာ႕မွာမို႕ အေနာက္ကို တေၿဖးေၿဖးနဲ႕ ဆုတ္သြားလိုက္တယ္ ။

“ေဟ႕ေကာင္...ေၿပာစမ္း မင္းတို႕ကို ဘယ္သူ ခိုင္းလဲ...”

ေဇဗီးယားက မေၿပာဘဲ ေခါင္းငံု႕ၿပီးဘဲ ရပ္ေနတယ္ ။ ၿမၿမေသြးရဲ႕ လက္၀ါးေစာင္းနဲ႕ လက္၀ါးေတြ တေၿဖာင္းေၿဖာင္းနဲ႕ ေဇဗီးယားရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႕ နားရင္းေတြကို မနားတမ္း ထိေတြ႕ မိတ္ဆက္ေနတယ္ ။
“ ငါ႕ကို ဘာမွတ္လဲ..နယ္လွည္႕ ပါးရိုက္လာတဲ႕ ေကာင္မ ဟဲ႕....တိုင္ခ်င္တဲ႕ဆီကိုတိုင္...ေစာက္ဂ၇ုမစိုက္ဘူး...”
ေဇဗီးယား ၾကမ္းၿပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ရက္ က်သြားတယ္ ။ ၿမၿမေသြးရဲ႕ ဒူးတဖက္ ေၿမာက္တက္သြားတယ္ ။
“ ခြပ္..”
“ အား...”
ေဇဗီးယား ပက္လက္လန္ထြက္သြားတယ္ ။ ၿမၿမေသြး ေဇဗီးယားအေပၚကို ခြရပ္လိုက္ၿပီး ဓါးဒါဏ္ရာအေပၚ ခြာၿမင္႕ဖိနပ္နဲ႕ တက္နင္းတယ္ ။
“ အား....ဟား...မလုပ္  မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်ာ.....ေတာ္ပါေတာ႕...”
“ ဒါဆိုေၿပာ..နင္႕ကို ဘယ္သူ ခိုင္းသလဲ....”
“ မေၿပာပါရေစနဲ႕ဗ်ာ..က်ဳပ္တို႕ကို သတ္မွာ ....”

ေနဗလရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ကို နီသိ၀တီက လက္နဲ႕ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေပးလိုက္သလို ထိပ္ဖူးဒစ္လံုးပိုင္းကို လ်ာေလးနဲ႕ ကစားကလိေပးလိုက္ေတာ႕ ေနဗလရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ဟာ ၿပန္လည္ ေတာင္မတ္ မာေက်ာလာပါေတာ႕တယ္ ။
“ ဟီး..လီးၾကီး ၿပန္မာေတာင္လာၿပီ ကိုကို...”
နီသိ၀တီက ၀မ္းသာအားရ ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။ ေၿပာၿပီးတာနဲ႕ တၿပြတ္ၿပြတ္နဲ႕ စုတ္ေပးၿပန္တယ္ ။ နီသိ၀တီ အစုတ္အရမ္းေကာင္းတယ္ ။ လ်ာကေလးက တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႕ ေၿပးလႊားကစားေနတာ ။
ေနဗလရဲ႕ လက္တဖက္က နီသိ၀တီရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အေမႊးေရးေရးပါးပါး ရွိေနတဲ႕ နီသိ၀တီရဲ႕ အဂၤါစပ္ကို စမ္းလိုက္ေတာ႕ အကြဲေၾကာင္းကေန အရည္ၾကည္ေတြ ယိုစီးက်ၿပီး စိုရႊဲ
ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ စက္လူရုပ္မက တကယ္႕လူသားမိန္းမစစ္စစ္တေယာက္လိုဘဲ သဘာ၀အရည္ေတြ စိမ္႕ထြက္လာေအာင္ ဖန္တီးထားတဲ႕ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းလို တီထြင္သူ ပညာရွင္ေတြ
ကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္ဘူး ။
နီသိ၀တီရဲ႕ အဂၤါစပ္ ႏွဳတ္သား ထူထူတြန္႕တြန္႕ေလးေတြကလည္း လူသားစစ္စစ္ မိန္းမတေယာက္နဲ႕ ဘာမွ မၿခား ခြဲမရေအာင္ တူတယ္ ။သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက အဂၤါစပ္အတြင္းထဲကို ထိုးသြင္းၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ နီသိ၀တီ ခါးေလးေကာ႕တက္ၿပီး ညည္းၿငဴလိုက္သံကို သူၾကားလုိက္ရတယ္ ။
“ လိုးမလား ကိုကို..”
နီသိ၀တီက သူ႕နားကို တိုးကပ္ၿပီး ေမးလိုက္တာ ။ နီသိ၀တီရဲ႕ ထြက္သက္ေႏြးေႏြးေလးက သူ႕ပါးၿပင္ဆီကို ၇ိုက္ခတ္လာတယ္ ။ နီသိ၀တီရဲ႕ ရင္စိုင္ေတြကို လူ စမ္းလိုက္တယ္ ။ ႏို႕သီးေခါင္း နီနီေလး
ေတြပ တင္းမာၿပီး စူထြက္ေနၾကတယ္ ။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ႏို႕အံုတခုလံုးကို ဆုပ္နယ္သလို ႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြကလည္း လက္ညွိဳးနဲ႕ လက္မကို သံုးၿပီး ဆြဲဆြဲထုတ္ေပးလိုက္ေတာ႕ နီသိ၀တီက
“ ေတာ္ေတာ႕ ကိုကို လိုးခ်င္ပါၿပီ ဆိုေနမွ..”လို႕ ေၿပာရင္း သူ႕ကို ဆိုဖါရွည္ေပၚကို တြန္းခ်လိုက္တယ္ . သူ ဆိုဖါေပၚကို ပက္လက္ က်သြားတယ္ ။ နီသိ၀တီ လႊားကနဲ သူ႕ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လာသည္ ။ေတာင္မတ္ေနတဲ႕ ေနဗလရဲ႕ လိင္တန္တုတ္တုတ္ၾကီးကို လက္ကေလးနဲ႕ ထိန္းၿပီး အကြဲေၾကာင္းဆီကို ဆြဲယူၿပီး ေတ႕လိုက္တယ္ ။ စိုစြတ္တဲ႕ လွိဳဏ္ေခါင္းေႏြးေႏြးေလးထဲကို လိင္တန္ၾကီး ၀င္ဖို႕ တာစူေနၿပီ ။ ဖင္ၾကြထားတဲ႕ နီသိ၀တီ လိပ္တန္ေပၚကို ထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။ ေၿဖးေၿဖးခ်င္း ဖိခ်တာ ။ တထစ္ထစ္နဲ႕ တိုး၀င္သြားဆဲ နီသိ၀တီက ဖင္ၾကီးေတြကို ၿပန္ၾကြလိုက္တယ္ ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ၿပန္ဖိခ်ၿပန္တယ္ ။ ၾကြလိုက္ ဖိခ်လိုက္ ။ ႏုတ္ဖ်ားကလည္း ညည္းသံေလးေတြ တဟင္းဟင္းတအင္းအင္း ထြက္ေနတယ္ ။
လိင္တန္တခုလံုး က်င္တက္ေနေအာင္ ေကာင္းေနတယ္ ။ နီသိ၀တီ “အားရွီး...အားရွီး..” နဲ႕ မ်က္လံုးေလးပိတ္ေခါင္းေလးေမာ႕ၿပီး တလွဳပ္လွဳပ္နဲ႕ လုပ္ေပးေနတယ္ ။ ေနဗလလည္း ေအာက္ကေန ပင္႕ေကာ႕ၿပီး ထိုးေပးလိုက္ေတာ႕ ပြဲက တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ ပိုၾကမ္းလာတယ္ ။ နီသိရဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ တင္းတင္းကိုင္ဆုပ္ၿပီး နီသိေဆာင္႕ထည္႕သမွ်ကို တန္ၿပန္ေကာ႕ထိုးေပးတယ္ ။
မၾကာခင္မွာဘဲ တအားၾကီးကို ေကာင္းလြန္းသြားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ တစစ္စစ္နဲ႕ နီသိေစာက္ေခါင္းထဲကို ပန္းထုတ္ပစ္ရင္း ေကာင္းၿခင္း လမ္းဆံုးကို တက္လွမ္းသြားရပါေတာ႕တယ္ ။
“ အိုး....ဟားဟား..ေကာင္းလိုက္တာ နီသိရယ္....”
“ ကိုကိုေကာင္းသြားတယ္ ဆိုလို႕ နီသိ အရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ ကိုကို....”
နီသိ၀တီ ေဘးမွာ လွဲအိပ္ခ်ရင္း အေမာေၿဖေနခိုက္ သူ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရပါတယ္ ။ ႏွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ကို အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႕ ေနဗလ ကို ေငးၾကည္႕ေနတဲ႕ နီသိ၀တီလည္း ေနဗလရဲ႕ ကိုယ္ေပၚကို ေစာင္ပါးေလးတထည္ ၿခံဳလႊမ္းေပးလိုက္ၿပီး ေၿခဖ်ားေထာက္ ဖြဖြနင္းၿပီး ေရခ်ိ ဳးခန္းဆီကို ေလ််ာက္သြားပါတယ္ ။

တစ္တစ္တစ္   တစ္တစ္တစ္.....တစ္တစ္တစ္....တစ္တစ္တစ္....
ဖုန္းၿမည္လာတယ္ ။ ( ရဲမွဴးကိုကိုလင္း..ေခၚတယ္..ရဲမွဴးကိုကိုလင္း ေခၚတယ္.....) လို႕ လည္း အသံထြက္လာတယ္ ။
ေနဗလ ဖ်တ္ကနဲ ႏိုးလာတယ္ ။
အို...ငါ...အိပ္ေပ်ာ္သြာတာပါလား.....နီသိ၀တီေရာ..ဟင္..နီသိ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ္႕....။
ဖုန္းလာေနတာဘဲ...ဟင္..ရဲမွဴး ကိုကိုလင္းေခၚတာပါလား..။
“ ဟယ္လို..ရဲမွဴး..က်ေနာ္ ေနဗလ ပါ...”
“ ေဟးေနဗလ....အိပ္ေနတာလား...”
“ ႏိုးလာတာ ရဲမွဴး..ဘာကိစၥရွိလဲ ရဲမွဴး..က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ....”
“ေမာင္ရင္႕ကို ေၿပာစရာ ႏွစ္ခ်က္ ရွိတယ္ကြ..ပထမအခ်က္က ေမာင္ရင္႕အိမ္ကို ၀င္ၿပီး ဗံုးေထာင္တဲ႕ေကာင္၂ေကာင္ကို စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးက ၿမၿမေသြး ဆိုတာ လာစစ္တယ္..စစ္တယ္ လို႕သာ ေၿပာတာကြာ...ရိုက္စစ္တာ..ႏွိပ္စက္တာကြ..တရားေဘာင္လြတ္ ေဆာ္တာ...အင္း ေပၚလာသလား ဆိုေတာ႕လည္း ေပၚပါဘူးကြာ....အင္း..FBI မွာ သင္တန္းတက္လာတာ ရိုက္စစ္တာမ်ား သင္ေပးလိုက္သလား မသိပါဘူး....ေမာင္ရင္႕ကို ၿမၿမေသြးက အရမ္း စိတ္၀င္စားတာဘဲ ...ေမာင္ရင္႕အေၾကာင္းေတြကို ေမးတယ္ ...အဲ..စက္ရုပ္ရွိတာလည္း အရမ္း စိတ္၀င္စားတယ္...ေမးလိုက္တဲ႕
ေမးခြန္းေတြကလည္း စံုေနတာဘဲ..ေမာင္ရင္႕ကို ၾကိဳက္ေနတယ္ ထင္တာဘဲ....”
“ ဟိုတေလာေလးကဘဲ မႏၱေလးဖက္မွာ အတူတူ အလုပ္လုပ္ခဲ႕လို႕ပါ ရဲမွဴးရယ္..က်ေနာ္နဲ႕ သူနဲ႕က ရိုးရိုးပါ...”
“ ေနာက္တခ်က္ ေမာင္ရင္႕ကို ေၿပာခ်င္တာက ေမာင္ရင္ အိပ္ရာက ထတာနဲ႕သံလွ်င္ အခ်ဳပ္မွာ ခ်ဳပ္ထားတဲ႕ အင္ဒိုနီးရွားသေဘၤာသားတစုကို ေမာင္ရင္ သြား စစ္ပါ..ရဲမွဴးၾကီးက ေမာင္ရင္႕ဂ်ဴတီမွာ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ႕တာေၾကာင္႕ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ၿမင္မို႕ ဒီအမွဳကို ေမာင္ရင္ဘဲ ကိုင္တြယ္ေစခ်င္တယ္ ...သေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးလို႕ သူတို႕က ၀န္ခံရင္လည္း အမွဳကို ၿမန္ၿမန္စစ္ ၿမန္ၿမန္ အမိန္႕ခ်ခ်င္တယ္ တဲ႕...”
“ ဟုတ္ကဲ႕ ရဲမွဴး..က်ေနာ္ သြား စစ္ခ်က္ယူပါမယ္....”
“ ေနဗလ....”
“ ဗ်ာ...”
“ မင္း စက္လူရုပ္မေလးေကာ ဘယ္လိုလဲ..ေတာ္ေတာ္ မိုက္လား....”
“ ဟီး...မိုက္တယ္ရဲမွဴး...”
“ ေအး..ေအး...သံလွ်င္အခ်ဳပ္မွာ စစ္ၿပီးရင္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ငါ႕ဆီလည္း ၿပန္ဆက္အံုး...”
“ ဟုတ္ကဲ႕...ရဲမွဴး...”

၀ွဴး..အိမ္မွာ ႏွပ္လို႕ မရဘူး...အလုပ္ၿပန္ေၿပးလုပ္ရအံုးမယ္...။

“ ကိုကို...”

 နီသိ၀တီက အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႕ ေကာ္ဖီပူပူေလးတခြက္နဲ႕ ေနဗလ အိပ္ေနတဲ႕ ဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။


“ ေကာ္ဖီပူပူေလး ေသာက္လိုက္ပါအံုး...”
အလိုက္သိလြန္းၿပီး သူ႕ကို အၿပဳအစုေကာင္းတဲ႕ နီသိေလးကို စက္ရုပ္မွန္း သိေနရက္နဲ႕ သူ သံေယာဇဥ္ ၿဖစ္မိသြားတယ္ ။ ဒါေၾကာင္က ဂ်ပန္ၾကီး ဟင္နရီက ေစာ္ခ်င္း လဲဖိုက္ဖို႕ လာေၿပာတံုးက ၿငင္းလိုက္
တာ ။ နီသိကို ဂ်ပန္ၾကီး ဖိုက္မွာ သူ လက္မခံႏိုင္ဘူး ။

ရဲမွဴးကလည္း ဖမ္းထားတဲ႕ ႏိုင္ငံၿခားသေဘၤာသားေတြကို သြား စစ္ခိုင္းတယ္ ။
အဲဒီအလုပ္သာ မရွိခဲ႕ရင္ နီသိနဲ႕ ဒုတိယအခ်ီ တေၾကာင္းေလာက္ ထပ္ ဆြဲၿဖစ္မွာ ။ နီသိေဖ်ာ္ေပးတဲ႕ ေကာ္ဖီခါးခါးပူပူတခြက္ကို ေသာက္ၿပီးတဲ႕ အခ််ိန္ သူ အ၀တ္အစား ၀တ္လိုက္ၿပီး သံလ်င္က အခ်ဳပ္ခန္းဆီကို ထြက္ခဲ႕လိုက္ပါတယ္ ။

အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို ၀င္လိုက္တဲ႕ အခ်ိန္ ၿမၿမေသြးနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ပက္ပင္းတိုးတယ္ ။
“ ေဟး....ကိုေနဗလ.....ဘယ္လဲ...”
“ သေဘာၤသားေတြ အၾကမ္းဖက္တာ ၿမၿမေသြး ၾကားမွာေပါ႕..အဲဒီေက႕ လာစစ္တာ...”
“ က်မလည္း ကိုေနဗလ တိုက္ခန္းကို ခ်ိ ဳးဖ်က္၀င္ၿပီး ဗံုးခြဲဖို႕ ေထာင္တဲ႕ လူဆိုးႏွစ္ေယာက္ကို စစ္ၿပီး အၿပန္ ကိုေနဗလတို႕ ဖမ္းလိုက္တဲ႕ သေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးတဲ႕အခ်ိန္ က်မလည္း ရွင္တို႕
ဌာနခ်ဳပ္မွာ ရွိေနခ်င္လို႕..”
ေနဗလ စိတ္ထဲမွာက ခင္ဗ်ားတို႕က က်ေနာ္တို႕ကို မယံုလို႕လား လို႕ ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ္႕ စကားနည္း ရန္စဲ ဆိုသလို ေရငံုႏုတ္ပိတ္ေနတာက ပိုေကာင္းတယ္လို႕ ယူဆၿပီး ဘာမွ မေၿပာေတာ႕ဘူး ။

ေနဗလက အခ် ဳပ္ခန္းတာ၀န္ခံကို သူ သေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးမယ္႕အေၾကာင္း ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ တာ၀န္ခံလည္း တံခါးေပါက္ကို ေသာ႕နဲ႕ ဖြင္႕ေပးတယ္ ။
သူ ၀င္သြားတာနဲ႕ အင္ဒိုနီးရွားသေဘၤာသားေတြက သူတို႕ကို ၿပန္လႊတ္ေပးဖို႕ ၀ိုင္းအာၾကတယ္ ။
သူက “ မင္းတို႕ကို ေမးစရာေတြ ရွိေနတယ္ ...အမွန္အတိုင္းေၿဖပါ ၀န္ခံပါ ..မင္းတို႕ အမူးေၿပၾကၿပီလား...” လို႕ေမးလိုက္ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ႕ ထမင္းခ်က္ စားဖိုမွဴးခ်ဳပ္က “ ဘာေတြ ေမးမွာလဲ..ငါတို႕ အခု ေလာေလာဆည္ အရမ္း ေရငတ္ေနၾကတယ္....မင္းငါတို႕ကို ေရတိုက္ပါလား...” လို႕ ၿပန္ေၿပာတယ္ ။

ေနဗလ လည္း သူတို႕ကို ေရတိုက္ခ်င္တယ္ ။ ဘံုဘိုင္က ေရလည္း မတိုက္ခ်င္ဘူး ။ ဒါေၾကာင္႕ ရဲတပ္သားေလး တေယာက္ကို ေရသန္႕ပုလင္း တဒါဇင္ေလာက္ အနီးဆံုး ဆိုင္တဆိုင္က သြား၀ယ္ခဲ႕ဖို႕
ေငြထုတ္ေပးကာ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။

ၿမၿမေသြးက အခ်ဳပ္ခန္းအၿပင္ကေန သူ႕ကို ေစာင္႕ၾကည္႕ေနတယ္ ။
သူလွမ္းၾကည္႕တာ ၿမၿမေသြး ၿမင္လိုက္ၿပီး အခ်ဳပ္ခန္း သံတိုင္နားကို ကပ္လာၿပီး..“ ကိုေနဗလ..ဒါဇင္ေကာ..ဖုန္းဆက္ေသးလား...” လို႕ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ သူက “ မေၿပာၿဖစ္ဘူး..က်ေနာ္လည္း မအားဘူး..” လို႕ ၿပန္ေၿဖလိုက္တယ္ ။

သေဘၤာသားေတြကို ေရေသာက္ခြင္႕ေပးၿပီးမွ တေယာက္ခ်င္း သီးသန္႕ ေခၚထုတ္ၿပီး စစ္ေမးမယ္လို႕ သူစဥ္းစားလိုက္တယ္ ။
ရဲတပ္သားေလး ေရဘူးေတြ ယူအလာကို သူ ေစာင္႕ဆိုင္းေနတံုး ၿမၿမေသြးနဲ႕ အဖြဲ႕က် စကားေၿပာ ၿဖစ္သြားတယ္ ။

ၿမၿမေသြးက “ ကိုေနဗလရဲ႕ အိမ္ခန္းကို ေဖါက္ခြဲ ဖို႕လုပ္ရေလာက္ေအာင္ တေယာက္ေယာက္က ကိုေနဗလကို မုန္းတီးေနတဲ႕ သေဘာရွိတယ္..ကိုေနဗလ ဘာထင္လဲ..ရန္သူ ဘယ္သူလို႕ ထင္သလဲ..”လို႕ ေနဗလကို ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ၿမၿမေသြးကို သူ မယံုပါ ။ ၿမၿမေသြးသည္ သူထင္သလို စိတ္သေဘာ သိပ္ေကာင္းမယ္႕ပံု ရွိမေနတာ သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္ ။ တရားခံ
ေတြကို ၇ိုက္စစ္တာက ပညာသား မပါပါဘူး ။

ထိုအခိုက္ ရဲသား ၿပန္ေရာက္လာသည္ ။ ေရသန္႕ဘူး ၂ဒါဇင္ အထုပ္နဲ႕ ။
“ သေဘၤာသားေတြကို တလံုးစီ ေ၀ေပးလိုက္ကြာ....”
ရဲသားက သူ႕အမိန္႕အတိုင္း သေဘၤာသားေတြကို ေရပုလင္း တပုလင္းစီ လိုက္ ေ၀ငွလိုက္တယ္ ။ ေရငတ္ေနတဲ႕ သေဘၤာသားေတြလည္း ေရေတြ ေမာ႕ေသာက္ ဒီေရပုလင္းက ေရနဲ႕ဘဲ ပလုပ္က်င္း
မ်က္ႏွာသစ္လည္း လုပ္ ေမာ႕လည္း ေသာက္ၾကတယ္.။ ၿမၿမေသြးက “ ဒီသေဘၤာသားေတြကို ၿပတ္ၿပတ္သားသား အေရးယူသင္႕တယ္...မဟုတ္ရင္ က်မတို႕ ႏိုင္ငံထဲကို လာၿပီး ေစာ္ကားေမာ္ကား သေဘာမ်ိဳးေတြ လုပ္လို႕ရတယ္ လို႕ ထင္သြားမယ္...” လို႕ ေၿပာလိုက္တာကို သူ နားေထာင္ေနခိုက္ ၀ုန္းကနဲ လဲၿပိဳသံၾကီး အခ််ဳပ္ခန္းထဲက ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ သေဘၤာသား အၾကမ္းဖက္မွဳကို ဦးေဆာင္တဲ႕ အရက္သမား ထမင္းခ်က္ၾကီး ၾကမ္းၿပင္မွာ ပက္လက္ၾကီး လဲက်ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ ဘာၿဖစ္တာလဲ..သူ ဘာၿဖစ္လဲ...”
ထမင္းခ်က္ၾကီး မ်က္လံုးၾကီး ၿပဴးထြက္ၿပီး ပါးစပ္က အၿမဳပ္ေတြ ထြက္ေနတယ္ ။
ထိုအခိုက္ က်န္တဲ႕ သေဘၤာသားေတြလည္း တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ထမ္ငးခ်က္ၾကီးလိုဘဲ သံမံတလင္းၾကမ္းေပၚကို ၿပဳတ္က်ကုန္ၾကတယ္ ။
“ အဆိပ္သင္႕တာဘဲ ၿဖစ္မယ္...ေရေမာ႕ေသာက္လိုက္တာနဲ႕ ၿဖစ္တာ..အဆိပ္ခပ္ ခံရၿပီ..ဘယ္သူမွ ဒီေရပုလင္းေတြ မေသာက္ၾကနဲ႕ေတာ႕....”
ေနဗလ အေရးေပၚရဲ ၁၁၉ ကို ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္တယ္ ။  အဆိပ္သင္႕တဲ႕အေၾကာင္း ေၿပာၿပလိုက္လို႕ သူတို႕က သူနာၿပဳေတြပါ လႊတ္လိုက္မယ္႕အေၾကာင္း ေၿပာတယ္ ။
ေရ၀ယ္လာေပးတဲ႕ ရဲသားေလးကို ေနဗလ ေခၚေမးေတာ႕ အခ်ဳပ္ခန္းနားက ဆိုင္တန္းေလးေတြ ဆီကဘဲ ၀ယ္လာခဲ႕တယ္ လို႕ ေၿပာၿပတယ္ ။
သူနာၿပဳနဲ႕ ရဲေတြ ေရာက္လာတဲ႕ အခ်ိန္မွာ သေဘၤာသားေတြ အသက္မရွိၾကေတာ႕ဘူး ။ ၿပင္းထန္တဲ႕ အဆိပ္သင္႕လို႕ အားလံုး ေသဆံုးသြားခဲ႕တယ္ ။

ေရတိုက္ခိုင္းတဲ႕ ေနဗလ တာ၀န္ ၿဖစ္ေနၿပီ ။ ေရေရာင္းလိုက္တဲ႕ ဆိုင္ရွင္ကို ေခၚယူ စစ္ေဆးေမးၿမန္းၾကေပမယ္႕ အထက္လူၾကီးေတြက ေနဗလကို ေမးခြန္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ကုန္ၾကတယ္ ။
ေနဗလ လည္း နားမလည္းႏိုင္ေတာ႕ဘူး ။ သူ ကံေကာင္းသြားတာက သူ႕မွာ ၿမၿမေသြး သက္ေသ ရွိေနတာပါဘဲ ။ ၿမၿမေသြးက ေနဗလ ဖက္က အၿပည္႕အ၀ ေထာက္ခံထြက္ဆိုေပးတယ္ ။ သူ႕ကိုလည္း အထက္က ယံုၾကည္ၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။  ဘာဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေနဗလ နံမည္ပ်က္သြားတယ္ ။
“ ရွင္ကံနိမ္႕ေနတယ္..ပထမ အခန္းမွာ ဗံုးေထာင္ခံရတယ္..အခု ရွင္႕ ဂ်ဴတီမွာ လူေတြ ေသတယ္..တခုခုေတာ႕ မွားယြင္းေနၿပီ....” လို႕ ေၿပာတယ္ ။

ဆက္ဖတ္ရန္ လာမည္